(Άρθρο Παύλου Παπαδάτου στην Real News, 3 Ιανουαρίου 2016)
 Η πώλησης της Finansbank ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος μίας εποχής η οποία υποσχόταν πολλά για την αναπτυξιακή πορεία της χώρας, όπως αυτή εκφραζόταν μέσα από την ευρωστία των ελληνικών τραπεζών. Η επέκταση τους στις χώρες της περιφέρειάς μας, τους είχε δώσει τη δυνατότητα να έχουν ένα σημαντικό οικονομικό ρόλο ο οποίος προσέδιδε στη χώρα μας μία δυναμική γεωπολιτική παρουσία. Δυστυχώς από την επέκτασή των τραπεζών φθάσαμε στη συρρίκνωσή τους που είχε ως επακόλουθο και την κατάρρευση της χώρας. Η πρόσφατη ανακεφαλαίωση τους τις βρίσκει ουσιαστικά χωρίς κεφάλαια και χωρίς τη δυνατότητα χρηματοδότησης της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας.
Η εμπιστοσύνη επενδυτών και καταθετών βρίσκεται στο Ναδίρ και η προοπτική άρσης τωνcapital controls βρίσκεται στον μακρινό ορίζοντα. Και όμως, η πώληση της Finansbank από την εθνική τράπεζα, έστω και στο 0,8 της λογιστικής της αξίας, όπως επίσης η προγραμματισμένη άμεση πώληση του αστέρα αντί 400 εκατομμυρίων ευρώ θα της προσφέρουν μία οικονομική ανάσα.
Συγχρόνως Euronbank, alpha bank πωλούν Eurolife και Hilton αντιστοίχως πράγμα που θα ενισχύσει τη ρευστότητά τους. Αν λάβουμε επίσης υπόψη μας και το γεγονός ότι η ΕΚΤ σκοπεύει στο άμεσο μέλλον να τις χρηματοδοτεί μέσω μη καλυμμένων ομολογιών, και όχι μέσω του ELA, τότε μιλάμε για αναστροφή του οικονομικού μαρασμού των ελληνικών τραπεζών, με θετικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία.
Θα πρέπει επίσης να παραδεχτούμε ότι ο συνετός κύριος Τσακαλώτος καταβάλει μία τίμια προσπάθεια στις «οικονομοτεχνικές» διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους και το ΔΝΤ. Την προσπάθεια όμως αυτή αλλοιώνει ο κύριος Τσίπρας με την εμμονή του να απαλλαγεί άμεσα από το ΔΝΤ, το οποίο αντί να βλέπει ως σύμμαχο του στην προσπάθεια μείωσης του ελληνικού χρέους αλλά και οριστικής λύσης του ασφαλιστικού, έστω και με επώδυνο τρόπο, το βλέπει ως μέσον ανάδειξης λαϊκίστικης πολιτικής. Το ασφαλιστικό δεν λύνεται ούτε με αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών ούτε φυσικά με την χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων. Και επειδή άμεση μείωση ανεργίας δεν προβλέπετε ώστε να αυξηθούν τα έσοδα των ταμείων η μείωση, τουλάχιστον, των επικουρικών συντάξεων είναι μονόδρομος.
Πάντως, έστω και αναγκαστικά η κυβέρνηση άρχισε να δείχνει δείγματα θετικών ενεργειών: Τα περιφερειακά αεροδρόμια πουλήθηκαν, ο ΟΛΠ ιδιωτικοποιείται πλήρως και ως είναι φυσικό κάθε τι που φεύγει από τον έλεγχο του δημοσίου είναι και μία νίκη ενάντια στην ρουσφετολογία αλλά και ψήγματα αισιοδοξίας!
Σημείωση
Η κυβέρνησης βέβαια βρίσκει τρόπους να επιδεικνύει την επικινδυνότητα της. Έτσι αντί να εκσυγχρονίζει την παιδεία η οποία έπρεπε να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την ανάπτυξη της χώρας την επιστρέφει δεκάδες χρόνια μαζί με την επιστροφή των 150.000 συνταξιούχων φοιτητών!
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου