1 σχόλιο :ΣΤΟ
-
Gerasimos25 Μαΐου 2015 - 9:36 π.μ.Με όλο το σεβασμό για την αξιέπαινη προσπάθεια του συγγραφέα να προσεγγίσει ένα τόσο ακανθώδες θέμα, διαπιστώνω ότι σε αρκετά σημεία του δοκιμίου αυτού, υπάρχουν παραλείψεις, αντιφάσεις και "επιλεκτική" αναφορά σε στίχους της Οδύσσειας, στις επιστημονικές γεωλογικές "συνθήκες" της περιοχής και στις αναφορές των ιερών του Απόλλωνα! Θα απαριθμήσω μόνο δυο-τρεις από αυτές!
- α) Ενώ γεωλογικά δέχεται ο συγγραφέας την επιστημονική γεωμορφολογία της τότε εποχής, εν τούτοις "παραλείπει" να την "ανάγει" επίσης επαρκώς και στα υψόμετρα των ορεινών όγκων που θα είχαν την πάλαι ποτέ εποχή, χρησιμοποιόντας μόνο τα σημερινά υψομετρικά δεδομένα τους...β) παραλείπει να αναφέρει τον δίαυλο-πορθμό, μεταξύ της Παλλικής και της Κεφαλονιάς στη περιοχή Θηναίας καθώς και τα βυθισμένα "μπλόκια" του λιμενοβραχίωνα λιμένος στην περιοχή Αγ. Σπυρίδωνας (Θηναία-Κεφαλονιάς). γ) Παραλείπει ωσαύτως να αναφέρει, ότι στη Κεφαλονιά, τα ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ερείπεια Ιερών του Απόλλωνα είναι μέχρι στιγμής τρία (3). Ένα σε ένα λόφο ακριβώς πάνω από το Φισκάρδο, όπου ανακαλύφθηκαν τα ερείπια τρίκλιτου χριστιανικού ναού του 6ου αιώνα μ.Χ. "χτισμένα" πάνω σε ερείπια Ιερού του Απόλλωνα. Ένα στη Σάμη, μέσα από τα Κυκλώπεια τείχη της αρχαίας Σάμης όπου σώζονται, τμήμα του τείχους του Ναού του Απόλλωνος και η Ιερή του πλευρά και τέλος στο ιερό που ο συγγραφέας αναφέρεται, στη Σκάλα, όπου μετά τις πρόσφατες έρευνες αποδεικνύεται ότι πρόκειται για το σημαντικότερο, μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο αρχαίο ναό του νησιού. Δεν είναι όμως ένας μεμονωμένος ναός. Είναι μέρος ενός συγκροτήματος, ένας σταθμός υποδοχής των ναυτικών, που πήγαιναν δυτικά. Τόπος για τις λατρευτικές ανάγκες των ναυτικών. Με τα τείχη του γύρω από το ναό, με στοές και άλλους χώρους. Αυτός ο Ναός-Ιερό του Απόλλωνα μαζί με τον Ναό-Ιερό του Ποσειδώνα, που ανακαλύφθηκε στα Βάτσα της Παλλικής που ήταν ο τελευταίος σταθμός των ναυτικών, πριν από το ταξίδι για την Ιταλία, όχι μόνο καταρρίπτει την "λογική" εξήγηση του συγγραφέα, ότι δηλαδή η τότε ναυσιπλοΐα γινόταν costa-costa, αλλά επιβεβαιώνει τον Όμηρο, τον Στράβωνα κ.α. πως το "πέρασμα" ανάμεσα της Κεφαλονιάς και Λευκάδας με την αντίκρυ ακτή της Ακαρνανίας, ήταν φόβος και τρόμος των ναυτικών της τότε εποχής, από τους πειρατές που "νέμονταν" της Εχινάδες και Τηλεβοίδες νήσους! Και κάτι ακόμη περισσότερο σημαντικό: Τα ταξίδια τότε, στην ανοιχτή θάλασσα ήταν καθημερινό φαινόμενο!
