Την Κυριακή το πρωί στις 9- Ιουνίου 2019 η αίθουσα της Εταιρίας
Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.) στην Αθήνα πλημύρισε από κόσμο που
ήλθαν να παραστούν στην παρουσίαση των δύο βιβλίων «Η
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ» & «ΠΥΘΕΑΔΑ» του καπετά
Γιώργου Σπηλιώτη.
Την εκδήλωση χαιρέτησαν ο πρόεδροςτης Ε.Ε.Λ. ποιητής Κώστας
Καρούσσος, ο ποιητής Κώστας Σταμάτης Υποναύαρχός Λ.Σ. ε.α. και ο
Δημοσιογράφος Νίκος Πηγαδάς.
Ο ακαδημαϊκός Αναστάσιος Ντάνος μίλησε για το βιβλίο «Η
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ» ακολούθως η Αικατερίνη
Κοτοπούλου και η Ελένη Σουργιά απήγγειλαν στίχους από το
ποίημα.
Για το βιβλίο ΠΥΘΕΑΔΑ μίλησαν ο ποιητής Γιώργος Μαρινάκης
Γεν. Γραμματέας της Ε.Ε.Λ., ο Λογοτέχνης καπετάν Βαρθολαομαίος
Λάζαρης και ο ποιητής Φώτης Παυλάτος Καθηγητής Ιατρικής
πανεπιστημίου Αθηνών ενώ η Αικατερίνη Κοτοπούλου και η Ελένη
Σουργιά απήγγειλαν στίχους από το ποίημα.
Ο ποιητής ΦΩΤΗΣ ΠΑΥΛΑΤΟΣ
καθηγητής Ιατρικής Παν. Αθηνών
κατέθεσε τα ακόλουθα για την ΠΥΘΕΑΔΑ:
Ο Ακαδημαϊκός Φώτης Παυλάτος αναφέρθηκε στις εντυπώσεις από
το επικό ποίημα «ΠΥΘΕΑΔΑ» και είπε τα εξής: « Το επικό ποίημα
«Πυθεάδα» του ποιητή καπετάν Γιώργη Σπηλιώτη, εμπνευσμένο από το
ταξίδι του Πυθέα στις θάλασσες και στις χώρες του Βορείου Πόλου
αποτελούμενο από 3434 έμμετρους δεκαπεντασύλλαβους ιαμβικούς
στίχους μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα λίαν σημαντικό πόνημα υψηλού
επιπέδου αρχειακής έρευνας. Ο ποιητής καπετάν Γιώργης Σπηλιώτης
με τη γνωστή σε όλους μας σημαντική προσφορά του στον Πνευματικό
κόσμο της χώρας μας, στον Ποιητικό και τον Πεζό Λόγο, σε κάνει με
την δεξιοτεχνική του «πέννα», «συνταξιδιώτη» του στο εμπνευσμένο από
το ταξίδι του Πυθέα, νέο δημιουργικό ποιητικό έργο του. Εργάστηκε για
πολλά χρόνια με μεθοδικότητα, αλλά και με πολλή αγάπη για το
θεματολογικό στοιχείο (τη θάλασσα), για να μας δώσει αυτόν τον
πολύτιμο «πνευματικό θησαυρό», που καλύπτει το ταξίδι του Πυθέα στις
θάλασσες του Βορείου Πόλου. Ταιριαστά όλα αυτά με τα αναφερόμενα
από τον Θουκυδίδη ότι: «Πρώτο καθήκον του ιστορικού είναι να
αναζητά την αλήθεια με πείσμονα επιμονή», αλλά ακόμη και με τα
βαθυστόχαστα λόγια του Johan Wolfgang Goethe: «Χωρίς την ιερή
φλόγα του ενθουσιασμού τίποτα το σπουδαίο και ευγενικό δεν μπορεί
να γίνει στη ζωή».
Μπορώ στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι, η προσωπικότητα του ποιητή
καπετά Γιώργη Σπηλιώτη, Δρ. Πολιτικού Μηχανικού και μέλους της
Ε.Ε.Λ., ξεπερνά με βεβαιότητα την Αριστοτελική έννοια για την
προσωπικότητα του ατόμου, ως ταυτιζόμενη με την υπερβατική γνωστή
ενός και μόνο γνωστού αντικειμένου.
Προσωπικά θεωρώ ότι η συγγραφή της «Πυθεάδας» έχει πολύ μεγάλη
σημασία, γιατί εκτός από τις αναφορές των θαλασσών και των χωρών
στην αρχαιότητα, μεταφέρει και πολύτιμα πνευματικά στοιχεία, που
στην σημερινή εποχή του ευτελισμού των ανθρωπιστικών και
πνευματικών αξιών τα έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Επίσης
θεωρώ ότι το Λογοτεχνικό Πόνημα του καπετάν Γιώργη Σπηλιώτη
αποτελεί αξιοσημείωτο τεκμήριο πνευματικού ιδεαλισμού, μέσα από τα
οποία μπορούμε να αντλήσουμε πολύτιμα στοιχεία του Δυναμικού
Πολιτισμού με θεμελιακά στοιχεία της υπαρξιακής μας ταυτότητας στη
νέα εποχή της Υψηλής Τεχνολογίας και του ευτελισμού των
Ανθρωπιστικών και Πνευματικών Αξιών.
Εύχομαι το ποίημα «ΠΥΘΕΑΔΑ» να είναι καλοτάξιδο και να
«αρμενίζει με φουσκωμένα τα πανιά στις θάλασσες του Πνευματικού
Κόσμου και του αναγνωστικού κοινού».
Ο καπετά Βαρθολομαίος Λάζαρης
κατέθεσε τα ακόλουθα για την ΠΥΘΕΑΔΑ:
Αναφορικώς με το πρωτότυπο και πολυσύνθετο πνευματικό τέκνο,
του εκλεκτού καπτά-Γιώργου Σπηλιώτη, σε δεκαπεντασύλλαβο ιαμβικό
λόγο με την δέουσα παραδοσιακή ελληνική προσωδιακή ορθογραφία,
επιθυμώ να τονίσω τα ακόλουθα:
Το εκπληκτικό αυτό ποίημα, που είναι δημιούργημα ενός και
μόνον ανθρώπου, απαιτεί γνώσεις ομάδας πολλών ειδικοτήτων, όπως
μυθολογικές, ιστορικές, γεωγραφικές, αστρονομικές, κοσμογραφικές,
ναυπηγικές, ναυτικές, πρωρατικών έργων, μετερωρολογίας, ακτοπλοΐας,
αστρονομικής ωκεανοπλοΐας, διοικητικές και εξερευνητικές, και επί
πλέον, δυνατό και σπάνιο λογοτεχνικό και ποιητικό ταλέντο.
Κάπου, θυμίζει τον θείο και συμπαντολόγο Όμηρο, που κάποιοι
αποφάνθηκαν, ότι τα έργα του ήταν δημιουργήματα συνεργασίας πολλών
και όχι ενός μόνον…
Όμως, όπως και Όμηρος, έτσι και ο καπτα-Γιώργης, μόνος του
αξιοποίησε γνώσεις που φρόντισε να κατέχει, προκειμένου να
αποτολμήσει να συγκροτήσει το δυσχερέστατο ποίημά του
«ΠΥΘΕΑΔΑ», χωρίς αυτές να αλληλοσυγκρούονται, να
αλληλοδιαψεύδονται, και να δημιουργούν ερωτηματικά, αλλά τουναντίον
να αλληλοεναρμονίζωνται και να αλληλοεπιβεβαιώνονται αποτελώντας
τον δυνατότερο συνδετικό κρίκο στις ιστορικές πληροφορίες του
ποιήματος.
Το ποίημα αυτό, που αναφέρεται σε ήρωες και ιστορικά γεγονότα,
πλέον της επιτυχίας του ως καλλιτεχνικού πνευματικού επιτεύγματος του
δημιουργού του, είναι και ένα οφειλόμενο αξιοπρεπές μνημόσυνο από
την ελληνική διανόηση, προς τον μεγάλο και ξεχασμένο από την πατρίδα
του, που εκείνος τίμησε, Πυθέα, τους συντρόφους του, και όλους τους
όμοιους τους, μεγάλους και άγνωστους ή λησμονημένους
θαλασσοπόρους όλων των εποχών.
Ο καπτά-Γιώργης, με το ποίημα του ΠΥΘΕΑΔΑ,
Αποπλέει από την πεζή ρουτίνα την καθημερινότητάς,
Εισπλέει εις τον άπειρο ωκεανό της ελληνικής ναυτικής Ιστορίας και
παραδόσεως, παγκοσμίου κληρονομιάς στους κατοίκους του πλανήτη γη.
Διαπλέει τον πολυκύμαντο ωκεανό των ελληνικών ανακαλύψεων,
γνώσεων, εμπειριών και προσφορών, προς την ανθρωπότητα.
Πλέει επί οίνοπα πόντον επ’ αλλοθρόους ανθρώπους, ως άλλος
Οδυσσεύς, όπου πολλών δ’ ανθρώπων οιδε άστεα και νόον έγνω.
Συμπλέει Με τον μεγάλο ναυτικό, ωκεανοπόρο, εξερευνητή, αστρονόμο,
γεωγράφο, μαθηματικό, παρατηρητή και μελετητή Πυθέα, κάτι που δεν
έκαμε ο μεταγενέστερος Ιούλιος Καίσαρ, που επειδή δεν είχε μελετήσει
τις ανακαλύψεις του Πυθέα, κατεστράφη και γελοιοποιήθηκε το ρωμαϊκό
κατακτητικό ναυτικό του κατά την προσπάθειά του να καταλάβει την
Αλβιώνα…
Περιπλέει άγνωστες θάλασσες βαρβαρικών χωρών, προ
ανακαλυφθεισών από άλλους ξεχασμένους Ελληνογενείς εκπολιτιστές
αποίκους (και όχι εποίκους), και τελικώς.
Καταπλέει θριαμβευτικά με την θαυμαστή ποίησή σου, όπου εξιστορεί
γλαφυρότατα, όλες τις προαναφερθείσες περιπέτειες και εποποιίες.
Οι δε αναγνώστες, εκτός από τον θαυμασμό τους για την ποιητική του
δεινότητα, υποχρεώνονται διακριτικά, να θυμηθούν όσα ξέχασαν, αλλά
και παροτρύνονται να μάθουν όσα θα έπρεπε ήδη να ξέρουν πριν από
τους Γάλλους, διδασκόμενοι να τιμούν και να υμνούν όσους τους
ετίμησαν και εδόξασαν και όχι εκείνους που τους ατίμασαν και
εξευτέλισαν, τονώνοντας έτσι, την αδικαιολογήτως και σκοπίμως
πτοημένη υπερηφάνειά τους ως απογόνων θεών, ημιθέων, γιγάντων,
τιτάνων, ηρώων και μαρτύρων και όχι των πιθήκων του Ευρωπαίου
Δαρβίνου, όπως δολίως και τεχνηέντως διδάσκει η εκπαίδευσις (που
παρέχεται και στα ζώα, για να εκτελούν πιστά ό,τι θέλει ο εκπαιδευτής
και όχι ο,τι πρέπει), αντί της εγκαταληφθείσης παιδείας (που παρέχεται
μόνον σε ανθρώπους με σκοπό την τελειότητα του σώματος, ψυχής,
πνεύματος, αρετών, αξιών, και ιδανικών… ώστε να πράττουν αυτό που
πρέπει και όχι αυτό που θέλουν, όπως τα ζώα).
Ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης, δεν ήταν ο μοναδικός Έλληνας
θαλασσοπόρος και εξερευνητής, αλλά ο σπουδαιότερος των ιστορικών
χρόνων, όπως τον εξυμνεί και ο ίδιος ο Ουΐνστον Τσώρτσιλ εις το
σύγγραμμά του «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ».
Η προσωπικότης, οι μελέτες και προσφορά του Πυθέα στην
ανθρωπότητα, την εποχή που ακόμη ήταν ξύλινα τα πλοία, αλλά
χαλύβδινοι οι ναυτικοί, αντίθετ’ από τώρα που ανεστράφησαν οι
ιδιότητες και έγιναν χαλύβδινα τα πλοία και ξύλινοι οι ναυτικοί, τιμώνται
ιδιαιτέρως εις την Γαλλίαν, όπου εις το χρηματιστήριο υπάρχει το
σπουδαίο άγαλμά του, καθώς και του Ευθυμένους, των μεγάλων
θαλασσοπόρων της εποχής των. Εις δε τον παλαιόν λιμένα υπάρχει μία
μνημειώδης ορειχάλκινη τιμητική επιγραφή, που εις ελληνικήν
μετάφρασιν σημαίνει:
ΕΔΩ ΚΑΤΕΠΛΕΥΣΑΝ ΠΕΡΙ ΤΟ 600 π.Χ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΙ, ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟΙ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΚΑΙΑΝ, ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΠΟ-
ΛΙΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΙΔΡΥΣΑΝ
ΤΗΝ ΜΑΣΣΑΛΙΑΝ, ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΔΙΕΔΟΘΗ
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ.
Και βεβαίως εννοεί, Τον Ελληνικό πολιτισμό, που ως λέξις ευκόλως
εννοούμενη παραλείπεται.
Κάτωθεν δε της επιγραφής, δεσπόζει ανάγλυφη η κεφαλή του Πυθέα.
Συμπληρωματικά θα τονίσω ότι οι Γάλλοι της Μασσαλίας
υπερηφανεύονται και αρέσκονται να αποκαλούνται Φωκαείς!!!
Εύχομαι το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο.
Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.) στην Αθήνα πλημύρισε από κόσμο που
ήλθαν να παραστούν στην παρουσίαση των δύο βιβλίων «Η
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ» & «ΠΥΘΕΑΔΑ» του καπετά
Γιώργου Σπηλιώτη.
Την εκδήλωση χαιρέτησαν ο πρόεδροςτης Ε.Ε.Λ. ποιητής Κώστας
Καρούσσος, ο ποιητής Κώστας Σταμάτης Υποναύαρχός Λ.Σ. ε.α. και ο
Δημοσιογράφος Νίκος Πηγαδάς.
Ο ακαδημαϊκός Αναστάσιος Ντάνος μίλησε για το βιβλίο «Η
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ» ακολούθως η Αικατερίνη
Κοτοπούλου και η Ελένη Σουργιά απήγγειλαν στίχους από το
ποίημα.
Για το βιβλίο ΠΥΘΕΑΔΑ μίλησαν ο ποιητής Γιώργος Μαρινάκης
Γεν. Γραμματέας της Ε.Ε.Λ., ο Λογοτέχνης καπετάν Βαρθολαομαίος
Λάζαρης και ο ποιητής Φώτης Παυλάτος Καθηγητής Ιατρικής
πανεπιστημίου Αθηνών ενώ η Αικατερίνη Κοτοπούλου και η Ελένη
Σουργιά απήγγειλαν στίχους από το ποίημα.
Ο ποιητής ΦΩΤΗΣ ΠΑΥΛΑΤΟΣ
καθηγητής Ιατρικής Παν. Αθηνών
κατέθεσε τα ακόλουθα για την ΠΥΘΕΑΔΑ:
Ο Ακαδημαϊκός Φώτης Παυλάτος αναφέρθηκε στις εντυπώσεις από
το επικό ποίημα «ΠΥΘΕΑΔΑ» και είπε τα εξής: « Το επικό ποίημα
«Πυθεάδα» του ποιητή καπετάν Γιώργη Σπηλιώτη, εμπνευσμένο από το
ταξίδι του Πυθέα στις θάλασσες και στις χώρες του Βορείου Πόλου
αποτελούμενο από 3434 έμμετρους δεκαπεντασύλλαβους ιαμβικούς
στίχους μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα λίαν σημαντικό πόνημα υψηλού
επιπέδου αρχειακής έρευνας. Ο ποιητής καπετάν Γιώργης Σπηλιώτης
με τη γνωστή σε όλους μας σημαντική προσφορά του στον Πνευματικό
κόσμο της χώρας μας, στον Ποιητικό και τον Πεζό Λόγο, σε κάνει με
την δεξιοτεχνική του «πέννα», «συνταξιδιώτη» του στο εμπνευσμένο από
το ταξίδι του Πυθέα, νέο δημιουργικό ποιητικό έργο του. Εργάστηκε για
πολλά χρόνια με μεθοδικότητα, αλλά και με πολλή αγάπη για το
θεματολογικό στοιχείο (τη θάλασσα), για να μας δώσει αυτόν τον
πολύτιμο «πνευματικό θησαυρό», που καλύπτει το ταξίδι του Πυθέα στις
θάλασσες του Βορείου Πόλου. Ταιριαστά όλα αυτά με τα αναφερόμενα
από τον Θουκυδίδη ότι: «Πρώτο καθήκον του ιστορικού είναι να
αναζητά την αλήθεια με πείσμονα επιμονή», αλλά ακόμη και με τα
βαθυστόχαστα λόγια του Johan Wolfgang Goethe: «Χωρίς την ιερή
φλόγα του ενθουσιασμού τίποτα το σπουδαίο και ευγενικό δεν μπορεί
να γίνει στη ζωή».
Μπορώ στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι, η προσωπικότητα του ποιητή
καπετά Γιώργη Σπηλιώτη, Δρ. Πολιτικού Μηχανικού και μέλους της
Ε.Ε.Λ., ξεπερνά με βεβαιότητα την Αριστοτελική έννοια για την
προσωπικότητα του ατόμου, ως ταυτιζόμενη με την υπερβατική γνωστή
ενός και μόνο γνωστού αντικειμένου.
Προσωπικά θεωρώ ότι η συγγραφή της «Πυθεάδας» έχει πολύ μεγάλη
σημασία, γιατί εκτός από τις αναφορές των θαλασσών και των χωρών
στην αρχαιότητα, μεταφέρει και πολύτιμα πνευματικά στοιχεία, που
στην σημερινή εποχή του ευτελισμού των ανθρωπιστικών και
πνευματικών αξιών τα έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Επίσης
θεωρώ ότι το Λογοτεχνικό Πόνημα του καπετάν Γιώργη Σπηλιώτη
αποτελεί αξιοσημείωτο τεκμήριο πνευματικού ιδεαλισμού, μέσα από τα
οποία μπορούμε να αντλήσουμε πολύτιμα στοιχεία του Δυναμικού
Πολιτισμού με θεμελιακά στοιχεία της υπαρξιακής μας ταυτότητας στη
νέα εποχή της Υψηλής Τεχνολογίας και του ευτελισμού των
Ανθρωπιστικών και Πνευματικών Αξιών.
Εύχομαι το ποίημα «ΠΥΘΕΑΔΑ» να είναι καλοτάξιδο και να
«αρμενίζει με φουσκωμένα τα πανιά στις θάλασσες του Πνευματικού
Κόσμου και του αναγνωστικού κοινού».
Ο καπετά Βαρθολομαίος Λάζαρης
κατέθεσε τα ακόλουθα για την ΠΥΘΕΑΔΑ:
Αναφορικώς με το πρωτότυπο και πολυσύνθετο πνευματικό τέκνο,
του εκλεκτού καπτά-Γιώργου Σπηλιώτη, σε δεκαπεντασύλλαβο ιαμβικό
λόγο με την δέουσα παραδοσιακή ελληνική προσωδιακή ορθογραφία,
επιθυμώ να τονίσω τα ακόλουθα:
Το εκπληκτικό αυτό ποίημα, που είναι δημιούργημα ενός και
μόνον ανθρώπου, απαιτεί γνώσεις ομάδας πολλών ειδικοτήτων, όπως
μυθολογικές, ιστορικές, γεωγραφικές, αστρονομικές, κοσμογραφικές,
ναυπηγικές, ναυτικές, πρωρατικών έργων, μετερωρολογίας, ακτοπλοΐας,
αστρονομικής ωκεανοπλοΐας, διοικητικές και εξερευνητικές, και επί
πλέον, δυνατό και σπάνιο λογοτεχνικό και ποιητικό ταλέντο.
Κάπου, θυμίζει τον θείο και συμπαντολόγο Όμηρο, που κάποιοι
αποφάνθηκαν, ότι τα έργα του ήταν δημιουργήματα συνεργασίας πολλών
και όχι ενός μόνον…
Όμως, όπως και Όμηρος, έτσι και ο καπτα-Γιώργης, μόνος του
αξιοποίησε γνώσεις που φρόντισε να κατέχει, προκειμένου να
αποτολμήσει να συγκροτήσει το δυσχερέστατο ποίημά του
«ΠΥΘΕΑΔΑ», χωρίς αυτές να αλληλοσυγκρούονται, να
αλληλοδιαψεύδονται, και να δημιουργούν ερωτηματικά, αλλά τουναντίον
να αλληλοεναρμονίζωνται και να αλληλοεπιβεβαιώνονται αποτελώντας
τον δυνατότερο συνδετικό κρίκο στις ιστορικές πληροφορίες του
ποιήματος.
Το ποίημα αυτό, που αναφέρεται σε ήρωες και ιστορικά γεγονότα,
πλέον της επιτυχίας του ως καλλιτεχνικού πνευματικού επιτεύγματος του
δημιουργού του, είναι και ένα οφειλόμενο αξιοπρεπές μνημόσυνο από
την ελληνική διανόηση, προς τον μεγάλο και ξεχασμένο από την πατρίδα
του, που εκείνος τίμησε, Πυθέα, τους συντρόφους του, και όλους τους
όμοιους τους, μεγάλους και άγνωστους ή λησμονημένους
θαλασσοπόρους όλων των εποχών.
Ο καπτά-Γιώργης, με το ποίημα του ΠΥΘΕΑΔΑ,
Αποπλέει από την πεζή ρουτίνα την καθημερινότητάς,
Εισπλέει εις τον άπειρο ωκεανό της ελληνικής ναυτικής Ιστορίας και
παραδόσεως, παγκοσμίου κληρονομιάς στους κατοίκους του πλανήτη γη.
Διαπλέει τον πολυκύμαντο ωκεανό των ελληνικών ανακαλύψεων,
γνώσεων, εμπειριών και προσφορών, προς την ανθρωπότητα.
Πλέει επί οίνοπα πόντον επ’ αλλοθρόους ανθρώπους, ως άλλος
Οδυσσεύς, όπου πολλών δ’ ανθρώπων οιδε άστεα και νόον έγνω.
Συμπλέει Με τον μεγάλο ναυτικό, ωκεανοπόρο, εξερευνητή, αστρονόμο,
γεωγράφο, μαθηματικό, παρατηρητή και μελετητή Πυθέα, κάτι που δεν
έκαμε ο μεταγενέστερος Ιούλιος Καίσαρ, που επειδή δεν είχε μελετήσει
τις ανακαλύψεις του Πυθέα, κατεστράφη και γελοιοποιήθηκε το ρωμαϊκό
κατακτητικό ναυτικό του κατά την προσπάθειά του να καταλάβει την
Αλβιώνα…
Περιπλέει άγνωστες θάλασσες βαρβαρικών χωρών, προ
ανακαλυφθεισών από άλλους ξεχασμένους Ελληνογενείς εκπολιτιστές
αποίκους (και όχι εποίκους), και τελικώς.
Καταπλέει θριαμβευτικά με την θαυμαστή ποίησή σου, όπου εξιστορεί
γλαφυρότατα, όλες τις προαναφερθείσες περιπέτειες και εποποιίες.
Οι δε αναγνώστες, εκτός από τον θαυμασμό τους για την ποιητική του
δεινότητα, υποχρεώνονται διακριτικά, να θυμηθούν όσα ξέχασαν, αλλά
και παροτρύνονται να μάθουν όσα θα έπρεπε ήδη να ξέρουν πριν από
τους Γάλλους, διδασκόμενοι να τιμούν και να υμνούν όσους τους
ετίμησαν και εδόξασαν και όχι εκείνους που τους ατίμασαν και
εξευτέλισαν, τονώνοντας έτσι, την αδικαιολογήτως και σκοπίμως
πτοημένη υπερηφάνειά τους ως απογόνων θεών, ημιθέων, γιγάντων,
τιτάνων, ηρώων και μαρτύρων και όχι των πιθήκων του Ευρωπαίου
Δαρβίνου, όπως δολίως και τεχνηέντως διδάσκει η εκπαίδευσις (που
παρέχεται και στα ζώα, για να εκτελούν πιστά ό,τι θέλει ο εκπαιδευτής
και όχι ο,τι πρέπει), αντί της εγκαταληφθείσης παιδείας (που παρέχεται
μόνον σε ανθρώπους με σκοπό την τελειότητα του σώματος, ψυχής,
πνεύματος, αρετών, αξιών, και ιδανικών… ώστε να πράττουν αυτό που
πρέπει και όχι αυτό που θέλουν, όπως τα ζώα).
Ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης, δεν ήταν ο μοναδικός Έλληνας
θαλασσοπόρος και εξερευνητής, αλλά ο σπουδαιότερος των ιστορικών
χρόνων, όπως τον εξυμνεί και ο ίδιος ο Ουΐνστον Τσώρτσιλ εις το
σύγγραμμά του «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ».
Η προσωπικότης, οι μελέτες και προσφορά του Πυθέα στην
ανθρωπότητα, την εποχή που ακόμη ήταν ξύλινα τα πλοία, αλλά
χαλύβδινοι οι ναυτικοί, αντίθετ’ από τώρα που ανεστράφησαν οι
ιδιότητες και έγιναν χαλύβδινα τα πλοία και ξύλινοι οι ναυτικοί, τιμώνται
ιδιαιτέρως εις την Γαλλίαν, όπου εις το χρηματιστήριο υπάρχει το
σπουδαίο άγαλμά του, καθώς και του Ευθυμένους, των μεγάλων
θαλασσοπόρων της εποχής των. Εις δε τον παλαιόν λιμένα υπάρχει μία
μνημειώδης ορειχάλκινη τιμητική επιγραφή, που εις ελληνικήν
μετάφρασιν σημαίνει:
ΕΔΩ ΚΑΤΕΠΛΕΥΣΑΝ ΠΕΡΙ ΤΟ 600 π.Χ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΙ, ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟΙ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΚΑΙΑΝ, ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΠΟ-
ΛΙΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΙΔΡΥΣΑΝ
ΤΗΝ ΜΑΣΣΑΛΙΑΝ, ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΔΙΕΔΟΘΗ
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ.
Και βεβαίως εννοεί, Τον Ελληνικό πολιτισμό, που ως λέξις ευκόλως
εννοούμενη παραλείπεται.
Κάτωθεν δε της επιγραφής, δεσπόζει ανάγλυφη η κεφαλή του Πυθέα.
Συμπληρωματικά θα τονίσω ότι οι Γάλλοι της Μασσαλίας
υπερηφανεύονται και αρέσκονται να αποκαλούνται Φωκαείς!!!
Εύχομαι το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου