Ο Γιάννης Κων. Κρούσος, στη δεκαετία του 90, ήταν πρόεδρος στο Επιμελητήριο!!
Άρθρο | 
Γράφει ο Γιάννης Κων. Κρούσος**, μετά από συνενόηση με την παρέα του ithacanet και συζητήσεις με επαγγελματίες. Όντας ανεπάγγελτος, δεν είναι γραμμένος στο επιμελητήριο, δεν θα λάβει μέρος σε τυπικές διαδικασίες και ουδέν έχει να ωφεληθεί από το ποιος θα εκλεγεί.
Το Επιμελητήριο είναι ένας ανούσιος θεσμός, σαν όλους τους άλλους θεσμούς του σημερινού πολιτεύματος. Και για τις προσεχείς εκλογές, παίρνουν θέση στην αφετηρία για τον τίτλο του προέδρου, μια σειρά από φιλοδοξίες , προσωπικές ή κομματικές.
Η λύση δεν μπορεί να είναι η εναλλαγή προσώπων, που αυθαίρετα ή κατόπιν κομματικής εντολής αποφασίζουν να εμφανιστούν σαν διεκδικητές της προεδρίας, ενάντια στη σημερινή διοίκηση, η οποία αποτελεί αυθεντικό παράδειγμα του ατομικού συμφέροντος και της προσωπικής φιλοδοξίας. Αυτή η διοίκηση έχει υπερβεί την έννοια της "διαπλοκής" χρήματος και πολιτικής και εμφανίζεται σαν δύο σε ένα. H ατομική επιχειρηματικότητα (ιδιωτική υπόθεση) μπερδεύεται με τη "διοίκηση" οργανισμού (δημόσια υπόθεση). Η χρήση του επιμελητήριου, για προσωπική προβολή, πληρωμένη με τις συνδρομές των μελών, έγινε "επιστήμη". "Το επιμελητήριο, σαν εφαλτήριο προσωπικών φιλοδοξιών", είναι ο τίτλος που πρέπει σε μια θητεία χρόνων. Από το επιμελητήριο στο δημαρχείο.
Το πολιτικό τίποτα δεν αντιμετωπίζεται με ένα ακόμα τίποτα. Η προσωπική ή άλλη καλοπροαίρετη ή μη φιλοδοξία δεν μπορεί να εμφανίζεται σαν αντίπαλος του κενού πολιτικής, που βιώσαμε τόσα χρόνια. Η πολιτική σιωπή και αδράνεια δεν αντιμετωπίζεται με άλλη σιωπή.
- Κανείς από αυτό που παριστάνει την αντιπολίτευση ή φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τους σημερινούς δεν μίλησε -ούτε θα μιλήσει- για τις 500.000 ευρώ που στοίχισε μια ...ιστοσελίδα.
- Κανείς δεν μίλησε για την εγκατάλειψη, στο υπόγειο του κτηρίου, των μηχανημάτων του φιλόδοξου σχεδίου για το Ιόνιο Κέντρο Τέχνης και Χειροτεχνίας, για την ανάδειξη και σύνδεση της τέχνης με την τοπική οικονομία, την καθημερινότητα και τον πολιτισμό.
- Κανείς δεν μιλά για τη σπατάλη για ένα ανούσιο εντύπο, που δεν το παραλαμβάνουν όλοι και δεν διαβάζεται.
- Ίσως, κάποιοι να πουν κάτι, παραμονές εκλογών, για τη μεγάλη και ισοπεδωτική αύξηση των συνδρομών.
- Κανείς από τους αυτόκλητους, δε μίλησε ή δεν ξέρει κάτι, για την εγκατάλειψη της ευρύτατα αποδεκτής ιδέας "του πανευρωπαϊκού δικτύου νησιωτικών επιμελητηρίων και πανεπιστημίων" ενάντια στις αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, εργαλείο που συστάθηκε και ξεχάστηκε. (Είχε το όνομα του διασημότερου ευρωπαϊκού νησιού: "Δίκτυο Ιθάκη"). Η προμελέτη και ο πρϋπολογισμός είχε ετοιμαστεί από καθηγητές του Πανεπιστήμιου Πατρών (επικεφαλής Θανάσης Τσακαλίδης, καθηγητής πληροφορικής και ζωγράφος).
- Κανείς δεν θα μιλήσει για την πελατειακή αλλαγή "στρατοπέδου", με αντάλλαγμα ένα ταξίδι στη Μαγιόρκα ή ακόμα πιο φτηνά ως τη Θεσσαλονίκη. Όλα, μια ευγενική προσφορά των συνδρομών μας σε επιτυχημένους επιχειρηματίες - "εκπροσώπους" μας.
- Κανείς δεν μίλησε και δεν θα μιλήσει για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα της "περιφερειακής Καινοτομίας", εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Κανείς δεν μίλησε και δεν θα μιλήσει για το τι είχε προτείνει, τότε, η Κέρκυρα και η Κεφαλλονιά και τι, τελικά, υιοθέτησε η σημερινή διοίκηση ή ποια ήταν τα οφέλη που αποκόμισαν οι πολίτες και οι επαγγελματίες των νησιών από τη σπατάλη τους. Κανείς δεν έδωσε σημασία στα δημοσιεύματα του Κερκυραϊκού τύπου, γγια οικογενειοκρατία περιφερειαρχών. Και ο αείμνηστος Σπ. Δένδιας*, τότε πρόεδρος του Επιμελητήριου Κέρκυρας, είχε μιλήσει για "κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας", την οποία αποδέχτηκε η σημερινή διοίκηση του επιμελητηρίου, δίχως ποτέ να δώσει απολογισμό της συμμετοχής της. Η κλοπή δεν ηταν μόνο "πνευματική".
- Το σημαντικό έργο της διοίκησης και το μόνο που καταγράφηκε στην προεκλογική επιστολή του προέδρου, κατά την διεκδίκηση της δημαρχίας Κεφαλονιάς, ήταν η ενημέρωση για το πότε θα πληρώσουμε ΦΠΑ και ποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα κυκλοφορεί.
- Κανείς δεν θεωρεί σημαντική την παρουσία της διοίκησης στην "Αναπτυξιακή" Εταιρεία και τη συμβολή της στην εκτροπή από τους σκοπούς, στη μετατροπή της σε κομματικό όργανο της νομαρχίας και τελικά στην συμβολή της στη διάλυση της εταιρείας, που λειτουργεί παράνομα, από πολλά χρόνια. Το επιμελητήριο ήταν ιδρυτικό μέλος της εταιρείας, της οποίας ο αρχικός σκοπός, πριν ο κομματισμός κυριαρχίσει, ήταν να γενεί πολυμετοχική εταιρεία όλων των κεφαλλήνων.
- Κανείς δεν έχει μιλήσει ή ασχοληθεί με το γεγονός της σιωπηλής ανοχής του επιμελητήριου στην παραβίαση του ορίου των 600 τμ, για τα υποκαταστήματα των πολυεθνικών.
- Η σημερινή διοίκηση άφησε χωρίς ουσιαστική αντίδραση το κλείσιμο του τοπικού γραφείου και τη μεταφορά των κοινοτικών προγραμμάτων, από τη άψογη διαχείριση των Επιμελητηρίων στη διεφθαρμένη διαχείριση των τραπεζών.
Και ακόμα χειρότερα, ανέχτηκε, μαζί με όλα τα επιμελητήρια και την κυβέρνηση, τη διαφθορά στη διαχείριση και τη λεηλασία των ελπίδων των επαγγελματιών για δίκαιη μεταχείριση. Χωρίς καμία αντίδραση, οι φιλόπτωχες τράπεζες, παραβιάζοντας κάθε κανόνα ηθικής, έγιναν μελετητές, αξιολογητές και ελεγκτές, αυθαιρετώντας και εξαπατώντας χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις. Τρείς "ανεξάρτητες" λειτουργίες στον ίδιο φορέα ...και η σιωπή των λύκων!
-------------------------
Κανείς, τέλος, δεν έχει αναφερθεί , ως τώρα, στις "ευγενικές" ρυθμίσεις του εφαρμοστικού νόμου και την κατευθυνόμενη χρεοκοπία επιχειρήσεων και πολιτών, σα να είναι μια ασήμαντη παρανυχίδα:
- Σε καιρούς, όπου ο τζίρος βρίσκεται στο μισό από ότι ήταν πριν τρία χρόνια, η κυβέρνηση επιστρέφει στα φοροεισπραχτικά "αντικειμενικά" κριτήρια και αυξάνει τις "αντικειμενικές" τεκμαρτές δαπάνες, για να βάλει, μαζί με τις τράπεζες, ταφόπλακα στις μικροεπιχειρήσεις, που τολμούν να επιβιώνουν.
- Αυξάνεται η φορολογία, με τη μείωση του αφορολόγητου και των φορολογικών κλιμακίων και την αποδυνάμωση των αποδείξεων στη μείωση της φορολογίας.
- Επιβάλλεται ειδική εισφορά "αλληλεγγύης" στα φυσικά πρόσωπα και όχι στα νομικά και τις Α.Ε.
- Επιβάλλεται έκτακτη εισφορά σε "αντικειμενικές" δαπάνες, δηλ. σε εισοδήματα που δεν υπάρχουν.
- Επιβάλλεται τέλος επιτηδεύματος στους ασκούντες ελευθέριο επάγγελμα, από 400 έως 500 ευρώ.
- Στον ίδιο νόμο, απαλλάσσονται από τόκους τα ομολογιακά δάνεια και το πόθεν έσχες για την αγορά ακινήτων.
- Αυξάνεται η φορολογία ακίνητης περιουσίας, δωρεών και γονικών παροχών
- Αυξήθηκαν οι συντελεστές ΦΠΑ, αλλά όχι για όλους. (Τα εστιατόρια εντός ξενοδοχείων δεν θα έχουν το ίδιο ΦΠΑ με τα απλά εστιατόρια).
- Αυξάνονται τα τέλη κυκλοφορίας.
- Αυξάνεται η φορολογία στα καύσιμα και εξισώνεται ο φόρος πετρελαίου θέρμανσης με αυτόν της κίνησης.
- Μειώνεται ο βασικός μισθός των νέων σε 2,5 ευρώ την ώρα και καταργείται το 8ωρο και η υπερωριακή αμοιβή, που οφελεί μόνο τις επιχειρήσεις με πολύ προσωπικό και ολοχρονική απασχόληση.
- Θεσπίζεται μηνιαία εισφορά ποσού ύψους 10% στις εισφορές του ΟΑΕΕ, για το ταμείο "αλληλεγγύης" ανέργων επαγγελματιών.
- Θεσπίζεται εισφορά υπέρ ΟΑΕΕ ως ποσοστό των ετήσιων εσόδων κάθε επιχείρησης.
- Σειρά άρθρων του εφαρμοστικού νόμου λεηλατούν συντάξεις και μισθωτούς, συρρικνώνοντας το εισόδημα από το οποίο περιμένουμε να κινηθεί η αγορά.
Όλα αυτά τα άρθρα βρίσκονται δίπλα στα άλλα, με τα οποία ξεπουλιέται το σύνολο της δημοτικής και δημόσιας περιουσίας, οι ακτές, οι δημοτικές επιχειρήσεις, το νερό, τα σκουπίδια και η ζωή μας.
Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν μίλησε για όλα αυτά, από όσους διοικούν ή προσφέρονται, ως "καταλληλότεροι" για τη διοίκηση.
Ο Αρμαγεδώνας είναι εδώ.
Κι έρχονται να "μας σώσουν", χωρίς γνώση και επίγνωση, δίχως αιτήματα, αυτοκριτική και αμφιβολίες, υπηρετώντας το ολιγαρχικό και διεφθαρμένο πολίτευμα, με την αναπαραγωγή της λογικής του "διαίρει και βασίλευε".
-----------------
Αυτή η κριτική για το Επιμελητήριο, θα μπορούσε να εφαρμοστεί, με μικρές παραλλαγές, για κάθε "δημοκρατικό" θεσμό του συστήματος: (Δήμους, βουλή, σωματεία, συλλόγους πάσης φύσεως κλπ).
Η λύση στο πρόβλημα δεν είναι η εναλλαγή προσώπων. Κάποτε ο αφελής, σαν εμένα, θα έλεγε πως κάποιοι άνθρωποι με γνώση, επίγνωση, πάθος και έρωτα για αυτό που κάνουν θα μπορούσαν να αναστρέψουν την κατάσταση και να καταστήσουν χρήσιμο έναν άχρηστο οργανισμό. Σήμερα, οι αφελείς ξύπνησαν, είδαν και λένε πως η λύση πρέπει να είναι πολιτική. Πρέπει να είναι τέτοια, που να συγκροτεί μια τερατώδη ενότητα, η οποία θα γίνει ουσιαστική απειλή για το ολιγαρχικό εξουσιαστικό μέτωπο, που αποτελείται από κόμματα, συντεχνίες, ΜΜΕ, "διανοούμενους" της "διαφωνίας" και της συναίνεσης, αυτόκλητους υποψήφιους "εκπροσώπους" μας, και που όλοι μαζί εργάζονται για τη διατήρηση της κυριαρχίας 100. 000 ανθρώπων πάνω στα 6,7 δισεκατομμύρια των ανθρώπων του πλανήτη. Λέγοντας πολλά, δε λένε τίποτα.
ΌΛΟΙ αποφεύγουν να αναφερθούν στην Αιτία, "ασχολούμενοι" με τις επιπτώσεις. Με τα φαινόμενα και όχι την ουσία.
-----------------
Να πλήξουμε την αιτία, να πλήξουμε την καρδιά του "θηρίου", να ζητήσουμε "τα θέλω μας", όλα και τώρα.
Δύο φράσεις συμπυκνώνουν το αίτημα της απελευθέρωσης από την αθλιότητα, που δημιουργούν για μας , χωρίς εμάς:
- Αποφασιστική και αδιαπραγμάτευτη συμμετοχή των πολιτών στη νομοθεσία και τις αποφάσεις. Κι ας κάνουμε λάθη. Δικά μας είναι, εμείς θα τα διορθώσουμε. Αυτό ή περίπου αυτό συμπυκνώνεται στο αίτημα που δονεί ακόμα την Ελλάδα: (άμεση) δημοκρατία, παντού.
(Μελετείστε το ελβετικό σύνταγμα, δημιούργημα του Καποδίστρια, εμπνευσμένο από τη Χάρτα του Ρήγα Φεραίου... Για να πειστούμε πώς, όταν θέλουμε, οι ουτοπίες έχουν χώρο και τόπο. Ενίοτε έχουν και όνομα και είναι όνομα ουσιαστικό, ελληνικό και αμετάφραστο σε όλες τις γλώσσες του κόσμου).
- Να πάψει το χρήμα, το "αίμα" της αγοράς και της κοινωνίας, να είναι ιδιοκτησία λίγων τραπεζιτών.
Το Επιμελητήριο, αυτός ο ανούσιος εισπραχτικός μηχανισμός, να γίνει πολιτικό εργαλείο έκφρασης των επιθυμιών και των αιτημάτων της τοπικής κοινωνίας. Των εμπόρων, των βιοτεχνών, των επαγγελματιών, όσων εργάζονται μαζί τους και , τελικά, των Ανθρώπων, πέρα από τις συντεχνιακές, ιδεολογικές, θρησκευτικές, και κομματικές διαιρέσεις. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα περισσότερο, γιατί είναι οργανισμός χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Να γίνει ένα ακόμα εργαλείο εξαγωγής της φωνής μας στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Να γίνει το παράδειγμα του κόσμου που θέλουμε. Με αυτοπειθαρχία, συμμετοχή και δημιουργική ενότητα, που θα απομονώσει τους δίχως έρμα υπηρέτες του "εγώ".
Μερικά επιμέρους, αλλά ουσιαστικά, αιτήματα και στόχοι:
-Άρνηση πληρωμής του δημόσιου χρέους, όχι γιατί δεν μπορούμε να το πληρώσουμε ή γιατί το σπατάλησαν διεφθαρμένοι πολιτικοί, αλλά γιατί είναι απάτη και προϊόν συμπαιγνίας πολιτικών και τραπεζιτών. Η "κρίση" είναι το χαϊδευτικό της απάτης.
-Πάγωμα χρεών επιχειρήσεων και νοικοκυριών προς τράπεζες, εφορίες και ταμεία, ως ότου έρθει η δημοκρατία και αποφασίσει δίκαια, διάφανα και δημοκρατικά για την τύχη ενός εκάστου.
-Οριστικό και διαρκές πάγωμα των κατασχέσεων, γιατί όταν οι πολίτες δανείζονταν, δεν ήξεραν πως ο ιδιοκτήτης του χρήματος είναι ο τραπεζίτης, που όποτε θέλει δίνει και όποτε θέλει αποσύρει το χρήμα από την αγορά.
-Είτε με ευρώ είτε με δραχμή, μία μετοχή κάθε ευρωπαίος ή έλληνας πολίτης στην τράπεζα που τυπώνει το χρήμα. Το μάθημα "Χρήμα - Πίστη - Τράπεζες", μαζί με άλλα μαθήματα, απαραίτητα στη δημοκρατία, θα μπουν στα σχολεία. Για να αυτοδιαχειριστούμε τη ζωή μας.
- Αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, με την ανάπτυξη τοπικών πρωτοβουλιών, με συμμετοχική και συνεταιριστική δομή. Το επιμελητήριο να γίνει βασικό οργανωτικό εργαλείο, για συμμετοχικό, δημοκρατικό οικονομικό και κοινωνικό σχεδιασμό.
- Πολιτικές και σχεδιασμός αυτόνομης επιχειρηματικής και οικονομικής τοπικής δράσης. Τα χρήματα των επαγγελματιών να πηγαίνουν στην αυτόνομη προώθηση αυτού που είναι ο νομός μας και όχι στη χρηματοδότηση της Easy Jet! H τελευταία πανηγυρική ανακοίνωση, για την επίτευξη συμφωνίας με τη φτηνιάρικη εταιρεία, δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από την υποχρέωση των φορέων να γίνουν εισπράκτορες για λογαριασμό της Easy Jet. Με τα ίδια χρήματα, μια συνεργατική οικονομική πρωτοβουλία θα άνοιγε αγορές και θα αποτελούσε βάση για απελευθέρωση των τουριστικών επιχειρήσεων, από την μεγαλοεταιρική εξάρτηση. Αντίθετα, οι ντόπιοι διαπλεκόμενοι "εκπρόσωποι" υπηρετούν, εμπράκτως την υποτέλεια και την οικονομική κατοχή. (Αυτή η παράγραφος μπορεί να εμπεριέχει λάθη, γιατί δεν έχουμε το πλήρες κείμενο της σύμβασης. Θα διορθωθούν, όταν το δούμε).
Η λογική τους συνοψίζεται σε μια φράση: "Αφού η μεγάλη εταιρεία μας έκαμε την τιμή να προβάλει τον τόπο μας, εμείς πρέπει να πληρώσουμε τη διαφήμιση και τα κέρδη της, είτε έρθουν είτε δεν έρθουν τουρίστες". Τα χρήματα θα εισπράττει για λογαριασμό της εταιρείας ο τοπικός "συνδικαλισμός". (ΦΠΑ θα πληρωθεί και πώς;) Με λιγότερα χρήματα από τους επαγγελματίες, μια επίσκεψη σε πρεσβείες και κρατικούς οργανισμούς, στηριγμένη σε ένα καλό σχέδιο θα άνοιγε περισσότερες πόρτες. Όταν έχεις πελάτες, βρίσκεις charters. Εδώ, καλούμαστε να πληρώσουμε τα charters, χωρίς να ξέρουμε, αν υπάρχουν πελάτες (βλέπε Ρόδος και Ryan Air).
Ή θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας ή θα πάρουμε κάτι πολύ χειρότερο από τον "πούλο" στο χέρι.
Άλλοι πολιτικοί στόχοι ενός πολιτικού οργανισμού:
- Όλη η δημόσια, δημοτική, εκκλησιαστική περιουσία στο λαό, δίχως ανταλλάγματα. Ό,τι κατέχουν και διαχειρίζονται "εκπρόσωποι" Θεού και ανθρώπων είναι δικό μας. Ό,τι χάρισαν σε ολιγάρχες, κάνοντας "αξιοποίηση" είναι κλοπή.
-Συνεταιριστική, πολυμετοχική, συμμετοχική αυτοδιαχείριση των θεσμών που αφορούν τα δημόσια αγαθά. Μια μετοχή σε κάθε χρήστη και εκλεγμένες ή κληρωτές διοικήσεις για το νερό, τα σκουπίδια, τα νοσοκομεία, τα σπήλαια, τις ακτές, τα δάση, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες, αυτά τα νέα εργαλεία δημοκρατικής διαχείρισης και διακίνησης του χρήματος.
- Ίδρυση ή επαναλειτουργία τοπικών συλλογικών οργανισμών και επιχειρηματικών δράσεων, που θα παρέμβουν, με φαντασία, σχέδιο και λογισμό, ενάντια στις επιπτώσεις της απάτης, που λέγεται κρίση. Με στοχευμένες και καλά σχεδιασμένες δράσεις, να ανασυγκροτηθεί η τοπική παραγωγική δράση, η διακίνηση, η προβολή και η προώθηση προϊόντων και εμπορευμάτων με στόχο τη μείωση του κόστους, την αύξηση του τζίρου και της ποιότητας.
(Όσοι δεν ξέρουν, δεν θέλουν ή δεν μπορούν, να κάτσουν στην άκρη τους)
Η δημοκρατία, ένα μπορεί να υποσχεθεί: Δεν θα μείνει κανείς μόνος και στο δρόμο, στη δική της μεγάλη γιορτή. Κανείς δεν έχει να φοβηθεί, παρ΄εκτός αυτοί που κατέχουν παράνομα, όσα μας ανήκουν και έχουν απωλέσει ψυχή και νόημα ζωής. Δεν κάνει διανομή της μιζέριας, αλλά διανομή του πλούτου, ανάλογα με όσα ο καθένας δικαιούται, χάρις στην συμμετοχή και την ατομική προσφορά του. Η δημοκρατία είναι το πιο ατομικιστικό και ταυτόχρονα συλλογικό πολίτευμα. Δικαίωμα στη χλιδή πνεύματος, χαράς και ηδονής.
--------------------------------------
ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει και η μιζέρια θα γίνει μέρος της ζωής μας, αν δεν στηρίζονται, όχι απλώς σε κάποια κοινά συμφέροντα, αλλά στην μεγάλη απόφαση όλων, για φιλία, αλληλεγγύη, αγάπη και αλληλοβοήθεια. Στους σχεδιασμούς της παγκόσμιας ολιγαρχίας, η δική τους παγκόσμια οικονομία μπορεί να λειτουργήσει με το 20% του πληθυσμού. Οι υπόλοιποι περισσεύουμε. Το δικό τους μέλλον δεν μας χρειάζεται.
Ας κάνουμε τον κόσμο δικό μας.
------------------------
-Εδώ, θα μπορούσαμε, για συνέχεια, να αναπτύξουμε ένα πλαίσιο τοπικών δράσεων, ώστε να γίνει κατανοητό και με παραδείγματα το πώς η δημοκρατική σκέψη γίνεται δημοκρατική δράση, αλλά θα σταματήσουμε, γιατί δεν είμαστε και τόσο σοφοί. Η συμμετοχή όλων θα δώσει τις δικές της προτάσεις, ιδέες, σκέψεις και θα συναποφασίσει τις δράσεις. Η πολιτική, όσο μένει στα χέρια των επαγγελματιών της πολιτικής ή όσο μένει στα χέρια κάποιων λίγων γραφικών, σαν την αφεντιά μας, είναι μια υπόθεση αυτοϊκανοποίησης και μια κατάσταση της πλάκας.
Ας πάμε από την αυτοϊκανοποίηση στον έρωτα. 500.000 άνθρωποι, χωρίς να είναι η απαιτούμενη τερατώδης ενότητα, άφησαν τη χώρα, για έξι ώρες δίχως κυβέρνηση. Κι ας έλειπαν οι ταξιτζήδες, οι φορτηγατζήδες, τα κόμματα της πάλης των τάξεων, οι πανεπιστημιακοί, οι μετανάστες και οι λοιπές συντεχνίες. Κι ας μην ήξεραν τι ακριβώς ήθελαν. Ούτε είναι απαραίτητο να ξέρουμε. Θα μάθουμε. Η δημοκρατία είναι μεγάλο σχολείο και μας χωρά όλους.
Έχουμε τη λύση. Θα βρούμε τον τρόπο και το σημερινό κείμενο είναι ελάχιστη συμβολή και μάλιστα πρόχειρη και της πλάκας, σε αυτή τη μεγάλη αναζήτηση.
Για τη δημιουργία της "τερατώδους ενότητας" στο επιμελητήριο.
Ας πάρουν κάποιοι την πρωτοβουλία για μια Ανοιχτή Συνάντηση ανθρώπων - μελών αυτού του θεσμού. Ας ορίσουν τα πολιτικά πλαίσια, τον τρόπο και τους στόχους, που θα οδηγήσουν στην μεγάλη ενότητα. Η πλειοψηφική δυσαρέσκεια να γίνει εκφρασμένη πολιτική πλειοψηφία.
Ας κληθούν και οι καλοπροαίρετες φιλοδοξίες, χωρίς προαπαιτούμενα και προαποφάσεις, και ας εκτεθούν σε ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Είναι θεμιτό να κάνεις λάθη σε έναν λάθος κόσμο.
Ας επιλεγούν, με όποιον τρόπο, οι 4-5 που, εκ περιτροπής ή μη, θα αναλάβουν να διοικήσουν , σαν ανακλητοί εντολοδόχοι. Ας βάλουμε το σπέρμα της δημοκρατίας μέσα στους ολιγαρχικούς θεσμούς, εγκαταλείποντας το πνεύμα της στείρας κριτικής και αδράνειας.
Και όλα αυτά, ας γίνουν στα πλαίσια ενός σεβαστού από όλους αριθμού ανθρώπων. Είναι υπόθεση όλων και του καθένας μας ο σεβασμός και ο αυτοσεβασμός. Και γίνεται με τη συμμετοχή και παρουσία μας, εκεί που γράφεται η ιστορία.
Ναι, μιλάμε για επανάσταση. Μια ελληνική επανάσταση, που καλούμαστε από το επιμελητήριο και από παντού αλλού να την απλώσουμε παντού. Ο καθένας μας. Ας μη φοβόμαστε τις ανοιχτές διαδικασίες. Τα οργανωμένα κόμματα και τα ατομικά μικροσυμφέροντα δεν μπορούν να παρέμβουν εκεί που υπάρχει το μέγα πλήθος.
Ιδού η Ρόδος , ιδού και το πήδημα.
Από την αυτοϊκανοποίηση στον έρωτα. Από την πολιτική της πλάκας , στην πολιτική της ελευθερίας.
Ας κηρύξουμε κι εδώ "Κατάσταση Διαρκούς Ευτυχίας και Ελευθερίας", όπως το κάναμε στην πλατεία.
Ο πλούτος τον εθνών, στα έθνη. Το νερό, η φυσική ομορφιά, η τέχνη και η ομορφιά, η τεχνική και η τεχνολογία, η παιδεία και η υγεία, τα ταξίδια κι ένα κουαζιερόπλοιο για τα παιδιά και τους μεγάλους που μένουν παιδιά.
Όλα είναι εφικτά, όταν το χρήμα παρθεί από τους λιγοστούς τραπεζίτες και μοιράζεται για την ανθρωπότητα, με δημοκρατικό τρόπο. Είμαστε πάρα πολλοί, για να πτωχεύσουμε. Ας στείλουμε τους "διαιρέτες" σπίτι τους.
Στη θέση του κράτους και των "αγορών" η δημοκρατία.
Όσοι διαφωνούν, μπορούν να το θέσουν σε ψηφοφορία.
Ας βοηθήσει ο ένας τον άλλον.
(Οι πολιτικές προτάσεις, που εκτίθενται ανεπανόρθωτα στο παρόν κείμενο έχουν σαν αφετηρία το ψήφισμα της μεγαλύτερης απεργιακής κινητοποίησης των τελευταίων ετών, στην Πλ.Καμπάνας, στις 23/2 και τα υπόλοιπα ψηφίσματα ανοιχτών τοπικών συνελεύσεων).
ΥΓ:
1. Θεωρούμε βέβαιο, πως με ψηφοφορία, θα αποκλειστούν από τις υποψηφιότητες, οι στυλοβάτες της ολιγαρχίας, όσοι βάζουν το ατομικό πάνω από το συλλογικό και όχι μέσα και μαζί του.
2. Όσοι εμπλακούν, υιοθετώντας κάποιες από τις άθλια επαναστατικές προτάσεις που διαβάσατε, θα πρέπει να ξέρουν πως το σύνολο του τοπικού επιχειρηματικο-πολιτικού και κομματικού συστήματος θα συμπράξει εναντίον τους. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία (Κάλβος) .
3. Οι πολιτικές θέσεις που παρουσιάζονται στο κείμενο προέρχονται από αποφάσεις ανοιχτών τοπικών συνελεύσεων, που έλαβαν χώρα στο πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους στην Κεφαλλονιά.
** Ο Γιάννης Κων. Κρούσος, στη δεκαετία του 90, παρίστανε τον πρόεδρο στο Επιμελητήριο (τρομάρα του). Η πιο "σημαντική" στιγμή της παρουσίας του εκεί ήταν η στιγμή που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ψήφιζαν για πρόεδρο τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ και αλληλοψηφίζονταν για τις υπόλοιπες θέσεις του προεδρείου (1997). Τα υπόλοιπα δεν θα τα γράψει η ιστορία.
* Ο αείμνηστος Σπύρος Δένδιας ήταν ένας ευπατρίδης των επιμελητηρίων, ένας δάσκαλος ήθους, ακριβής δικαιοσύνης, μαχητικότητας, ενότητας και αντικειμενικότητας. (είναι ο πατέρας του σημερινού βουλευτή της ΝΔ). Μία από τις πολλές σημαντικές στιγμές του ήταν η διεκδίκηση και η απώλεια για ελάχιστους ψήφους (7 ή 8) της προεδρίας της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων, από την σύμπραξη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Το παρόν κείμενο αφιερώνεται στη μνήμη του. 'Ετσι μ' έμαθε να κάνω και δεν είμαι σίγουρος, αν τα καταφέρνω.
Το Επιμελητήριο είναι ένας ανούσιος θεσμός, σαν όλους τους άλλους θεσμούς του σημερινού πολιτεύματος. Και για τις προσεχείς εκλογές, παίρνουν θέση στην αφετηρία για τον τίτλο του προέδρου, μια σειρά από φιλοδοξίες , προσωπικές ή κομματικές.
Η λύση δεν μπορεί να είναι η εναλλαγή προσώπων, που αυθαίρετα ή κατόπιν κομματικής εντολής αποφασίζουν να εμφανιστούν σαν διεκδικητές της προεδρίας, ενάντια στη σημερινή διοίκηση, η οποία αποτελεί αυθεντικό παράδειγμα του ατομικού συμφέροντος και της προσωπικής φιλοδοξίας. Αυτή η διοίκηση έχει υπερβεί την έννοια της "διαπλοκής" χρήματος και πολιτικής και εμφανίζεται σαν δύο σε ένα. H ατομική επιχειρηματικότητα (ιδιωτική υπόθεση) μπερδεύεται με τη "διοίκηση" οργανισμού (δημόσια υπόθεση). Η χρήση του επιμελητήριου, για προσωπική προβολή, πληρωμένη με τις συνδρομές των μελών, έγινε "επιστήμη". "Το επιμελητήριο, σαν εφαλτήριο προσωπικών φιλοδοξιών", είναι ο τίτλος που πρέπει σε μια θητεία χρόνων. Από το επιμελητήριο στο δημαρχείο.
Το πολιτικό τίποτα δεν αντιμετωπίζεται με ένα ακόμα τίποτα. Η προσωπική ή άλλη καλοπροαίρετη ή μη φιλοδοξία δεν μπορεί να εμφανίζεται σαν αντίπαλος του κενού πολιτικής, που βιώσαμε τόσα χρόνια. Η πολιτική σιωπή και αδράνεια δεν αντιμετωπίζεται με άλλη σιωπή.
- Κανείς από αυτό που παριστάνει την αντιπολίτευση ή φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τους σημερινούς δεν μίλησε -ούτε θα μιλήσει- για τις 500.000 ευρώ που στοίχισε μια ...ιστοσελίδα.
- Κανείς δεν μίλησε για την εγκατάλειψη, στο υπόγειο του κτηρίου, των μηχανημάτων του φιλόδοξου σχεδίου για το Ιόνιο Κέντρο Τέχνης και Χειροτεχνίας, για την ανάδειξη και σύνδεση της τέχνης με την τοπική οικονομία, την καθημερινότητα και τον πολιτισμό.
- Κανείς δεν μιλά για τη σπατάλη για ένα ανούσιο εντύπο, που δεν το παραλαμβάνουν όλοι και δεν διαβάζεται.
- Ίσως, κάποιοι να πουν κάτι, παραμονές εκλογών, για τη μεγάλη και ισοπεδωτική αύξηση των συνδρομών.
- Κανείς από τους αυτόκλητους, δε μίλησε ή δεν ξέρει κάτι, για την εγκατάλειψη της ευρύτατα αποδεκτής ιδέας "του πανευρωπαϊκού δικτύου νησιωτικών επιμελητηρίων και πανεπιστημίων" ενάντια στις αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, εργαλείο που συστάθηκε και ξεχάστηκε. (Είχε το όνομα του διασημότερου ευρωπαϊκού νησιού: "Δίκτυο Ιθάκη"). Η προμελέτη και ο πρϋπολογισμός είχε ετοιμαστεί από καθηγητές του Πανεπιστήμιου Πατρών (επικεφαλής Θανάσης Τσακαλίδης, καθηγητής πληροφορικής και ζωγράφος).
- Κανείς δεν θα μιλήσει για την πελατειακή αλλαγή "στρατοπέδου", με αντάλλαγμα ένα ταξίδι στη Μαγιόρκα ή ακόμα πιο φτηνά ως τη Θεσσαλονίκη. Όλα, μια ευγενική προσφορά των συνδρομών μας σε επιτυχημένους επιχειρηματίες - "εκπροσώπους" μας.
- Κανείς δεν μίλησε και δεν θα μιλήσει για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα της "περιφερειακής Καινοτομίας", εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Κανείς δεν μίλησε και δεν θα μιλήσει για το τι είχε προτείνει, τότε, η Κέρκυρα και η Κεφαλλονιά και τι, τελικά, υιοθέτησε η σημερινή διοίκηση ή ποια ήταν τα οφέλη που αποκόμισαν οι πολίτες και οι επαγγελματίες των νησιών από τη σπατάλη τους. Κανείς δεν έδωσε σημασία στα δημοσιεύματα του Κερκυραϊκού τύπου, γγια οικογενειοκρατία περιφερειαρχών. Και ο αείμνηστος Σπ. Δένδιας*, τότε πρόεδρος του Επιμελητήριου Κέρκυρας, είχε μιλήσει για "κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας", την οποία αποδέχτηκε η σημερινή διοίκηση του επιμελητηρίου, δίχως ποτέ να δώσει απολογισμό της συμμετοχής της. Η κλοπή δεν ηταν μόνο "πνευματική".
- Το σημαντικό έργο της διοίκησης και το μόνο που καταγράφηκε στην προεκλογική επιστολή του προέδρου, κατά την διεκδίκηση της δημαρχίας Κεφαλονιάς, ήταν η ενημέρωση για το πότε θα πληρώσουμε ΦΠΑ και ποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα κυκλοφορεί.
- Κανείς δεν θεωρεί σημαντική την παρουσία της διοίκησης στην "Αναπτυξιακή" Εταιρεία και τη συμβολή της στην εκτροπή από τους σκοπούς, στη μετατροπή της σε κομματικό όργανο της νομαρχίας και τελικά στην συμβολή της στη διάλυση της εταιρείας, που λειτουργεί παράνομα, από πολλά χρόνια. Το επιμελητήριο ήταν ιδρυτικό μέλος της εταιρείας, της οποίας ο αρχικός σκοπός, πριν ο κομματισμός κυριαρχίσει, ήταν να γενεί πολυμετοχική εταιρεία όλων των κεφαλλήνων.
- Κανείς δεν έχει μιλήσει ή ασχοληθεί με το γεγονός της σιωπηλής ανοχής του επιμελητήριου στην παραβίαση του ορίου των 600 τμ, για τα υποκαταστήματα των πολυεθνικών.
- Η σημερινή διοίκηση άφησε χωρίς ουσιαστική αντίδραση το κλείσιμο του τοπικού γραφείου και τη μεταφορά των κοινοτικών προγραμμάτων, από τη άψογη διαχείριση των Επιμελητηρίων στη διεφθαρμένη διαχείριση των τραπεζών.
Και ακόμα χειρότερα, ανέχτηκε, μαζί με όλα τα επιμελητήρια και την κυβέρνηση, τη διαφθορά στη διαχείριση και τη λεηλασία των ελπίδων των επαγγελματιών για δίκαιη μεταχείριση. Χωρίς καμία αντίδραση, οι φιλόπτωχες τράπεζες, παραβιάζοντας κάθε κανόνα ηθικής, έγιναν μελετητές, αξιολογητές και ελεγκτές, αυθαιρετώντας και εξαπατώντας χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις. Τρείς "ανεξάρτητες" λειτουργίες στον ίδιο φορέα ...και η σιωπή των λύκων!
-------------------------
Κανείς, τέλος, δεν έχει αναφερθεί , ως τώρα, στις "ευγενικές" ρυθμίσεις του εφαρμοστικού νόμου και την κατευθυνόμενη χρεοκοπία επιχειρήσεων και πολιτών, σα να είναι μια ασήμαντη παρανυχίδα:
- Σε καιρούς, όπου ο τζίρος βρίσκεται στο μισό από ότι ήταν πριν τρία χρόνια, η κυβέρνηση επιστρέφει στα φοροεισπραχτικά "αντικειμενικά" κριτήρια και αυξάνει τις "αντικειμενικές" τεκμαρτές δαπάνες, για να βάλει, μαζί με τις τράπεζες, ταφόπλακα στις μικροεπιχειρήσεις, που τολμούν να επιβιώνουν.
- Αυξάνεται η φορολογία, με τη μείωση του αφορολόγητου και των φορολογικών κλιμακίων και την αποδυνάμωση των αποδείξεων στη μείωση της φορολογίας.
- Επιβάλλεται ειδική εισφορά "αλληλεγγύης" στα φυσικά πρόσωπα και όχι στα νομικά και τις Α.Ε.
- Επιβάλλεται έκτακτη εισφορά σε "αντικειμενικές" δαπάνες, δηλ. σε εισοδήματα που δεν υπάρχουν.
- Επιβάλλεται τέλος επιτηδεύματος στους ασκούντες ελευθέριο επάγγελμα, από 400 έως 500 ευρώ.
- Στον ίδιο νόμο, απαλλάσσονται από τόκους τα ομολογιακά δάνεια και το πόθεν έσχες για την αγορά ακινήτων.
- Αυξάνεται η φορολογία ακίνητης περιουσίας, δωρεών και γονικών παροχών
- Αυξήθηκαν οι συντελεστές ΦΠΑ, αλλά όχι για όλους. (Τα εστιατόρια εντός ξενοδοχείων δεν θα έχουν το ίδιο ΦΠΑ με τα απλά εστιατόρια).
- Αυξάνονται τα τέλη κυκλοφορίας.
- Αυξάνεται η φορολογία στα καύσιμα και εξισώνεται ο φόρος πετρελαίου θέρμανσης με αυτόν της κίνησης.
- Μειώνεται ο βασικός μισθός των νέων σε 2,5 ευρώ την ώρα και καταργείται το 8ωρο και η υπερωριακή αμοιβή, που οφελεί μόνο τις επιχειρήσεις με πολύ προσωπικό και ολοχρονική απασχόληση.
- Θεσπίζεται μηνιαία εισφορά ποσού ύψους 10% στις εισφορές του ΟΑΕΕ, για το ταμείο "αλληλεγγύης" ανέργων επαγγελματιών.
- Θεσπίζεται εισφορά υπέρ ΟΑΕΕ ως ποσοστό των ετήσιων εσόδων κάθε επιχείρησης.
- Σειρά άρθρων του εφαρμοστικού νόμου λεηλατούν συντάξεις και μισθωτούς, συρρικνώνοντας το εισόδημα από το οποίο περιμένουμε να κινηθεί η αγορά.
Όλα αυτά τα άρθρα βρίσκονται δίπλα στα άλλα, με τα οποία ξεπουλιέται το σύνολο της δημοτικής και δημόσιας περιουσίας, οι ακτές, οι δημοτικές επιχειρήσεις, το νερό, τα σκουπίδια και η ζωή μας.
Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν μίλησε για όλα αυτά, από όσους διοικούν ή προσφέρονται, ως "καταλληλότεροι" για τη διοίκηση.
Ο Αρμαγεδώνας είναι εδώ.
Κι έρχονται να "μας σώσουν", χωρίς γνώση και επίγνωση, δίχως αιτήματα, αυτοκριτική και αμφιβολίες, υπηρετώντας το ολιγαρχικό και διεφθαρμένο πολίτευμα, με την αναπαραγωγή της λογικής του "διαίρει και βασίλευε".
-----------------
Αυτή η κριτική για το Επιμελητήριο, θα μπορούσε να εφαρμοστεί, με μικρές παραλλαγές, για κάθε "δημοκρατικό" θεσμό του συστήματος: (Δήμους, βουλή, σωματεία, συλλόγους πάσης φύσεως κλπ).
Η λύση στο πρόβλημα δεν είναι η εναλλαγή προσώπων. Κάποτε ο αφελής, σαν εμένα, θα έλεγε πως κάποιοι άνθρωποι με γνώση, επίγνωση, πάθος και έρωτα για αυτό που κάνουν θα μπορούσαν να αναστρέψουν την κατάσταση και να καταστήσουν χρήσιμο έναν άχρηστο οργανισμό. Σήμερα, οι αφελείς ξύπνησαν, είδαν και λένε πως η λύση πρέπει να είναι πολιτική. Πρέπει να είναι τέτοια, που να συγκροτεί μια τερατώδη ενότητα, η οποία θα γίνει ουσιαστική απειλή για το ολιγαρχικό εξουσιαστικό μέτωπο, που αποτελείται από κόμματα, συντεχνίες, ΜΜΕ, "διανοούμενους" της "διαφωνίας" και της συναίνεσης, αυτόκλητους υποψήφιους "εκπροσώπους" μας, και που όλοι μαζί εργάζονται για τη διατήρηση της κυριαρχίας 100. 000 ανθρώπων πάνω στα 6,7 δισεκατομμύρια των ανθρώπων του πλανήτη. Λέγοντας πολλά, δε λένε τίποτα.
ΌΛΟΙ αποφεύγουν να αναφερθούν στην Αιτία, "ασχολούμενοι" με τις επιπτώσεις. Με τα φαινόμενα και όχι την ουσία.
-----------------
Να πλήξουμε την αιτία, να πλήξουμε την καρδιά του "θηρίου", να ζητήσουμε "τα θέλω μας", όλα και τώρα.
Δύο φράσεις συμπυκνώνουν το αίτημα της απελευθέρωσης από την αθλιότητα, που δημιουργούν για μας , χωρίς εμάς:
- Αποφασιστική και αδιαπραγμάτευτη συμμετοχή των πολιτών στη νομοθεσία και τις αποφάσεις. Κι ας κάνουμε λάθη. Δικά μας είναι, εμείς θα τα διορθώσουμε. Αυτό ή περίπου αυτό συμπυκνώνεται στο αίτημα που δονεί ακόμα την Ελλάδα: (άμεση) δημοκρατία, παντού.
(Μελετείστε το ελβετικό σύνταγμα, δημιούργημα του Καποδίστρια, εμπνευσμένο από τη Χάρτα του Ρήγα Φεραίου... Για να πειστούμε πώς, όταν θέλουμε, οι ουτοπίες έχουν χώρο και τόπο. Ενίοτε έχουν και όνομα και είναι όνομα ουσιαστικό, ελληνικό και αμετάφραστο σε όλες τις γλώσσες του κόσμου).
- Να πάψει το χρήμα, το "αίμα" της αγοράς και της κοινωνίας, να είναι ιδιοκτησία λίγων τραπεζιτών.
Το Επιμελητήριο, αυτός ο ανούσιος εισπραχτικός μηχανισμός, να γίνει πολιτικό εργαλείο έκφρασης των επιθυμιών και των αιτημάτων της τοπικής κοινωνίας. Των εμπόρων, των βιοτεχνών, των επαγγελματιών, όσων εργάζονται μαζί τους και , τελικά, των Ανθρώπων, πέρα από τις συντεχνιακές, ιδεολογικές, θρησκευτικές, και κομματικές διαιρέσεις. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα περισσότερο, γιατί είναι οργανισμός χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Να γίνει ένα ακόμα εργαλείο εξαγωγής της φωνής μας στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Να γίνει το παράδειγμα του κόσμου που θέλουμε. Με αυτοπειθαρχία, συμμετοχή και δημιουργική ενότητα, που θα απομονώσει τους δίχως έρμα υπηρέτες του "εγώ".
Μερικά επιμέρους, αλλά ουσιαστικά, αιτήματα και στόχοι:
-Άρνηση πληρωμής του δημόσιου χρέους, όχι γιατί δεν μπορούμε να το πληρώσουμε ή γιατί το σπατάλησαν διεφθαρμένοι πολιτικοί, αλλά γιατί είναι απάτη και προϊόν συμπαιγνίας πολιτικών και τραπεζιτών. Η "κρίση" είναι το χαϊδευτικό της απάτης.
-Πάγωμα χρεών επιχειρήσεων και νοικοκυριών προς τράπεζες, εφορίες και ταμεία, ως ότου έρθει η δημοκρατία και αποφασίσει δίκαια, διάφανα και δημοκρατικά για την τύχη ενός εκάστου.
-Οριστικό και διαρκές πάγωμα των κατασχέσεων, γιατί όταν οι πολίτες δανείζονταν, δεν ήξεραν πως ο ιδιοκτήτης του χρήματος είναι ο τραπεζίτης, που όποτε θέλει δίνει και όποτε θέλει αποσύρει το χρήμα από την αγορά.
-Είτε με ευρώ είτε με δραχμή, μία μετοχή κάθε ευρωπαίος ή έλληνας πολίτης στην τράπεζα που τυπώνει το χρήμα. Το μάθημα "Χρήμα - Πίστη - Τράπεζες", μαζί με άλλα μαθήματα, απαραίτητα στη δημοκρατία, θα μπουν στα σχολεία. Για να αυτοδιαχειριστούμε τη ζωή μας.
- Αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, με την ανάπτυξη τοπικών πρωτοβουλιών, με συμμετοχική και συνεταιριστική δομή. Το επιμελητήριο να γίνει βασικό οργανωτικό εργαλείο, για συμμετοχικό, δημοκρατικό οικονομικό και κοινωνικό σχεδιασμό.
- Πολιτικές και σχεδιασμός αυτόνομης επιχειρηματικής και οικονομικής τοπικής δράσης. Τα χρήματα των επαγγελματιών να πηγαίνουν στην αυτόνομη προώθηση αυτού που είναι ο νομός μας και όχι στη χρηματοδότηση της Easy Jet! H τελευταία πανηγυρική ανακοίνωση, για την επίτευξη συμφωνίας με τη φτηνιάρικη εταιρεία, δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από την υποχρέωση των φορέων να γίνουν εισπράκτορες για λογαριασμό της Easy Jet. Με τα ίδια χρήματα, μια συνεργατική οικονομική πρωτοβουλία θα άνοιγε αγορές και θα αποτελούσε βάση για απελευθέρωση των τουριστικών επιχειρήσεων, από την μεγαλοεταιρική εξάρτηση. Αντίθετα, οι ντόπιοι διαπλεκόμενοι "εκπρόσωποι" υπηρετούν, εμπράκτως την υποτέλεια και την οικονομική κατοχή. (Αυτή η παράγραφος μπορεί να εμπεριέχει λάθη, γιατί δεν έχουμε το πλήρες κείμενο της σύμβασης. Θα διορθωθούν, όταν το δούμε).
Η λογική τους συνοψίζεται σε μια φράση: "Αφού η μεγάλη εταιρεία μας έκαμε την τιμή να προβάλει τον τόπο μας, εμείς πρέπει να πληρώσουμε τη διαφήμιση και τα κέρδη της, είτε έρθουν είτε δεν έρθουν τουρίστες". Τα χρήματα θα εισπράττει για λογαριασμό της εταιρείας ο τοπικός "συνδικαλισμός". (ΦΠΑ θα πληρωθεί και πώς;) Με λιγότερα χρήματα από τους επαγγελματίες, μια επίσκεψη σε πρεσβείες και κρατικούς οργανισμούς, στηριγμένη σε ένα καλό σχέδιο θα άνοιγε περισσότερες πόρτες. Όταν έχεις πελάτες, βρίσκεις charters. Εδώ, καλούμαστε να πληρώσουμε τα charters, χωρίς να ξέρουμε, αν υπάρχουν πελάτες (βλέπε Ρόδος και Ryan Air).
Ή θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας ή θα πάρουμε κάτι πολύ χειρότερο από τον "πούλο" στο χέρι.
Άλλοι πολιτικοί στόχοι ενός πολιτικού οργανισμού:
- Όλη η δημόσια, δημοτική, εκκλησιαστική περιουσία στο λαό, δίχως ανταλλάγματα. Ό,τι κατέχουν και διαχειρίζονται "εκπρόσωποι" Θεού και ανθρώπων είναι δικό μας. Ό,τι χάρισαν σε ολιγάρχες, κάνοντας "αξιοποίηση" είναι κλοπή.
-Συνεταιριστική, πολυμετοχική, συμμετοχική αυτοδιαχείριση των θεσμών που αφορούν τα δημόσια αγαθά. Μια μετοχή σε κάθε χρήστη και εκλεγμένες ή κληρωτές διοικήσεις για το νερό, τα σκουπίδια, τα νοσοκομεία, τα σπήλαια, τις ακτές, τα δάση, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες, αυτά τα νέα εργαλεία δημοκρατικής διαχείρισης και διακίνησης του χρήματος.
- Ίδρυση ή επαναλειτουργία τοπικών συλλογικών οργανισμών και επιχειρηματικών δράσεων, που θα παρέμβουν, με φαντασία, σχέδιο και λογισμό, ενάντια στις επιπτώσεις της απάτης, που λέγεται κρίση. Με στοχευμένες και καλά σχεδιασμένες δράσεις, να ανασυγκροτηθεί η τοπική παραγωγική δράση, η διακίνηση, η προβολή και η προώθηση προϊόντων και εμπορευμάτων με στόχο τη μείωση του κόστους, την αύξηση του τζίρου και της ποιότητας.
(Όσοι δεν ξέρουν, δεν θέλουν ή δεν μπορούν, να κάτσουν στην άκρη τους)
Η δημοκρατία, ένα μπορεί να υποσχεθεί: Δεν θα μείνει κανείς μόνος και στο δρόμο, στη δική της μεγάλη γιορτή. Κανείς δεν έχει να φοβηθεί, παρ΄εκτός αυτοί που κατέχουν παράνομα, όσα μας ανήκουν και έχουν απωλέσει ψυχή και νόημα ζωής. Δεν κάνει διανομή της μιζέριας, αλλά διανομή του πλούτου, ανάλογα με όσα ο καθένας δικαιούται, χάρις στην συμμετοχή και την ατομική προσφορά του. Η δημοκρατία είναι το πιο ατομικιστικό και ταυτόχρονα συλλογικό πολίτευμα. Δικαίωμα στη χλιδή πνεύματος, χαράς και ηδονής.
--------------------------------------
ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει και η μιζέρια θα γίνει μέρος της ζωής μας, αν δεν στηρίζονται, όχι απλώς σε κάποια κοινά συμφέροντα, αλλά στην μεγάλη απόφαση όλων, για φιλία, αλληλεγγύη, αγάπη και αλληλοβοήθεια. Στους σχεδιασμούς της παγκόσμιας ολιγαρχίας, η δική τους παγκόσμια οικονομία μπορεί να λειτουργήσει με το 20% του πληθυσμού. Οι υπόλοιποι περισσεύουμε. Το δικό τους μέλλον δεν μας χρειάζεται.
Ας κάνουμε τον κόσμο δικό μας.
------------------------
-Εδώ, θα μπορούσαμε, για συνέχεια, να αναπτύξουμε ένα πλαίσιο τοπικών δράσεων, ώστε να γίνει κατανοητό και με παραδείγματα το πώς η δημοκρατική σκέψη γίνεται δημοκρατική δράση, αλλά θα σταματήσουμε, γιατί δεν είμαστε και τόσο σοφοί. Η συμμετοχή όλων θα δώσει τις δικές της προτάσεις, ιδέες, σκέψεις και θα συναποφασίσει τις δράσεις. Η πολιτική, όσο μένει στα χέρια των επαγγελματιών της πολιτικής ή όσο μένει στα χέρια κάποιων λίγων γραφικών, σαν την αφεντιά μας, είναι μια υπόθεση αυτοϊκανοποίησης και μια κατάσταση της πλάκας.
Ας πάμε από την αυτοϊκανοποίηση στον έρωτα. 500.000 άνθρωποι, χωρίς να είναι η απαιτούμενη τερατώδης ενότητα, άφησαν τη χώρα, για έξι ώρες δίχως κυβέρνηση. Κι ας έλειπαν οι ταξιτζήδες, οι φορτηγατζήδες, τα κόμματα της πάλης των τάξεων, οι πανεπιστημιακοί, οι μετανάστες και οι λοιπές συντεχνίες. Κι ας μην ήξεραν τι ακριβώς ήθελαν. Ούτε είναι απαραίτητο να ξέρουμε. Θα μάθουμε. Η δημοκρατία είναι μεγάλο σχολείο και μας χωρά όλους.
Έχουμε τη λύση. Θα βρούμε τον τρόπο και το σημερινό κείμενο είναι ελάχιστη συμβολή και μάλιστα πρόχειρη και της πλάκας, σε αυτή τη μεγάλη αναζήτηση.
Για τη δημιουργία της "τερατώδους ενότητας" στο επιμελητήριο.
Ας πάρουν κάποιοι την πρωτοβουλία για μια Ανοιχτή Συνάντηση ανθρώπων - μελών αυτού του θεσμού. Ας ορίσουν τα πολιτικά πλαίσια, τον τρόπο και τους στόχους, που θα οδηγήσουν στην μεγάλη ενότητα. Η πλειοψηφική δυσαρέσκεια να γίνει εκφρασμένη πολιτική πλειοψηφία.
Ας κληθούν και οι καλοπροαίρετες φιλοδοξίες, χωρίς προαπαιτούμενα και προαποφάσεις, και ας εκτεθούν σε ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Είναι θεμιτό να κάνεις λάθη σε έναν λάθος κόσμο.
Ας επιλεγούν, με όποιον τρόπο, οι 4-5 που, εκ περιτροπής ή μη, θα αναλάβουν να διοικήσουν , σαν ανακλητοί εντολοδόχοι. Ας βάλουμε το σπέρμα της δημοκρατίας μέσα στους ολιγαρχικούς θεσμούς, εγκαταλείποντας το πνεύμα της στείρας κριτικής και αδράνειας.
Και όλα αυτά, ας γίνουν στα πλαίσια ενός σεβαστού από όλους αριθμού ανθρώπων. Είναι υπόθεση όλων και του καθένας μας ο σεβασμός και ο αυτοσεβασμός. Και γίνεται με τη συμμετοχή και παρουσία μας, εκεί που γράφεται η ιστορία.
Ναι, μιλάμε για επανάσταση. Μια ελληνική επανάσταση, που καλούμαστε από το επιμελητήριο και από παντού αλλού να την απλώσουμε παντού. Ο καθένας μας. Ας μη φοβόμαστε τις ανοιχτές διαδικασίες. Τα οργανωμένα κόμματα και τα ατομικά μικροσυμφέροντα δεν μπορούν να παρέμβουν εκεί που υπάρχει το μέγα πλήθος.
Ιδού η Ρόδος , ιδού και το πήδημα.
Από την αυτοϊκανοποίηση στον έρωτα. Από την πολιτική της πλάκας , στην πολιτική της ελευθερίας.
Ας κηρύξουμε κι εδώ "Κατάσταση Διαρκούς Ευτυχίας και Ελευθερίας", όπως το κάναμε στην πλατεία.
Ο πλούτος τον εθνών, στα έθνη. Το νερό, η φυσική ομορφιά, η τέχνη και η ομορφιά, η τεχνική και η τεχνολογία, η παιδεία και η υγεία, τα ταξίδια κι ένα κουαζιερόπλοιο για τα παιδιά και τους μεγάλους που μένουν παιδιά.
Όλα είναι εφικτά, όταν το χρήμα παρθεί από τους λιγοστούς τραπεζίτες και μοιράζεται για την ανθρωπότητα, με δημοκρατικό τρόπο. Είμαστε πάρα πολλοί, για να πτωχεύσουμε. Ας στείλουμε τους "διαιρέτες" σπίτι τους.
Στη θέση του κράτους και των "αγορών" η δημοκρατία.
Όσοι διαφωνούν, μπορούν να το θέσουν σε ψηφοφορία.
Ας βοηθήσει ο ένας τον άλλον.
(Οι πολιτικές προτάσεις, που εκτίθενται ανεπανόρθωτα στο παρόν κείμενο έχουν σαν αφετηρία το ψήφισμα της μεγαλύτερης απεργιακής κινητοποίησης των τελευταίων ετών, στην Πλ.Καμπάνας, στις 23/2 και τα υπόλοιπα ψηφίσματα ανοιχτών τοπικών συνελεύσεων).
ΥΓ:
1. Θεωρούμε βέβαιο, πως με ψηφοφορία, θα αποκλειστούν από τις υποψηφιότητες, οι στυλοβάτες της ολιγαρχίας, όσοι βάζουν το ατομικό πάνω από το συλλογικό και όχι μέσα και μαζί του.
2. Όσοι εμπλακούν, υιοθετώντας κάποιες από τις άθλια επαναστατικές προτάσεις που διαβάσατε, θα πρέπει να ξέρουν πως το σύνολο του τοπικού επιχειρηματικο-πολιτικού και κομματικού συστήματος θα συμπράξει εναντίον τους. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία (Κάλβος) .
3. Οι πολιτικές θέσεις που παρουσιάζονται στο κείμενο προέρχονται από αποφάσεις ανοιχτών τοπικών συνελεύσεων, που έλαβαν χώρα στο πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους στην Κεφαλλονιά.
** Ο Γιάννης Κων. Κρούσος, στη δεκαετία του 90, παρίστανε τον πρόεδρο στο Επιμελητήριο (τρομάρα του). Η πιο "σημαντική" στιγμή της παρουσίας του εκεί ήταν η στιγμή που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ψήφιζαν για πρόεδρο τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ και αλληλοψηφίζονταν για τις υπόλοιπες θέσεις του προεδρείου (1997). Τα υπόλοιπα δεν θα τα γράψει η ιστορία.
* Ο αείμνηστος Σπύρος Δένδιας ήταν ένας ευπατρίδης των επιμελητηρίων, ένας δάσκαλος ήθους, ακριβής δικαιοσύνης, μαχητικότητας, ενότητας και αντικειμενικότητας. (είναι ο πατέρας του σημερινού βουλευτή της ΝΔ). Μία από τις πολλές σημαντικές στιγμές του ήταν η διεκδίκηση και η απώλεια για ελάχιστους ψήφους (7 ή 8) της προεδρίας της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων, από την σύμπραξη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Το παρόν κείμενο αφιερώνεται στη μνήμη του. 'Ετσι μ' έμαθε να κάνω και δεν είμαι σίγουρος, αν τα καταφέρνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου