Η επαλήθευση της θεωρίας:
«Τα πτηνά είναι δεινόσαυροι»
Αν δεν είστε χορτοφάγοι, υπάρχει πιθανότητα οι δεινόσαυροι να είναι μέρος τής καθημερινής σας διατροφής, επειδή εάν η υπόθεση, ότι τα πτηνά εξελίχθηκαν από τους δεινόσαυρους είναι σωστή, κάθε φορά που τρώτε ένα κοτόπουλο, ουσιαστικά τρώτε ένα δεινόσαυρο. Αλλά πώς γνωρίζουμε, ότι τα πτηνά εξελίχθηκαν από τους δεινόσαυρους;
Ψάχνοντας τις συγγένειες
Η Συστηματική, η επιστήμη των εξελικτικών συγγενειών, έχει υποστεί μιά σημαντική αλλαγή τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ήταν γενικά παραδεκτό, ότι όλα τα χαρακτηριστικά των οργανισμών ήταν σημαντικά κατά την επεξεργασία των οικογενειακών δένδρων. Στα μέσα τής δεκαετίας τού 1960 όμως, ο Γερμανός εντομολόγος Γουίλλυ Χέννινγκ, τα άλλαξε όλα αυτά. Ο Χέννινγκ ισχυρίστηκε, ότι τα μόνα χαρακτηριστικά, που μεταφέρουν χρήσιμες πληροφορίες σχετικές με τη γενεαλογία, είναι οι νεωτερισμοί των οργανισμών, οι αλλαγές δηλαδή λόγω τής εξέλιξής τους.
Ας υποθέσουμε, ότι προσπαθούμε να βρούμε τις σχέσεις ανάμεσα σε ένα ποντικό, μιά σαύρα κι ένα ψάρι. Όλα έχουν ραχοκοκαλιά, έτσι το χαρακτηριστικό «ραχοκοκαλιά» είναι άχρηστο. Πρόκειται γιά ένα «αρχέγονο» χαρακτηριστικό, το οποίο δεν μας λέει τίποτα. Αλλά το χαρακτηριστικό «τέσσερα πόδια» είναι χρήσιμο, επειδή είναι μιά εξελικτική καινοτομία, που την μοιράζονται η σαύρα και ο ποντικός. Αυτό σημαίνει, ότι η σαύρα και ο ποντικός έχουν πλησιέστερη σχέση μεταξύ τους, από ότι έχουν με το ψάρι. Με άλλα λόγια η σαύρα και το ποντίκι έχουν ένα κοινό πρόγονο, που είχε τέσσερα πόδια. Όσο περισσότερους εξελικτικούς νεωτερισμούς μπορούμε να βρούμε, που να υποστηρίζουν μιά επί μέρους σχέση, τόσο πιό σίγουροι γινόμαστε, ότι η σχέση αυτή είναι σωστή. «Αναπνοή», «λαιμός» και «αμνιακό αυγό» είναι τρεις ακόμα εξελικτικοί νεωτερισμοί, που δένουν τη σαύρα και τον ποντικό μαζί κι αφήνουν το ψάρι, σαν ένα πιό μακρινό συγγενή τους.
Αυτή η νέα προσέγγιση για τη Συστηματική ονομάζεται Κλαδιστική ή Φυλογενετική Συστηματική. Η Κλαδιστική πρώτα αναγνωρίζει χρήσιμα χαρακτηριστικά κι επειτα εκτιμά την επίδρασή τους στις συγγένειες των υπό μελέτη οργανισμών.
Από τα θηριόποδα... στο ορτύκι
Η ιστορία (σχεδόν απόκρυφη, αλλά αυτές είναι οι καλύτερες ιστορίες) έχει ως εξής: Ο Τόμας Χάξλεϋ (1825 - 1895, γνωστός ως «Το μπουλντόγκ τού Δαρβίνου» για την επιθετική του υπεράσπιση τής Φυσικής Επιλογής), έτρωγε ορτύκια ένα βράδυ, ενώ είχε ακόμα στο νου του ένα παλαιοντολογικό παζλ σχετικό με ένα παράξενο οστό, που προσπαθούσε να λύσει όλη μέρα στο εργαστήριο. Γνώριζε, ότι επρόκειτο για οστό τής κνήμης ενός σαρκοφάγου δεινόσαυρου στο κάτω μέρος τού οποίου υπήρχε ένα ακόμα άγνωστο κόκαλο. Έτυχε να γλύφει εκείνη τη στιγμή το κρέας από το κατώτατο σημείο τού ποδιού ενός ορτυκιού και να... εκεί, στο κάτω μέρος τής κνήμης τού ορτυκιού υπήρχε το ίδιο αινιγματικό κόκαλο! Έξετάζοντας προσεκτικά ένα ακέραιο πόδι τού πουλιού, ο Huxley συνειδητοποίησε, ότι το κόκαλο - αίνιγμα ήταν ο αστράγαλος. Πιό σημαντικό ακόμα είναι, ότι συγκρίνοντας τα κόκαλα αυτά ο Χάξλεϋ κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι η μορφή των αστραγάλων τόσο στο δεινόσαυρο όσο και στο πουλί είναι τόσο ολόιδια, ώστε πρέπει να έχουν πολύ στενή συγγένεια μεταξύ τους.
Η δεινο-πτηνό θεωρία τού Χάξλεϋ περιέπεσε σε δυσμένεια, όταν μία νέα θεωρία επικράτησε, ότι τα πουλιά εξελίχθηκαν από ορισμένα ερπετά προ των δεινοσαύρων. Το 1916 ο Δανός γιατρός, Γκέρχαρντ Χέιλμαν, δημοσίευσε την «Καταγωγή των πτηνών», στην οποία σχολίασε τις πολλές ομοιότητες ανάμεσα στους σκελετούς των σαρκοφάγων δεινοσαύρων (Θηριόποδων) και των πτηνών. Ο Χέιλμαν σημείωσε επίσης, ότι από τα θηριόποδα έλειπαν τα οστά τής κλείδας, τα οποία ενώνονται και σχηματίζουν το στέρνο στα πτηνά. Υποστήριξε, ότι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό δεν θα μπορούσε να χάθηκε κι αργότερα να ξανα-εξελίχθηκε, οπότε τα θηριόποδα δεν μπορούσαν να είναι πρόγονοι των πτηνών. Έτσι, τα θηριόποδα εξορίστηκαν από το οικογενειακό δένδρο των πτηνών για όλη την επόμενη πεντηκονταετία.
| Δεν πρόκειται για δεινόσαυρο. Ένα κοτόπουλο είναι, χωρίς τα φτερά του. |  |
Στη συνέχεια, στα τέλη της δεκαετίας τού 1960, ο Τζών Όστρομ από το πανεπιστήμιο τού Yale βρήκε 22 χαρακτηριστικά σε σκελετούς σαρκοφάγων δεινοσαύρων, που υπήρχαν επίσης σε πτηνά και πουθενά αλλού. Αυτό επανέφερε στο προσκήνιο τις συζητήσεις για την καταγωγή των πτηνών. Μεταγενέστερες εργασίες βρήκαν μέχρι 85 χαρακτηριστικά, που συνδέουν τα θηριόποδα με τα πτηνά. Παρά το γεγονός, ότι ορισμένα από αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι αμφίβολης σημασίας, το να υπάρχουν τόσα πολλά κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ θηριόποδων και πτηνών είναι ένα πολύ πειστικό επιχείρημα υπέρ τής θεωρίας για στενή τους συγγένεια.
