ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ μην παραβρέθηκα στην τελευταία συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου της 26ης Φεβρουαρίου, για
προσωπικούς λόγους, όμως μέσω του διαδικτύου μπόρεσα να την παρακολουθήσω στο μεγαλύτερο μέρος της.
Ο τρόπος με τον οποίο διεξήχθη η συνεδρίαση και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο τερματίστηκε, μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει.
Αφού δεν μπόρεσε ο πρόεδρος κ. Άνθης να περάσει τον κανονισμό λειτουργίας του περιφερειακού συμβουλίου, σχεδόν «εκβίασε» τη λήξη της συνεδρίασης από τους φανερά καταβεβλημένους συμβούλους.
Τα σημαντικά ζητήματα της ημερησίας διάταξης αναβλήθηκαν (κάποια για δεύτερη φορά) – άραγε για πότε;
ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ο πρόεδρος να περάσει τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του περιφερειακού συμβουλίου έστω και όπως – όπως, πείρε «χείρα βοηθείας» από….. τον κ. Μπεριάτο !
Ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης και της Κυβερνητικής παράταξης, είτε αδιάβαστος, είτε λόγω απειρίας σε συλλογικά όργανα, είτε σε μια υπέρμετρη εκδήλωση κομματικού πατριωτισμού, πρότεινε «να ψηφιστεί ο κανονισμός ως έχει»!!!
Ο κ. Άνθης ασθμαίνοντας, έθεσε γρήγορα – γρήγορα σε ψηφοφορία την (απρόσμενη) πρόταση Μπεριάτου και σε αντιδιαστολή με την πρόταση Καλούδη, που υποστηριζόταν από όλες τις άλλες παρατάξεις της αντιπολίτευσης και η οποία έλεγε «να συσταθεί επιτροπή από τους επικεφαλείς των παρατάξεων και τον πρόεδρο και να έλθει εισήγηση στο σώμα για την τελική συζήτηση – απόφαση».
Η υπερψήφιση της πρότασης Μπεριάτου προκάλεσε τις δικαιολογημένες αντιδράσεις από τους Καλούδη, Γουλή, Γαλιατσάτο και Βλάχο, αφού σήμαινε έγκριση του κανονισμού δίχως…καμία συζήτηση.
Κάτω από το βάρος των καταγγελιών των τεσσάρων παρατάξεων της αντιπολίτευσης για πρωτοφανές πραξικόπημα και υπό την απειλή αποχώρησης από το συμβούλιο, ο Μπεριάτος αναγκάστηκε να «τα γυρίσει» και ισχυριζόμενος πως… «άλλο νόημα είχε η πρότασή του», υποχρέωσε και τον Άνθη σε άτακτη υποχώρηση.
Κάπου εκεί τέλειωσε άδοξα η 4η συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου, με καταρρακωμένο το κύρος του θεσμού.
Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ υποβάθμισης των προβλημάτων που εκρηκτικά εμφανίστηκαν στην τελευταία συνεδρία, είναι κατανοητή αλλά όχι και αποδεκτή.
Με κουκούλωμα της δυσλειτουργίας του ανώτερου αιρετού οργάνου των Επτανήσων και μάλιστα στο ξεκίνημα του, δεν λύνονται τα προβλήματα.
Αντίθετα, η δημοσιογραφική αρθογραφία που ακολούθησε τη συνεδρίαση, αποδίδει πιστά την εικόνα που εμφανίζει το περιφερειακό συμβούλιο και θα πρέπει να προβληματίσει τους πάντες, με πρώτους τον κ. Σπύρου και τον κ. Άνθη.
Πολύ περισσότερο, αφού υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από την αποκαρδιωτική εικόνα και τη θλιβερή κατάληξη της συνεδρίασης της 26ης Φεβρουαρίου.
Και αυτό είναι η αποτελεσματική λειτουργία του περιφερειακού συμβουλίου, η οποία εν τη γενέσει του θεσμού είναι προβληματική.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ, κιόλας, συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου έχει φανεί πως κάτι δεν πάει καλά.
Ακολούθησαν άλλες δύο συνεδριάσεις που απλά επιβεβαίωσαν τους φόβους της πρώτης.
Και ενώ τα πράγματα γίνονται κάθε φορά και χειρότερα, οι δύο μεγαλύτερες παρατάξεις του περιφερειακού συμβουλίου θέλουν να εγκριθεί ο κανονισμός λειτουργίας του οργάνου όπως (περίπου) έχει δοθεί από το Υπουργείο Εσωτερικών !
Ένας κανονισμός που μαθηματικά οδηγεί το θεσμό σε ΠΛΗΡΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ με τη μέθοδο της χαοτικής λειτουργίας !
Ένας κανονισμός που θα θεσμοθετήσει «τις δυσλειτουργίες» του οργάνου που εμφανίστηκαν στις πρώτες ήδη συνεδριάσεις – για να χρησιμοποιήσω την επιεική έκφραση του αντιπεριφερειάρχη Κέρκυρας.
Συγκεκριμένα και ενώ στο Άρθρο 13 παρ. 7 ορίζεται ως ανώτατη διάρκεια κάθε συνεδρίασης οι πέντε ώρες (με δικαίωμα παράτασης σε εξαιρετικές περιπτώσεις δύο ακόμη ώρες), αν χρησιμοποιηθεί όλος ο χρόνος που προβλέπεται στο Άρθρο 13 παρ. 5 από τους θεσμικούς ομιλητές (περιφερειάρχη, αντιπεριφερειάρχες, επικεφαλείς, ειδικούς αγορητές) τότε και δίχως να μιλήσει κανένας σύμβουλος ή πολίτης, ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΕΚΤΟΣ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ φθάνουμε αισίως στις 4 ½ ΩΡΕΣ !!!
Από κει και πέρα θα πρέπει το περιφερειακό συμβούλιο, σε ….μισή συν δύο ώρες, σύνολο 2 ½ ώρες κατά ανώτατο όριο, να συζητήσει τα άλλα θέματα εκτός ημερήσιας διάταξης, τις ανακοινώσεις, τις ερωτήσεις και τις επερωτήσεις προς τον Περιφερειάρχη και τους αντιπεριφερειάρχες και φυσικά τα θέματα της ημερησίας διάταξης !!!
Δηλαδή ο ολοκληρωτικός ορισμός της απαξίωσης ενός οργάνου !!!
Ή να συζητά, δηλαδή, με….συνοπτικές διαδικασίες σημαντικά θέματα (όπως επιδιώχθηκε με τον κανονισμό) ή να τα παραπέμπει διαρκώς ….στην επόμενη συνεδρίαση (π.χ. αιολικό πάρκο Παντοκράτορα).
ΕΔΩ ΛΟΙΠΟΝ, μπαίνει το ζήτημα της ευθύνης για την αποτελεσματικότητα στη λειτουργία του περιφερειακού συμβουλίου.
Όπως δεν πρέπει να εξελιχθεί το περιφερειακό συμβούλιο σε ένα άνευρο και απολίτικο μηχανισμό έγκρισης διοικητικών αποφάσεων της περιφερειακής αρχής, άλλο τόσο και δεν μπορεί να καταντήσει μία βιομηχανία έκδοσης ψηφισμάτων που μάλιστα την επαύριον της συνεδρίασης ξεχνιούνται σε κάποιο συρτάρι ή σε ένα μηχανισμό εκτόνωσης κάθε αδικίας και αδικημένου – αλήθεια τι απέγιναν τα ψηφίσματα για τη στέγαση των φοιτητών και τους απολυμένους ξενοδοχοϋπαλλήλους που μονοπώλησαν τις δύο πρώτες συνεδριάσεις ;
ΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, αρκεί να συζητηθεί το θέμα και όχι να περάσει με αφωνία των συμβούλων.
Δεν θα πω τίποτα καινούργιο αν ισχυριστώ πως οι θεσμοί καταξιώνονται ή απαξιώνονται από αυτούς που τους υπηρετούν.
Η απαξίωση, λοιπόν, ή η καταξίωση, είναι το στοίχημα του πρώτου περιφερειακού συμβουλίου της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων.
Γι’αυτό και η ευθύνη του προέδρου του περιφερειακού συμβουλίου και των 40 περιφερειακών συμβούλων, του Περιφερειάρχη και των τεσσάρων αντιπεριφερειαρχών, είναι εξαιρετικά μεγάλη από τη στιγμή που όχι μόνο είναι αυτοί που στήνουν το θεσμό στα Επτάνησα, αλλά και γιατί πρέπει να απαντήσουν σε αυτούς που επιθυμούν την διάλυση της συγκεκριμένης Περιφέρειας των Ιονίων Νήσων μέσω της απαξίωσης της και της χαοτικής λειτουργίας – ακόμη και μέσα από το περιφερειακό συμβούλιο….
*περιφερειακός σύμβουλος στην περιφερειακή ενότητα Κεφαλληνίας με την «Επτανησιακή Αναγέννηση» και πρώην Δήμαρχος Αργοστολίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου