Η έκθεση, την πρώτη της αίθουσας τέχνης Τεχνοχώρος για το 2016. Ο τίτλος της είναι “Memory triggers” και την επιμελείται η Ρεγγίνα Αργυράκη, καθηγήτρια φιλοσοφίας της τέχνης στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η έκθεση εγκαινιάζεται την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου στις 20:00 και θα διαρκέσει μέχρι τις 6 Φεβρουαρίου.
Θα είναι ιδιαίτερη χαρά μου να έρθετε στην έκθεση μου.Αν δεν μπορέσετε την ημέρα των εγκαινίων μη διστάσετε να με ειδοποιήσετε μια άλλη μέρα που θα είστε στην Αθήνα.
Συνημμένα θα βρείτε το δελτίο τύπου της έκθεσης,πρόσκληση, κείμενο δικό μου, καθώς και το κείμενο της Ρεγγίνας Αργυράκη. Επίσης επισυναπτόμενες θα βρείτε και ενδεικτικές φωτογραφίες έργων.
Χορηγός καταλόγου είναι το δικηγορικό γραφείο του κ. Φ. Κρεμμύδα και των εγκαινίων το οινοποιείο Gentilini.
Είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία (κιν. 6974768668) καθώς και για περισσότερες φωτογραφίες ή πιθανά σε υψηλότερη ανάλυση.
Σας εύχομαι το 2016 να είναι μία καλή και δημιουργική χρονιά.
Νατάσα Μεταξά
Εγκαίνια: Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016, 20:00
Διάρκεια: 14 Ιανουαρίου έως 6 Φεβρουαρίου 2016
Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος, υποδέχεται το 2016 μαζί με την εικαστικό Νατάσα Μεταξά και την ατομική έκθεση ζωγραφικής της με τίτλο “Memory Triggers” που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016, από τις 20:00-23:00. Τα έργα που παρουσιάζονται διεγείρουν μνήμες που λίγο ή πολύ όλοι μας έχουμε ζήσει.
Όπως αναφέρει η ίδια η καλλιτέχνις: «Νομίζω πως ένα έργο τέχνης δεν προσδιορίζεται απλά από την «ευρεσιτεχνία» του αλλά κοσκινίζεται μέσα από τον παλμό των συναισθηματικών εντάσεων που προκαλεί και από τον πλούτο των νοημάτων και των νοητικών διεργασιών που φανερά ή μυστικά εμπεριέχει στο σώμα του. Γιατί ένα έργο από τη στιγμή που γεννιέται λειτουργεί σαν ένα ζωντανό σώμα. Όσο πιο δυνατό είναι αυτό το σώμα, τόσο πιο πολύ αντέχει στο χρόνο. Σαν ζωντανός οργανισμός με ένα δικό του μεταφυσικό τρόπο έχει τη δυνατότητα να διοχετεύει την ενέργειά του στο θεατή. Πολλές φορές είναι τόσο ισχυρή αυτή η ενέργεια που διαθέτει που μπορεί να τη μεταδώσει στο θεατή χωρίς ο ίδιος να έχει συγκατατεθεί. Το έργο έχει τη δική του δύναμη και όταν είναι αισθητικά λυμένο δεν ρωτάει το θεατή. Τον ερεθίζει, τον κεντρίζει θετικά ή αρνητικά αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα προκαλέσει στον φιλότεχνο, στον ιστορικό, στον κριτικό, στον καλλιτέχνη και στον ίδιο το δημιουργό του».
Η Ρεγγίνα Αργυράκη, καθηγήτρια φιλοσοφίας της τέχνης στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης η οποία επιμελείται την έκθεση γράφει αναφορικά: «'Μέ τήν τελευταία ἑνότητα ἔργων της ἡ ζωγράφος Νατάσα Μεταξᾶ φαίνεται νά διερευνᾶ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο αἰσθητηριακά εἰσερχόμενα παρόμοια μέ προγενέστερα πού ἤδη καταναλώθηκαν στό παρελθόν ἀπό ἕναν παρατητρητή, διεγείρουν μνῆμες μέ ὅλο τό δικαίωμα πού αύτές διατηροῦν στήν ἀπόκλιση από τό πραγματικό καί στήν παραμόρφωση. Ἄν ὅμως ἀντιμετωπίσῃ κανείς τά ἔργα της δομικά καί ὄχι θεματικά - ὅπως ἄλλωστε ἀξίζει σέ δουλειά μέ τόσο ἰσχυρό σχέδιο καί ἐπάρκεια τονικῆς ὀργάνωσης – τότε θά παρατηρήσῃ πώς ἡ καλλιτέχνης ἐπιστρατεύει τό ὑφολογικά ἀναγνωρίσιμο ρεπερτόριο τῶν τεχνικῶν της λύσεων, γιά νά ὑπηρετήσῃ δύο σημαντικά αἰσθητικά ζητήματα στά ὁποῖα ἐμμονικά σχεδόν ἐπανέρχεται.
Τοῦτα εἶναι άφ΄ ἑνός ή ἀναίρεση τοῦ τελάρου ὡς ὀπτικοῦ χώρου ἀποκλειστικά αὐτοαναφερόμενου. Ἀφ΄ετέρου τά ρευστά ὅρια τῆς ἀφηγηματικότητας τῆς εἰκόνας ὁποτεδήποτε τοῦτα διαλύονται μέ σουρεαλιστικά κυρίως ἢ καί συμβολοποιητικά εργαλεῖα εἰκονοπλασίας.»
Η Νατάσα Μεταξά γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Accademia di Belle Arti di Firenze στο εργαστήριο Pr. Luca Farulli, στο School of Visual Arts στην Νέα Υόρκη σαν short term student, ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο εργαστήριο Ν. Κεσσανλή και Δ. Μυταρά και χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο εργαστήριο Θ. Εξαρχόπουλου.
Έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές εκθέσεις, ενώ παράλληλα έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα, τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο.
Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 2015 το έργο «Σκεπτόμενος τον Βερμεέρ’» (Morning Light) ήταν shortlisted στην ‘‘Summer Exhibition of Royal Academy” του Λονδίνου.
Έχει αναπτύξει πλούσιο διδακτικό έργο, ερευνητική και συγγραφική δραστηριότητα στην διδακτική της τέχνης στο Πανεπιστημίου Aιγαίου, στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Aγωγής & Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στη Pόδο, με αντικείμενο την Διδασκαλία Εικαστικής Εκπαίδευσης. Διδάσκει στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Χορηγός τη βραδιά των εγκαινίων θα είναι το οινοποιείο Gentilini.
Χορηγός καταλόγου : Δικηγορικό γραφείο Φ. Κρεμμύδα-Φ. Δωρής & Συνεργάτες
Χορηγοί επικοινωνίας είναι: culture now , global view και το art22.
Εγκαίνια Έκθεσης: Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016, 20:00-23:00
Διάρκεια Έκθεσης: 14 Ιανουαρίου έως 6 Φεβρουαρίου 2016
Ημέρες και ώρες λειτουργίας:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11:00 – 14:30 & 17:30 – 20:30
Τετάρτη, Σάββατο: 11:00 – 16:00
Κυριακή, Δευτέρα: Ανοικτά κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού
Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος
Λεμπέση 4 & Μακρυγιάννη, Αθήνα | metro Ακρόπολη
Τηλέφωνο 211 182 38 18
www.technohoros.org | info@technohoros.org
Ἀπασφαλισμένη Μνήμη
Μέ τήν τελευταία ἑνότητα ἔργων της ἡ ζωγράφος Νατάσα Μεταξᾶ φαίνεται νά διερευνᾶ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο αἰσθητηριακά εἰσερχόμενα παρόμοια μέ προγενέστερα πού ἤδη καταναλώθηκαν στό παρελθόν ἀπό ἕναν παρατητρητή, διεγείρουν μνῆμες μέ ὅλο τό δικαίωμα πού αύτές διατηροῦν στήν ἀπόκλιση από τό πραγματικό καί στήν παραμόρφωση. Ἄν ὅμως ἀντιμετωπίσῃ κανείς τά ἔργα της δομικά καί ὄχι θεματικά - ὅπως ἄλλωστε ἀξίζει σέ δουλειά μέ τόσο ἰσχυρό σχέδιο καί ἐπάρκεια τονικῆς ὀργάνωσης – τότε θά παρατηρήσῃ πώς ἡ καλλιτέχνης ἐπιστρατεύει τό ὑφολογικά ἀναγνωρίσιμο ρεπερτόριο τῶν τεχνικῶν της λύσεων, γιά νά ὑπηρετήσῃ δύο σημαντικά αἰσθητικά ζητήματα στά ὁποῖα ἐμμονικά σχεδόν ἐπανέρχεται.
Τοῦτα εἶναι άφ΄ ἑνός ή ἀναίρεση τοῦ τελάρου ὡς ὀπτικοῦ χώρου ἀποκλειστικά αὐτοαναφερόμενου. Ἀφ΄ετέρου τά ρευστά ὅρια τῆς ἀφηγηματικότητας τῆς εἰκόνας ὁποτεδήποτε τοῦτα διαλύονται μέ σουρεαλιστικά κυρίως ἢ καί συμβολοποιητικά εργαλεῖα εἰκονοπλασίας.
Τήν ἀναίρεση τοῦ τελάρου τήν ἐπιτυγχάνει ὂχι μέ χειρονομιακές καταστροφές, οὒτε ἐνθέτοντας μικρότερα τελάρα ἢ ἀντικείμενα. Ἀλλά ἐπιζωγραφίζοντας τελάρα πότε ὡς αὐτοτελῆ ζωγραφικά περιστατικά καί πότε ὡς ἀνεξάρτητα σχέδια, ἒχουμε δηλαδή πίνακες μέσα καί πάνω σέ πίνακα. Τό ὃτι ζωγραφίζει τούς διαλύτες τῆς συνοχῆς ἑνός ζωγραφισμένου τελάρου ἀποτελεῖ μία ἰσχυρή μεταμοντέρνα λύση γεννημένη ἀπό τις κατακτήσεις τοῦ πιό σκληροπυρηνικοῦ μοντερνισμοῦ.
Τά ὃρια πάλι τῆς ἀφηγηματικότητας τά ὠθεῖ μελετημένα πρός τήν ἀστάθεια, ἐπειδή οἱ τονικές λύσεις πού ἐπιλέγει (κυρίως σέ σημεῖα πού ἡ σύνθεση καταδεικνύει τό μεγαλύτερο βάθος) καταλήγουν νά ἀποκόπτουν συγκεκριμένα κομμάτια τῆς εἰκόνας, ὣστε νά μᾶς ἀναγκάζουν νά τά δοῦμε ὡς ἀφηρημένα ἢ τουλάχιστον ἀμφίσημα. Ἒχουμε καί πάλι δηλαδή πίνακα μέσα στόν πίνακα, δίχως αὐτό νά δηλώνεται μέ τήν εὐκρίνεια πού συμβαίνει στήν περίπτωση τῶν πολλαπλῶν τελάρων, ἀλλά μέ ὑφέρπουσα διαφοροποίηση τῆς υφῆς καί τῶν κορεσμῶν.
Ὡστόσο καί στή μία καί στήν ἂλλη περίπτωση ἡ Μεταξᾶ παραλαμβάνει τά διδάγματα τοῦ μοντερνισμοῦ καί τά ἐξωθεῖ στά ἂκρα καταφεύγοντας στήν κυριολεκτική τους ἐφαρμογή. Μέ αὐτό τόν τρόπο ἀποδεικνύει ὃτι ἡ κυριολεξία μπορεῖ νά ἀναδειχθεῖ σέ ἐξαιρετικά ἰσχυρή μεταφορά, καθώς καί ὃτι οί φαινομενικά παραδοσιακἐς εἰκονοπλαστικές πρακτικές, ἂν χρησιμοποιηθοῦν μέ ἀνορθόδοξη σύνταξη τῆς αναμενόμενης παράθεσής τους, καταφέρνουν νά ἀναδείξουν καινοφανεῖς τρόπους ὀπτικοῦ (ἢ μάλλον ἀντιληπτικοῦ) σχολιασμοῦ τῆς πραγματικότητας.
Τό γεγονός πώς ἡ ζωγράφος δέν καταφεύγει στίς εὒκολες συνταγές τῆς ἒκπληξης ἢ τῆς πρόκλησης γιά νά διαταράξῃ τίς τοπολογικές, ἄλλά καί τίς χρονικές ἀλληλουχίες τῶν εικόνων, ἀποτελεῖ ἒνδειξη τῆς ὡριμότητας τοῦ δημιουργοῦ, καθώς ἐξελισσόμενος ἐγκαταλείπει τά ὀπτικά πυροτεχνήματα, ἀκόμα καί ὃταν γνωρίζει νά τά χρησιμοποιῇ πολύ ἐπιδέξια.
Ρεγγίνα Αργυράκη
Καθηγήτρια Φιλοσοφίας τῆς Τέχνης, Σχολή Καλών Τεχνῶν, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Δεκέμβριος 2015
ΝΑΤΑΣΑ ΜΕΤΑΞΑ «ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ»
Μέσα σε έναν καταιγισμό από πληροφορίες σχετικά με το τι συμβαίνει στη σύγχρονη εικαστική σκηνή, σαν δημιουργός εικόνων αγωνιώ περισσότερο ώστε τα έργα μου να είναι ένα μέσο αισθητικού, ψυχικού και ηθικού εξαγνισμού, παρά μια καινοτομία ως προς το μέσο που θα χρησιμοποιήσω.
Η δύναμη της ζωγραφικής δεν περιορίζεται σε δύο ή τρεις διαστάσεις, ούτε σε πάστα, φως, ή οποιοδήποτε υλικό.
Για αυτό τον λόγο δεν αγωνιώ σχετικά με το αν είναι σύγχρονο ή όχι να ζωγραφίζεις σε τελάρο ή σε υπολογιστή, η σε οποιοδιποτε σύγχρονο υλικό.
Αυτό που έχει σημασία είναι η σύλληψη που έχω, να βρει το καταλληλότερο μέσο για να πραγματωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μια και ο ζωγράφος έχει πλέον αφθονία στην επιλογή των μέσων.
Νομίζω πως ένα έργο τέχνης δεν προσδιορίζεται απλά από την «ευρεσιτεχνία» του αλλά κοσκινίζεται μέσα από τον παλμό των συναισθηματικών εντάσεων που προκαλεί και από τον πλούτο των νοημάτων και των νοητικών διεργασιών που φανερά ή μυστικά εμπεριέχει στο σώμα του. Γιατί ένα έργο από τη στιγμή που γεννιέται λειτουργεί σαν ένα ζωντανό σώμα. Όσο πιο δυνατό είναι αυτό το σώμα, τόσο πιο πολύ αντέχει στο χρόνο. Σαν ζωντανός οργανισμός με ένα δικό του μεταφυσικό τρόπο έχει τη δυνατότητα να διοχετεύει την ενέργειά του στο θεατή.
Πολλές φορές είναι τόσο ισχυρή αυτή η ενέργεια που διαθέτει που μπορεί να τη μεταδώσει στο θεατή χωρίς ο ίδιος να έχει συγκατατεθεί.
Το έργο έχει τη δική του δύναμη και όταν είναι πραγματικό έργο τέχνης δεν ρωτάει το θεατή. Τον ερεθίζει, τον κεντρίζει θετικά ή αρνητικά αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα προκαλέσει στον φιλότεχνο, στον ιστορικό, στον κριτικό, στον καλλιτέχνη και στον ίδιο το δημιουργό του.
Η θεωρία που αναπτύσσεται γύρω από την τέχνη είναι η ανάγκη του ανθρώπου να προσδιορίσει και κατανοήσει το δημιούργημά του, τα όρια της δημιουργικότητάς του και την ίδια του τη φύση.
Δεν με αφορά η τέχνη που παίζει απλά ένα διακοσμητικό ρόλο, ή εκείνη που φαντάζει μέσα στην ασχήμια της, χωρίς να υποδηλώνει τίποτα, η ακόμα εκείνη που καταναλώνεται μέσα στην πρωτοτυπία της.
Να μην ξεχνάμε ότι ο μεταμοντερνισμός σηματοδοτεί την λογική επέκταση της δύναμης της αγοράς σε όλο το φάσμα της πολιτισμικής παραγωγής όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο David Harvey.
Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία της τεχνολογίας, του αστείρευτου βομβαρδισμού με εικόνες, τον πολλαπλασιασμό της ροής του πραγματικού χρόνου, του μαζικού καταναλωτισμού και του φόβου απέναντι στην διαφορετικότητα, ένοιωσα την ανάγκη να εστιάσω την προσοχή μου στις ιδιαίτερες ταυτότητες των ανθρώπων.Θέλησα απεικονίσω την αίσθηση που μου αφήνουν καθώς διασταυρώνομαι μαζί τους, την ανάμνηση τους.
Σε αυτή την Ευρωπαϊκή συγκυρία όπου η ανθρώπινη υπόσταση συνθλίβεται μέσα στη μεταμοντέρνα συνθήκη και στην παρακμή του αστικού πολιτισμού, επικεντρώνομαι στις αξίες των ανθρώπινων σχέσεων, εκεί όπου αναδύεται η ξεχωριστή προσωπικότητα του καθενός και η σημαντικότητα της απλής καθημερινής ζωής.
Οι ανθρώπινες φιγούρες των συνθέσεων μου έχουν περισσότερο συμβολικό παρά αναπαραστατικό χαρακτήρα. Επιθυμώ να κάνω αισθητή όχι μόνο την μοναδικότητα του κάθε ατόμου ή της ομάδας των ανθρώπων που απεικονίζονται, αλλά και την πνευματική, την ψυχική και κοινωνική περίσταση στην οποία βρίσκονται.
Είναι σαν να κάνεις βουτιά μέσα στην ψυχή τους, να προσπαθείς να τους καταλάβεις, να κάνεις ορατές εκείνες τις αόρατες πλευρές που κρύβονται πίσω από τα βλέμματα τους .
Η απεικόνιση της φιγούρας είναι ένα πολύπλοκο σύνολο. Εμπεριέχει αυτά που συμβολίζει ο απεικονιζόμενος στον θεατή, αυτά που αντανακλά στο καλλιτέχνη και αυτό που τελικά εκφράζει το όλον του έργου.
Γι αυτό τον λόγο τα πορτρέτα έχουν την δική τους σχέση με τον χρόνο.
Η μαθηματική ανάλυση χαρακτηρίζει και αυτή την ενότητα των έργων μου, όμως τώρα προσπαθώ να εξασφαλίσω την ισότιμη σχέσης της με την ανθρώπινη φιγούρα. Είναι μια συνομιλία ανάμεσα στα μαθηματικά και την εκφραστικότητα ενός πορτραίτου, ανάμεσα στο χρώμα και στο κάρβουνο , στις γοητευτικές αποκλίσεις του γκρίζου.
Κάθετες, οριζόντιες και πλάγιες ευθείες, αποτέλεσμα μαθηματικών υπολογισμών, δημιουργούν μια ψευδή προοπτική που αλλάζει το σημείο θέασης της εξελισσόμενης εικόνας που ζωγραφίζω πάνω στο τελάρο.
Μοναδικός μου στόχος προς το παρόν παραμένει η αρμονική συνύπαρξη της λογικής και του συναισθήματος.
Νατάσα Μεταξά
Ζωγράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου