ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΙΛΙΣΤΡΙΝΙ

 ΕΝΑ  ΝΕΟ   ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ  ΒΙΒΛΙΟ

Ένα  νέο βιβλίο εκδόθηκε  από τις  εκδόσεις  Π. Κούλης, Γραφικές Τέχνες, Πάτρα, με την επιμέλεια του καπετά – Γιώργου Σπηλιώτη, αναφερόμενο στην βιογραφία του καπετά – Στάθη  Τραυλού με τίτλο

                  ΚΟΙΤΩΝTΑΣ   ΜΕΣΑ ΑΠΟ  ΤΟ  ΦΙΛΙΣΤΡΙΝΙ

Θεωρώ  τιμή μου το ότι ο καπετά - Στάθης  Τραυλός, μου εμπιστεύτηκε  το χειρόγραφο της βιογραφίας του για να δημιουργήσω αυτό το λεύκωμα  ως ένα  οικογενειακό του κειμήλιο.  O καπετά – Στάθης,  αφού ταξίδεψε ανά τον  κόσμο για σαράντα χρόνια και πέρασε πολλές φορές από τις  «Συμπληγάδες πέτρες» αγκυροβόλησε στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Σκάλα της Κεφαλονιάς.  Από το αραξοβόλι του  κάπου - κάπου βάζει στην τσέπη  το ναυτικό φυλλάδιο, βάζει  στον ώμο το ναυτικό του σάκο, αυτόν που κρατά στη μνημοσύνη του και  μπαρκάρει πάλι…     ανεβαίνει στη γέφυρα το πλοίου, ακουμπά στη κουπαστή και  αγναντεύοντας το πέλαγος  αφήνει το νου να ταξιδεύει  εκεί που ταξίδευε  τα χρόνια της  ζέουσας νιότης.

Εμείς οι ναυτικοί κι αν παροπλίσαμε

και πιάσαμε  στεριάς  αραξοβόλι

δεν σταματούνε  τα ταξίδια μας

ξανά  στην ερωμένη  θάλασσα γυρνάμε.

Ο ναυτικός  ο σάκος μας γεμάτος

μ’ αναμνήσεις, φουρτούνες λιμανιάτικες,

μποφόρια και τυφώνες για ν’ έχουμε

αποθέματα  στα γηρατειά να λέμε.

                                     Καπετά – Γιώργος Σπηλιώτης

Στο παρόν λεύκωμα, η ζωή του καπετά – Στάθη Τραυλού ξεδιπλώνεται έτσι που κρατά τον αναγνώστη  μπαρκάδο και άλλοτε  από τη γέφυρα του πλοίου και άλλοτε  τριγυρνώντας  στα λιμάνια του κόσμου  παρακολουθεί  τη ζωή του ναυτικού.

Στο ημερολόγιό του ο καπετά – Στάθης πέραν από τα συμβάντα στο πλοίο κατέγραφε  πληροφορίες για τα λιμάνια,  τα αξιοθέατα,  για τους ανθρώπους και την ιστορία τους  σε κάθε τόπο που επισκέφθηκε.   

Βρεθήκαμε παροπλισμένοι και άγνωστοι κάποια μέρα,  αφού ο χρόνος και η αρμύρα άφησαν τα χνάρια τους πάνω μας.   Η συζήτηση απεκάλυψε ότι ο καπετά – Στάθης έχει κρυμμένα κάποια ποιήματα από τα χρόνια που ταξίδευε. Αυτό ήταν το κέντρισμα για μια νέα  γνωριμία με τον καπετά-Στάθη.

Αρχικά, δειλά – δειλά  μου εμπιστεύθηκε μερικά από τα ποιήματά του μη πιστεύοντας στην αξία τους. Όταν τα διάβαζα βούρκωσα, ιδιαίτερα με το  ποίημα «Το  Καμούνι».   Όλα εκφράζουν  εμπειρίες της  θαλασσινής ζωής, είναι γεμάτα ευαισθησία και ποτισμένα από θαλασσινή αρμύρα.

Περιγράφοντας  το δρόμο της  ζωής του, αρχικά σαν  αεροπόρος στη Σχολή Ικάρων και μετά σαν ναυτικός φαίνονται  τα εφόδια, που του έδωσαν  ο δάσκαλος πατέρας του και η μάνα του, σχετικά με τις αξίες της ζωής και νουθεσίες τις οποίες  κράτησε με απέριττη ευλάβεια.  Ο δρόμος του σπαρμένος με  αγκάθια και πέτρες, που αν και «ξυπόλητος» μπόραγε να ξεπερνά με μόνο όπλο του την πίστη σε αυτό που έκανε, τη σκληρή δουλειά  και την αποφασιστικότητα.  Έγινε παράδειγμα «ανθρώπου - καπετάνιου»  προς  μίμηση.  

 Η Ένωση Πλοιάρχων σ’  ένα κατάμεστο από κόσμο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς απένειμε  Βραβείο στο καπετά Στάθη Τραυλό,  όταν το 1977  πλοίαρχος  στο  “M/V ΣΑΜΟΣ”    με κίνδυνο της ζωής του πληρώματός του   πραγματοποίησε διάσωση  του πληρώματος του Ελληνικού πλοίου “ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ  IV ” και  η Ύπατη Αρμοστεία για τους πρόσφυγες του ΟΗΕ τίμησε   τον  αλτρουϊσμό και τη φιλανθρωπία των Ελλήνων πλοιάρχων, οι οποίοι διέσωσαν εκατοντάδες  φυγάδες του κομμουνιστικού παράδεισου από το  Βιετνάμ (ως έγραψεν ο τύπος).

Κινδυνεύοντας, οι Έλληνες πλοίαρχοι όπως είπαν ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας της ΠΕΠΕΝ οι κ.κ. Ιωάννης Ψαρράς και Αθ. Βαρίνος  διέσωσαν από το 1978 μέχρις το 1986  (8.000 ) πρόσφυγες και (350)  ναυαγούς πολλές φορές με κίνδυνο της  ζωής τους.

Στην ίδια τελετή ο Ελληνικός Ερυθρός  Σταυρός έδωσε  τιμητικές διακρίσεις,  σε  αυτούς που διέσωσαν κινδυνεύοντα άτομα στη θάλασσα  1979 – 1983,  σε Έλληνες πλοιάρχους  Δ. Κυραζή,  Ευστάθιο  Τραυλό, Σ. Πεπέ, Ε. Μιχαλέτο και Β. Τσακιρέλη.

Συγχαρητήρια  καπετά -Στάθη

Καπετά – Γιώργος  Σπηλιώτης

Το Καμπούνι  

  

Σε βλέπω στα όνειρά μου να προβάλεις

σαν την γοργόνα απ’ το κύμα το λευκό

και μια γοητεία κάποιας ηδονής μεγάλης

μου ξαναφέρνεις τότε μέσα στο μυαλό.

Με το πλατύστηθο κορμί σου γυμνωμένο

κατάφατσα στη μπόρα, στο βοριά

μοιάζει με άγαλμα αρχαίο, αντρειωμένο,

που βρέθηκε στο πέλαγος μακριά.

Η τρίαινα σαν το αντάριασμα σκορπάει

και ξεσηκώνει με στη θάλασσα βουνά

κάποιο καπούνι βλέπω πάλι να ορμάει

σαν τον φαντάρο  που τη μάχη  αψηφά.

Δέρνεται ολημερίς απ’ τη φουρτούνα

κι’ από ανέμους όπου κι αν στραφείς

στις  καταιγίδες την απαίσια μουρμούρα

στήνεις αυτί τα μυστικά να αφουγκραστείς.

Σαν φάντασμα η όψη σου τρομάζει

κάτω απ’ την ομίχλη σαν φανεί

κι ο Χάρος παραστέκει και καγχάζει

μήπως τρακάρεις  κάποιον άλλον και χαρεί.

Μα στο μουράγιο όταν είσαι πλευρισμένο

και σε θωρώ από του ντόκου την πλευρά

λαμποκοπάς κάτω από τον ήλιο ευτυχισμένο

που  ’φτασες σώο στο λιμάνι σου ξανά.

Στα σπλάχνα τα δικά σου μπήκα  Μούτσος

και    ’γεύτηκα άπληστα τσ’ αρμύρας το φαΐ

εκεί πρωτάρχισα σαν νάμουν κάποιος Σούτσος

να γράφω στοίχους με κατράμι στο πανί.

Τώρα από τη γέφυρα μακριά σε ατενίζω

μα δεν ξεχνώ τα χρόνια εκείνα τα παλιά

και άθελά μου συγκινούμαι και δακρύζω

σαν βλέπω εσένα, τα κατράμια, τα σχοινιά.

Νέα  Ορλεάνη  Οκτώβριος 1976

Καπετάν Ευστάθιος  Τραυλός

Πλοίαρχος του  ΕΥΡΙΛΟΧΟΣ

           Δεξιά ο καπετά – Στάθης Τραυλός και  αριστερά ο καπετά – Γιώργος  Σπηλιώτης, 2015