Η υπόθεση του Χριστοχρόνη Ατσάρου, ο οποίος μετά από έναν πολυετή αγώνα δικαιώθηκε, συγκλονίζει. Η μοίρα που ορίζει τη ζωή μας είναι πολλές φορές άδικη, πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την ιστορία ενός πατέρα που τον κατηγόρησαν για το πνιγμό του παιδιού του.
Στο άκουσμα του Εφέτη «είσαι αθώος», λύγισε, δάκρυσε και έπεσε στην αγκαλιά του δικηγόρου του. Ο Κεφαλονίτης από το Αργοστόλι ζει ακόμα, παρά την αθώωση του, με το χειρότερο εφιάλτη, αφού δεν μπορεί πια να αγκαλιάσει τη μονάκριβη κορούλα του. Δεν θα ξεχάσει το βράδυ εκείνο που το μικρό του αγγελούδι πέταξε στους ουρανούς. «Όταν άκουσα ότι είμαι αθώος για τον πνιγμό του παιδιού μου, η ψυχή μου ένιωσε μια απίστευτη γαλήνη. Ένιωσα ότι το παιδί μου με συγχώρεσε από εκεί ψηλά που βρίσκεται. Εκείνο το βράδυ θα με στοιχειώνει και πολλά ερωτηματικά θα με ταλαιπωρούν για πάντα. Είχα μέσα στο αμάξι τη γυναίκα μου και τη 4χρονη τότε κορούλα μου, οδηγούσα κανονικά, όταν ξαφνικά βρεθήκαμε μέσα στη θάλασσα. Όταν άρχισε να μπαίνει νερό στο αμάξι έβαλα τα χέρια στο πρόσωπο μου για να σωθώ. Μόλις βγήκα στην επιφάνεια, και δεν θα τη ξεχάσω ποτέ αυτή την εικόνα, έβλεπα το αμάξι να βουλιάζει μαζί με το παιδί μου μέσα κι εγώ για δευτερόλεπτα είχα μαρμαρώσει. Δεν είχα πιστέψει ότι αυτό συνέβαινε σε εμένα. Όλο αυτό για δευτερόλεπτα και μετά άρχισα να βουτάω για να σώσω το παιδί και δεν μπορούσα να κρατήσω την αναπνοή μου, έβγαινα στην επιφάνεια και ξανά το ίδιο. Μου είχαν κοπεί τα πόδια».
Στο άκουσμα του Εφέτη «είσαι αθώος», λύγισε, δάκρυσε και έπεσε στην αγκαλιά του δικηγόρου του. Ο Κεφαλονίτης από το Αργοστόλι ζει ακόμα, παρά την αθώωση του, με το χειρότερο εφιάλτη, αφού δεν μπορεί πια να αγκαλιάσει τη μονάκριβη κορούλα του. Δεν θα ξεχάσει το βράδυ εκείνο που το μικρό του αγγελούδι πέταξε στους ουρανούς. «Όταν άκουσα ότι είμαι αθώος για τον πνιγμό του παιδιού μου, η ψυχή μου ένιωσε μια απίστευτη γαλήνη. Ένιωσα ότι το παιδί μου με συγχώρεσε από εκεί ψηλά που βρίσκεται. Εκείνο το βράδυ θα με στοιχειώνει και πολλά ερωτηματικά θα με ταλαιπωρούν για πάντα. Είχα μέσα στο αμάξι τη γυναίκα μου και τη 4χρονη τότε κορούλα μου, οδηγούσα κανονικά, όταν ξαφνικά βρεθήκαμε μέσα στη θάλασσα. Όταν άρχισε να μπαίνει νερό στο αμάξι έβαλα τα χέρια στο πρόσωπο μου για να σωθώ. Μόλις βγήκα στην επιφάνεια, και δεν θα τη ξεχάσω ποτέ αυτή την εικόνα, έβλεπα το αμάξι να βουλιάζει μαζί με το παιδί μου μέσα κι εγώ για δευτερόλεπτα είχα μαρμαρώσει. Δεν είχα πιστέψει ότι αυτό συνέβαινε σε εμένα. Όλο αυτό για δευτερόλεπτα και μετά άρχισα να βουτάω για να σώσω το παιδί και δεν μπορούσα να κρατήσω την αναπνοή μου, έβγαινα στην επιφάνεια και ξανά το ίδιο. Μου είχαν κοπεί τα πόδια».
Η ιστορία του είχε συγκλονίσει τη κοινωνία της Κεφαλονιάς όταν αργά το βράδυ στις 17 Ιουνίου 2008 κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες το αυτοκίνητο που οδηγούσε έπεσε στη θάλασσα μέσα στο οποίο βρήκε τραγικό θάνατο η μικρή του κόρη. Ακόμη και η ίδια του η γυναίκα τον κατηγόρησε ως δολοφόνο, ενώ για αρκετά χρόνια ήταν δακτυλοδεικτούμενος στο νησί. «Η σύζυγός μου, με είχε κατηγορήσει πολλές φορές για το θάνατο του παιδιού μας για να καλύψει κι αυτή τις ενοχές της. Για χρόνια ήμουν δακτυλοδεικτούμενος στο νησί. Δεν το ξεπερνάς το χαμό του παιδιού σου, ποτέ. Αυτό πάντα θα το κουβαλάω μέσα μου, απλά αυτή η απόφαση που έβγαλε το εφετείο ότι είμαι αθώος με δικαίωσε βγάζοντας τη ρετσινιά του δολοφόνου από πάνω μου, όπως πολλοί με αποκαλούσαν». Κατά τη διάρκεια του δικαστικού αγώνα χώρισε από τη σύζυγό του και ο μόνος φίλος που του απέμεινε ήταν ο δικηγόρος του. Τα στοιχεία που προσκόμισε στο δικαστήριο, αλλά και ο έντιμος βίος του μέχρι το τραγικό συμβάν ήταν ικανά να οδηγήσουν στην αθώωση του.
ΠΗΓΗ: protothema.gr και Εφημεριδα Κεφαλονια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου