ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ’40 : ΜΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ !!!

ΕΣΤΑΛΗ ΑΠΟ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ  Κακής  Κωνσταντινατος

ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ’40 : ΜΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ !!!

Στην 1η σειρά, δεύτερος από αριστερά, ο ΗθοποιόςΛάμπροςΚωνσταντάρας.

Δεξιάτου, πρώτος από αριστερά, ο ΒαρύτονοςΕυάγγελος Μαγκλιβέρας.

Αριστεράτου, τρίτος από αριστερά, ο ΤενόροςΚώστας Σάμιος.

Τελευταίοςδεξιά ο ΈμποροςΤσαλίκης.

Στην 2η σειρά, πρώτος από αριστερά ο Δημοσιογράφος Δ.Γαλερίδης.

Δεύτερος, ο Υπουργός Γεώργιος Καρτάλης.

Τρίτος, ο Καθηγητής Δ. Θιβαδόπουλος.

Τέταρτος, ο Συγγραφέας Γεώργιος Θεοτοκάς.

Πεμπτος, ο ΒιομήχανοςΣυμεόνογλου.

Έκτος, ο ΔημοσιογράφοςΚώστας Μάγιερ.

Όλοι, όταν ο ολοκληρωτισμόςέφθασεστομη περαιτέρω,

δεν “σφύριξαν” αδιάφορα αλλάέκαναν το καθήκοντους.

Όλοι πολέμησαν στην 1ηγραμμή.

Ο ΛάμπροςΚωνσταντάρας όταν τραυματίσθηκεστημάχη

και έγινε καλά, ζήτησε να επανέλθειστηνγραμμήτου πυρός.

Συγγενεύει βλέπετετοθάρροςτηςΣκηνικήςΠράξης και τοθάρροςτου πολέμου,

μεαυτό πουδιατυπώνει ο ΘουκυδίδηςστοΤέταρτοΒιβλίοτηςΙστορίας του:

“Η ΣτοιχειώδηςΛογική απαιτεί Απερισκεψία Ευέλπιδος” !!! (Δ10.1)

(Εύελπις, ο άνθρωποςτων καλώνελπίδων, ο νεαρόςδηλαδή ανθρώπος.)

Απερισκεψία ευέλπιδοςλοιπόν απαιτεί –πέρα από τηνεμβριθήγνώση

του αντικειμένου- και καιτοΠεδίοτηςΣκηνής(δε βγαίνεις αλλοιώς να παίξεις!) και τοΠεδίοτηςΜάχηςστο “ΘέατροτουΠολέμου” όπως πολύεύστοχα έχειονομάσει τα πεδία των μαχών η ανθρωπότητα (Theaters of War).

Και μια και ο λόγος για το «Θέατρο του Πολέμου», να αναφέρουμε

κι άλλους πρωταγωνιστές του:

Ο Ηθοποιός και πολύ αγαπητός μας Διονύσης Παπαγιαννόπουλος

πολέμησε σαν ανθυπολοχαγός κ χαρακτηρίσθηκε πολέμαρχος της 1^ης γραμμής.

Ο Ηθοποιός και λατρευτός μας Ντίνος Ηλιόπουλος

ως Ασυρματιστής Πυροβολικού 1^ης γραμμής.

Ο Ηθοποιός και μοναδικός μας Παντελής Ζερβός ως λοχίας 1^ης γραμμής.

Ο Ηθοποιός, με την ξέχωρη κι αυτός θέση του στις καρδιές μας Νίκος Σταυρίδης

ως τραυματιοφορέας 1^ης γραμμς﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽υ μετς﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽υ μετς﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽υ μετής.

Ο Ηθοποιός και αγαπητός της εποχής εκείνης Δήμος Αυγείας,

που καταγράφεται ότι ως καταδρομέας κολύμπησε στο παγωμένο νερό

με το μαχαίρι στο στόμα και έκοψε τα καλώδια των εκρηκτικών,

μιας παγιδευμένης από τον εχθρό σημαντικής γέφυρας,

επιτρέποντας έτσι την προέλαση του Ελληνικού στρατού στην Κορυτσά,

η απελευθέρωση της οποίας σηματοδότησε την αποφασιστική καμπή

για την συντριβή των φασιστικών δυνάμεων.  μετ

Παρασημοφορήθηκε και συνέχισε να πολεμά μέχρι που σκοτώθηκε,

πιστός στον υψηλό προορισμό του ρόλου του.

Ο Ηθοποιός και επίσης αγαπητός της εποχής εκείνης Πάνος Κυριακόπουλος,

έπεσε πολεμώντας στον Αυλώνα.

Καταγράφεται ότι οι απώλειες του Αυγεία και του Κυριακόπουλου,

ήταν οι μεγάλες θεατρικές απώλειες της εποχής.

Για τον Κυριακόπουλο μάλιστα ο ηθοποιός, συγγραφέας και δημοσιογράφος

Χρήστος Πυρπασόπουλος, συγκλονισμένος αναφέρειστους στίχους του:

«...έπεσε... ο φτωχός ο θεατρίνος... ο άξιος Πολεμιστής...

ανδρικά στη μάχη... του Θεάτρου του Πολέμου... Πρωταγωνιστής...» 

Οι Ηθοποιοί μας Θάνος Κωτσόπουλος, Μάνος Κατράκης, Λυκούργος Καλλέργης,

Στέλιος Βόκοβιτς, Γκίκας Μπινιάρης, Νάσος Χριστογιαννόπουλος,

Φροίξος Θεοφανίδης, Μάκης Τζίνης, Στέφανος Πήλιος, κ.ά.

που τους βλέπουμε ακόμη στις μοναδικές Ελληνικές ταινίες

ή τους ακούμε στα εξαίσια Θεατρικά του Τρίτου προγράμματος στο Ραδιόφωνο,

όλοι στρατιώτες και πρωταγωνιστές της 1^ης γραμμής.

Μαζί και μ’άλλους ανθρώπους της Τέχνης, όπως ο Τενόρος Γ. Τουμπακάρης,

που έπεσε ηρωικά και «με απερισκεψία ευέλπιδος» μαχόμενος,

ή ο θεατρικός συγγραφέας και γενικός γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου Άγγελος Τερζάκης, που καταγράφεται ότι παρέμεινε στη ζώνη του πυρός

ως το τέλος του πολέμου,

ή οι αγαπημένοι μας συγγραφείς και ποιητές,

Νίκος Καββαδίας, Νίκος Εγγονόπουλος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Άρης Δικταίος, Τάκης Σινόπουλος, Λουκής Ακρίτας, Γιώργος Σαραντάρης, Αστέρης Κοββατζής,

Άγγελος Βλάχος, Ανδρέας Καραντώνης, Στέλιος Ξεφλούδας, Γιάννης Μπεράτης, κ.ά.

ή οι ζωγράφοι-σκηνογράφοι, μοναδικοί και αγαπητοί Σπύρος Βασιλείου

και Γιάννης Τσαρούχης, που κρατούσε στα χέρια του πάντοτε

μια εικόνα της Μεγάλης Μάνας και ζωγράφισε την Παναγία της Νίκης.

Όλοι αυτοί μπορούν να πουν: «...έζησα το θαμα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ασμα ευέλπιδος»γαπητοίατοδτύμα...»

όπως λέει ο Ανθυπολοχαγός Οδυσσέας Ελύτης για τον εαυτό του.

Γράφει:

«Δεν απέμενε παρά να κρατήσω τον όρκο μου και να δώσω υπόσταση

στον Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, αυτόν που είχε δοκιμαστεί σε όλα

τα ανεβοκατεβάσματα της Ελληνικής Ιστορίας και που προχωρούσε ολοένα

για να φτάσει μέσα και πέρα από το θάνατο...»

«Από το άλλο μέρος, έγινε αιτία ο πόλεμος να συνειδητοποιήσω

τι είναι ο αγώνας, ο ομαδικός πλέον και όχι ο προσωπικός.

Θέλω να πω τι σημαίνει να μάχεσαι και συ...»

«Χωρίς την εμπειρία αυτή, πιστεύω δεν θα μου είχε ανοιχτεί ο δρόμος

για το «Άξιον Εστί»... »

Ατενίζοντας με δέος και όχι ψευτο-επετειακά,

τους δικούς μας αυτούς ανθρώπους που είχαν συνηθίσει

και είχαν ιδανικό τους το να μάχονται,

προβάλουμε ένα μόνο ακόμη παράδειγμααπό την αρχική μας,

πάρα πολύ διδακτική φωτογραφία του πολέμου που παραθέτουμε:

Τον συγγραφέα Γιώργο Θεοτοκά (τέταρτο από αριστερά, στην πίσω σειρά)

που έβαλε μέσον(!) για να πάει να πολεμήσει στην 1^η γραμμή...!!!

Μάλιστα! για να πολεμήσει τους εισβολείς, έβαλε μέσον!

και συγκεκριμένα ως μέσον τουγια τον σκοπό αυτό ενεργοποιήθηκε

ο τότε Στρατηγός Σέργιος Γυαλίστρας.

Επομένως, αν συγκρίνουμε την ευρωστεία του πνεύματος αυτού,

με την ασθενικότητα του σημερινού, εύκολα θα συμπεράνουμε

ότι η όποια κρίση έχει την αιτία της στην άλωση του μυαλού,

στην καχεκτικότητα ψυχών σκοτισμένων,

από αλλότρια και ανύπαρκτα ιδεολογήματα,

ξένων προς το θαύμα και την προέλαση της αληθινής ζωής και τέχνης

που επιμένει να ορθώνεται και να ζητά «Αέρααααααα!!!»

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος

Kakis111@gmail.com

Πληροφοριακά Στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν από άρθρα, της Όλγας Σέλλα για τον Ελύτη,στην Καθημερινή· και του Τάσου Κοντογιαννίδη στην Real News, ο οποίοςμεταξύάλλωνδιακρίσεων,έχειγια τηνεργασία τουτιμηθεί, από τηνΑκαδημία Αθηνώνκαι βραβευθεί από τηνΓερμανική ραδιοφωνία της Deutsche Welle.