ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΨΑΧΝΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΡΗΚΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΝΕΙΣ!!! ( Τουλάχιστον επίσημα )

 ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ , Ακολουθεί  η   αναδημοσίευση από το  ithacanews.gr,  

ΚΡΑΝΑΗ Η ΚΡΑΝΙΟΙ Η ΚΡΑΝΗ… Η

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Με αφορμή προηγούμενο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό kefalonitis σχετικά με την Ομηρική Ιθάκη, επικοινώνησε μαζί μας ο συγγραφέας του παρακάτω έμμετρου το οποίο με χαρά δημοσιεύουμε σε αυτό το τεύχος. Σύμφωνα με το συγγραφέα, αλλά και μια εκδοχή που αρκετοί υποστηρίζουν, η Ομηρική Ιθάκη δεν μπορεί παρά να ταυτίζεται με την Αρχαία Κράνη. Αρκετές περιγραφές του Ομήρου φαίνεται να ταιριάζουν με τη γεωγραφία της περιοχής και να την φωτογραφίζουν, ενώ τα αξιόλογα απομεινάρια των τειχών της Κράνης δεν μπορεί παρά να οριοθετούν Βασίλειο που να ανήκει σε κάποιον μεγάλο Βασιλειά... ίσως τον ίδιο τον Οδυσσέα!!! 

Το βέβαιο είναι ότι και αυτή η εκδοχή χρήζει ιδιαίτερης μελέτης, καθώς η ανασκαφή και ανακάλυψη του Ομηρικού Βασιλείου μπορεί να δώσει την απαραίτητη ώθηση, ώστε η Κεφαλονιά να γίνει γνωστή στα Πέρατα της οικουμένης!Κραναή ή Κράνιοι ή Κράνη…η πραγματική Ιθάκη του Οδυσσέα.

Μούσα γιατί απέκρυψες, για τρεις χιλιάδες χρόνια, απ’ τη γλυκιά πατρίδα του, τη δόξα την αιώνια,του άνδρα του πολύτροπου, που έπαθε και πάσχει πάρα πολλά και γνώρισε, ώσπου σ’ αυτή να φθάσει;Αφού, εσύ τον δόξασες κι ακόμα τον δοξάζεις, κι εσύ τη φήμη του, παντού, κι ως τα ουράνια φθάνεις, είναι, και την πατρίδα του, καιρός ν’ αποκαλύψεις, που είναι και πώς λέγεται, ποια είναι να μας δείξεις.Αυτά ζητούσα να μου πεις, Καλλιόπη ξακουσμένη, καθώς κοιτούσα την τρανή, την παρεξηγημένη, εκείνη, την πανάρχαιη, την ξεχασμένη πόλη, μια μέρα αυγουστιάτικη, παν’ απ’ το Αργοστόλι.Την Κράνη, την καλόκτιστη, τη διπλοτειχισμένη, μ’ απ’ τους αρχαιολόγους μας, την περιφρονεμένη.

Και τότ’ εσύ μ’ απάντησες, ω Μούσα Αθανάτη, του Οδυσσέα, αν ζητάς, πατρίδα και παλάτι, και που ‘ναι των προγόνων του, των ένδοξων, οι τάφοι, να βρεις, θνητέ δεν δύνασαι, χωρίς μυαλό και γνώση καλή των ποιημάτων μου και πονηριά άλλη τόση. Κοίταξε τα ερείπια της Κράνης, μου ‘πες, πάλι, και σκέψου αν, να συγκριθεί μ’ αυτήν και κάποια άλλη, απ’ τις αρχαίες πόλεις μας, της εποχής εκείνων, δύναται, να παραβληθεί, στη γη των Κεφαλλήνων. Ποια θα μπορούσε να ‘τανε βραχώδης μα μεγάλη, πλατύχωρη και ξέφωτη μαζί και αμφιάλη, με θάλασ’ από δυο πλευρές, να βρέχεται η χώρα, τραχιά και γιδοβόσκητη, παχιά και καρποφόρα;Καλόκτιστη με μέγαρα και τα ερείπιά της, τόσο ν’ ανταποκρίνονται στη δόξα της Ιθάκης;Ποια θα μπορούσε να ‘τανε, εκτός από την Κράνη, πατρίδα και πρωτεύουσα, του Ιθακού του Βλάμη, του Νήριτου, Πολύκτορα, των γιων του Πτερελάου, του Κέφαλου του ήρωα, τ’ Αρκείσιου του μεγάλου;Και ο Λαέρτης, πορθητής, ήρωας δοξασμένος, θα έμενε στην πιο μικρή πόλη ταπεινωμένος;Σ’ ατείχιστη και αχαμνή, που ίχνη δεν αφίκε, στο πιο μικρότερο νησί, απ’ όσα ‘κείνος είχε;Άλλωστε, πού θα βόσκανε, στη σημερνή Ιθάκη, και στου Φισκάρδ’ απέναντι, στη βραχωμένη άκρη, χιλιάδες γιδοπρόβατα και χοίροι σε κοπάδια πάμπολες και ισάριθμες αγέλες με γελάδια;Του Οδυσσέα μοναχά; Και των λοιπών αρχόντων; Των πλούσιων και δυνατών; Και των κατοίκων όλων;Και πώς πορθμείο ήσυχο, θα δούλευε στ’ αγιάζι, στο δολιχό το στένωμα, στ΄ ορμητικό μπουγάζι; Και πώς, από τα δυτικά, τη μέρα τη δεκάτη, ερχόμενος ο ήρωας, θα ‘βλεπε την Ιθάκη, την τωρινή και χαμηλή, αφού, πάντα μπροστά της, βρίσκεται η Κεφαλονιά με τα ψηλά βουνά της;Ήταν απ’ όλες, πιο τρανή, τις πόλεις του ‘δυσσέα η ‘θάκη του η Κραναή, βραχώδης μα ωραία. Κ’ ήταν πολλές οι πόλεις του και οι χώρες που’ χε ‘κείνος, εκτός απ’ την Ιθάκη του που κατοικούσ’ ο ίδιος. Νήριτον εινοσίφυλλον, Αιγίλιψ η βραχώδης, Κροκύλεια και Ζάκυνθος και Σάμος η πετρώδης. Χτισμένη στο τρανότερο και το πιο δασωμένο νησί και ορεινότερο, μ’ απ’ όλα πιο ωραίο, η ‘θάκη ήταν ένδοξη και προ του Οδυσσέως, σε Δύση και σ’ Ανατολή ήταν γνωστή βεβαίως. Μα, με τα κατορθώματα του θείου Οδυσσέα και τα λαμπρά ποιήματα τ’ Ομήρου τα ωραία, έγιν’ η Ιθάκη σύμβολο, κάθε γλυκιάς πατρίδας, σωτήριας επιστροφής, μετάνοιας κι ελπίδας. Καθώς κι ο Νέστωρ ο σοφός κι Μέντορας ο φίλος κι απ’ όλα κι όλους πιο πολύ ο Οδυσσεύς ο ίδιος. Τότ’ έγινε το μπέρδεμα, στα χρόνια του Ομήρου, που μπλέξανε οι έννοιες, πόλεως τε και νήσου. Κι όλα μεταλλαχθήκανε, γύρ’ από την Ιθάκη, γιατί τη θεωρήσανε ένα μικρό νησάκι. Κι ας ήταν η πρωτεύουσα του κράτους του ‘δυσσέα καλόκτιστη και ισχυρή, μεγάλη και ωραία. Ιθάκη τώρα ‘ναι παντού, πατρίδα και μοιραία, μα του ‘δυσσέα είν’ αυτή, Ιθάκη η Κραναία, ή Κραναή, ή Πετρωτή, ή Κράνιοι, ή Κράνη, που το πρωί ειν’ σκιερή, όμως το γιόμα λάμπει. Κι απόγευμα ‘χει φωτεινό και δειλινό ωραίο και δυτικά το πέλαγος βλέπει χαμηλωμένο. Μονάχ’ αυτή ‘ναι δυτική, κι ευδείελο τη λέγαν, κι όλες οι άλλες βέβαια, σ’ ανατολή προσβλέπαν. Να, κ’ η σπηλιά του Φόρκυνα, που τώρα του Αγίου Γερασίμου ‘ναι τ’ όνομα, κι ευχή του κάθε πλοίου. Να, και το Νήριτο βουνό, ψηλό, μακρύ κι ωραίο, π’ ακόμα εθνικό δρυμό έχει το δασωμένο. Αίνο το λένε σήμερα, οροσειρά μεγάλη, και κατ’ απ’ τη σκιάδα του, απλώνεται το Θιάκι. Και στις πλαγιές του βόσκανε τσοπάνηδες τα ζώα, όταν, με το καράβι του και τ’ Αίολου τα δώρα, ο Οδυσσέας ξάγρυπνος τους είδε και εχάρει και ξένοιαστος κοιμήθηκε, πως στην Πατρίδα φθάνει. Να, κ’ η καλοστρωμένη γη, τα γήπεδα, το σιάδι, που οι μνηστήρες ρίχνανε και δίσκο και κοντάρι. Και το νησάκι Βαρδιάνοι, με δίστομο λιμάνι, στη θάλασσα εκι’ ανάμεσα, στη Κράνη και στην Πάλη, ειν’ η αρχαία Αστερίς, που ‘μοιαζε με αστέρι, και κατά του Τηλέμαχου, μνηστήρων το καρτέρι. Κ’ η Παλική Χερσόνησος, ειν’ η αρχαία Σάμη, απέναντι στην Κραναή Ιθάκη ή στην Κράνη. Κι ανάμεσα, μες το στενό, βρισκόταν το πορθμείο, που λειτουργούσε ήσυχα, στο πιο καλό σημείο.

Εκεί λοιπόν, στα πλούσια της Σάμης (πάλης) τα λιβάδια, του Οδυσσέως έβοσκαν τ’ αρίθμητα κοπάδια. Χοίροι και γιδοπρόβατα χιλιάδες, και μοσχάρια, δαμάλες, πλατυμέτωπες, αγέλες με γελάδια. Κι απ’ το καθένα, μπιστικοί, έφερναν ένα δύο, για τους μνηστήρες συνεχώς, περνώντας το πορθμείο.Δουλίχι, πρέπει να ‘τανε, η σημερνή Ιθάκη, κ’ οι Εχινάδες, τα μικρά νησάκια, ολ’ αντάμα, που όπως λέει ο Όμηρος ήταν «Ήλιδος άντα». Κ’ η Τάφος ν’ αναζητηθεί περίπου στη Λευκάδα, και στα πλησίον της νησιά, μάλλον στα πιο μεγάλα. Τρία, και όλα ναυτικά, Βασίλει’ αναφέρει, ο Όμηρος γυρ’ από της Κεφαλονιάς τα μέρη. Ιθάκη, Σάμη, Ζάκυνθος… Δουλίχι κι Εχινάδες κ’ η Τάφος με τους ναυτικούς, άγριους φωνακλάδες. Τα δύο της Κεφαλονιάς, συγγενικά κι αντάμα, τ’ άλλο, η Τάφος, μακρινή πέρα προς τη Λευκάδα. Κι όλ’ αναφέρονται νησιά, σα να ‘ναι το καθένα ξέχωρο, γιατ’ από ξηρά, ήταν αποκομμένα, απ’ την τρανή οροσειρά, Νήριτο (αίνος) το δασάτο, που ‘κοβε την Κεφαλονιά στα δύο, πάν’ ως κάτω. Κι επικοινωνίες τους γινόταν με τα πλοία, μονάχα κι αποκλειστικά ή και με τα πορθμεία. Κι απ’ όλα το καλύτερο, τρανότερ’ απ’ τα τρία, σε έκταση, σε δύναμη, σε πλούτο και σε πλοία, του Οδυσσέα ήτανε της Κραναής Ιθάκης, όπως και τα ερείπια το μαρτυρούν της Κράνης. Και η μικρή συμμετοχή, σε άνδρες και σε πλοία, του Οδυσσέα, στην τρανή, της Τροίας εκστρατεία, οφείλετο στην πατρική στοργή για τους λαούς του, και στο ενδιαφέρον του, για όλους τους δικούς του. Άλλωστε η προσωπική δική του παρουσία, μέτρησ’ απ’ όλα πιο πολύ, να αλωθεί η Τροία. Και η μικρή συμμετοχή, των νέων της Ιθάκης, εις των μνηστήρων τις κακές, τις άνομες τις πράξεις, οφείλετο στ’ ότι αυτοί, καλύτερα γνωρίζαν, απ’ όλα κι όλους πιο καλά το βασιλιά που είχαν. Πόσο καλοπροαίρετος και δίκαιος και πράος γλυκός, πατέρας στοργικός, μ’ αληθινά μεγάλος, ήτανε και πολεμιστής ανίκητος βεβαίως, και φοβερός εκδικητής πολύ ανδρειωμένος. Μ’ αυτά θα επαληθευθούν, όταν με τη σκαπάνη, μεθοδικά ερευνηθεί ολόκληρη η Κράνη. Για να βρεθούν τ’ ανάκτορα, τα όμορφα τα ανώγεια, τα πλούσια κατώγεια και τα τρανά ισόγεια. Και η μεγίστη αίθουσα με στύλους και δοκάρια, που κονταροχτυπήθηκαν πάμπολλα παλικάρια. Μα πιο πολλά θα μάθουμε για τα μεγάλα έπη, αν θα βρεθεί ασύλητος ο τάφος του Λαέρτη. Κι άμα ο τάφος έγιν’ απ’ το γιο του τον Μεγάλο, αν θα βρεθεί ασύλητος θα ‘ναι το δίχως άλλο. Κ’ οι τάφοι των προγόνων τους, καθώς και του ‘δυσσέα και της συντρόφου και του γιου ή κι άλλου βασιλέα. Άμποτε, γιατ’ είν’ άδικο, κατά της αληθείας, να λέμε πως ο ένδοξος, ο πορθητής της Τροίας, είχε πατρίδ’ ασήμαντη, ένα μικρό νησάκι, ατείχιστη και χαμηλή, μία μικρή Ιθάκη. Κ’ είναι κακό να ψάχνουμε του λιονταριού ιχνάρι, όταν μπροστά μας έχουμε το ίδιο το λιοντάρι. Αφού Ιθάκη δυτική ήταν, όπως κ’ η Κράνη, κι ήταν σ’ αυτό μοναδική, Ιθάκη ειν’ η Κράνη.

Αυτά κι ακόμα πιο πολλά, όσοι καθίσουν μόνοι, παρέα με τον Όμηρο, παν’ απ’ το Αργοστόλι, και δουν την πόλη την παλιά, το πέλαγος πιο κάτω, τα τείχη τα κυκλώπεια και το βουνό ‘πο πάνω. Την Παλική Χερσόνησο, τους κόλπους κι όλα τ’ άλλα, και του ‘δυσσέα στοχαστούν, τα έργα τα μεγάλα, κι όταν, απ’ το μοναδικό το δειλινό της Κράνης, κι απ’ το ηλιοβασίλεμα της Κραναής Ιθάκης, συνεπαρθούνε πιο ψηλά και δουν και συσχετίσουν, τα πράγματα ευρύτερα για να τα εκτιμήσουν, θ΄ ακούσουν και θα δουν καλά, την ένδοξη Ιθάκη,οτ’ είν’ αυτή η Κραναή, ή Κράνιοι ή Κράνη.

ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