Ένα παλιό μου ποίημα θα σας βάλω που κάποιος σκάλισε έκανε σχόλιο και ξαναβγήκε στις ενημερώσεις μου να μου το θυμίσει ,το ποίημα που είναι οι συλλογισμοί μου, απλώς την βάζω στη θέση του χαλέπεδου συμβολικά !
♦️
Να ξαποστάσω τήραγα που ώρες πρεβατούσα
Να πάρω τον ανασασμό ένα λεφτό ζητούσα .
Και έδεκει πιθώθηκα απάς σε να σκουτζούπι
Και αλαμπαείς θαμπούλησα ένα παλιό ατσούπι.
Ρεντάτη ασηκώθηκα και έτρεξα σιμά του....
Ετήραξα την ερημιά και το κατάντημά του... .
Κάζα χαλέπεδο μπορεί...Μα έχε το Πορτόνι ....
και φυτρωμένο στη μπασιά ολούθε καριζόνι .
Στη μάντα από το μόρτζο του ταψήλου ο φουγαδόρος .
Και τσι παλαιές τσι πόρτες του έκλειε ο φουντραδόρος .
Αμά επήα ποιο σιμά μπόνα να το τηράξω
'Εσπαλε το Κουάδρο του στο νου μου να το σιάξω.
Και έδεκει που τήραγα απ' την μεγάλη σπιέρα....
το μαγερειό εφαίνονταν και μια παλιά γκαζιέρα .
Απάς τσι ξέντρεκλες σκατζιές ξέχανε δυό παδέλες....
Και λίγο Πούλιο απάνουθε πικιόνια και σκουτέλες.
Στη μέση του το τάβολο πόταν ξεβδελιασμένο .
Ένα κομό στη μάντα του και εκειό ρεμπελεμένο .
Τραπέτσι θάχε το βουτσί δίπλα στα μοροφίντα.
Και το πλιθάρι ζηλευτό το σέκιο και η πίντα.
Αμά εματατήραξα από την άλλη σπιέρα .
Και στο καθρέφτη έγραφτε Μποτζόρνο Καλημέρα.
Έχε το λαβομάνο του με δίχως καϊνέλο ...
Που τόλειπε αουπάνουθε το Πίκολο κατζέλο .
Μία κουκέτα έδεκει μόνη παραδερμένη
Που άλλοτε νανούρισε νομάτους η ψημένη .
Επήρα τον κατήφορο και μόρτε νοσταλγία .
Θυμήθηκα τση νιότης μου κάθε επιθυμία .
Ετήραγα το σήμερα δίχως να νοιώθω κάτι...
Ξέγνοιαστη ετριγύριζα , δε με έγνοιαζε κομμάτι .
Όσο τα χρόνια θα διαβούν ελόου μου λυπούμαι ,
Ετούτηνε την ερημιά και αρχίζω να φοβούμαι .
Πώς θάρτει μέρα που μπορεί η κάζα η δική μου
Έρμη να στέκει σκοτεινή αντάμα και η αυλή μου .
ΑΝΤΙΓΌΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΆΤΟΥ
Σκουτζούπι : κομμάτι κορμού κοντόχοντρο.
Αλαμπαείς : Αστραπιαία
Θαμπουλίζω : ίσα που το βλέπω
Ατσούπι : το ένωμα της σκεπής στα Κεραμίδια το ποιό ψηλό.
Ρεντάτη : γρήγορα
Κάζα : σπίτι
Χαλέπεδα : χαλάσματα
Πορτόνι : εξωτερική πόρτα της αυλής .
Μπασιά : είσοδος
Καριζόνι : λάχανο χόρτο .
Μόρτζο : βεράντα
Φουγαδόρος : καμινάδα
Φουντραδόρος : το ξύλο που έβαζαν πίσω από τις πόρτες .
Μπόνα : καλά .
Έσπαλε: από παλιά .
κουάδρο : κάδρο
Σπιέρα : τζάμαρία παραθύρου .
Απάς : επάνω
Μαγερειό : κουζίνα
Ξέντρεκλες : ετοιμόρροπες
Παδέλες : σκεύη που βάζανε το φαγητό να σερβίρουνε
Σκουτέλες : φλυτζάνες
Πικιόνια : σιδερένια ποτήρια με χερούλι .
Τάβολο : τραπέζι
Σκατζιές : τα ράφια της κουζίνας τότε
Ξεβδελιασμένο : ετοιμόρροπο
Ρεμπελεμένο : χαλασμένο .
Μοροφίντα : μεσότοιχοι
Τραπέτσι : το κρασί που έχει χαλάσει και έχει γίνει σα ξύδι
Πλιθάρι: πιθάρι
Σέκιο, πίντα : σκεύη για αποθήκευση υγρών
Λαβομάνο : ο παλαιός νιπτήρας που υπήρχε στα δωμάτια
Καϊνέλο : η λεκάνη που πλενόντουσαν
Πίκολο : μικρό
Κατζέλο : συρτάρι
Κουκέτα : κρεββάτι
Νομάτους : άτομα
Κάζα σπίτι
Έτσι τα θυμάμαι να τα λέει η νόνα μου όταν μιλούσε
Αν σε κάποια λέξη δεν έχω δώσει τη σωστή ερμηνεία στη μετάφραση Παρακαλώ να με διορθώσουν όσοι γνωρίζουν .
Σκοπός είναι να τα μαθαίνουμε Ντρίτα!
Καμμία φορά βέβαια από μέρος σε μέρος της Κεφαλονιάς υπήρχαν κάποιες διαφορές στις λέξεις ή τις έλεγαν λίγο διαφορετικά ή χρησιμοποιουσαν άλλες λέξεις με το ίδιο νόημα τίποτε δεν είναι λάθος είναι μια γλώσσα που δεν την μιλουνε πια και έχουν χαθεί πάρα πολλές λέξεις η τελευταία γενιά είμαστε εμείς που την κουτσογνωρίζουμε πάντα να γράφετε τις διαφορές η προσπάθεια είναι όλων μας να αφήσουμε έστω και λίγες λέξεις στους νέους που δεν την έχουν ακούσει και δεν την γνωρίζουν είναι το καθήκον μας απέναντι στους προγόνους μας !
Καλό μας απόγευμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου