ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΒΑΣΙΛΗ ΛΟΡΕΤΖΑΤΟ

Ξυπνήστε επιτέλους!

Οι φορολογικοί και λοιποί διωγμοί που υφίστανται ήδη οι Έλληνες θα ενταθούν στο μέλλον – αφού έχουν καταδικασθεί να πληρώσουν για τα χρέη της χώρας τους, παρά το ότι ένα μεγάλο μέρος τους δεν οφείλεται καθόλου στην ίδια, αλλά στην πολιτική που της επιβλήθηκε μετά το 2010 από την Τρόικα

.

.

.

«Όταν οι Γερμανοί θέλουν να επιβληθούν σε ένα σκυλί τους, «εκπαιδεύοντας» το για να τους υπακούει, του δίνουν μεταξύ άλλων πολύ λίγη τροφή, τιμωρώντας το για τυχόν ανυπακοή του – είτε πραγματική, είτε ενδεχόμενη (προληπτικά). Το διατηρούν λοιπόν συνεχώς πεινασμένο, έως ότου υποταχθεί εντελώς – δείχνοντας του βέβαια πως υπάρχει τροφή, άρα ελπίδα και προοπτική να πάψει κάποτε να πεινάει, αλλά χωρίς να του επιτρέπουν να την αγγίζει μόνο του.

Κατ’ αναλογία, όταν κανείς διαπιστώνει πως οι δόσεις, με τις οποίες χρηματοδοτείται η Ελλάδα καθυστερούν πάντοτε, είναι συνεχώς λιγότερες από τις συμφωνηθείσες, ενώ απαιτούνται έναντι πολλαπλά ανταλλάγματα, εκτός από την πλήρη υποταγή των εκάστοτε κυβερνήσεων της χώρας καθώς επίσης των Πολιτών, με την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους  να μετατίθεται συνεχώς στο μέλλον, δεν μπορεί παρά να το συγκρίνει με το παράδειγμα του συμπαθούς κατοικίδιου – κατανοώντας έτσι πού οφείλεται η συλλογική αποχαύνωση που επικρατεί πλέον στην πατρίδα μας«

.

Άποψη

Στο πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματική, άμεση Δημοκρατία, η μοναδική προστασία των Πολιτών από τυχόν συμμορίες που δημιουργούνται, από την ενδεχόμενη διαπλοκή της νομοθετικής, κυρίως δε της εκτελεστικής εξουσίας με την οικονομική Ολιγαρχία και με τα ΜΜΕ, είναι ασφαλώς ο τρίτος πυλώνας – η Δικαστική εξουσία.

Όταν όμως μία χώρα ευρίσκεται υπό την κατοχή των δανειστών της οι οποίοι, όπως στο οδυνηρό παράδειγμα των ελληνικών τραπεζών, επιβαρύνουν συνεχώς τους Πολίτες με νέα χρέη (εν προκειμένω με 40 δις € ή με 15 ετήσια ΕΝΦΙΑ, χωρίς να γνωρίζει κανείς τι θα απογίνει με τα 140 δις € ή ακόμη περισσότερα των εγγυήσεων του δημοσίου), έχοντας αντικαταστήσει το Σύνταγμα με τα μνημόνια και τους νόμους με τις δικτατορικές εντολές της Τρόικας, η τρίτη δημοκρατική εξουσία αδυνατεί να λειτουργήσει.

Πόσο μάλλον αφού δεν διαπλέκεται και δεν διαφθείρεται τόσο εύκολα, όπως οι δύο άλλες, ενώ δεν έχει την παραμικρή βοήθεια από τα ΜΜΕ – τα οποία όχι μόνο δεν αναφέρουν την αλήθεια στους Πολίτες αλλά, πολύ χειρότερα, ορισμένα από αυτά τους αποπροσανατολίζουν, έτσι ώστε να μην αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα τους. Αρνούμαστε βέβαια να αποδεχθούμε τη «συναλλαγή» με την κυβέρνηση που προσάπτεται στη Δικαιοσύνη, με κριτήριο την αύξηση των αποδοχών των ανωτάτων δικαστικών που λέγεται ότι τους προσέφερε ο πρωθυπουργός – κάτι με το οποίο δεν είναι δυνατόν να συμφώνησαν, λειτουργώντας συντεχνιακά και αδιαφορώντας για τα δεινά των υπολοίπων.

Περαιτέρω, όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους στυγνά εγκλήματα, όπως το ξεπούλημα της χώρας, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον της, η Δικαστική εξουσία οφείλει να παρεμβαίνει, όσο και αν της κοστίσει κάτι τέτοιο – ενώ δεν πρέπει να δέχεται κανένα απολύτως προνόμιο, εάν δεν προσφέρονται ανάλογα στους υπόλοιπους Έλληνες.

Εκτός από τη Δικαστική εξουσία βέβαια, οφείλουν να προστατεύσουν την Ελλάδα και οι δικηγορικοί σύλλογοι – οι οποίοι είναι επίσης υπεύθυνοι για την τήρηση των κανόνων, καθώς επίσης των νόμων που εγγυώνται την απονομή της δικαιοσύνης, σε ένα κράτος που δεν θέλει να μετατραπεί σε αποτυχημένο ή/και σε ζούγκλα. Επίσης οι σύνδεσμοι των λογιστών, όπως και των άλλων επιστημόνων, οι οποίοι έχουν ασφαλώς περισσότερες γνώσεις από τους απλούς Πολίτες – κυρίως δε, μεγαλύτερες δυνατότητες.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως οι Ισλανδοί οδήγησαν στη φυλακή όλους τους υπεύθυνους της δικής τους τραγωδίας – μεταξύ των οποίων αρκετούς τραπεζίτες. Διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να θέσουν υπό καθεστώς χρεοκοπίας τις τράπεζες, εθνικοποιώντας τες με στόχο την προστασία των Πολιτών – όπως θα ήταν υποχρεωμένη η Ελλάδα, εάν ακολουθούσε το δρόμο της στάσης πληρωμών, αποδίδοντας τις ευθύνες της χρεοκοπίας της σε αυτούς που πραγματικά ανήκουν.

Βέβαια, η χρεοκοπία είναι ένα εξαιρετικά οδυνηρό γεγονός, το οποίο δεν μπορεί να συστηθεί από κανέναν σε μία χώρα. Ακόμη πιο οδυνηρή είναι όμως η πτώχευση, αφού προηγηθεί η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, η οποία ευρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στην Ελλάδα – κρίνοντας από το γεγονός ότι, κρατική περιουσία αξίας άνω των 300 δις € έχει δοθεί ως εγγύηση στους δανειστές «αντί πινακίου φακής» με το τρίτο μνημόνιο, ενώ η εξαιρετικά υποτιμημένη ιδιωτική ανήκει κατά ένα μεγάλο μέρος της στις ξένες πλέον τράπεζες, οι οποίες θα την κατασχέσουν και θα την πλειστηριάσουν.

Ελάχιστοι βέβαια συνειδητοποιούν πως με την ανεργία, καθώς επίσης με τις συνεχείς μειώσεις των μισθών και των εισοδημάτων που προηγήθηκαν του εγκλήματος, αφενός μεν έχουν απαξιωθεί τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, αφετέρου τους έχει έμμεσα απαγορευθεί να εξυπηρετούν τα δάνεια τους – ενώ οι υπερβολικοί φόροι λειτουργούν ουσιαστικά ως η χαριστική βολή για πάρα πολλούς δανειολήπτες, οι οποίοι κάποια στιγμή θεώρησαν πως είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα μικρό σπίτι, εμπιστευόμενοι την πατρίδα τους.

Κρίνοντας δε από τις ειδήσεις που αφορούν τις νέες μεθόδους και τους νέους ελέγχους των εισοδημάτων και της περιουσίας των Ελλήνων, εύλογα συμπεραίνει κανείς πως οι φορολογικοί διωγμοί που υφίστανται ήδη, θα ενταθούν στο μέλλον – αφού έχουν καταδικαστεί να πληρώσουν για τα χρέη της χώρας τους, ένα μεγάλο μέρος των οποίων δεν οφείλεται καθόλου στην ίδια, αλλά στην πολιτική που της επιβλήθηκε μετά το 2010 από την Τρόικα (το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων).

Υπάρχουν πάντως αρκετοί πίνακες που καταγράφουν πού τοποθετούν οι Ευρωπαίοι Πολίτες τα χρήματα τους – όπως ο κατωτέρω, από τον οποίο διαφαίνεται πως οι Έλληνες διατηρούν τα χρήματα τους κυρίως σε ρευστά, στα σπίτια τους, φοβούμενοι τις εξελίξεις στη χώρα τους.