ΜΙΝΩΑΣ #4 (ΚΑΙ ΔΑΙΔΑΛΟΣ)
Το τελευταίο κομμάτι του Μίνωα συνδέεται στενά με τον Δαίδαλο.
Ο Δαίδαλος, αφού έφτιαξε την ξύλινη αγελάδα για την Πασιφάη, ήξερε ότι κάποια στιγμή αυτό θα μαθευτεί και ο Μίνωας θα ζητούσε εκδίκηση.
Βέβαια η αποτελειωτική του «προδοτική» πράξη προς τον Μίνωα ήταν η έμμεση βοήθεια προς τον Θησέα, αφού η λύση με τον Μίτο ήταν δική του επινόηση.
Η Πασιφάη βοήθησε τον Δαίδαλο να κρυφτεί. Ο Δαίδαλος είχε υιό τον Ίκαρο από τη Ναύκρατη, μια δούλα του Μίνωα. (Δύο βασικές παραλλαγές του μύθου και εδώ).
Στην 1η κρύφτηκαν λοιπόν σε μια σπηλιά και ο Δαίδαλος προσπαθούσε να βρει τρόπο να φύγουν από το νησί. Παρατηρώντας για πολλές μέρες τα πουλιά, του ήρθε η έμπνευση. Μάζεψε πολλών λογιών φτερά, τα συναρμολόγησε με κερί και τα προσάρμοσε στον εαυτό του και τον υιό του. Έτσι λοιπόν, μια μέρα πετάξανε και φύγανε. τη συνέχεια την ξέρουμε.
Στην 2η παραλλαγή, ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος φύγανε κανονικά με πλοίο ενώ άνθρωποι του Μίνωα τους κυνηγήσαν. Η πιο «γειωμένη» αυτή παραλλαγή λέει πως ο Δαίδαλος ήταν αυτός που έφτιαξε 1ος πανιά και έτσι, έβαλε τα πρώτα «φτερά» στα πλοία. Οι δυο τους, πατέρας και υιός, καταφέρανε να ξεφύγουνε από τους διώκτες τους, αλλά περνώντας κοντά από ένα νησί ο Ίκαρος παραπάτησε, έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Το νησί ονομάστηκε Ικαρία και το πέλαγος Ικάριο. Παραλλαγή στην παραλλαγή, λέει πως το πτώμα του Ίκαρου βρήκε αργότερα ο Ηρακλής και το έθαψε στο νησί και για αυτό βαπτίστηκε Ικαρία.
Ο Δαίδαλος έφτασε στη Σικελία, που τότε λεγόταν Σικανία και έμεινε στην Κάμικο ή Ίνικο, εκεί που αργότερα κτίστηκε ο Ακράγαντας και φιλοξενήθηκε από τον βασιλιά Κώκαλο (για ένα Ωμέγα δεν έγινε σμήναρχος…).
Η μεγάλη ευφυία και κατασκευαστική τέχνη του Δαίδαλου, βρήκε πρόσφορο έδαφος και εκεί. Έφτιαξε τεχνητή λίμνη κοντά στα σικελικά Μέγαρα και την ακρόπολη της Κάμικου που ήταν σχεδόν απόρθητη γαιτί είχε στενό πέρασμα με πολλές στροφές. Έφτιαξε επίσης σε μια σπηλιά κάτι που από τις περιγραφές θα λέγαμε ότι ήταν ένα αρχαίο «χαμάμ».
Ο Μίνωας που τον έψαχνε (ρε ασ’ τον να φύγει, μη γίνεσαι Κορκολής, «νεκρός ή ζωντανός εσένα θα ζητάω σαν να ‘μουνα σκορπιός..») ρωτούσε παντού για αυτόν. Όπου πήγαινε έλεγε πως όποιος καταφέρει να περάσει μια κλωστή από ένα σαλιγκάρι θα τον έκανε πλούσιο. Ήξερε πως μόνο ένας τόσο έξυπνος όσο ο Δαίδαλος θα τα κατάφερνε. Μετά από πολλές χώρες έφτασε και στη Σικελία και τον βασιλιά Κώκαλο (σμήναρχε μου!) δείχνοντας του το σαλιγκάρι.
Ο Κώκαλος το έδειξε κρυφά στον Δαίδαλο. Ο Δαίδαλος, τρύπησε τον πάτο του κέλυφους, έδεσε την κλωστή σε ένα μυρμήγκι και το άφησε να περάσει από μέσα. Όταν ο Κώκαλος επέστρεψε στον Μίνωα ενθουσιασμένος, ο Μίνωας κατάλαβε πως εκεί βρισκόταν ο Δαίδαλος και απαίτησε να του τον φέρουν. Ο Κώκαλος βεβαίωσε τον Μίνωα πως θα κάνει το θέλημα του αφού όμως τον φιλοξενήσει στο παλάτι του. Το βράδυ στο λουτρό, τον Μίνωα έλουζαν οι κόρες του Κώκαλου. Τις οποίες όμως είχε δασκαλέψει ο Δαίδαλος και του ρίξανε ζεματιστό νερό και τον κάψανε.
Ο Κώκαλος μετέφερε το σώμα στους Κρήτες στα προσαραγμένα πλοία λέγοντας τους ότι ο βασιλιάς τους γλίστρησε και έπεσε στο λουτρό. Οι Κρήτες τον έθαψαν επι τόπου σε διπλό τάφο όπου στο εσωτερικό βάλανε τα οστά του βασιλιά τους και στο εξωτερικό χτίσανε ναό της Αφροδίτης. Όταν αργότερα χτίστηκε ο Ακράγαντας, βρήκαν τα οστά και τα αναγνώρισαν από κάποια επιτύμβια στήλη και τα έστηλαν πίσω στην Κρήτη (ουάου!!).
Μετά τον θάνατο του Μίνωα, τα πρωτοπαλίκαρα του τσακώθηκαν μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει την αρχηγία (κλασικοί Έλληνες…). Έτσι, ο Κώκαλος (σμήναρχε μου!) βρήκε την ευκαιρία και έκαψε τον Κρητικό στόλο. Μη μπορώντας να γυρίσουν στην Κρήτη, οι εναπομήναντες ιδρύσαν τις πόλεις Μινώα και Έγγυο. Η Έγγυος αναπτύχθηκε πολύ μετά τον Τρωικό πόλεμο όταν ήρθαν κι άλλοι Κρητικοί με αρχηγό τον Μηριόνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου