Για την νησιωτική περιοχή της δυτικής Ελλάδος το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ομηρικής τοπογραφίας δεν ήταν μόνο το ζήτημα της Ομηρικής Ιθάκης αυτής καθεαυτής και το περίεργο ανακάτωμα των νησιών ή ονόματα ομηρικών νησιών που χάθηκαν (Δουλίχιον, Σάμος, Αστερίς) ή τα νέα ονόματα (Κεφαλληνία, Λευκάς) που εμφανίστηκαν στα ιστορικά χρόνια, αλλά η παντελής αδυναμία των αρχαίων σχολιαστών και περιηγητών, όπως βεβαίως και των νεοτέρων, να εντοπίσουν επί της σημερινής Ιθάκης πέραν των άλλων τουλάχιστον εκείνα τα δύο κεντρικά τοπόσημα - σφραγίδες που η θεά Αθηνά τα υπέδειξε με τόσο απόλυτο τρόπο στον Οδυσσέα για να αναγνωρίσει την πατρίδα του, δηλαδή το διάσημο για την εποχή του, πανύψηλο, δασοσκεπές και πανταχόθεν ορατό (ακόμη και κάτω από το ακρωτήριο Φεές [Κατάκολο] της Πελοποννήσου) όρος Νήριτον και το πανέμορφο (θαύμα ιδέσθαι) θολωτό, ευρύχωρο και γεμάτο τρεχούμενα νερά σπήλαιο των νυμφών αφιερωμένο στις Ναϊάδες, (τις νύμφες των ρεόντων υδάτων).
Σήμα Facebook
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΠΟΡΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Συνεχή Ροή Ειδήσεων από το νησί
Μια παρατήρηση για τις αρχαίες Φεές από όπου φαίνεται το όρος της Ιθάκης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω ότι αυτό είναι παρμένο από τον ύμνο προς τον Πύθιο Απόλλωνα και δεν είναι Φεές αλλά Φερές (στ. 427), μετά την αρχαία Δύμη και όχι στο Κατάκολο.
Φαίνεται λεπτομέρεια αλλά δεν είναι γιατί από Κατάκολο φαίνεται η Λευκάδα και άρα έχει πιθανότητες Ομηρικού νησιού και κατά την θεωρία του κ. Πανταζή ως Ζάκυνθος, ενώ μετά τον Άραξο η Λευκάδα δεν φαίνεται.
Αυτό έχει σαν συνέπεια τα τέσσερα αναφερόμενα νησιά να μένουν τρία αλλά και να φαίνονται και άλλα «αιπειανά» βουνά (στ. 428)
Το γνωστό πρόβλημα δηλαδή.
aris