Τι γίνεται όμως, με τα οστά τής κλείδας, που ο Χέιλμαν είχε παρατηρήσει, πως λείπουν; Αποδείχθηκε, ότι τα θηριόποδα όχι μόνον είχαν κλείδες, αλλά αυτές ήταν ενωμένες ως στέρνο (γιάντες). Δυστυχώς για τον Χέιλμαν οι αποδείξεις από τα απολιθώματα ήταν κατά κάποιο τρόπο σπάνιες στην εποχή του και τα λίγα στέρνα θηριόποδων, που είχαν ανακαλυφθεί, συχνά εκλαμβάνονταν ως πλευρά τής κοιλιάς.
 | Μερικά χαρακτηριστικά κοινά οστά σαρκοφάγων δεινόσαυρων και σημερινών πτηνών. Παρατηρείστε τα τέσσερα δάκτυλα, τρία προς τα εμπρός κι ένα προς τα πίσω. |
Αντίπαλοι τής θεωρίας
Δυο αντίπαλοι τής θεωρίας «Τα πτηνά είναι δεινόσαυροι» είναι ο Alan Feduccia τού πανεπιστημίου τής Βόρειας Καρολίνας κι ο Larry Martin τού πανεπιστημίου τού Κάνσας. Υποστηρίζουν, ότι τα πτηνά εξελίχθηκαν από κάποιο άγνωστο ερπετό σε χρόνο, που οι δεινόσαυροι δεν είχαν εμφανισθεί ακόμα. Αντί να επιχειρηματολογούν από μιά κλαδιστική προοπτική, ο Feduccia και ο Μartin προωθούν μιά σειρά από άλλα επιχειρήματα ενάντια στη δεινο-πτηνό υπόθεση.
Πρώτον, ο Feduccia και ο Martin ισχυρίζονται, ότι η πτήση είναι πιο πιθανό να έχει ξεκινήσει από ένα δενδροαναρριχητή (δενδρόβιο) πρόγονο. Όλοι οι προτεινόμενοι πρόγονοι των δεινοσαύρων όμως, ζούσαν στο έδαφος, υπάρχει όμως μια ποικιλία σύγχρονων ζώων που ανεμοπορούν, τα οποία πιθανώς αντιπροσωπεύουν μια γέφυρα ανάμεσα στα ζώα που πετούν και σ΄ αυτά που δεν πετούν και είναι δενδρόβια (συμπεριλαμβανομένων βατράχων, φιδιών, σαύρων και πολλών θηλαστικών).
Αλλά οι υποστηρικτές τής «τα πτηνά είναι δεινόσαυροι» θεωρίας υποστηρίζουν, ότι ένας άγνωστος δεινοσαυροειδής πρόγονος των πτηνών θα μπορούσε να είναι δενδρόβιος ή ότι τα πτηνά εξέλιξαν την πτήση πηδώντας πάνω από το έδαφος, για να κυνηγήσουν έντομα (πολλά μικρά θηριόποδα θεωρείται, ότι ζούσαν κάνοντας ακριβώς αυτό).
Τα περισσότερα από τα επιχειρήματα, που προέβαλαν οι Feduccia και Martin κατά τής υπόθεσης «τα πτηνά είναι δεινόσαυροι» βασίζονται αποκλειστικά στις διαφορές μεταξύ των πτηνών και των δεινοσαύρων. Για παράδειγμα ισχυρίζονται, ότι ο θώρακας των θηριόποδων συμπιέζεται από τη μία πλευρά στην άλλη, ενώ στα πτηνά είναι συμπιεσμένος περισσότερο από πίσω προς την κοιλιά. Οι Κλαδιστές υποστηρίζουν, ότι οι διαφορές μεταξύ των οργανισμών δεν έχουν σημασία, οι ομοιότητες είναι που μετρούν. Η Θεωρία τής Εξέλιξης υπαγορεύει, ότι οι οργανισμοί θα αλλάξουν στο πέρασμα του χρόνου κι έτσι είναι μόνο τα χαρακτηριστικά, που παραμένουν ίδια και τα οποία μεταφέρουν χρήσιμες πληροφορίες για την προέλευσή τους.
Aρχαιοπτέρυξ: Ένας μίνι-«δεινόσαυρος» 145 εκατομμυρίων ετών με φτερά.
Είχε μέγεθος κουρούνας κι έμοιαζε περισσότερο με πουλί, παρά με δεινόσαυρο.
Αρχαιοπτέρυξ: Ο πρώτος δεινόσαυρος-πτηνό
Οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν, ότι ο Αρχαιοπτέρυξ είναι το πρώτο πτηνό. Το πρώτο απολίθωμα Αρχαιοπτέρυγα βρέθηκε σε λατομεία ασβεστόλιθου στη νότια Γερμανία. Πρόκειται γιά ένα σκελετό 145 εκατομμυρίων ετών μεγέθους κουρούνας, που καλύπτεται από φτερά. Δύο από τα επτά μέχρι σήμερα γνωστά είδη Αρχαιοπτέρυγα διαθέτουν φτερά. Ο σκελετός όμως τού Αρχαιοπτέρυγα σαφώς δεν είναι πτηνού. Έχει μιά μακρυά οστεώδη ουρά, δόντια αντί ράμφους και νύχια στα φτερά. Στην ομάδα «τα πτηνά είναι δεινόσαυροι» υποστηρίζουν, ότι αν δεν είχαν βρεθεί φτερά με τον Αρχαιοπτέρυγα, θα είχε αναγνωρισθεί ως ένας μικρός δεινόσαυρος. Πραγματικά, πέντε είδη Αρχαιοπτέρυγα χωρίς φτερά είχαν παλαιότερα ταξινομηθεί ως ένα μικρό είδος δεινόσαυρου με το όνομα Κομψόγναθος. Ο σκελετός του έχει μερικά χαρακτηριστικά πτηνών, όπως το οστούν τού στέρνου και τα οστά των ποδιών, τα οποία θα πρέπει να κάνουν το στρατόπεδο των «τα πτηνά δεν είναι δεινόσαυροι» να αναρωτηθούν μήπως ο Αρχαιπτέρυξ μοιάζει τόσο πολύ με πτηνό, ώστε δεν θα έπρεπε καν να θεωρείται δεινόσαυρος.
Το πρόβλημα που τίθεται τώρα είναι ο συσχετισμός τού Αρχαιοπτέρυγα με κάποιο πρόγονό του κι έπειτα ο συσχετισμός του με τα σύγχρονα πτηνά. Εδώ είναι που τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται όλο και πιό ενδιαφέροντα δεδομένου, ότι την τελευταία δεκαετία έχουν βρεθεί σε ολόκληρο τον κόσμο πολλοί δεινόσαυροι με χαρακτηριστικά πτηνών, αλλά και πρωτόγονα πτηνά με χαρακτηριστικά δεινοσαύρων.
| Ο Σινοσαυροπτέρυξ ήταν ένας μικρός δεινόσαυρος, ο οποίος έζησε πρίν 130 εκατομμύρια χρόνια. Μοιάζει περισσότερο με τα σημερινά πτηνά, παρά με τους δεινόσαυρους, όπως τουλάχιστον νομίζουμε ότι ήταν σύμφωνα με τα διάφορα ντοκυμανταίρ και τις ταινίες τού Χόλυγουντ. Η αναπαράστασή του βασίστηκε σε όλα τα επιστημονικά ευρήματα (διατηρημένο σκελετό, μελανοσώματα κ.ά.). Παρατηρείστε τη σύγκριση τού μεγέθους του σε σχέση με το ανθρώπινο σώμα. |  |
Δεινόσαυροι, που έμοιαζαν με πτηνά
Η Κίνα έχει δώσει το όνομά της σε ό,τι μπορεί να σχετίζεται με πτερωτούς δεινόσαυρους. Ο Σινοσαυροπτέρυξ προέρχεται από πετρώματα στη βορειοανατολική Κίνα, που χρονολογούνται 130 περίπου εκατομμυρίων ετών. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σκελετό δεινόσαυρου, ο οποίος περιβάλλεται από χνούδι, για το οποίο κανείς δεν είναι βέβαιος τι ακριβώς είναι. Φαίνεται να υπάρχουν δομές, όπως στα μαλλιά τού κεφαλιού, που θα μπορούσαν να συντελούν στη θερμομόνωση τού ζώου. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν, ότι πρόκειται για πρωτο-φτερά. Ανεξάρτητα τού τι ακριβώς είναι αυτό το χνούδι και πόσο σημαντικό μπορεί να αποδειχθεί είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι το σώμα αυτού τού δεινόσαυρου καλυπτόταν από κάτι, το οποίο είναι περισσότερο κοντά στα σημερινά πτηνά, παρά στα ερπετά.
 | Σύγκριση τού μεγέθους τού Σκιπιόνυχα με το μέγεθος τού ανθρώπου. |
Ένα εξαιρετικά διατηρημένο θηριόποδο μωρό συμβαίνει να είναι ο μόνος δεινόσαυρος, που έχει ποτέ βρεθεί στην Ιταλία. Πρόκειται γιά τον Σκιπιόνυχα, τού οποίου βρέθηκαν τμήματα τού εντέρου, τού ήπατος και μυών τού στήθους. Και, φωλιασμένο στην κορυφή τού στήθους βρίσκεται άριστα διατηρημένο το οστούν τού στέρνου. Αν και δεν πρόκειται γιά το πρώτο οστούν τού στέρνου σε θηριόποδα, υπογραμμίζει όμως, ότι αυτό το οστούν, που βρίσκεται στα σύγχρονα πτηνά, ήταν πολύ κοντά στην καρδιά των σαρκοφάγων δεινοσαύρων.
| Δύο ακόμα δεινόσαυροι με χαρακτηριστικά σύγχρονων πτηνών: Αριστερά ο Unenlagia από τη Νότιο Αμερική και δεξιά ο Οviraptor από τη Μογγολία. |  |
Υπάρχουν κι άλλοι δεινόσαυροι με χαρακτηριστικά πτηνών. Ο δεινόσαυρος Unenlagia, που προέρχεται από 88 εκατομμυρίων ετών γεωλογικά στρώματα τής Παταγονίας δίπλωνε τα επάνω άκρα του, όπως ακριβώς τα σημερινά πτηνά. Για τον δεινόσαυρο Oviraptor από τη Μογγολία, που κάποτε πίστευαν, ότι ήταν κλέφτης αυγών, είναι σήμερα γνωστό από πολλά δείγματα, ότι κλώσσαγε τα αυγά του στην ίδια ακριβώς στάση με το σημερινό πτηνό έμου (μοιάζει με τη στρουθοκάμηλο). Και η επανεξέταση κι άλλων θηριόποδων αποκαλύπτει χαρακτηριστικά σύγχρονων πτηνών, όπως κούφια κόκαλα, καθώς και πόδια με τρία λειτουργικά δάχτυλα, χαρακτηριστικά, που εμφανίστηκαν περισσότερα από 50 εκατομμύρια χρόνια πριν τα πρώτα αδύναμα φτερουγίσματα τού Αρχαιοπτέρυγα στον αέρα.
Έτσι, τα απολιθώματα φαίνεται να επιβεβαιώνουν, ότι η υπόθεση «τα πτηνά είναι δεινόσαυροι» είναι σωστή. Αλλά υπάρχει ένα εμπόδιο. Οι πιό κοντινοί δεινόσαυροι, που σχετίζονται με τα πτηνά απαντώνται σε απολιθώματα μετά τον Αρχαιοπτέρυγα. Εκτός κι αν ο Velociraptor και οι συγγενείς ταξίδευαν στο χρόνο, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να είναι πρόγονοι ενός πτηνού, που έζησε εξήντα εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα. Ορισμένα πρόσφατα ευρήματα δείχνουν, ότι δεινόσαυροι, που έμοιαζαν με πουλιά υπήρχαν νωρίτερα, απ΄ ό,τι θεωρούνταν μέχρι σήμερα, αλλά τα απολιθώματα είναι κομματιασμένα και ασαφή. Θεωρείται πολύ πιθανό δεινόσαυροι-πτηνά προ τού Αρχαιοπτέρυγα απλά να μην διασώθηκαν.
| Protoavis, ένας δεινόσαυρος-πτηνό 200 εκατομμυρίων ετών από το Τέξας. |  |
Παραπλανητικό ή πραγματικός πρόγονος;
Υπάρχει ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο απολίθωμα σ΄ αυτή την ιστορία περί καταγωγής των πτηνών. Ο δεινόσαυρος Protoavis είναι γνωστός από μια χούφτα θραυσμάτων οστών, που συλλέχθηκαν σε στρώματα βράχων ηλικίας 200 εκατομμυρίων ετών στο Τέξας. Εκείνη τη στιγμή οι δεινόσαυροι μόλις ξεκινούσαν· βρισκόμαστε 50 εκατομμύρια χρόνια πριν τον Αρχαιοπτέρυγα. Ο Protoavis πραγματικά έχει κάποια χαρακτηριστικά πτηνού, αλλά τίποτα περισσότερο απ΄ ό,τι είχε ο κάθε πρώιμος θηριόποδος δεινόσαυρος. Περαιτέρω, φαίνεται, ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα απολιθώματα που βρέθηκαν και θεωρήθηκαν, ότι ανήκαν σε ένα ενιαίο σκελετό, μπορεί στην πραγματικότητα να ανήκουν σε δύο ή περισσότερα άτομα και ίσως σε δύο ή περισσότερα είδη! Το υλικό είναι τόσο κατακερματισμένο και ασαφές ώστε, εως ότου οι παλαιοντολόγοι να βρουν νέο υλικό, θα είναι καλύτερα να αφήσουν προς το παρόν τον Protoavis στην άκρη.
Rahonavis: 80 εκατομμυρίων ετών δεινόσαυρος-πτηνό από τη Μαδαγασκάρη.
Πτηνά, που έμοιαζαν με δεινόσαυρους
Ο Rahonavis είναι ένα πρωτόγονο πτηνό 80 εκατομμυρίων ετών, που βρέθηκε στα βράχια της Μαδαγασκάρης. Παρά το γεγονός, ότι είναι περισσότερο πτηνόμορφο από τον Αρχαιοπτέρυγα, το μεγέθους κορακιού Rahonavis διατηρεί ορισμένα πολύ διακριτικά χαρακτηριστικά θηριόποδου, όπως το κοφτερό νύχι, που χρησιμοποιήθηκε για δολοφονικά εφέ από τον Veloceraptor στην ταινία Jurassic Park. O Velociraptor εκτιμάται, ότι είναι περίπου τόσο κοντά, όσο ένας δεινόσαυρος αρχίζει να γίνεται πτηνό, χωρίς στην πραγματικότητα να είναι.
 | Σύγκριση μεγέθους ανθρωπίνου σώματος με τον δεινόσαυρο - πτηνό Veloceraptor από την Ασία. |
Μια σειρά από μικρά πρωτόγονα πτηνά έχουν βρεθεί σε όλο τον κόσμο. Από τη Μογγολία έρχεται ένα μεγάλο πτηνό, που δεν πετούσε, ο Mononykus, με τα φτερά να έχουν αντικατασταθεί από ένα θανατηφόρο ζευγάρι «χεριών», που προεξείχαν μπροστά σαν ένα ζευγάρι ξύλα για μάχη. Ένα άλλο πτηνό, που επίσης δεν πετούσε από την Παταγονία επιβεβαιώνει, ότι δεν σκεφτόντουσαν όλα τα πρωτόγονα πτηνά, ότι ο ουρανός ήταν ένα σπουδαίο μέρος για να είναι. Άλλα πρωτόγονα πτηνά ζούσαν μαζί με τον Rahonavis στην Μαδαγασκάρη.
| Ο Μononykus από τη Μογγολία. |  |
Ένα πτηνό μεγέθους σπουργιτιού από την Ισπανία είχε πιο σύγχρονο ώμο και πόδια από τον Αρχαιοπτέρυγα, είχε όμως, ακόμη δόντια. Το πρώτο γνωστό ράμφος στόλιζε ένα κινέζικο πτηνό 130 εκατομμυρίων ετών, μαζί με το παλαιότερο οστούν τού άκρου τής ουράς (απομεινάρι ερπετόμορφης ουράς). Φτερά 110 εκατομμυρίων ετών και οστά πτηνών έχουν βρεθεί στη Victoria και στο Queensland. Φαίνεται, ότι αφ΄ ότου τα πραγματικά πτηνά εξελίχθηκαν, δεν έχασαν πολύ χρόνο, ώστε να εξαπλωθούν σε όλο τον κόσμο!
 | Η πλειοψηφία των παλαιοντολόγων, που εργάζονται για την καταγωγή των πτηνών συμφωνούν, ότι οι δεινόσαυροι, ιδίως οι μικροί θηριόποδες, είναι οι παππούδες των σημερινών παπαγάλων, των περδίκων και των περιστεριών. |
Γεύμα με ψητό κοτόπουλο
Υπάρχουν ακόμη ορισμένοι επικριτές, αλλά η θεωρία «τα πτηνά είναι δεινόσαυροι» υποστηρίζεται τόσο από την πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη μεθοδολογία (Κλαδιστική), όσο κι από μιά ταχέως αυξανόμενη συλλογή απολιθωμάτων πρωτόγονων πτηνών και εξελιγμένων σαρκοφάγων δεινόσαυρων. Μια εύλογη αξιολόγηση τής συζήτησης θα έπρεπε να συμπεράνει, ότι όλα τελείωσαν και να φωνάξει: Τα πτηνά είναι δεινόσαυροι!
| Η εποχή των δεινοσαύρων ποτέ δεν τελείωσε. Είναι λάθος να πιστεύουμε, ότι όλοι οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν από τη Γή κατά το τέλος τής Κρητιδικής περιόδου πριν από 65 περίπου εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα ζούν στη γή περισσότερα από 10.000 είδη δεινοσαύρων. Τους τρώμε καθ΄ ότι αποτελούν υγιεινή τροφή, τους βλέπουμε να πετούν στον ουρανό, τους ακούμε να τιτιβίζουν στο δάσος, ορισμένοι από εμάς φροντίζουν και κατοικίδιους δεινόσαυρους σε κλουβιά στα σπίτια τους. Απλά, δεν έχουμε συνηθίσει να τους λέμε αυτό, που πραγματικά είναι, δεινόσαυρους... |  |
Ίσως αυτό να σας κάνει να σκεφτείτε δύο φορές την επόμενη φορά, που θα φάτε ένα ψητό κοτόπουλο. Θα απολαμβάνατε το γεύμα σας τόσο πολύ, άν συγγενείς τού ταπεινού σας κοτόπουλου (όπως ο Τυραννόσαυρος Ρεξ) ήταν ακόμα εν ζωή για να το υπερασπιστούν;
Σημείωση: Ο dr. Paul Willis είχε πάντα ενδιαφέρον για τους δεινόσαυρους και τα απολιθώματα, έτσι σπούδασε ζωολογία και γεωλογία στο πανεπιστήμιο τού Σίδνεϋ. Ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο πανεπιστήμιο τής Νέας Νότιας Ουαλίας στα απολιθώματα κροκοδείλων. Το παραπάνω άρθρο του μεταφράστηκε στα ελληνικά από την ιστοσελίδα www.abc.net.au. Ο τίτλος, οι υπότιτλοι και οι φωτογραφίες είναι τής «Ελεύθερης Έρευνας».
πηγη https://www.freeinquiry.gr/articles/erevnes/eseis-pote-fagate-deinosayro-teleytaia/1407.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου