Μηνύμα αγανάκτησης με πολλούς αποδέκτες, η επιστολή του συζύγου της Σταυρούλας Γερούλης, που σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα που σημειώθηκε τον Φεβρουάριο, στην Πατρών – Πύργου στο ύψος του Αλισσού.
Ο Κώστας Ζέρβας περιγράφει τον εφιάλτη που ζει μαζί με τα παιδιά του τους τελευταίους μήνες, μετά το χαμό της 41χρονης και συγκρίνει τη σημασία που έδωσαν οι φορείς στη μη διασπορά του κορονοϊού με τις εργασίες που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια στην καρμανιόλα της Πατρών Πύργου.
Υπενθυμίζεται πως στο ίδιο τροχαίο έχασε τη ζωή του ένας ακόμα άνθρωπος, ο οδηγός του δεύτερου οχήματος Κώστας Δημητρουλόπουλος.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
140 νεκροί στην Πατρών Πύργου μέσα σε 10 χρόνια (μέσα σε αυτούς και η γυναίκα μου Σταυρούλα Γερούλη)
140 νεκροί από κορωνοϊό στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, οι περισσότεροι γέροι και αδύναμοι.
Στην πρώτη περίπτωση εδώ και δέκα χρόνια δεν έχει γίνει τίποτα. Ούτε βελτίωση των συγκεκριμένων γνωστών σημείων που συμβαίνουν τα θανατηφόρα, κάποια μέτρα δρόμου δηλαδή.
Στη δεύτερη περίπτωση ξεχαρβαλώθηκαν κοινωνία, οικονομία, ελευθερία, οικογένεια, εκπαίδευση, έθιμα, πίστη, κράτος.
Ολοι φοβούνται μια ίωση που στις περισσότερες πιθανότητες θα την σκαπουλάρουν, όχι ότι θα πέσει πάνω τους για οποιο λόγο ένα όχημα 4 τόνων όπως στην περίπτωση της γυναίκας, θα γίνουν κομμάτια και δεν θα έχουν καμία πιθανότητα επιβίωσης.
Το πένθος για τον περισσότερο κοσμο για την απώλεια που είχα ήταν την πρώτη εβδομάδα. Κλάματα, τηλέφωνα, μηνύματα υποστήριξης, δουλειά γιατί είμαι άνεργος, μετά σιωπή, αποχή, αδιαφορία.
Η σταθερή συμβουλή, δύναμη για τα 3 σου παιδιά και τέλος.
Λοιπόν, σας ενημερώνω και τους 550 φίλους μου που οι περισσότεροι αδιαφόρησαν να μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν τη θέση μου, η απάντηση είναι: όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει…
Η ζωή μου από τότε είναι μαρτύριο.
Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό το πλάσμα που με συντρόφευε για 20 χρόνια. Πως έφυγε με αυτό τον τρόπο από έναν τύπο ο οποίος δεν έδινε και πολύ σημασία στη ζωή του. Δεν έφυγε από ίωση. Της έσπασε τα πόδια, τη λεκάνη, τον θώρακα, τον αυχένα, το κεφάλι. Ένα πλάσμα καλό, τίμιο, όμορφο, ευγενικό. Πώς μπορεί να σου φύγει η οργή, ο πόνος, η θλίψη μετά από κάτι τέτοιο και να επανέρθει κάποτε στον εαυτό μου και στα παιδιά μου η φυσιολογική ζωή κάποτε;
Περιφερειάρχες, δήμαρχοι, βουλευτές, παράγοντες, δημοτικοί σύμβουλοι, όλοι για τα τροχαία απόντες 10 χρόνια.
Για τον κορωνοϊό παντού τάξη…
Ο κορωνοϊός καταστρέφει ζωές, όχι τα τροχαία που μετέτρεψαν το σπίτι μου σε τάφο…
Εύχομαι να μην το ζήσουν.
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου