ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΟ 1965

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1965- 66
Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ
ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΧΟΥΝΤΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
ΤΕΤΟΙΟ ΦΙΑΣΚΟ ΚΑΙ ΟΔΥΝΗ
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΑΤΑΓΙΝΕΙ
ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΑΠΟΛΟΥΝΕ
ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΞΕΧΑΣΕΙ
ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ...

Εμεις οι παλαιοτεροι που πολλα
εχουν δει τα ματια μας και ζήσει,
ειναι καθηκον ιερον στους νεους
που ερχονται και ακολουθουν
καποιος ειλικρινα πως ητανε
τοτες τα πραγματα λιγο να εξηγήσει.
Εαν καλα θυμαμαι κανονικα
ημουν ΕΣΟ εβδομήντα τρία,
ομως ταξιδευα ειχα παρει
αναβολη για χρονια τρία.

Παρουσιαζομαι στην Τριπολη Αρκαδίας,
την εποχη που αρχιζαν παγωνιες και κρύα.
Με ενα μπουλουκι νεοσύλλεκτους άλλους,
ενεκα της καθιστέρησης ημουν σχεδον
του τσουρμου ενας απο τους πιό μεγάλους.
Στην γραμμη με μηχανες που ουτε νερο δεν
εκοβαν μας κουρεψαν τραβωντας τα μαλλιά
σαν να ειμαστε ενα κοπαδι τραγια και γίδια,
λενε θανατος στην ψειρα να σπασει το ηθικό
και προς χαρη στην ισοτητα να φαινεστε τα ίδια.
Αφου εγινε συγκεντρωσης σε μια σκηνη μεγάλη,
το ντυσιμο στα στρατιωτικα ηταν τσιρκο, καρναβάλι.
Στην σειρα ψηλοί, κοντοί, αδύνατοι, χοντροί, γεμάτοι,
μας πετουσαν παντελονια, αρβυλες, σωβρακα, ενα δεμάτι.

Τωρα αρχιζουμε ενα αγωνα πολυ δυσκολο μεγάλο,
να βρουμε και να αλλαξουμε χλενες, πουκαμισα,
μποτες , παντελονια με καποιο στραβαδι άλλο.
Πρωι την αλλη μερα οσο ακομη ειμαστε καρδαμομένοι,
υποχρεοτικα αιμα να δωσουμε οι ταλαιπωρημένοι.
Μερικοι ιεχωβάδες και αλλοι που αρνήθηκαν,
για το αμαρτημα αυτο φυσικα σκληρα τιμωρήθηκαν.
Ενα μπογο με τα πολιτικα μου ρουχα
στελνω με διεθυνη Φισκαρδο Κεφαληνιας για το σπίτι,
μου ειπε η Μανα μου οταν αργοτερα ρωτησα
δεν ηλθαν, ο Πατερας μου τοτες δεν ζουσε ηταν μακαρίτης.
Περασαμε τρεις μηνες στο καιντρο εκπαίδευσης,
αξεχαστοι για την ταπεινωση που λαβαμε και παίδεψη.
Καθε πρωι μετα το ροφημα ξεπλυμα τσαι και γαλέτα,
σκυφτοι προαβλια να καθαρισουμε απο τα τσιγαρέττα.

Κανονισμος υγιεινης τα αποτστιγαρα με το χερι να μαζευτούν
και ολες αυτες η γοπες στις τσεπες μας να αποθηκευτούν.
Ωρες με απειλες πολιτικη κατηχησης προς χαρην στην Πατρίδα,
λενε για να γλυτωσει της Σοβιετικης ενωσης την κακια αγκίδα.
Πυλη κλειστη δεν μας τιμησαν οπως κανουν τωρα στην ορκωμοσία,
συγγενεις, φιλοι, γνωστοι, γονεις τους στερησαν την μονη ευκαιρία.
Μας εδωσαν μικρη αδεια εξοδου με απαγορευτικο ισχυρο φιρμάνι,
λεει σε ορισμενους δρομους της Τριπολιτσας δεν θα κανετε σιργιάνι.
Ηταν υποτιμητικο για τους Τριπολιτσοτες δεν ηθελαν φαντάρους,
προτιμουσαν στους δρομους τους να κυκλοφορούν γαϊδάρους.
Εγω με καποιους στρατιωτες αλλους σε ενα ξενοδοχείο πάμε,
αλουστοι τρεις μηνες ζεστο μπανιο κανουμε για να μην βρωμάμε.

Μετα την ορκωμοσια σε τρενο μουτζουρη μας μπαρκάρανε,
για την Βυρωνεια στα συνορα στο Μπελάσικα μας αρεβάρανε.
Στον καρβουνιαρη παρεα ειχαμε μουλαρια ζωηρα καλοθρεμένα,
που μια κλωτσια αν σου εδιναν γινοσουν με το χώμα ένα.
Εκει που η ανθρωπινη λογικη φιλοι μου καπου σταματάει,
στον στρατο τον δικο μου του εξιντα πεντε τοτε αρχινάει.
Ενα μια πιθαμη κοντο νεαρο ανθυπολοχαγάκι,
με υφος που εμοιαζε οχι στρατιωτικο αλα σαν κουτσαβάκι.
Μας λεει τα ματια σας δεκατεσσερα στα αγαπητα Μουλάρια,
τρεις απο εσας αξιζουνε ενα μουλαρι το ακουσατε στραβάδια.
Αργοτερα εμαθα τι ο νεαρος ανθυπολοχαγακος ειθελε να μας πεί,
ενα μουλαρι μπορουσε να ξεκανει τρεις στρατιωτες πριν θανατωθεί.

Β.στρατια, εκτη μεραρχια, δεκανεα συνταγμα, εξακοσια δυο ταγμα
πεζικου, δευτερος λοχος στους προποδες του ορους Μπέλλες,
Βυρωνεια Σερρων, χωριο με πολλα βουβαλια και ομορφες κοπέλες.
Διοικητης ο περιβοητος καραβανας συνταγματαρχης Σεγκλεζιώτης,
στο συνταγμα αυτο εδωσα εννεα μηνες απο την δικη μου νιώτη.
Με λοχαγο του‘Αλφα Δυο’ η τοτε γκεσταπο του στρατου Νικολα Τσίτα,
παθιαρης, σκληρος, φανατικος, εθνικιστης, δηλητηριο, γεματος τσίκνα.
Ειδικοτητα συτηστης λοχιας χωρις εκεινες τις επιβλητικες σαρδέλες,
ημουν προστατης δεν ειχαν καιρο να μου δωσουν τις κορδέλες.
Λενε οι παλιοί κοπιασατε στραβαδια στου τρομου το σύνταγμα,
το ‘Αλφα Δυο’ εχει τον τροπο να σας κανει γαλια στο σύντομα.
Οι στρατιωτες οι περισσοτεροι εδω τελειόφοιτοι πανεπιστημίου,
ανωτερων σχολων γυμνασιου και φυσικα μερικοι του πολυτεχνείου.
Μα δυστυχως ειχαν φακελο απο την δεξια αστυνομια οι καημένοι,
πως ειναι κακοποια στοιχεια φιλελευθεροι και παρα - μορφωμένοι.

Μα θα μου πειτε ησουν και εσυ στην μαυρη λιστα?πως εφτασες εκεί?
οχι, καθε αλο ημουν δεξιος απο γονεις υποστηρικτες Κωστα Καραμανλή.
Ομως λογω υπηρεσιας ενος χρονου και ειδικοτητας
συτηστη ηθελαν μερικους να τους εχουν εμπιστούνη,
ετσι λοιπον σαν δεξιος η τυχη μου με εφερε να κανω την θητεια μου
σε στρατοπεδο καθαρσης στους προποδες του ψηλου βουνού Κερκίνη.
Ειχα αρκετες ευθυνες, επικεφαλης στους μαγειρους και στα μαγειρεία,
υπευθυνος στα οπλα, ρουχισμο, στην πληρωμη και στην τροφοδοσία.
Παντα υπο την αγρυπνη εποπτεια του λοχαγου Τσιτα Νικολάου,
που εμοιαζε η συμπεριφορα του με εκεινη του Γερμανικου Νταχάου.
Η βασης η Βουλγαρικη στο βαθος φρεσκα καλοφωτισμένη,
η δικη μας παλια πρωτογονη χωρις ηλεκτρισμο σκοτινιασμένη.

Ο Διοικητης καθε πρωι στην πολιτικη κατηχηση χωρις να κοκκινίζει,
μας ελεγε στην χωρα μας ολλα καλα και ροδινα το καθε τι ανθίζει.
Απο εδω ειναι η προοδος τα φωτα και η πραγματικη αλήθεια,
εκει και εδειχνε προς τον βορρά, ψεμα σκοταδια, παραμύθια.
Διακόσια δεκα περιπου μετρα αποσταση απο το ΚΨΜ
βρισκοντουσαν του λοχου μας οι δυο εξωτερικες Καλλιόπες,
για να εξυπηρετησουν καπου εκατο
απο την φασολαδα ευκοίλιους νεαρους στρατιώτες.
Εδω με λιγη φαντασια οχι και τοσο πολλη μεγάλη,
μπορει ναφανταστειτε που εφτανε ευκειο το χάλι.
Χωρις ουτε ενα μικρο αμυδρο φωτακι βραδιά με την βραδιά,
ο μονος οδηγος και μπουσουλας ηταν η μυρωδιά.
Ο καθε ενας για να μην τα πατησει βημα ενα εκανε μπροστά,
το πρωι που ξημερωνε ο καλος θεος την αγια ημέρα,
θεαμα, τα κάκα παρελαση εκαναν περα για πέρα.
Κανενα προβλημα βεβαια τα φυλακισμενα μας παληκάρια,
τα εσπρωχναν στις τρυπες με ειδικης κατασκευης κοντάρια.

Εφοδια πηγαινα στα φυλακια που ειχαμε στο ορος Κερκίνη,
οι γεφυρες ξυλινες παλιες απο το βαρος ετριζαν με κοπο και οδύνη.
Με ασχημο καιρο που χιονιζε αδιακοπα λεω στον οδηγο του ΡΕΟ
πηγαινε λιγο πιο σιγα πριν τουμπαρουμε και φτιαξουμε φερετρο ωραίο.
Μου απαντα ο στρατιωτης εσυ εισαι ο μποσης οτι πεις για εμε εντάξει,
μα εγω εχω καιρο εδω ο λοχαγος ο Τσιτας σιγουρα θα μας πατάξει.
Οτα φτασαμε με κοπο και αγωνα λιγο αργοπορημένοι,
ποιος ειδε τον σατανα και δεν φοβηθηκε φιλοι μου αγαπημένοι.
Χαστούκια δυνατα με παθος πολυ και μισος μας σφυρίζει,
σαν το δειλο γαλλοπουλο φουσκωνει και πολυ αισχρα μας βρίζει.
Μας αποκαλει προδοτες, αλητες, βρωμο-παλιοκομμουνιστάδες,
θα σας διαλυσω δεν θα αφησω να φερετε στο Εθνος μας μπελάδες.
Σκεφτομαι..Ου συ με λοιδορεις αλλα ευκεια που δεν αξιζεις τα γαλόνια,
αναδρε κιλοτα πρεπει να φορεις δεν εχεις‘ΑΡΧΙΚΑ’ μεσα στα παντελόνια.

Ετουτο το στρατιωτικο μου μα ευτυχως σύντομο επεισόδειο,
ειναι απιστευτο και ομως αληθινο δεν εχει λογικη και όριο.
Αυγουστος του εξηντα εξι δυο μηνες πριν απολυθώ
με μια παρεα ναυτικους με φακελο στρατιώτες,
ηταν οι περισσοτεροι απο νησι οι αλλοι πειραιώτες.
Ειχαμε συζήτηση για το Ναυτικο ΑπομαχικοΤαμείο (ΝΑΤ)
ο Διοικητης μας ακουσε...Ο βλαχος νομιζε πως καναμε
συνωμοσια ενάντια στο NATO ( North Atlantic Treaty Organisation)
την αλλη μερα αναφορα σιγουρα γραμμη για το στρατοδικείο.
Κανω το σταυρο μου και λεω Παναγια βοηθησε τον κυριο Διονυσάκη,
οπως τα πραγματα φαινονται με τουτον τον τρελο αντιο Φισκαρδάκι.
Μα για καλη μας τυχη ειχα φιλο ναυτικο, παιδι του Αλφα Δύο,
εξηγησε στον φανατικο καραβανα μας γλύτωσε απ’το θηρίο.
Ευχομαι του φιλου μου απο την Παρο Μανωλη Γρίλη,
να ειναι παντα καλα λαδι πολυ να εχει παντα το καντήλι.
Δεν ξερω δεν γνωριζω μα απο οτι ακουω απο τα σημερινα παιδιά,
ειναι περιφανα και ευχαριστημενα στο στρατο και ας ειναι αριστερά.

Εγω ημουν ενας στρατιωτης που υπηρετουσε την
Πατριδα οπως παντα του καθε φτωχου γονιου παιδί.
Εσεις εξτρεμιστες φανατικοι φερατε την χουντα, Παπανδρεου
την δεξια, αριστερα και τον Κωστή Καραμανλή.
Εφθασε επιτελους η δεκαπεντε Οκτωβριου ημερα ποθητή
παραδινω οπλα βιβλια ρουχισμο στον νεο συτηστή.
Συμφωνα με τον κανονισμο δικαιουμαι μια αρβύλα αριστερά,
την παιρνω την φοραω αφου παρεδωσα την παλιά.
Δυο νουμερα λιγο πιό μεγαλη,
δεν εψαξα να την αλλαξω με καποια άλλη.
Στην τσεπη βαζω το πολυπόθητο φύλλο πορείας,
με τα ποδια φθανω στον σταθμο μπαινω
στον καρβουνιαρη πισω δεν κοιτάω,
του δινω δρομο για την αγαπητη ελευθερία.

Μα καποιος θα μου πει στρατος ειναι
αυτος ρε φιλε παραπονα μην κάνεις,
βεβαια οχι δεν λεω εγω και αλλοι πολλοι
τα περασαμε καλως κακως ενα προς ένα,
μα αλα παιδια που ηταν αδυνατα δεν αντεξαν
χωρις λογο αδικα αυτοκτονησαν τα καημένα.
Λυπουμαστε κ.καραβανα συνταγμ. Σεγκλεζιώτη
και του αλφα δυο λοχαγε Νικολα Τσίτα,
συγχωρεμενοι απο εμας αν ειστε εις την τρύπα.
Παραξενο μα τον καιρο εκεινο δεν ηθελαν
στρατιωτες το εθνος για να υπηρετήσουν,
αλλα πως το σιταρι απο την αιρα να ξεχωρίσουν.
Τα εργαλεια ηταν οι μπασκινες της δεξιας αστυνομίας,
οι οπλαρχιγοι και οι κομματαρχες,
οι φανατικοι πατριωτες του αλφα δύο
καρφια του διοικητη, φακελο, γραμμη στρατοδικείο🙏🙏🙏
Αξιωματικοι που κακομεταχειριζονται
στρτιωτες σαν να ηταν αλητες και αλάνια,
δεν αξιζουν τα γαλονια
ειναι ασχετοι και γελοία χαϊβάνια.
Θα μπορουσα ακομα πολλα να γράψω
μα μουδιασε το χερι μου της δεξιάς!
ισως καλυτερα ετσι για να μην σας πολυ κουράσω........
BY DENNIS GERMENIS🇬🇷🇬🇷🇬🇷