Ο Αύγουστος για τον Ελληνισμό, είναι ο μήνας της Παναγίας καθώς θυμάται και τιμά όχι μόνο την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου αλλά και μια σειρά γεγονότων που συνέβησαν το μήνα αυτό όπως ο άνανδρος τορπιλισμός της «Έλλης». Η γιορτή της Παναγίας, θεωρείται από τις κορυφαίες της Χριστιανοσύνης, ενώ η προετοιμασία των πιστών που αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία, διαρκεί 15 ολόκληρες ημέρες, μέχρι τον ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο.
Σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στις χώρες της διασποράς, όπου διαμένουν οι απόδημοι Έλληνες, τιμάται με το δυνατόν καλύτερο τρόπο η μνήμη της Θεομήτορος και η μετάσταση της από την γη στον ουρανό. Κατά τον συναξαριστή, τη μετάσταση της Παναγίας ανήγγειλε στην ίδια ο Άγγελος τρεις μέρες πριν την πραγμάτωση της. Εκείνη με χαρά δέχτηκε το άγγελμα αφού θα συναντούσε τον πολυαγαπημένο και μονάκριβο γιο της στην Άνω Ιερουσαλήμ, στη θριαμβέυουσα Εκκλησία του.
«Κάλεσε στο σπίτι της συγγενείς και γείτονες, τους ανακοίνωσε το μεγάλο ταξίδι «σαρόι την οικίαν, ετοιμάζει την κλίνη και πάντα το προς ταφήν επιτήδεια». Οι γυναίκες καθώς άκουσαν για την αναχώρηση από την παρούσα ζωή της Θεομήτορος, «μετ’ οιμωγής ωλοφύροντο». Η Παναγία της διαβεβαίωσε πως όχι μόνον αυτές αλλά όλον τον κόσμο δεν θα παύσει να φροντίζει και μετά την μετάσταση. Θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου. Υπόσχεση που τηρεί μέχρι σήμερα. Και θα τηρεί ως τη συντέλεια του κόσμου.
Μάνα του έθνους
Εμείς οι Έλληνες και ως έθνος έχουμε πολλές φορές βεβαιωθεί για την τήρηση της μεγάλης αυτής υπόσχεσης. Η Παναγία είναι η Μάνα η δική μας και τους έθνους μας. Τον Αύγουστο η Εκκλησία μας γιορτάζει άλλες τρεις μεγάλες γιορτές.
Εμείς οι Έλληνες και ως έθνος έχουμε πολλές φορές βεβαιωθεί για την τήρηση της μεγάλης αυτής υπόσχεσης. Η Παναγία είναι η Μάνα η δική μας και τους έθνους μας. Τον Αύγουστο η Εκκλησία μας γιορτάζει άλλες τρεις μεγάλες γιορτές.
Η πρώτη στις 6 Αυγούστου είναι της Μεταμορφώσεως όπου ο Κύριος αφού πρώτα μίλησε στους μαθητές του για τον θάνατο, τα πάθη και τη σταυρική του θυσία, πήρε τρεις από αυτούς, ανέβηκε στο όρος Θαβώρ κι εκεί «μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών και έλαμψε το πρόσωπο αυτού ως ο ήλιος, τα δε ημάτια του αυτού ενένετο λευκά ως το φως». Με τον τρόπο αυτό σφράγισε το μυστήριο της αιωνιότητας κι έδωσε μια πρόγευση απ’ αυτό που υπάρχει πέρα από τη φυσική πραγματικότητα.
Η άλλη μεγάλη γιορτή είναι του Κοσμά του Αιτωλού. Τούτος ο νέος ισαπόστολος που η μνήμη του τιμάται στις 24 Αυγούστου, έσωσε το γένος μας από τον αφανισμό. Έκτισε σχολείο και υποχρέωσε τις μανάδες να μαθαίνουν τα παιδιά τους γράμματα. Αυτός ο πατρο- Κοσμάς ήταν ο μεγάλος φωτιστής και αναμορφωτής του Γένους, που γνώριζε όσο κανείς άλλος τη δύναμη της παιδείας. Το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα θα το ζήλευαν ακόμη και σήμερα.
Ήταν τόσο σίγουρος για τη δύναμη της παιδείας που ανάγκαζε όπου υπήρχαν δυο εκκλησίες η μια να γίνεται σχολείο και η άλλη να λειτουργείται για να πληρώνεται ο δάσκαλος. Η τέταρτη γιορτή είναι της Απότομης της κεφαλής του Προδρόμου που γιορτάζεται στις 29 Αυγούστου. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος με τη γυμνή σαν δίστομο μαχαίρι αλήθεια του δεν υποτάχθηκε σε καμία σκοπιμότητα. Όμως η αλαζονεία και η φιληδονία μιας γυναίκας θα τον αποκεφαλίσει.
Ο Ιωάννης θανατώθηκε γιατί δεν υποτάχθηκε στην εξουσία και υπηρέτησε με πάθος την αλήθεια και την ελευθερία του λόγου. Μαστίγωσε την κοινωνική αδικία και ζήτησε όσο κανείς άλλος την δίκαιη κατανομή των αγαθών. Η φωνή του, φωνή βροντερή στην έρημο διαπερνά τους αιώνες και φτάνει ως εμάς ως την ερημιά των σύγχρονων μεγαλουπόλεων και των πολιτειών του κόσμου. Καυτηριάζει την εξουσία που εκβιάζει τους πολίτες όσο κι αν εκείνη κλείνει τα αυτιά της .
Το καυτό σίδερο της φωνής του κάποτε θα κατακάψει την αδικία. Ωστόσο ο Αύγουστος είναι όπως είπαμε ο μήνας της Παναγίας, της Μάνας που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Και μεσιτεύει στον υιό της για την σωτηρία της ανθρωπότητας.
Περισσότερα προσωνύμια α’ όσα τα θεωνύμια
Οδηγήτρια, Μεσίτρια, Γοργοεπήκοος, Κοσμοσώτειρα, ΄Αξιον Εστί, Πρωτόθρονη, Παντάνασσα αλλά και Παντοβασίλισσα στο δικό της Περιβόλι, Ελεούσα, Δεόμενη, ΄Αμωμος, Πανάμωμος, Ζωοδόχος Πηγή, ΄Αχραντος, Ρόδον Αμάραντον, Υπέρμαχος, όρος Αλατόμητον και μαζί, Μάνα, Βρεφοκρατούσα, Γαλακτοτροφούσα, Δεόμενη, Πλατυτέρα των Ουρανών για να χωρέσει τον Αχώρητο, μα και Παναγία του Πάθους για να θρηνήσει τον Μονάκριβό Της, κι ύστερα πανταχού παρούσα διά της αγάπης Της, Βλαχερνίτισσα, της Τήνου, Εκατονταπυλιανή, Πορταΐτισσα, Λιμνιά, Σπηλιώτισσα, Σουμελά, Παναγούλα, Κεχριά, του Κάστρου, Πάνταννος, Χοζοβιότισσα, του Κήπου ή Κηπουρός, Αλιχνιώτισσα, Κορυφινή, Μπαλουκλιώτισσα, Κύκκου.
Οδηγήτρια, Μεσίτρια, Γοργοεπήκοος, Κοσμοσώτειρα, ΄Αξιον Εστί, Πρωτόθρονη, Παντάνασσα αλλά και Παντοβασίλισσα στο δικό της Περιβόλι, Ελεούσα, Δεόμενη, ΄Αμωμος, Πανάμωμος, Ζωοδόχος Πηγή, ΄Αχραντος, Ρόδον Αμάραντον, Υπέρμαχος, όρος Αλατόμητον και μαζί, Μάνα, Βρεφοκρατούσα, Γαλακτοτροφούσα, Δεόμενη, Πλατυτέρα των Ουρανών για να χωρέσει τον Αχώρητο, μα και Παναγία του Πάθους για να θρηνήσει τον Μονάκριβό Της, κι ύστερα πανταχού παρούσα διά της αγάπης Της, Βλαχερνίτισσα, της Τήνου, Εκατονταπυλιανή, Πορταΐτισσα, Λιμνιά, Σπηλιώτισσα, Σουμελά, Παναγούλα, Κεχριά, του Κάστρου, Πάνταννος, Χοζοβιότισσα, του Κήπου ή Κηπουρός, Αλιχνιώτισσα, Κορυφινή, Μπαλουκλιώτισσα, Κύκκου.
Και ο Παρθενώνας
Επίσης, σε ένδειξη μοναδικής αγάπης προς το Πρόσωπό της, στην Τουρκοκρατία ήταν και Παναγία της Ακροπόλεως, καθώς ο Παρθενώνας έγινε ναός της Παρθένου. Μπορεί ο Αρχάγγελος Γαβριήλ να απόρησε: «Ποίον σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον, τι δε ονομάσω σε», ωστόσο, ο λαός μας χάρισε στην Κεχαριτωμένη περισσότερα προσωνύμια απ όσα τα θεωνύμια --και την τίμησε με ακόμη περισσότερες εκκλησιές, που τέτοιες μέρες πανηγυρίζουν, μεταμορφώνονται σε επίκεντρα της επανένωσης οικογενειών, του ερχομού των ξενιτεμένων, της συνεύρεσης των χωριανών και των φίλων.
Επίσης, σε ένδειξη μοναδικής αγάπης προς το Πρόσωπό της, στην Τουρκοκρατία ήταν και Παναγία της Ακροπόλεως, καθώς ο Παρθενώνας έγινε ναός της Παρθένου. Μπορεί ο Αρχάγγελος Γαβριήλ να απόρησε: «Ποίον σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον, τι δε ονομάσω σε», ωστόσο, ο λαός μας χάρισε στην Κεχαριτωμένη περισσότερα προσωνύμια απ όσα τα θεωνύμια --και την τίμησε με ακόμη περισσότερες εκκλησιές, που τέτοιες μέρες πανηγυρίζουν, μεταμορφώνονται σε επίκεντρα της επανένωσης οικογενειών, του ερχομού των ξενιτεμένων, της συνεύρεσης των χωριανών και των φίλων.
Τόσα ονόματα και τόσες πανηγύρεις όσα κι οι τόποι της Ελλάδας, τόσα προσωνύμια όσες κι οι παρακλήσεις στην Κυρία των Ουρανών από το λαό μας, που την τραγούδησε από το βυζαντινό μέλος ως το ρεμπέτικο κι αναστενάζει το όνομά της σε κάθε δύσκολη ώρα, σε κάθε ώρα γλεντιού, σε κάθε μεράκι --ποιος αλήθεια μπορεί να ξεχάσει εκείνο το «Παναγιά μου!» στην «Ευδοκία» του Δαμιανού;
Τα 500 ονόματα της Παναγίας και οι συμβολισμοί τους
Αμέτρητα είναι τα ονόματα, ή «Θεοτοκωνύμια» όπως λέγονται, που έχει δώσει ο λαός στη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου