Το πιο παλιό φιλμ για το νησί της Κεφαλονιάς.

 Orestis Kappatos

 · 

Το πιο παλιό φιλμ για το νησί της Κεφαλονιάς. 

Δέος και Θαυμασμός. δείτε το  Ε Δ Ω

Με χαρά και συγκίνηση, παρουσιάζουμε σήμερα το πιο παλιό φιλμάκι που αφορά την Κεφαλονιά. Είναι έτους 1936, άρα δυο χρόνια πιο παλιό, από αυτό το οποίο είχε βρεθεί μέχρι σήμερα.

Στο συγκεκριμένο απόσπασμα του φιλμ, διακρίνεται πολύ καλά το σπίτι οικογένειας Γεωργόπουλου, τμήμα και το μπαλκόνι του οποίου,  στέκουν ακόμα έως σήμερα και φαίνονται από τον δρόμο στην στροφή μετά τα Μουσάτα , προς Πόρο.

Επίσης , προβάλλεται ένα ταφικό μνημείο και μια εκκλησία, που σύμφωνα με πληροφορίες της Λίτσας Καλλιβωκά ήταν η ιδιωτική εκκλησία Αγίου Γεωργίου και το μικρό κοιμητήριο της οικογένειας Γεωργόπουλου.

Τo σπίτι στους πρόποδες του Αίνου, η περιοχή με τα κυπαρίσσια και τις ελιές, η θεά προς Τραπεζάκι, μας αφήνουν άφωνους και μας γεμίζουν νοσταλγία.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον Nikos Mitrogiannopoulos , τον φίλο και διαχειριστή του Αρχείου Ερασιτεχνικού Οπτικοακουστικού Υλικού «Των Ανωνύμων» , από το αρχείο των οποίων προέρχεται το απόσπασμα που αφορά την Κεφαλονιά, απόσπασμα που ανήκει σε ένα μεγαλύτερο (και μπορώ να το χαρακτηρίσω Εθνικής σημασίας) φιλμ του Δημητρίου Γεωργόπουλου.

Νίκο συγχαρητήρια για την προσπάθεια να διασωθεί το αρχείο Δ. Γεωργόπουλου αλλά και για την συνολική σου δουλειά στο «Αρχείο των Ανωνύμων».

Λίτσα Καλλιβωκά σε ευχαριστώ θερμά για την συμβολή στην τεκμηρίωση της περιοχής.

Και λίγα λόγια για τον συμπατριώτη μας Δημήτριο Γεωργόπουλο από τα Μουσάτα. Ήταν γιος του Σταύρου Γεωργόπουλου, γεννήθηκε το 1895 στην Κωνσταντινούπολη και απεβίωσε το 1977. 

Φοίτησε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Σπούδασε μηχανικός, αρχικά στην Γαλλία, και με την κήρυξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελβετία.

Η εταιρεία του Γεωργόπουλου είναι αυτή που έκτισε τους προσφυγικούς συνοικισμούς στην Νέα Ιωνία και τον Βύρωνα, ενώ στα χρόνια του Μεσοπολέμου, δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά σε Μέση Ανατολή και Ιράν.

Με αδιευκρίνιστη αφορμή αρχίζει να γυρίζει τις δικές του «οικογενειακές» ταινίες στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και σταματάει με την έναρξη του πολέμου, το 1940. Μετά τη λήξη του πολέμου, σύμφωνα με τη μαρτυρία της κας Ναυσικάς Γεωργοπούλου, δεν επιχειρεί πλέον να κινηματογραφήσει αλλά και δεν προβάλλει ξανά τις ταινίες που ήδη είχε γυρίσει.

0:12 / 1:24