|
|
| |
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Κύριες και κύριοι, γειά σας
Είναι τιμή μου, η ασχολία μου από οποιαδήποτε πλευρά με τα νομίσματα της Κεφαλονιάς, όχι μόνο γιατί στηρίζω την κεφαλλονίτικη παράδοση και την αρχαία ιστορία, αλλά γιατί παρόλο που υπάρχουν κάποιες ιστορικές αναφορές, είναι περιορισμένες και δεν επαρκούν για το μεγάλο κεφάλαιο Κεφαλονιά.
ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ
Με τον όρο νόμισμα εννοούμε ένα μεταλλικό κομμάτι με καθορισμένο σχήμα και βάρος που έχει έκτυπη απεικόνιση, εγκεκριμένη από κάποια κρατική εξουσία η οποία αποτελεί εγγύηση για το μέσο συναλλαγής.
Ένας από τους πιο σημαντικούς κλάδους της αρχαιολογίας είναι η νομισματική.
Αντικείμενο της νομισματικής είναι η μελέτη της προέλευσης, της τεχνικής και της ιστορίας των νομισμάτων.
Μέσα από τα νομίσματα ο ειδικευμένος επιστήμων μπορεί να συλλέξει πληροφορίες για τα ήθη και τα έθιμα μιας περιοχής, το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της, τις οικονομικές τους δυνατότητες, τις θρησκευτικές τους αντιλήψεις, και την τέχνη τους.
Τα νομίσματα όμως είναι μια σχετικά νέα ανακάλυψη. Ας δούμε τι γινόταν πριν από αυτά.
Για πολλές χιλιάδες χρόνια κάθε πρωτόγονος άνθρωπος κατασκεύαζε μόνος του τα όπλα και τα εργαλεία που του χρειαζόταν. Με την πάροδο του χρόνου ο άνθρωπος εγκατέλειπε σιγά σιγά την ζωή του νομάδα κυνηγού, και εγκαθίστατο καπου μόνιμα.
Έτσι δημιουργήθηκαν οικισμοί, καλλιεργήθηκε γη, εξημερώθηκαν τα πρώτα ζώα.
Ο νέος τρόπος ζωής έφερε σιγά σιγά και την εξειδίκευση: ο ένας έγινε γεωργός, ο άλλος κτηνοτρόφος, και ο τρίτος ψαράς.
Όλοι όμως είχαν την ανάγκη από πράγματα που κατείχε ή κατασκεύαζε ο άλλος. π.χ.
Ο γεωργός έδινε μια ποσότητα απ� το στάρι που του περίσσευε, για να πάρει ένα λαγό από τον κυνηγό και ο αγγειοπλάστης έδινε μερικά δοχεία στο βοσκό για να πάρει ένα πρόβατο.
Δημιουργήθηκε έτσι το εμπόριο που με τον καιρό και με την ανάπτυξη του επαγγέλματος έπαψε να είναι τοπικά περιορισμένο.
Ο έμπορος μετέφερε πράγματα που πλεόναζαν σε κάποιο τόπο, σε έναν άλλο οπου ελειπαν, και το αντίστροφο.
Με την πάροδο του χρόνου μερικά εμπορεύματα επειδή είχαν μια σταθερή άξια παραδεχτή από όλους και μπορούσαν εύκολα να μετρηθούν και να παραχωρηθούν ξεχώριζαν και αποτελούσαν μέτρο συγκρίσης άξιας όλων των άλλων εμπορευμάτων αγαθών.
Μεταβλήθηκαν έτσι σε νομισματικά αγαθά.
Τέτοια αγαθά ήταν τα ζώα και πιο συγκεκριμένα τα βόδια και τα πρόβατα.
Αποφασιστικό βήμα στην ανάπτυξη του πολιτισμού αποτέλεσε η ανακάλυψη της χρήσεως των μετάλλων. Σε σύγκριση με τα ζώα οι ιδιότητες του μέταλλου του έδιναν μια αναμφισβήτητη υπεροχή.
Το μέταλλο αντέχει στο χρόνο και στης κακουχίες ενός μακρινού ταξιδιού, δεν χρειάζεται διατροφή, διατηρείται και μεταφέρεται εύκολα.
To βόδι είχε μια ουσιαστική αξία, γιατί μπορουσε κανεις να το φαει και να χρησιμοποίησει το δέρμα του. Δεν μπορούσε όμως να κόψει ένα κομμάτι του και να φυλάξει το υπόλοιπο για να το χρησιμοποιήσει αργότερα.
Αντίθετα, μπορούσε να κόψει ένα κομμάτι, στο βάρος που του χρειάζοταν, από μια ράβδο μετάλλου χωρίς να πειραχθεί η υπόλοιπη.
Επί πλέον το μέταλλο ήταν κάτι που ζητιόνταν παντού γιατί οι λαοί χρειάζονταν μέταλλο για να κατασκευάσουν τα όπλα, τα εργαλεία, τα σκεύη και τα κοσμήματα τους.
Έτσι το βόδι λόγο της ιδιότητας του να μην διατηρείται αποτέλεσε τη σταθερή μονάδα που πάνω του προσαρμόστηκαν οι άξιες του χρυσού, του αργύρου και του χαλκού.
Έτσι φτιάστηκε η πρώτη νομισματική κλίμακα και τα μέταλλα άλλαζαν χέρια με την μορφή ράβδων.
Ο χαλκός βρισκόταν σε μεγάλες ποσότητες αλλά οξειδωνόταν αν εκτηθετο στην υγρασία, ετσι κατάκτησε την κατώτερη βαθμίδα.
Το ασήμι που δεν σκουριάζει αλλά μαυρίζει με την πάροδο του χρόνου πήρε την δεύτερη θέση γιατί ήταν εύπλαστο και έδινε όμορφα κοσμήματα.
Το χρυσάφι που βγαίνει από τη γη χωρίς προσμίξεις δεν σκουριάζει ούτε μαυρίζει πήρε την πρώτη θέση και έγινε στα μάτια των ανθρώπων ένα σύμβολο πλούτου, δύναμης και αθανασίας.
Έτσι κάθε φορά που γινόταν μια εμπορική συναλλαγή η ζυγαριά είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο για την πληρωμή τον αγαθών και ο καθένας που πληρωνόταν σε μέταλλο έπρεπε να το ζυγίσει για να ξέρει αν είναι το σωστό βάρος.
Το διακινούμενο μέταλλο της εποχής ήταν σχετικά λίγο και μόνο οι βασιλιάδες, οι ιερείς (που ήταν οι πρώτοι τραπεζικοί) και οι έμποροι το χρησιμοποιούσαν.
Έτσι οι έμποροι άρχισαν να σφραγίζουν τα μέταλλα που περνούσαν από τα χέρια τους με ένα αποτύπωμα που κανείς δεν μπορούσε να μιμηθεί για να το ξεχωρίζουν.
Αυτό όμως δημιούργησε ένα κομφούζιο γιατί κανείς δεν εμπιστευόταν τον άλλον έτσι ανέλαβε η κρατική αρχή να εκδώσει μέταλλα και να τα υιοθετήσει σαν μέσο συναλλαγής του κράτους.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Έτσι τυπώθηκαν τα πρώτα νομίσματα περίπου το 650 - 625 π.χ. και η έκδοση τους έγινε κρατική υπόθεση ενώ η αποτύπωση του ονόματος ή μονογράμματος της πόλεως που το εξεδιδε, δηλώνε ξεκάθαρα την εξουσία κοπής και αποτελούσε εγγύηση καθαρότητας του μέταλλου και σωστού βάρους.
Η ανάπτυξη της νομισματοκοπίας που έγινε πρώτα από της ελληνικές πόλης της Ιωνίας και από τους βασιλείς της Λυδίας, πέρασε γρήγορα σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο γιατί εκτός από μέσο συναλλαγής για την ανάπτυξη του εμπορίου, ήταν ένα χρήσιμο μέσο ελέγχου των κυβερνήσεων για την οικονομία των κρατών τους.
Στο ελληνικό νόμισμα αποτυπώνονται κύριως:
κεφάλι θεού, ημιθέου η ήρωα, που ήταν ο προστάτης της πόλης κράτος που εκδίδει το νόμισμα, πολλές φορές ζώα και φυτά ή θέματα από την καθημερινή ζωή του τόπου.
Τα πρώτα νομίσματα κατασκευάστηκαν από ήλεκτρο, ένα κράμα χρυσού και αργύρου που υπήρχε άφθονο σε πολλά μέρη της Δυτικής μικρά Ασίας και στην Λυδία.
Η σταθερή μονάδα βάρους ισοδυναμούσε με λίγο περισσότερο από 14 γραμμάρια και μάλλον αντιπροσώπευε το μηνιαίο μισθό ενός στρατιώτη. Κυκλοφορούσαν όμως και πολλές υποδιαιρέσεις του βασικού νομίσματος δείχνοντας έτσι ότι ύπαρχει λαϊκή ζήτηση γιατί τα νομίσματα διευκόλυναν όλο και περισσότερο τις καθημερινές συναλλαγές των ανθρώπων.
Το κοινό στοιχείο που παρουσιάζουν αυτά τα νομίσματα είναι η έλλειψη σχεδίου στην πίσω όψη. Αυτό καλύπτεται από ένα τετράγωνο ή ορθογώνιο σχήμα που πολλές φορές είναι διαιρεμένο στα δυο ή σε περισσότερα σημεία. Διπλόπλευρα νομίσματα φτιάχνονται τον επόμενο αιώνα λόγο τεχνικών δυσκολιών. (500 π.χ.)
ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
Οι μέθοδοι κατασκευής νομισμάτων που εφαρμόστηκαν κατά καιρούς στην αρχαία Ελλάδα ποικίλουν. Κάθε νομισματοκοπείο είχε τον δικό του τρόπο και είχε επινοήσει της δικές του πατέντες για να διευκολύνει την παραγωγή του.
Το λειωμένο μέταλλο χυνοταν σε πέτρινα ή κεραμικά καλούπια και όσο ήταν ζεστό και εύπλαστο το χτυπούσαν με ένα σφυρί που είχε χαραγμένη αρνητικά την παράσταση του νομίσματος.
Σε αλλά νομισματοκοπεία τοποθετούσαν το λιωμένο μέταλλο σε ένα ειδικό αμόνι το οποίο ήταν το ίδιο αρνητική μήτρα σταθερά προσαρμοσμένη και το χτυπούσαν με ένα απλό επίπεδο σφυρί.
Όταν όμως οι αξιοθαύμαστοι καλλιτέχνες της εποχής έβαλαν στόχο να αξιοποιήσουν και τις δυο πλευρές του νομίσματος χρειάστηκε να συνδυασμός των δυο προηγούμενων μεθόδων.
Πάνω σε μια σταθερή μήτρα αμόνι προσάρμοσαν μια κινητή μήτρα επάνω στο σφυρί. Έτσι όταν το λιωμένο μέταλλο χυνόταν στην σταθερή μήτρα αμόνι ο επιδέξιος τεχνητής το χτυπούσε με την κινητή μήτρα σφυρί ακριβώς πάνω του με αποτέλεσμα το πυρακτωμένο μέταλλο να αποκτά τις αντίθετες θετικές παραστάσεις των αρνητικών μητρών και στις δυο πλευρές.
Όσο απλό και να ακούγεται αυτό ακόμη και σήμερα θεωρείται πολύ δύσκολη τεχνική γιατί απαιτεί ακρίβεια στο χρόνο και την δύναμη της σφυριάς, πράγμα που ο τεχνίτης όσο έμπειρος και να είναι, δεν το πετυχαίνει πάντα. Έτσι χρειαζόταν να ξαναχτυπηθεί η μήτρα πολλές φορές και γι αυτό συναντάμε συχνά διπλοχτυπημενα ελληνικά νομίσματα.
Βέβαια οι μεταλλικές (χάλκινες) μήτρες τόσο οι σταθερές όσο και οι κινητές φθείρονταν εύκολα και μετά από ένα ορισμένο αριθμό χτυπημάτων κατασκευάζονταν νέες που ήταν αδύνατο να είναι απολύτως όμοιες με τις προηγούμενες, και έτσι εξηγείται η συνεχή παραλλαγή στην χάραξη που παρουσιάζουν τα αρχαία μας νομίσματα.
Η μέθοδο αυτή όμως δεν παρείχε την δυνατότητα να ελέγχετε ακριβώς το βάρος και ιδιαίτερα αν το νόμισμα ήταν κατασκευασμένο από πολύτιμο μέταλλο η διαφορά ενός κλάσματος αλλοίωνε την εσωτερική του αξία.
Έτσι προστεθείκε μια ακόμη διαδικασία στην μέθοδο παραγωγής που ήταν το ζύγισμα.
Έμπειροι ζυγιστές ζύγιζαν και έκοβαν ή λιμάριζαν από το νόμισμα ένα μικρό μέρος του για να επιτύχουν το καθορισμένο βάρος που είχε ορίσει η κρατική αρχή ενώ τα ελλιποβαρή νομίσματα στέλνονταν στο χυτήριο για να ξαναχητευθουν από την αρχή.
Η διαδικασία του ζυγίσματος λεγότανε ταλάντευση γιατί στηριζόταν στην ισορροπία της ταλαντώσεως των δυο δίσκων της ζυγαριάς.
Στήν ίδια διαδικασία οφείλεται το ελλειψοειδές σχήμα των αρχαίων νομισμάτων που πολλές φορές είναι ιδιαίτερα έντονο.
Μετά από όλες αυτές τις τελειοποίησης οι αρχαίοι τεχνητές κατόρθωσαν να μετατρέψουν τα νομίσματα σε υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου αριστουργήματα με ανάγλυφες και εσογληφες παράστασης που ακόμη και σήμερα με όλα τα τεχνικά μέσα που διαθέτουμε είναι δύσκολο να επιτευχθούν.
ΑΡΧΑΙΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ
Μύθοι, αρχαίοι συγγραφείς κι αρχαιολόγοι συμφωνούν σε ένα πράγμα:
Η Κεφαλονιά την κλασική εποχή και μέχρι το 189 π.χ. που πέρασε στην ρωμαϊκή κυριαρχία ήταν τετράπολις.
Τέσσερις πόλεις κράτη που ακόμα σώζονται τα τοίχοι τους οι Κράνη, Πάλη, Σάμη και Πρόννοι με ονόματα παρμένα κατά την μυθολογία από τους τέσσερις γιους του βασιλιά Κέφαλου Κράνιο, Παλέα, Πρόνησο και Σάμο.
Τέσσερα διοικητικά διαμερίσματα, πάνω στο ίδιο νησί με δημοκρατικό πολίτευμα, αυτόνομες πολιτείες με ανεξάρτητη ζωή, στράτευμα, συμμαχίες και φυσικά νομισματοκοπεία και νομίσματα όπως δημοσιεύει σε κατάλογο ο Α. Ποστολακας και ο Καρολος Φίλιππος Δεβοσετ που είναι οι πήγες μας για την δημιουργία της συλλογής μας ΤΕΤΡΑΠΟΛΙΣ.
ΓΕΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Μελετώντας συστηματικά την αρχαία κεφαλλονίτικη κληρονομιά και ιδιαίτερα τα νομίσματα που μας άφησαν οι προγονοί μας αποφασίσαμε μετά από παροτρύνσεις και έρευνες να κατασκευάσουμε μια συλλογή με νομίσματα επιλέγοντας ένα νόμισμα από κάθε πόλη κράτος και να φτιάξουμε την ασημένια συλλογή μας «Τετράπολις».
ΚΡΑΝΗ
Ένα κριάρι βαδίζει προς τα αριστερά με φυσική κίνηση πάνω σε μια γραμμή που δηλώνει το έδαφος. Στο πάνω μέρος τρία γράμματα (κρα) που είναι τα αρχικά της λέξης κράνη.
Στην πίσω όψη και μέσα σε ένα έγκοιλο τετράγωνο υπάρχει ένα τόξο η χορδή του οποίου είναι στραμμένη προς τα αριστερά και γύρω-γύρω τα γράμματα (κρα).
Το κριάρι ένδειξη της ανεπτυγμένης κτηνοτροφίας των κατοίκων της κράνης και το τόξο απόδειξη της κυνηγετικής τους τέχνης.
Το σχήμα στο πίσω μέρος του νομίσματος είναι έκκεντρο λάθος της σφηριας του τεχνίτη.
ΠΑΛΛΗ
Ένα από τα ομορφότερα νομίσματα της Κεφαλονιάς. Στην μπροστινή του πλευρά ένα γοητευτικό γυναικείο κεφάλι που μάλλον παριστάνει τη θεά Δήμητρα αγαπητή στους κατοίκους της Παλικής. Οι αγροτικές ασχολίες των κατοίκων δηλώνονται και με την οπίσθια όψη όπου μέσα στο μονόγραμμα της πόλης (π) υπάρχει φιλοτεχνημένος ένας κόκκος κριθαριού. Ταυτόχρονα μια πολύ όμορφη παράσταση δελφινιού πάνω από το μονόγραμμα μας δηλώνει την στενή σχέση των κατοίκων με το ναυτικό βίο και το ψάρεμα.
Το μη στρογγυλό σχήμα του νομίσματος οφείλεται όπως και στα περισσότερα αρχαία νομίσματα στην διαδικασία της ταλάντευσης, ενώ μπορούμε να διακρίνουμε ένα δυπλοχτυπημα στην μύτη του δελφινιού.
ΠΡΟΝΝΟΙ
Το γυναικείο κεφάλι που παρίσταται στην εμπρόσθιο όψη αυτού του νομίσματος ξεχωρίζει από τον περίτεχνο τρόπο που έχει χτενισμένα τα μαλλιά της ενώ τεχνικές κοκιδοσης διακρίνονται στο περίγραμμα του κύκλου. Το ζωηρό ανάγλυφο χαρακτηριστικό των αρχαίων νομισμάτων περιγράφει τέλεια τα χαρακτηριστικά του προσώπου και των μαλλιών ενώ στα σημερινά νομίσματα το ανάγλυφο είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Στην πίσω όψη σύμπλεγμα με τα δυο πρώτα γράμματα της πόλης κράτους (πρ) μέσα στο οποίο κρέμεται ένας καρπός πεύκου (κουκουνάρι) το οποίο μας αποδεικνύει της αγροτικές ασχολίες των κατοίκων.
ΣΑΜΗ
Με ρεαλισμό στην μπροστινή όψη του νομίσματος έχει δοθεί το κεφάλι ενός βοδιού με ζωντανά χαρακτηριστικά. Και αυτή η παράσταση μας δηλώνει τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τρόπο ζωής των κατοίκων. Στην πίσω όψη του νομίσματος δεσπόζει το γράμμα (σ) μονόγραμμα που σε αυτό το νόμισμα δεν περιέχει το α όπως άλλα νομίσματα της Σάμης. Στης άκρες του κύκλου στης πίσω όψης διακρίνουμε τεχνική κοκιδοσης που κάνουν το νόμισμα ακόμη πιο περίτεχνο. Η απόκλιση του νομίσματος από των κύκλο έχει να κάνει με την διαδικασία της ταλάντευσης.
Όταν τελειώσαμε την συλλογή της «Τετράπολις» και την βγάλαμε στο εμπόριο ευχαριστήσαμε την τοπική κοινωνία που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μας αποκτώντας την, καθώς και τους τοπικούς παράγοντες δήμους και νομαρχία που το χαρίζουν ανελλιπώς σε ολά τα επίτιμα πρόσωπα που έρχονται στην Κεφαλονιά.(Σημίτης) Έτσι η συλλογή μας στολίζει τα γραφεία πολλών διασημοτήτων και τα σπίτια ανθρώπων της τέχνης. Αρχίσαμε να σχεδιάζουμε μοναδικά κοσμήματα με κεντρικό θέμα τα νομίσματα σε ασήμι και 22κ χρυσό, κλειδώθηκες καθώς και είδη γραφείου, διακοσμητικά, πλακέτες και συνεχώς σχεδιάζουμε και κάτι νέο.
Όλοι ήταν ευχαριστημένοι εκτός από το δήμο της Ιθάκης ο οποίος μας επισκέφτηκε στο κατάστημα μας και μας εξέφρασε την επιθυμία να φτιάξουμε ένα νόμισμα με θέμα την ομηρική Ιθάκη. Έτσι ο Δήμαρχος μας πρότεινε το νόμισμα που έχει ο δήμος της Ιθάκης για σύμβολο του το οποίο βρίσκεται στο μουσείο του Σταυρού.
ΙΘΑΚΗ
Κεφάλι ανδρός με χαρακτηριστικό κωνικό σκούφο και γενιά που είναι προφανώς του Οδυσσέα. Κεφάλι στραμμένο προς τα δεξιά με βλέμμα στοχαστικό και σταθερό όπως ταιριάζει σε έναν ήρωα και γύρο από το κεφάλι η επιγραφή ιθακων. Οι αρχαίοι τεχνίτες αφιέρωναν συχνά τα νομίσματα τους σε ήρωες, θέλοντας να υμνήσουν τα κατορθώματα τους. Στην οπίσθια όψη παριστάνεται μέσα σε δάφνινο στεφάνι ο κεραυνός το ιερό σύμβολο του Δία.
Η πίσω πλευρά αναβλύζει έναν δυναμισμό με τα ιερά σύμβολα έχοντας έτσι και έναν θρησκευτικό χαρακτήρα. Το σχήμα του νομίσματος οφείλεται στην ταλάντευση και έχει πολύ έντονο ανάγλυφο.
Τα νομίσματα αυτά είναι εκπληκτικά έργα τέχνης που έχουν προκαλέσει το θαυμασμό του φιλότεχνου μελετητή.
Είναι χυτά αντίγραφα φινηρισμενα και πατιναρισμενα στο χέρι με ειδική επεξεργασία για να αποκτήσουν την υφή του παλιού ασημιού.
Η «Τετράπολις» είναι μια ολοκληρωμένη συλλογή σε βελούδινη κασετίνα αλλά μπορεί να χωριστεί και σε μονομερές νόμισμα σε ξεχωριστή θήκη.
Κάθε φορέας που σέβεται την παράδοση μπορεί να τα χρησιμοποιήσει και να τα προσφέρει σαν δικά του αναμνηστικά - ενθύμια.
Η εικαστική τους άξια είναι υψηλή και αποτελεί προσφορά στην διατήρηση της αρχαίας μας πολιτιστιτης κληρονομιάς.
Πέρα όμως από τη μεγάλη βοήθεια που προσφέρουν τα νομίσματα στην εξερεύνηση της αρχαίας μας κληρονομιάς αποτελούν από μόνα τους εκπληκτικά έργα μικρογλυπτικής.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο σκοπός μου να ασχοληθώ με το σχεδιασμό και παραγωγή κοσμημάτων και αναμνηστικών με θέματα παρμένα από την αρχαία Κεφαλονιά δεν είναι εμπορικός. Τα χρήματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα και δεν είναι ο στόχος μου.
Στόχος μου είναι η πολιτισμική παρουσία της Κεφαλονιάς αντλώντας στοιχεία από την παράδοσης της.
Είναι η διατήρηση και μεταφορά ιστορικών στοιχείων μέσα από τα νομίσματα.
Σε μια βιβλιογραφία για την νομισματική που η Κεφαλονιά είναι σχεδόν ανύπαρχτη είναι χρέος μου να βγω και να φωνάξω με το δικό μου τρόπο.
Και να πω είμαστε εδώ από πολύ παλιά και συνεχίζουμε να υπάρχουμε γράφοντας την δική μας ιστορία.
Και αυτό δεν το κάνω μόνο μέσα από τα νομίσματα. Το κάνω κάθε χρόνο με το γούρι της χρονιάς. Με το μονόγραμμα της κράνης, με το ρόδακα του τάφου των Τζαννάτων, με την δραχμή που φεύγει και δεν γυρίζει πια.
Το κάνω ορθώνοντας το ανάστημα μου στο Χολιγουντ φτιάχνοντας τα κοσμήματα για το «μαντολίνο του κορελλι» λιτά και περίτεχνα, χωριάτικα, όπως το θέλει η δική μας παράδοση και η εποχή της ταινίας και όχι όπως τα θέλει η φανφάρα του γλαμουρ και των πολλών δολαρίων.
Είμαι κεφαλλονίτης και θα το φωνάζω όσο ζω μέσα από τα έργα μου.
|
|
| Προηγούμενη Σελίδα |
|
|
|
|
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου