κι εσύ αρχίζεις να μου δίνεις συμβουλές,
δεν έχεις κάνει αυτό που σου ζήτησα..
Όταν σου ζητώ να με ακούσεις
κι εσύ αρχίζεις να με ρωτάς γιστί,
ή μου λες ότι δεν έπρεπε να αισθάνομαι έτσι,
ποδοπατάς τα συναισθήματά μου.
Όταν σου ζητώ να με ακούσεις
κι εσύ αισθάνεσαι ότι πρέπει να κάνεις κάτι,
για να λύσεις το πρόβλημά μου,με απογοητεύεις,
όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται.
Άκουσε!Το μόνο που σου ζήτησα ήταν ν'ακούσεις,
όχι να μιλήσεις ή να κάνεις κάτι-απλά να
μ'ακουσεις.
Μπορώ να τα καταφέρω και μόνος μου !
Δεν είμαι ανίκανος.!
Ίσως απθαρρημένοςκαι διστακτικός,
αλλά όχι ανίκανος...
Όταν κάνεις κάτι για μένα,
που μπορώ και πρέπει να το κάνω μόνος μου,
συμβάλλεις στο φόβο μου κ την αδυναμία μου.
Όμως,όταν αποδέχεσαι ως απλό γεγονός ότι
νιώθω αυτό που νιώθω,όσο παράλογο κι αν είναι,
τότε δε χρειάζεται να σε πείσω
και μπορώ να επικεντρωθώ στην προσπάθεια
να κατανοήσω τι κρύβεται πίσω από αυτό
το παράλογο συναίσθημα.
Και όταν αυτό γίνει σαφές, οι απαντήσεις είναι εμφανείς
και δε χρειάζομαι συμβουλές.
Γιάυτό σε παρακαλώ,απλά άκουσε με.Και αν θέλεις να μιλήσεις,περίμενε τη σειρά σου και θα σ'ακούσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου