Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η
….. Βρισκόμαστε γύρω στα 1530, προ Χριστού. Ο χώρος που καταλαμβάνει η Ελλάδα έχει υποστεί πολλές γεωλογικές μεταβολές από εκρήξεις ηφαιστείων, καταποντίσεις, καταβυθίσεις στεριάς και νησιών, εμφάνιση νησιών, σε τέτοιο βαθμό, που οι κάτοικοι της τότε Ελλάδας, εκμηδενίζονται. Ο Ήφαιστος, ο θεός των ηφαιστείων, έχει στήσει για καλά το εργαστήρι του στη Λήμνο, και κάθε τόσο ταράζει τα νερά της Αιγαιίδας. Πολύ παλιά οι άνθρωποι θεωρούσαν τα ηφαίστεια τέρατα που έβγαζαν από το στόμα τους φωτιά και λιωμένο σίδερο.
Όμως ο πολιτισμός του Αιγαίου, που αριθμεί πολλές χιλιετηρίδες ύπαρξης, καθώς και της Κρήτης, προσπαθεί να ξανανθίσει. Επίκεντρο η Στρογγύλη, η Ατλαντίδα, στο κέντρο του Αιγαίου, η μετέπειτα Θήρα, που πήρε το όνομά της από το Θήρα, το γιο του Αυτεσίωνα, όπου 3.500 χρόνια αργότερα ο αρχαιολόγος καθηγητής Σπύρος Μαρινάτος θα ανακαλύψει το θαυμάσιο πολιτισμό της περιοχής, του 1600 π.Χ, στο Ακρωτήρι της Θήρας.
Στα 1530, λοιπόν ο Ήφαιστος, που θα μετακινηθεί στη Στρογγύλη, ( Ατλαντίδα; ) θα ξεσπάσει την οργή του πάνω σ αυτό το νησί, με φοβερή έκρηξη του ηφαιστείου, φοβερούς σεισμούς και καταποντισμούς σε όλα τα παράλια της Ελλάδας, και με τεράστια παλιρροϊκά κύματα που θα φτάσουν μέχρι τη Φοινίκη, την Ιουδαία, την Αίγυπτο και το Γιβραλτάρ.
Είναι ο σεισμός καταποντισμός-κατακλυσμός ( ο ίδιος με του Νώε), για τον οποίο ο αιγύπτιος ιερέας της Σάϊδας Κάτω Αιγύπτου, ο Σούχις, θα πει στον Σόλωνα που τον επισκέφθηκε το 580 π.Χ. - όπως αναφέρει ο Πλάτωνας στον «Κριτία»:
« Πριν περίπου 950 χρόνια, (1.530 π.Χ.) κατοίκησε τη χώρα σας η ωραιότερη και η πιο ευγενική φυλή που έζησε ποτέ πάνω στη Γη. Από αυτή τη φυλή, εσύ κι ολόκληρη η πόλη σου η Αθήνα, δεν είσαστε παρά ένας σπόρος, ένα απομεινάρι. Άγριοι σεισμοί και πλημμύρες έγιναν, και σ’ ένα μερόνυχτο, όλοι οι φιλοπόλεμοι λαοί που μάχονταν τη φυλή σου, άλλα και όλοι της φυλής σου, θάφτηκαν σαν ένα σώμα κάτω από τη γη της Ατλαντίδας κάτω από το νερό της θάλασσας».
Και έδειξε στο Σόλωνα γραπτά στοιχεία γι αυτά τα γεγονότα.
Κι ενώ οι κάτοικοι τα νησιών θα εξαφανιστούν, μεγάλες ζημιές θα πάθουν και τα παράλια της κεντρικής Ελλάδας. Θα απομείνουν μόνο όσοι ζουν στα ορεινά, ο Δευκαλίωνας με τα παιδιά του Πανδώρα, Αιθρία, Κελαινώ, Πρωτογένεια, Αμφικτύωνα, Έλληνα, Αιμονή και τη Θυϊα, ο Κραναός με την κόρη του Ατθίδα, ο Κέκροπας με την κόρη του Κρέουσα, και ο Δεσμόντης με την κόρη του Μελανθώ στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας, η Κερδώ, ο Φορονεύς, η Λαοδίκη, η Αργεία, ο Πελασγός, ο Λυκάων, ο Λέλεξ, και η Νιόβη στην Πελοπόννησο, και μερικοί άλλοι.
Έτσι η ζωή θα ξαναρχίσει από την αρχή στην τότε Ελλάδα, που δε λεγόταν έτσι, -είχε άλλα ονόματα - μόλις η κατάσταση θα ηρεμήσει. Οι αυτόχθονες είναι λίγοι, κι έτσι θα βρουν ευκαιρία εγκατάστασης πολλοί μετανάστες, κυρίως από την Αίγυπτο…….
ΟΙ ΔΑΝΑΪΔΕΣ ΚΑΙ Ο ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ
Στην Αίγυπτο υπήρχε ο θεός(!) Βήλος (Βάαλ), γιος του Ποσειδώνα και της Λιβύης. Αυτός είχε παντρευτεί την Ηερίη, που το όνομά της είχε πολύ παλιά η Αίγυπτος.
Κατά άλλους ο Βήλος είχε νυμφευθεί την Αγχινόη ή Αγχιρρόη, κόρη του Νείλου.
Παιδιά του Βήλου και της Ηερίης – η όποιας κι αν ήταν η γυναίκα του- ήταν ο Δαναός και ο Αίγυπτος- ήταν δίδυμοι. Αναφέρεται ότι αυτοί είχαν και άλλα τέσσερα αδέλφια, τους Κηφέα, Φινέα, Φοίνικα και τον Αγήνορα.
Όμως τόσο ο Δαναός όσο και ο Αίγυπτος είχαν αργείτικη καταγωγή αφού ήταν εγγονοί του Μέμφιδα, γιου της Ιούς και κόρης του Ίναχου του Αργους. Η Ιω είχε καταφύγει στην Αίγυπτο για να αποφύγει την οργή της θεάς Ήρας πριν από τον καταποντισμό - κατακλυσμό.
Αρχικά ο Αίγυπτος ορίστηκε από το Βήλο βασιλιάς της Αραβίας- την οποία ονόμασε Αίγυπτο - και ο Δαναός βασιλιάς της Λιβύης. Ο Αίγυπτος απέκτησε 50 γιους, και ο Δαναός 50 κόρες, από τις γυναίκες που παντρεύτηκε – Ευρώπη, Αντινόη, Τεγέα και Κασιέπεια.
Όμως ο Δαναός φοβόταν τους 50 γιους του Αίγυπτου. Γι αυτό ναυπήγησε πλοίο με 50 κουπιά, και μ αυτό ήρθε μαζί με τις κόρες του στο Αργος.
Έτσι ξαναγύρισε στα χώματα των πατέρων του γύρω στα 1500-1470 π.Χ., μετά από ένα πολυήμερο ταξίδι.
Σαν έφτασε εκεί ζήτησε από τον Σθενέλα, και από το γιο του Γελάνορα - γιο και εγγονό του βασιλιά Αργου αντίστοιχα - να του παραδώσουν το θρόνο, διότι του ανήκε, αφού η προγιαγιά του Ιω, ήταν κόρη του βασιλιά Ίναχου του Αργους.
Αυτοί οι δυο επιφυλάχθηκαν να απαντήσουν, και έθεσαν το θέμα σε δημοψήφισμα. Αλλά ενώ αναμενόταν η απάντηση του λαού, ένα λύκος μπήκε στην πόλη και επιτέθηκε σε ταύρο που ζούσε μέσα σ αυτή. Οι Αργείοι παρακολούθησαν την πάλη των δύο ζώων. Τελικά ο ταύρος νικήθηκε και κατασπαράχθηκε από το λύκο. Τότε οι κάτοικοι του Αργους, θεώρησαν το αποτέλεσμα οιωνό ευνοϊκό για το Δαναό και του παραχώρησαν το βασίλειο.
Μετά από αυτό ο Δαναός, έχτισε το ναό του Λυκίου Απόλλωνα και αφιέρωσε γλυπτό που παρίστανε την πάλη των δύο ζώων και μια νεαρή κοπέλα (προφανώς την Αρτέμιδα) που πετούσε πέτρες στον ταύρο. (Παυσανίας 19,3και 7).
Μετά αφιερώθηκε να διδάξει τα γράμματα, και την καλλιέργεια των αγρών στους Αργείους, να ανοίξει πηγάδια και να ποτίσει τις καλλιέργειες.
Όμως ενώ ζούσε ευτυχής με τις κόρες του, και τους υπηκόους του, κατέφθασαν στο Αργος οι γιοι του αδελφού του, που ήθελαν να παντρευτούν τις κόρες του, τις Δαναΐδες.
Υπήρξαν αντιρρήσεις, αλλά οι γιοι του Αίγυπτου, δε σήκωναν κουβέντα. Έτσι ακολούθησε ομαδικός γάμος, Αλλά την πρώτη νύχτα του γάμου οι Δαναΐδες κατάσφαξαν τους συζύγους με μικρά ξίφη που τις είχε εφοδιάσει ο πατέρας τους.
Ο μόνος γιος του Αίγυπτου που γλίτωσε ήταν ο Λυγκεύς, διότι τον ερωτεύθηκε η Δαναϊδα Υπερμήστρα, που του έτυχε, και τον φυγάδευσε.
Ο Δαναός βασίλευσε ως τα βαθιά γεράματά του.
Από μία από τις Δαναΐδες, την Αμυμώνη γεννήθηκε ο Ναύπλιος ο Α, από την ένωσή της με το Θεό Ποσειδώνα, αναφέρεται.
ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΜΕ…… ΦΩΤΙΕΣ
Ο Λυγκέας, όταν τον φυγάδευσε η Υπερμήστρα, παρακούοντας τον πατέρα της αφού προηγούμενα κοιμήθηκε μαζί του, γεμάτος έρωτα, πήγε σε πόλη της Αργολίδας που από αυτόν ονομάστηκε Λυγκεία. Εκεί άναψε μεγάλο πυρσό, κι έτσι έστειλε μήνυμα στην Υπερμήστρα, τη γυναίκα του, που ήταν και πρώτη του εξαδέλφη, ότι είναι καλά. Ερωτευμένη κι αυτή του απάντησε με τον ίδιο τρόπο.
Αργότερα , όταν διαπιστώθηκε ότι η Υπερμήστρα ήταν έγκυος, ο Λυγκέας συμφιλιώθηκε με το Δαναό, ο οποίος είχε χαρεί που θα αποκτούσε εγγονό, και γύρισε στο παλάτι.
Όταν δε πέθανε ο Δαναός, ο Λυγκέας έγινε βασιλιάς του Αργους και έγινε ο γενάρχης του βασιλικού οίκου των Αργείων.
Όταν πέθανε ο Λυγκέας, τον διαδέχθηκε ο γιος του Άβας, ή Οβας ο οποίος τον τίμησε με ηρώο.
Τον τάφο του Λυγκέα και της Υπερμήστρας υπεδείκνυαν οι Αργείοι για πολλά χρόνια κοντά στο ηρώο, όπως αναφέρει ο Παυσανίας(11 25,4).
Από το Λυγκέα και την Υπερμήστρα, ξεκινάει το γνωστό γενεαλογικό δένδρο του Ηρακλή, που έφθασε μέχρι την Κλεοπάτρα τη Μεγάλη, 1300 χρόνια αργότερα.
Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΑΣΠΙΔΑ
Ο βασιλιάς του Αργους Άβας, έζησε γύρω στα 1410 π.Χ. Παντρεύτηκε την Λυσιμάχη, κόρη του Πόλυβου της Εύβοιας και την Αγλαΐα, κόρη του Μαντινέως και εγγονή του Λυκάονος.
Απόκτησε δύο γιους, τον Προίτο και τον Ακρίσιο.
Ήταν ο επιφανέστερος όλων και έκτισε την πόλη των Αβών. Υπάρχουν πολλοί θρύλοι γι αυτόν, αλλά ο γνωστότερος είναι αυτός που αναφέρεται στη θαυματουργή ασπίδα του.(«Αβαντεία ασπίς».) Σχετικά αναφέρονται τα εξής:
Κάποτε κάποιος νεαρός έτρεψε σε φυγή ολόκληρο στράτευμα, μόνο με τη μαγική δύναμη της ασπίδας του.
Αυτή τελικά περιήλθε στο Δαναό, που την κρέμασε σαν αφιέρωμα στο «Ηραίο» του Αργους.
Ο Λυγκέας τόλμησε να ξεκρεμάσει την ασπίδα και να την προσφέρει δώρο στο γιο του Αβαντα, και μόνο με αυτήν πλέον νικούσε τους αντιπάλους του, οι οποίοι μόνο που την έβλεπαν τρέπονταν σε φυγή.
Με την παράδοση αυτή συνδέεται και το έθιμο κατά το οποίο οι νικητές των αγώνων στο Αργος, έπαιρναν σαν έπαθλο εκτός από το στεφάνι και μια ασπίδα.
Είπαμε ότι ο Άβας απόκτησε δυο γιους: τον Προίτο και τον Ακρίσιο. Εμείς θα ακολουθήσουμε τον Ακρίσιο που υπήρξε προπάππος του Ηρακλή.
ΦΥΛΑΚΙΣΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ
Ο Ακρίσιος μοίρασε το βασίλειο με τον αδελφό του Προίτο. Παντρεύτηκε την Ευρυδίκη, κόρη του Λακεδαίμονα και της Σπάρτης, αλλά από το γάμο αυτό απέκτησε μία κόρη τη Δανάη.
Έτσι κατέφυγε στο μαντείο των Δελφών, και ρώτησε τι έπρεπε να κάμει για να αποκτήσει άρρενες απογόνους. Το μαντείο του απάντησε ότι όχι μόνο δεν επρόκειτο να γίνει πατέρας γιου, αλλά κι αν από τη Δανάη γεννιόταν εγγονός, αυτός θα τον σκότωνε.
Τότε ο Ακρίσιος για να προλάβει τον κίνδυνο έχτισε στο ανάκτορό του υπόγειο θάλαμο, τους τοίχους του οποίου κάλυψε με χαλύβδινες πλάκες. Εκεί έκλεισε τη Δανάη μαζί με την τροφό της, και γύρω-γύρω τοποθέτησε φρουρούς, ώστε να μη μπορεί να έλθει σε επαφή με άνδρα.
Να σημειωθεί ότι στην αγορά του Αργους, υπήρχε υπόγειος θάλαμος στο οποίο όπως λεγόταν είχε κτιστεί το χαλύβδινο δωμάτιο της Δανάης, το οποίο κατά τον Παυσανία ( 150 μ.Χ) καταστράφηκε από τον Αργείο τύραννο Περίλαο.
Όμως και μ αυτό δεν πέτυχε τίποτα. Η Δανάη ερωτεύθηκε κάποιο λεβεντόκορμο φύλακα και κοιμήθηκε πολλές φορές μαζί του, με την ανοχή της τροφού της.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΣΕΑ
Όμως κάποτε η Δανάη από το πάρε-δώσε με τον Αργείτη φρουρό έμεινε έγκυος και μετά εννιά μήνες γέννησε ένα μικρό αγοράκι. Όταν ο Ακρίσιος άκουσε τις φωνές του μωρού ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει.
Τότε η Δανάη για να δικαιολογηθεί του είπε ότι ο θεός Δίας είχε με θαυμαστό τρόπο εισχωρήσει, με τη μορφή χρυσής βροχής, στο θάλαμό της, πλάγιασε με το ζόρι μαζί της και την άφησε έγκυο- τότε ήταν πολύ της μόδας οι βιασμοί παρθένων από θεούς.
Ο Ακρίσιος μόλις τάκουσε έγινε έξαλλος από θυμό, διέταξε να σκοτώσουν την τροφό της. Μετά, ίσως διότι δεν την πίστεψε, ίσως διότι θυμήθηκε το χρησμό, διέταξε τους στρατιώτες να κλείσουν τη Δανάη και το μωρό της σ ένα κιβώτιο, και να το ρίξουν στη θάλασσα.
Οι στρατιώτες εκτέλεσαν την εντολή του, αλλά επειδή λυπήθηκαν τη Δανάη και το παιδί της, το έφτιαξαν έτσι ώστε να μην παίρνει νερά και βουλιάξει. Ακόμα άφησαν τρύπες στο πάνω μέρος για να αναπνέουν. Μετά έριξαν το κιβώτιο στον Αργολικό κόλπο και τα ρεύματα το έσπρωξαν μακριά. Μια ιστορία ανάλογη με του Μωϋσή.
Μετά από πολλές περιπλανήσεις, τα κύματα ξέβρασαν το κιβώτιο με τη Δανάη και το μικρό - που τόχε ονομάσει Περσέα-, στη Σέριφο, το φτωχό νησί, όπου βασίλευαν δυο αδέλφια, ο Πολυδέκτης και ο Δίκτυς.
Εκεί, στην παραλία, το βρήκε ο Δίκτυς ενώ ψάρευε, το άνοιξε, και με έκπληξη είδε μέσα την όμορφη γυναίκα με το μωρό της.
Τους πήρε τότε και τους δυο και τους πήγε στον Πολυδέκτη. Αυτός γοητεύτηκε από την ομορφιά της Δανάης αλλά τη γυναίκα και το παιδί της τους πήρε ο Δίκτυς στο σπίτι του και τους έκανε μέλη της οικογενείας του.
Ο Περσέας άρχισε να μεγαλώνει σιγά-σιγά και με τον καιρό έγινε άντρας. Ο Πολυδέκτης, που στο μεταξύ είχε ερωτευθεί τη Δανάη, προσπαθούσε να την κάνει δική του, αλλά αυτή του αρνιόταν πεισματικά. Αυτός δε μπορούσε να επιμένει και πολύ γιατί η Δανάη είχε με το μέρος της τον αδελφό του το Δίκτυ, που την προστάτευε, κι αυτήν και τον Περσέα.
Όταν όμως ο Περσέας μεγάλωσε αρκετά, ο Πολυδέκτης φοβήθηκε πως αν αυτός-ο Περσέας- καταλάβαινε ότι ενοχλούσε τη μάνα του, θα το σκότωνε. Ετσι αποφάσισε να τον ξεκάνει.
Απέσπασε, λοιπόν, από το νεαρό Περσέα την υπόσχεση ότι θα του έφερνε το κεφάλι της Μέδουσας, και κείνος θα τούδινε τα μέσα να γυρίσει στο Αργος. Στην πραγματικότητα του έστηνε μια παγίδα γιατί πίστευε, ότι ο Ποσειδώνας, που είχε παντρευτεί τη Μέδουσα, θα έπνιγε τον Περσέα.
Η Μέδουσα ήταν η μοναδική θνητή από τις τρεις γοργόνες, ωραιότατη και αυτή όπως οι δύο αθάνατες αδελφές της Σθενώ και Ευρυάλη. Όμως στο κεφάλι της αντί για μαλλιά, είχε φίδια, χάλκινα χέρια και χρυσά φτερά. Κι όποιος την κοίταζε κατά πρόσωπο απολιθωνόταν.
Ανύποπτος για την παγίδα, αλλά δυνατός ο Περσέας ταξίδεψε στα νερά του Ωκεανού βρήκε τη Μέδουσα και την αποκεφάλισε. Τότε από τα σπλάχνα της Μέδουσας γεννήθηκαν ο Χρυσάωρ και ο Πήγασος, που ήταν παιδιά της από τον Ποσειδώνα.
Σ αυτή την προσπάθεια ο Περσέας βοηθήθηκε από την Αθηνά, τον Ερμή και τις Ναϊάδες, κόρες του Δία, νύμφες των γλυκών νερών.
Κατάφερε, λοιπόν, ο Περσέας να πάρει το κεφάλι της Μέδουσας, αλλά γυρίζοντας νικητής, βρήκε τη μητέρα του στους βωμούς των Θεών, μαζί με το Δίκτυ, διότι όταν εκείνος έλειπε, ο Πολυδέκτης θέλησε να βιάσει τη Δανάη.
Τότε με το φοβερό εκείνο όπλο, το κεφάλι της Μέδουσας, ο Περσέας απολίθωσε τον Πολυδέκτη. Και εγκατέστησε βασιλιά της Σερίφου το Δίκτυ.
Στο μεταξύ τα κατορθώματα του Περσέα μαθεύτηκαν και στο Αργος. Ο παππούς του ο Ακρίσιος, παρ ότι ένοιωθε και περηφάνια, ανησύχησε. Κι η ανησυχία του αυτή έγινε μεγάλος φόβος, όταν έμαθε ότι ο Περσέας βιαζόταν να γυρίσει στο Αργος για να τον γνωρίσει.
Ο Ακρίσιος, κυρίως, φοβήθηκε ότι θα τον σκότωνε, γι αυτό έφυγε από τη Λάρισα του Αργους όπου ήταν το παλάτι του, και πήγε στη Λάρισα της Θεσσαλίας, που ήταν χτισμένη δίπλα στον Πηνειό.
Ερχόμενος στο Αργος ο Περσέας, έμαθε ότι στη Λάρισα της Θεσσαλίας γίνονταν αγώνες. Τότε έστειλε τη μητέρα του Δανάη στο Αργος, κοντά στη γιαγιά του την Ευρυδίκη, κι αυτός πήγε να πάρει μέρος στους αγώνες.
Όμως όταν έριξε το δίσκο, σκότωσε έναν από τους θεατές. Αυτός ο θεατής ήταν ο παππούς του Ακρίσιος. Δηλαδή τα γεγονότα έγιναν όπως τα είχε προφητέψει το Μαντείο των Δελφών.
Ο Ακρίσιος τάφηκε έξω από τα τείχη της Λάρισας, και ο Περσέας γύρισε στο Αργος πολύ λυπημένος. Εκεί ζήτησε από το θείο του Μεγαπένθη, γιο του Προίτου και βασιλιά της Τήρυνθας να ανταλλάξουν τα βασίλειά τους, γιατί δε μπορούσε να καθίσει στο θρόνο του παππού του, που , έστω και άθελά του είχε σκοτώσει.
ΠΕΡΣΕΑΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ
Ο Περσέας παντρεύτηκε την Ανδρομέδα, την κόρη του Κηφέα, βασιλιά των Κηφήνων, και της Κασσιόπης, εγγονής του Αιόλου, από την Ιόπη.
Από το γάμο του με την Ανδρομέδα ο Περσέας απόκτησε έξη γιους, τον Πέρση, τον Αλκαίο, το Σθένελο, τον Ελειο, το Μήστορα, τον Ηλεκτρίωνα, και δυο κόρες τη Γοργοφόνη και την Αυτόχθη.
Ο γιος του Πέρσης ίδρυσε την Περσία, έγινε ήρωας των Περσών, 1300 π.Χ, ο δε γιος του Αχαιμένης ίδρυσε στην Περσία τη δυναστεία των Αχαιμενιδών.
Η γνωριμία του Περσέα με την Ανδρομέδα ήταν επεισοδιακή.
Επειδή η Ανδρομέδα θεωρούσε τον εαυτό της ομορφότερη από τις Νηριίδες, την Ηρα και την Αφροδίτη, ο Ποσειδώνας έστειλε στη χώρα του Κηφέα πολλές πλημμύρες και ένα θαλάσσιο τέρας, που ζητούσαν να καταπιούν τη χώρα.
Το Μαντείο αποφάνθηκε ότι για να σωθεί η χώρα του έπρεπε να δώσει την Ανδρομέδα να τη φάει το τέρας. Ο Κηφέας δεν υπάκουσε αρχικά στο χρησμό, αλλά τελικά εξαναγκάστηκε από το λαό του, να δέσει την Ανδρομέδα σ ένα παραθαλάσσιο βράχο.
Εκεί η Ανδρομέδα θρηνώντας περίμενε την ώρα που θα την κατασπάραζε το τέρας.
Όμως για καλή της τύχη πέρασε από κει το πλοίο του Περσέα, ενώ γύριζε με το κεφάλι της Μέδουσας. Ο Περσέας την πλησίασε, άκουσε την ιστορία της και ένοιωσε λύπη γι αυτήν.
Αλλά η Ανδρομέδα είναι τόσο ωραία που ο Περσέας την ερωτεύεται. Τότε αποφασίζει να τη σώσει, αφού πρώτα προσεύχεται στο θεό Ερωτα, και να την κάνει γυναίκα του. Με την οποία απέκτησε τα παιδιά που είπαμε.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΣΕΑ ΣΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ
Ο Αλκαίος ήταν ένας από τα παιδιά του Περσέα. Παντρεύτηκε τη Λαονόμη , κόρη του Γοινέως από το Φενεό, ή την Υπονόμη-αδελφή του Θηβαίου ήρωα Μενοικέα- ή κατά άλλους μία από τις αδελφές του Πέλοπα, τη Λυσιδίκη ή την Αστυδάμεια.
Βασίλεψε στην Τίρυνθα. Και από το γάμο του απόκτησε τον Αμφιτρύωνα, και την Αναξώ.
Ο γιος του Αμφιτρύωνας παντρεύτηκε την Αλκμήνη, κόρη θείου του Ηλεκτρίωνα, αδελφού του πατέρα του – πρώτη του εξαδέλφη.
Εκείνη την εποχή, 1280 π.Χ. –περίπου - ο πεθερός του και Θείος του Ηλεκτρίωνας είχε πόλεμο με του Τάφιους, γιατί είχαν σκοτώσει τα οκτώ παιδιά του.
Ο Τάφιος ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ιπποθόης, κόρης του Μήστορα, νόθου γιου του Περσέα.
Ο Τάφιος είχε ένα γιο τον Πτερέλαο.
Οι Τάφιοι που λέγονταν και Τηλεβόες, ήταν πειρατικός λαός που κατοικούσε σ ένα νησί, στα παράλια της Ακαρνανίας απέναντι από τη Λευκάδα και την Ιθάκη. Το νησί λεγόταν Τάφος, και η θάλασσα στην περιοχή εκείνη ονομαζόταν Ταφία, ή Τηλεοβοϊς.
Τα παιδιά, λοιπόν, του Πτερέλαου, βασιλιά των Ταφίων, για να υποστηρίξουν τα δικαιώματα του προπάππου τους Μήστορα, πατέρα του παππού τους Τάφιου , πάνω στην περιουσία του Ηλεκτρίωνα, πήγαν μαζί με πολλούς άλλους στο Αργος να αρπάξουν τα βόδια του.
Επακολούθησε μεγάλη συμπλοκή, κατά την οποία σκοτώθηκαν και τα παιδιά του Ηλεκτρίωνα, εκτός από το Λικύμνιο, αλλά και τα παιδιά του Πτερέλαου.
Όμως ο Ηλεκτρίωνας ήθελε να τιμωρήσει τους Τάφιους. Κι αυτό το ανάθεσε με το ζόρι στο γαμπρό του Αμφιτρύωνα, με την εντολή να μην αγγίξει την Αλκμήνη αν πρώτα δε τελειώσει την αποστολή του.
Ετσι ο Αμφιτρύωνας θέλοντας και μη ξεκίνησε να πολεμήσει τον Πτερέλαο.
Ο Ποσειδώνας είχε δωρίσει στον Πτερέλαο μια χρυσή τρίχα, που τον είχε κάνει αθάνατο και ανίκητο. Οταν όμως τον πολεμούσε ο Αμφιτρύωνας, η κόρη του Πτερέλαου Κομαιθώ, που συμπάθησε τον Αμφιτρύωνα, έκοψε από το κεφάλι του πατέρα της τη χρυσή τρίχα και τότε αυτός πέθανε πράγμα που επέτρεψε την κατάληψη του νησιού από τον Αμφιτρύωνα.
Η Κομαιθώ ήταν ιέρεια στο ναό της Τρικλαρίας Αρτέμιδας. Είχε ερωτευθεί τον Μελάνιππο, αλλά ο πατέρας της αρνιόταν αυτό το γάμο, γι αυτό και τον εκδικήθηκε με αυτό τον τρόπο.
Σ όλο αυτό το διάστημα ερωτοτροπούσε με τον αγαπημένο της μέσα στο ιερό της Αρτέμιδας, η οποία για να τιμωρήσει την ασέβεια, εξωλόθρευε ανθρώπους της περιοχής με πείνα και ξηρασία. Τότε οι κάτοικοι ζήτησαν τη γνώμη του Μαντείου των Δελφών, το οποίο έδωσε χρησμό να θυσιαστούν οι δύο εραστές, και αυτό να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, με θύματα τους ωραιότερους νέο και νέα. Από την ανθρωποθυσία αυτή, απάλλαξε τους κατοίκους ο Θεσσαλός ήρωας Ευρύπυλος το 12ο αιώνα π.Χ, όπως γράφει ο Παυσανίας ( VII 19 ),
Όμως όσο καιρό έλειπε ο Αμφιτρύωνας στην εκστρατεία, ο Δίας πήρε τη μορφή του, και πήγε και κοιμήθηκε με την Αλκμήνη. Εκείνη εξαπατήθηκε και δεν έφερε καμιά αντίρρηση, γιατί πίστευε ότι είναι ο άνδρας της.
Όταν, όμως γύρισε πραγματικά ο Αμφιτρύωνας, η Αλκμήνη κατάλαβε ότι κάτι περίεργο είχε συμβεί, και του φέρθηκε ένοχα και μουδιασμένα. Ο Αμφιτρύωνας ζήτησε να μάθη το λόγο που του φέρθηκε έτσι. Εκείνη προσπάθησε να του εξηγήσει ότι την εξαπάτησε ο Δίας. Τώρα που ήξερε ότι ήταν ο Δίας, είναι άλλο θέμα. Γιατί αν το ήξερε δε θα πήγαινε μαζί του.
Ο Αμφιτρύωνας δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα και άναψε φωτιά να την κάψει ζωντανή. Αλλά ο Δίας έφερε θυελλώδη βροχή που έσβησε τη φωτιά.
Τότε ο Αμφιτρύωνας πείστηκε για την αθωότητα της συζύγου του. Μετά από καιρό η Αλκμήνη γέννησε δίδυμα, τον Ηρακλή και τον Ηφικλή. Ο Αμφιτρύωνας θέλησε να μάθει πιο ήταν το δικό του το παιδί.
Στην παράκλησή του η Ηρα, έστειλε δυο φίδια – δράκους στην κούνια των διδύμων, τα οποία ο Ηρακλής που είχε υπερφυσικές δυνάμεις, τα έπνιξε. Κι αποδείχτηκε έτσι ότι αυτός ήταν παιδί του Δία. Κι ο Ιφικλής του Αμφιτρύωνα. Ωστόσο ο Αμφιτρύωνας δεν αδιαφόρησε για τον Ηρακλή, αλλά φρόντισε να μεγαλώσει με μεγάλη φροντίδα και στοργή σαν να ήταν πραγματικός του γιος.
Εδώ θα παρατηρήσουμε ότι όλοι οι …νόθοι της αρχαιότητας, που αποδεικνύονταν δυνατοί άνδρες και ήρωες, που τους θεωρούσαν ημίθεους, προέρχονταν από την συνεύρεση των μανάδων τους με Θεούς. Όπως ο Περσέας, ο Ηρακλής, ο Θησέας και τόσοι άλλοι.
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ
Όταν ο Ηρακλής έγινε άντρας, πραγματοποίησε του 12 άθλους του. Που όμως έχουν χιλιοειπωθεί και χιλιογραφτεί, γι αυτό δε θα αναφερθούμε σε αυτούς. Θα αναφερθούμε όμως στις γυναίκες του είναι πάρα πολλές και άγνωστες. Σ όσες καταφέραμε να ανακαλύψουμε, φυσικά, γιατί αυτός όπου βρισκόταν…. παντρευόταν κι έσπερνε και από ένα ή περισσότερα παιδιά:
Η ΜΕΓΑΡΑ:
Ο Ηρακλής παντρεύτηκε τη Μεγάρα, κόρη του Κρέοντα των Θηβών, με την οποία απόκτησε τον Αντίμαχο, πατέρα του Αμφιάνακτα, και παππού του Οίτυλου και του Δηιφόντη.
Η ΑΥΓΗ
Από την Αύγη, κόρη του Αλεου της Τεγέας, το Γλυνό, το Μήσιππο. τον Αγαμηδίδα, πατέρα του Θέρσανδρου και παππού της Αναξάνδρας.
Η ΕΥΒΩΤΗ
Από την Ευβώτη απόκτησε το Βοίο, το Δηίωνα και τον Αγέλαο πατέρα του Κροίσου της Λυδίας.
Η ΜΙΔΑ
Από τη Μίδα , κόρη του Φύλακος, βασιλιά των Δρυόπων, απόκτησε το Φαίστο, πατέρα του Ρόπαλου , και παππού του Ιππόλυτου. Ακόμη τον Αντίοχο, πατέρα του Φίλα, παππού του Ιππότη, και προπάππου του Αλήτη που βασίλεψε στην Κόρινθο.
Η ΑΣΤΥΟΧΗ
Από την Αστυόχη, πάλι κόρη του Φύλακος, απόκτησε τον Τληπτόλεμο της Ρόδου.
Η ΟΜΦΑΛΗ
Η Ομφάλη ήταν κόρη του Ιορδάνη. Από αυτήν απόκτησε τον Αλκαίο , 3ο βασιλιά της Λυδίας.
ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΘΕΣΠΙΟΥ
Από την κόρη του Θέσπιου βασιλιά της Βοιωτίας Αγλαία, απόκτησε τον Αντιάδη, από την Κέρδη τον Ιόβα, από τη Μάγνη τον Βουκόλο, από τη Λυσιδίκη τον Τέλη και από την Τοξικράτη το Λύκιο.
Όλα αυτά δείχνουν ότι ο Ηρακλής είχε πάρα πολλές γυναίκες, κι ότι όλες το θεωρούσαν τιμή τους νάχουν ένα παιδί με τον Ηρακλή, έστω και αν ήταν αδελφές. Είχε τουλάχιστον 10 γυναίκες και περίπου 30 παιδιά.
Η ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ:
Η τελευταία γυναίκα του, από την οποία απόκτησε τον Υλλο που συνέχισε το γενεαλογικό του δένδρο μέχρι το Μέγα Αλέξανδρο και την Κλεοπάτρα, ήταν η Δηιάνειρα.
Η Δηιάνειρα ήταν μια αμαζόνα, κόρη του βασιλιά της Καλυδώνας Οινέα (Αιτωλοακαρνανία) και της Περίβοιας ή Αλθαίας κόρης του Θεστίου. Ηταν αδελφή του Μελέαγρου, και μόνο αυτή και η αδελφή της Γοργώ δεν μεταμορφώθηκαν σε πτηνά από του θεούς, όταν θρηνούσαν για το θάνατο του αδελφού τους.
Ο Ηρακλής που συνάντησε το Μελέαγρο στον Αδη, έμαθε για αυτήν και πήγε στον Οινέα να τη ζητήσει για γυναίκα του. Μέχρι τότε η Δηιάνειρα πολεμούσε σαν άντρας, και φρόντιζε πολύ τον πατέρα της.
Όμως στην επιθυμία του αυτή ο Ηρακλής βρήκε αντίπαλο τον Αχελώο. Τότε οι δύο αντίζηλοι αγωνίστηκαν με έπαθλο την αμαζόνα. Ο Ηρακλής νίκησε τον Αχελώο, του έσπασε, μάλιστα, και ένα από τα κέρατά του.
Μετά το γαμήλιο γλέντι, ο Ηρακλής πήρε τη Δηιάνειρα και ξεκίνησαν για την ιδιαιτέρα του πατρίδα, την Τίρυνθα.
Όταν όμως έφθασαν στον Κήνο ποταμό, βρήκαν εκεί τον Κένταυρο Νέσσο – μισό άνθρωπο, μισό άλογο- να μεταφέρει τους ταξιδιώτες στην πλάτη του, από το ένα μέρος του ποταμού στο άλλο, έναντι αμοιβής.
Ετσι πήρε στη ράχη του και τη Δηιάνειρα να την μεταφέρει. Όμως στη μέση της διαδρομής θέλησε να τη βιάσει. Αυτή έβαλε τις φωνές, και τότε ο Ηρακλής τον σκότωσε με το τόξο του.
Ο Νέσσος πριν πεθάνει συμβούλεψε τη Δηιάνειρα να μαζέψει αίμα από την πληγή του και αφού το ανακατέψει με λάδι, να το φυλάξει, και σε περίπτωση που ο Ηρακλής θα ήθελε να τη χωρίσει, να τον άλειφε με το υγρό αυτό, για να μείνει κοντά της.
Στη διαδρομή ο Ηρακλής πολέμησε με τους Δρύοπες, με τους Λαπίθες και τον Κύκνο. Μαζί του πολεμούσε και η Δηιάνειρα η οποία πληγώθηκε στον ένα μαστό.
Αλλά αργότερα όταν ο Ηρακλής αιχμαλώτισε την όμορφη Ιόλη, η Δηϊάνειρα ζήλεψε, και τότε θυμήθηκε το « ερωτικό φίλτρο του Νέσσου». Αλειψε λοιπόν το χιτώνα του Ηρακλή με αυτό το υγρό και του τον έδωσε να τον φορέσει.
Ηρακλής και κένταυρος Νέσσος.( "Μηλιακό" ανάγλυφο από τάφο της Τροιζήνας, 460-350 π.Χ.)
Αμέσως μόλις τον φόρεσε ο Ηρακλής, άρχισε να νοιώθει φοβερούς πόνους, τόσο δυνατούς που δε μπορούσε να τους αντέξει. Γι αυτό διέταξε να ανάψουν φωτιά πάνω στο βουνό Οίτη, για να καεί. Όμως μόλις κάθισε πάνω στα ξύλα, ένα σύννεφο κατέβηκε μέσα σε βροντές και πήρε τον Ηρακλή στον ουρανό.
Τότε η Δηιάνειρα που κατάλαβε την απάτη του Νέσσου, αλλά και επειδή έγινε, χωρίς να το θέλει, αιτία του θανάτου του Ηρακλή, κρεμάστηκε και τάφηκε πάνω στην Οίτη.
Από τη Δηιάνειρα ο Ηρακλής απόκτησε ακόμη τον Ανίκητο, τον Ερύθρα που δημιούργησε τις Ερυθρές, τη Μακαρία, τον Οδίτη, και τον Ευρύπυλο.
Ο ΥΛΛΟΣ ΚΑΙ Η ΙΟΛΗ
Απ όλα τα παιδιά του Ηρακλή , ο γιος του με τη Δηιάνειρα, ο Υλλος, ήταν εκείνος που έμελλε να είναι ο γενάρχης δύο μετέπειτα κλάδων, που ο ένας όδευσε προς τη Σπάρτη και ο άλλος προς τη Μακεδονία.
Ο Υλλος, μιας και πέθαναν οι γονείς του, υιοθετήθηκε από το βασιλιά των Δωριέων της Θεσσαλίας τον Αιγίμιο. Όταν μεγάλωσε τέθηκε επικεφαλής εκστρατείας των Δωριέων στην Τίρυνθα, για να ανακαταλάβει το θρόνο του Ηρακλή που είχε σφετεριστεί ο Ευρυσθέας. Η εκστρατεία αυτή ονομάστηκε κάθοδος των Ηρακλειδών. Ο Υλλος σκότωσε τον Ευρυσθέα, ξαναπήρε το θρόνο, αλλά θέλησε να καταλάβει όλη την Πελοπόννησο. Για το σκοπό αυτό μονομάχησε με το βασιλιά της Τεγέας Εχεμο, μεταξύ Μεγάρων και Κορίνθου, αλλά νικήθηκε και σκοτώθηκε.
Ο Υλλος είχε παντρευτεί την Ιόλη, κόρη του φημισμένου τοξότη Ευρύτη, βασιλιά της Οιχαλίας, που είχε αιχμαλωτίσει ο Ηρακλής.
Στην πραγματικότητα, την Ιόλη είχε αγαπήσει παράφορα ο Ηρακλής, όμως ο πατέρας της Εύρυτος δεν ήθελε να είναι η κόρη του παλλακίδα του Ηρακλή, αφού είχε σύζυγο τη Δηιάνειρα. Γι αυτό και ο Ηρακλής έκανε πόλεμο κατά του Ευρύτη τον νίκησε και σκότωσε τόσο αυτόν όσο και τους γιους του. Τότε η Ιόλη, που βρισκόταν σε απόγνωση, προσπάθησε να αυτοκτονήσει πέφτοντας από τα τείχη. Όμως τα φορέματά της πιάστηκαν στα κλαδιά κάποιου δένδρου και σώθηκε. Εκεί την αιχμαλώτισε ο Ηρακλής. Αλλά δεν πρόλαβε να τη χαρεί γιατί η Δηιάνειρα, του άλειψε το μανδύα με το «ερωτικό φίλτρο» του Νέσσου και ο Ηρακλής κάηκε.
Ετσι την παντρεύτηκε ο Υλλος, με την οποία απόκτησε τον Κλεοδαίο.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου