Γ κ ρ ί γ κ λ ι ς» η «γλωσσοειδής ίωση» και οι προθάλαμοί της

«Γ κ ρ ί γ κ λ ι ς»

η «γλωσσοειδής ίωση» και οι προθάλαμοί της

Α΄.   ΕΙΣΑΓΩΓΗ

    Ας ασχοληθούμε λίγο με μια «γλωσσοειδή ίωση», τη λεγόμενη «γκρίγκλις»,  η οποία φούντωσε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα μέσα από τη χρήση της ηλεκτρονικής οθόνης και προωθήθηκε κατάλληλα από επιτήδειους. Ας ασχοληθούμε και με κάποιους από τους προθαλάμους της «γκρίγκλις», δηλαδή με κάποιες από τις συνθήκες που ευνοούν και επωάζουν την ανάπτυξή της, όπως:

- τις ξενόγλωσσες –κυρίως αγγλικές- επιγραφές που έχουν πολλά μαγαζιά, γραφεία και εταιρείες στη χώρα μας, χωρίς να συνοδεύονται από ελληνόγλωσσες επιγραφές, κατά παράβαση του ν. 2946/2001.

- τα σχολικά βιβλία που περιέχουν πλήθος όρων και φράσεων, συνήθως από την αγγλική γλώσσα, μη μεταφρασμένων στα ελληνικά.

- τα Μ.Μ.Ε. που ανάμεσα στους εκφωνητές τους έχουν και ημιμαθείς ή αμαθείς οι οποίοι κακοποιούν την ελληνική γλώσσα με ποικίλους τρόπους: με λάθη λόγω άγνοιας, με χρήση άγνωστων στους πολλούς ξένων λέξεων και φράσεων κλπ.

- την αποκλειστικά αγγλόφωνη μουσική υπόκρουση αθλητικών εκπομπών, η οποία μας λερώνει τα αυτιά.

- τις αγγλο-υπόγραφες ανοησίες, από αυτές που λερώνουν τους τοίχους γραμμένες με μεγάλα γράμματα ως συνθήματα, είτε ρυπαίνουν τους δρόμους τυπωμένες σε χαρτιά, τόσο στις ελληνικές πόλεις όσο και στην ύπαιθρο χώρα.

    «Γκρίγκλις», ξενόγλωσσες επιγραφές, ατυχής ορολογία σχολικών βιβλίων, αμαθείς εκφωνητές Μ.Μ.Ε., αγγλόφωνη μουσική υπόκρουση αθλητικών εκπομπών, αγγλο-υπόγραφες ανοησίες κι ένα σωρό ακόμη παρόμοιες εκφάνσεις, σχετίζονται μεταξύ τους στενά: το ένα ευνοεί να γεννηθεί το άλλο και χρήστες ή δράστες είναι συνήθως τα ίδια άτομα.

    Δεν μας έφτανε η αγραμματοσύνη ή φτωχή παιδεία πολλών (ακόμη και πτυχιούχων!), δεν μας έφτανε η ντόπια ανοησία και ο ραγιαδισμός, ήρθαν τώρα καινούργιες δυνάμεις να ενισχύσουν το βασίλειο της ανοησίας και της υποτέλειας.

 

Β΄.  ΤΙ  ΕΙΝΑΙ  Η  «ΓΚΡΙΓΚΛΙΣ»

    Είναι γνωστό ότι τα όρια του ανθρώπινου μυαλού φτάνουν ως εκεί που φτάνει η γλώσσα την οποία χρησιμοποιεί. Με άλλα λόγια εφ` όσον η χρησιμοποιούμενη γλώσσα είναι φτωχή, δίχως πλούτο έκφρασης και χωρίς σαφήνεια, αναγκαστικά και τα μυαλά που την χρησιμοποιούν είτε είναι ήδη φτωχά, είτε τείνουν να φτωχύνουν. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα εάν οι χρήστες είναι συνειδητά ενεργούμενα επιτήδειων, ή καταντούν έστω και άθελά τους τέτοια υποχείρια ενεργούμενα.

    Η «γλωσσοειδής ίωση» -όπως την αποκαλέσαμε- που ονομάζεται «γκρίγκλις» είναι μια καρικατούρα γλώσσας. Γράφεται με λατινικούς χαραχτήρες, χρησιμοποιεί συνήθως τις ελληνικές λέξεις ανάκατες με λίγες λέξεις εγγλέζικες, έχει σε συχνή χρήση συντομογραφίες κάθε λογής. Τις ελληνικές λέξεις τις παραποιεί σε απλουστευτική μορφή με λατινικά γράμματα, για παράδειγμα η λέξη ειρήνη γίνεται irini, η λέξη οινοποιείο (αν φτάνουν σε τόσο δύσκολη λέξη!) γίνεται inopiio, η λέξη φύλλο γίνεται filo. Άλλοτε προσπαθεί να κρατήσει την ιστορική μας ορθογραφία –με κωμικό τρόπο!- και άλλοτε όχι: η λέξη ώρα γίνεται wra ή ora και η λέξη σχήμα γίνεται sxhma ή sxima ή schima. Ως προς τις συντομογραφίες, αυτές είναι τόσο αυθαίρετες που μερικές φορές γίνονται ακατανόητες. Ενίοτε οι συντομογραφίες έχουν γίνει συνθηματικές, για παράδειγμα το m σημαίνει σε πολλούς χρήστες μαλάκας. Γενικώς αποδεκτοί κανόνες δεν υπάρχουν, καθένας κάνει ό,τι θέλει!

    Την «γκρίγκλις» χρησιμοποιούν σήμερα στην Ελλάδα πολλοί νέοι, μαθητές συνήθως, για να στέλνουν ηλεκτρονικά μηνύματα με κινητά τηλέφωνα ή με υπολογιστές, να συνεννοούνται μεταξύ τους και να προβάλλονται σε ιστοσελίδες κλπ. Δεν χρειάζεται γνώση ορθογραφίας, ταχύτατα την πληκτρολογούν μανιωδώς τα νεανικά δάχτυλα με ύφος περισπούδαστο ότι κάνουν κάτι που δεν το μπορούν οι μεγάλοι, ή δεν το καταλαβαίνουν, ή δεν το θέλουν. Προβάλλεται έτσι ως μόδα των πιτσιρίκων.

    Είναι όμως άραγε ανώδυνη η χρήση της «γκρίγκλις» και πρόκειται για ένα περιθωριακό φαινόμενο, παροδικό; Ας εξετάσουμε αυτά τα ζητήματα.     

    Ανώδυνη δεν είναι η χρήση της «γκρίγκλις», αντιθέτως είναι επώδυνη και ζημιογόνα, διότι αποκόβει σε μεγάλο βαθμό το παιδί – χρήστη από τη μητρική του γλώσσα, φτωχαίνοντας έτσι το νου του. Επιπλέον του κλέβει χρόνο και δυνατότητα να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, με τη μουσική, με το χορό, το καθηλώνει και το φυλακίζει μπροστά σε μια οθόνη.

    Η χρήση της «γκρίγκλις» δεν είναι ένα περιθωριακό φαινόμενο, έχει αρχίσει να παίρνει ανησυχητικά μεγάλες διαστάσεις, ήδη είδαμε τις πρώτες από τηλεοράσεως διαφημίσεις σ` αυτήν (σε προϊόντα –τι άλλο;- κινητής τηλεφωνίας -Βόνταφον, Σεπτ. 2011). Βλέπουμε διαφημίσεις προϊόντων και υπηρεσιών, αφίσες διαφημιστικές νυκτερινών κέντρων και προσκλήσεις σε πάρτι χωρίς μια λέξη με ελληνική γραφή, αλλά γραφή μόνο στη «γκρίγκλις».     Πολλά παιδιά - κανακάρηδες των γονέων τους– συνεχίζουν τη χρήση της «γκρίγκλις» και στα φοιτητικά τουλάχιστον χρόνια, με ανάλογη φτώχεια στην ικανότητα έκφρασης στη μητρική τους γλώσσα και άρα υποχρεωτικά με ανάλογη μαλάκυνση εγκεφάλου. Φανταστείτε τι επαναστάτες του γλυκού νερού, τι νεροκουβαλητές μπορούν να γίνουν αυτά τα παιδιά.

    Δεν γνωρίζουμε εάν υπάρχει νομοθεσία που να μας προστατεύει από την προκλητική κακοποίηση της επίσημης γλώσσας μας και μέσα από κρατικά ΜΜΕ μάλιστα. Αλλά αυτά τα ίδια τα κρατικά ΜΜΕ (ραδιόφωνο και τηλεόραση) είναι εκείνα που συνοδεύουν τις εκπομπές αθλητικών γεγονότων, ιδιαίτερα αγαπητές στη νεολαία, μόνο με αγγλόφωνα τραγούδια. Αυτή η αποκλειστικότητα της εγγλέζικης γλώσσας επωάζει και γεννά, ως φυσική συνέπεια, την αναφερόμενη κακοποίηση της γλώσσας μας.

Γ΄.   ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΕΣ  ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ

    Ο νόμος 2946 / 2001 (ΦΕΚ Α΄ 224) ορίζει:

Άρθρο 6 .  Επιγραφές

    1. Οι επιγραφές με τις οποίες προσδιορίζεται η θέση, η διεύθυνση, η ιδιότητα ή η επαγγελματική δραστηριότητα φυσικού προσώπου, ή η επωνυμία και το αντικείμενο δραστηριότητας, ενώσεως φυσικών προσώπων ή νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου γράφονται υποχρεωτικώς στην ελληνική γλώσσα. Επιτρέπεται επιπρόσθετη αναγραφή της επιγραφής σε άλλη γλώσσα με μικρότερα στοιχεία.

    2. … Σε όσους παραβαίνουν τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου … επιβάλλεται πρόστιμο ύψους διακοσίων χιλιάδων έως δύο εκατομμυρίων (200.000 – 2.000.000) δραχμών, ανάλογα με τις περιστάσεις και τη βαρύτητα της παράβασης, υπέρ του Δήμου …

Άρθρο 8.  Διοικητικές κυρώσεις

    2. Το πρόστιμο επιβάλλεται με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στα διοικητικά όρια του οποίου τελέστηκε η παράβαση, ή του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας σε περίπτωση που η παράβαση τελέστηκε κατά μήκος των εθνικών οδών, του σιδηροδρομικού δικτύου, των αυτοκινητοδρόμων, των οδών ταχείας κυκλοφορίας, καθώς και στους χώρους των σταθμών εξυπηρέτησης αυτοκινήτων (Σ.Ε.Α.). Το πρόστιμο εισπράττεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων και αποδίδεται στον οικείο Ο.Τ.Α. α΄ βαθμού, ή, προκειμένου για το πρόστιμο που έχει επιβληθεί με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας, στο Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας.

    Πολλές είναι οι παραβάσεις των ως άνω διατάξεων αυτού του νόμου, όσο δε μένουν ατιμώρητες θα αυξάνονται, αφού η ανοχή και η ατιμωρησία φέρνουν την ασυδοσία.

    Είναι καιρός οι πολίτες και οι συλλογικοί φορείς να ασχοληθούν με το σοβαρό αυτό ζήτημα, καταγγέλλοντας συγκεκριμένες παραβάσεις. Και είναι καιρός οι Δήμοι να δώσουν την πρέπουσα σημασία, διότι ουδεμία δικαιολογία ευσταθεί για ανοχή των αποκλειστικά ξενόγλωσσων πινακίδων. Η μη αναγραφή των πινακίδων στην ελληνική γλώσσα δίνει αφορμή στους ξένους επισκέπτες, ακόμη και στις τουριστικές περιοχές, για ειρωνικά σχόλια σε βάρος της χώρας μας, αφού στα δικά τους τουριστικά μέρη αυτή η δουλοπρέπεια ουδόλως συμβαίνει. Αυτή η ανοχή της δουλοπρεπούς παρανομίας θίγει όχι μόνο τους Έλληνες, αλλά –αντίθετα από ό,τι πολλοί πιστεύουν- δεν αρέσει και στους ξένους επισκέπτες μας.   

Δ΄.   ΟΡΟΛΟΓΙΑ  ΣΧΟΛΙΚΩΝ  ΒΙΒΛΙΩΝ

    Είναι αλήθεια ότι παγκοσμίως οι ανθρώπινες γνώσεις αυξάνονται με γρήγορο ρυθμό και είναι δύσκολο να παρακολουθηθούν. Κάποιοι υπολόγισαν ότι κάθε 10 -12 χρόνια οι ανθρώπινες γνώσεις συνολικά διπλασιάζονται, ο ρυθμός δε αύξησης των γνώσεων ολοένα επιταχύνεται. Παρά ταύτα είναι ανάγκη να έχει κάθε γλώσσα κανόνες σχετικά με τους εισαγόμενους ξένους όρους και νεολογισμούς, η ανάγκη δε αυτή γίνεται πιο επιτακτική για τα σχολικά βιβλία. Έτσι σε διεθνές, σε ευρωπαϊκό αλλά και σε τοπικό επίπεδο δημιουργήθηκαν φορείς που ασχολούνται συστηματικά με αυτά τα θέματα. Αναφέρουμε κατωτέρω τους πιο σημαντικούς από αυτούς τους φορείς, γιατί υπάρχουν και άλλοι που ασχολούνται με την Ορολογία.

    Σε διεθνές επίπεδο:

- Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης (ISO – International Organization for Standardization). Ιδρύθηκε το 1947, εδρεύει στη Γενεύη της Ελβετίας. Παράγει τα βιομηχανικά και εμπορικά «πρότυπα ISO», δίνει τον συχνά αναφερόμενο στο εμπόριο αριθμό ISO σε προϊόντα. Η συντομογραφία του Οργανισμού  είναι διαφορετική σε κάθε γλώσσα  (IOS στην Αγγλική , ΟΙΝ στη Γαλλική), αποφασίστηκε όμως να χρησιμοποιηθεί  παγκοσμίως το ακρωνύμιο  «ISO»  που προέρχεται από την Ελληνική λέξη  «ίσος» (γι αυτό και πρέπει να προφέρεται ίσο και όχι άϊζο). Στην Ελλάδα μέλος του είναι ο ΕΛ.Ο.Τ.                                               

- Διεθνής Οργανισμός Ενοποιήσεως των Επιστημονικών Νεολογισμών (Organisation Internationale d' Unification des Neologismes Terminologiques, OIUNT). Η έδρα του είναι στη Βαρσοβία της Πολωνίας.

    Σε ευρωπαϊκό επίπεδο:  

- Γραφείο Ορολογίας της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Bureau de Terminologie de la Commission des Communautes Europeennes). Ιδρύθηκε το 1987, η έδρα του είναι στο Λουξεμβούργο.

- Ευρωπαϊκή Ένωση για την Ορολογία. Εδρεύει στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, ιδρύθηκε το 1996.

    Στην Ελλάδα:      

   - Γραφείο Επιστημονικών Όρων και Νεολογισμών της Ακαδημίας Αθηνών (Γ.Ε.Ο.Ν.Α.Α) ιδρύθηκε με το ΝΔ 4545 του 1966 με σκοπό:

1) Τη συγκρότηση Αρχείου Νεολογισμών της καθομιλουμένης με αποδελτίωση του ημερησίου τύπου, το γλωσσικό έλεγχο των νεολογισμών, την αποκατάσταση των εσφαλμένων ελληνικών όρων και την αντικατάσταση των ξένων με ελληνικούς, όπου κρίνεται απαραίτητο και εφόσον η χρήση δεν τους έχει ήδη καθιερώσει και τέλος την έκδοση των νεολογισμών σε περιοδικά δημοσιεύματα του Γραφείου.

2) Τη δημιουργία και καθιέρωση επιστημονικής ορολογίας σε νέους κλάδους και σύμφωνα με τα νέα δεδομένα των επιστημών.

    Το Γραφείο αυτό έχει εκδώσει μέχρι τώρα 6 τεύχη του περιοδικού του «Δελτίο Επιστημονικής Ορολογίας και Νεολογισμών».

    - Ελληνικός Οργανισμός Τυποποίησης (ΕΛΟΤ). Ιδρύθηκε το 1976 (νόμος 372/1976) και εκπροσωπεί την Ελλάδα στον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης (ISO, «ίσο»).

    - Ελληνική Εταιρεία Ορολογίας (ΕΛΕΤΟ). Ιδρύθηκε το 1992, εκδίδει το διμηνιαίο έντυπο «ΟΡΟΓΡΑΜΜΑ».

    - Υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας λειτουργούν:

Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου (ΙΕΛ), ιδρύθηκε το 1991.

Παιδαγωγικό Ινστιτούτο –Γραφείο Ορολογίας.

    - Υπό την αιγίδα του Τεχνικού Επιμελητήριου Ελλάδος (ΤΕΕ) λειτουργούν επιτροπές και γίνονται ημερίδες και συνέδρια με θέματα Τεχνικής Ορολογίας κυρίως.

    Η ύπαρξη όλων αυτών των φορέων –και άλλων ακόμη- στη χώρα μας και στο εξωτερικό δείχνει τη σπουδαιότητα και την πολυπλοκότητα του θέματος, απαιτείται όμως επαρκέστερη δράση και καλύτερος συντονισμός.

    Η πλημμυρίδα γλωσσικών ξενισμών στην καθημερινότητά μας, η αβασάνιστη και ερασιτεχνική λεξιπλασία που κάνουν αρκετοί μεταφραστές από ξένη γλώσσα στα ελληνικά, ας μένουν έξω τουλάχιστον από τα σχολικά βιβλία. Ξένη ορολογία πρέπει να μεταφράζεται και νεολογισμοί πρέπει να χρησιμοποιούνται, αλλά με εγκυρότητα και επιστημονική επάρκεια. Είναι άλλο πράγμα ο εμπλουτισμός της γλώσσας μας με νέες ξένες λέξεις, όπου υπάρχει ανάγκη και άλλο πράγμα ο γλωσσικός πιθηκισμός από δήθεν πρωτοπορούντες ξενομανείς, ενώ υπάρχουν δόκιμες σύντομες και εύηχες ελληνικές λέξεις.

    Δίνουμε μερικά παραδείγματα προκλητικών του γλωσσικού μας αισθητήριου ξενισμών, ενώ υπάρχουν δόκιμες ελληνικές λέξεις και εκφράσεις:

• προτζέκτορας , αντί προβολέας
• τεστάρω, αντί δοκιμάζω
• ρέκορντγούμαν, αντί πρωταθλήτρια
• φορμάτ, αντί σχήμα
• ντράιβινγκ, αντί οδήγηση
• φορμάρω μοντέλο, αντί σχηματίζω πρότυπο
• θα  έχουμε μπλακ άουτ ηλεκτρικού, αντί θα έχουμε διακοπή ηλεκτρικού
• μουλτιμέντια, αντί πολυμέσα.

Ε΄.   ΑΜΑΘΕΙΣ  ΕΚΦΩΝΗΤΕΣ  Μ.Μ.Ε.

    Είναι κοινό μυστικό στην Ελλάδα ότι τα πολλά λάθη που ακούγονται από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο αποβλακώνουν το θεατή –ακροατή. Ημιμαθείς ή αμαθείς εκφωνητές κρατικών και ιδιωτικών Μ.Μ.Ε. χωρίς γνώση Γεωγραφίας και Ιστορίας, χωρίς γνώση του Συντακτικού της ελληνικής γλώσσας, με μια διάθεση να φανούν ξύπνιοι και ότι είναι μέσα στην σύγχρονη εποχή, αποκαλύπτουν τη γύμνια τους. Και αφού πολύς κόσμος τους ακούει, ο λόγος τους κάνει βέβαια πολλαπλάσιο κακό από ό,τι μπορεί να κάνει ο λόγος ενός  αμαθούς ιδιώτη.

    Ανθολογούμε εν συντομία ελάχιστα «μαργαριτάρια» τους:

- Τα Σιάτιστα, αντί η Σιάτιστα (η ιστορική πόλη του Νομού Κοζάνης).

- Η νήσος Μυτιλήνη, αντί η νήσος Λέσβος (πρωτεύουσα της οποίας είναι η Μυτιλήνη).

- Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι!, αντί Ζήσε μαύρε γάιδαρε να φας το Μάη τριφύλλι.

- Πολλές μπάλες πήρε ο παίκτης, αντί πολλές μπαλιές πήρε ο παίκτης.

- Τα πάρτις, αντί τα πάρτι.

ΣΤ΄.   ΑΓΓΛΟΦΩΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΥΠΟΚΡΟΥΣΗ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ

    Ο κρατικός τζόγος στην Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο φόρτε του: προ-πο, λότο, πρώτο, τζόκερ και στοίχημα, απαρτίζουν έναν αποτελεσματικό τρόπο φορολόγησης της ανδρικής κυρίως βλακείας από το Κράτος. Και δεν φτάνει αυτό, αλλά συνοδεύονται οι αθλητικές εκπομπές στα κρατικά ΜΜΕ (στο κρατικό ραδιόφωνο κυρίως) με αποκλειστικά αγγλόφωνη μουσική υπόκρουση! Μάλιστα οι νεολαίοι το βιώνουν αποκλειστικά έτσι, δεν διανοούνται πολλοί νεολαίοι ότι μπορεί να υπάρξει αθλητική εκπομπή στο ραδιόφωνο χωρίς αγγλόφωνη μουσική υπόκρουση, έτσι το βίωσαν από μικροί, δεν γνωρίζουν κάτι άλλο εν προκειμένω.

    Είναι όντως εκνευριστικό, αλλά όμως έτσι συμβαίνει. Φαίνεται ότι το Ελληνικό Κράτος σφυρηλατεί και με τη χρήση της «γκρίγκλις» τους υποτελείς –αφού η δύναμη της μουσικής είναι γνωστή- οι οποίοι θα είναι πειθήνιοι αποδέκτες της αγγλο-αμερικανόδουλης παγκοσμιοποίησης! Και για να μην είμαστε τόσο κατηγορηματικοί ας το διατυπώσουμε αλλιώς: Το Κράτος  σφυρηλατεί είτε ανέχεται να σφυρηλατούνται και με τη χρήση της «γκρίγκλις» υποτελείς, με πράξη ή με παράλειψη καθήκοντος το έγκλημα συμβαίνει.

    Τι να σου πουν ύστερα αυτά τα παιδιά και σε τι να επαναστατήσουν από τα κακώς κείμενα; Οι αντιστάσεις τους αμβλύνθηκαν, η ταυτότητά τους υπονομεύτηκε, η γλώσσα τους ακρωτηριάστηκε, τους είναι άγνωστη η εθνική ανεξαρτησία. Αμείλικτες είναι οι αμφιβολίες που προβάλλουν εφιαλτικά για τα βλαστάρια της «γκρίγκλις»:

- Θα τα πειράξει αν η Τουρκία, υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ, εμποδίζει να φτιαχτεί ο αγωγός μεταφοράς ρωσικού πετρελαίου μέσω Βουλγαρίας στην Αλεξανδρούπολη; Ή για το ότι δεν τολμά η χώρα μας να εκμεταλλευτεί πετρελαϊκά αποθέματα που υπάρχουν στο Αιγαίο;

- Θα τα πειράξει εάν τα Σκόπια, υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ και της Τουρκίας σφετερίζονται το όνομα της Μακεδονίας και έχουν αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος της χώρας μας, μέχρι και τη Χαλκιδική;

- Θα ευαισθητοποιηθούν εάν οι Τούρκοι αλωνίζουν σήμερα στην ελληνική Θράκη, εάν με καταπίεση και προπαγάνδα τουρκοποιούν ολοένα τους έλληνες Πομάκους στη Θράκη, ενώ αφάνισαν σχεδόν τον ελληνισμό σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο, Τένεδο;

- Πόση έγνοια μπορεί να έχουν για το Κυπριακό, το μεγαλύτερο από τα εθνικά μας θέματα και γιατί να αντιδράσουν σε ένα νέο αμερικανοκίνητο «Σχέδιο Ανάν» που θα χειραγωγήσει και θα υποτάξει την Κυπριακή Δημοκρατία;

   Ενώ έχουμε τέτοιο πλούτο από ελληνική μουσική και ελληνόφωνα τραγούδια που λίγες χώρες διαθέτουν – τραγούδια λαϊκά, ρεμπέτικα, δημοτικά, ελαφρά- εν τούτοις εκπαιδεύουμε την ψυχή των νέων μας στη γλώσσα και τον «πολιτισμό» του δυνάστη μας, αμβλύνοντας έτσι τις όποιες αντιδράσεις τους στην ξενική καταπίεση.

    Τι σχέση υπέρτερη μπορεί να έχει η αγγλική γλώσσα και ο πολιτισμός που αυτή κουβαλά με την ευγενή αθλητική άμιλλα, υπέρτερη εάν συγκριθεί με τη σχέση που έχει η ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός πολιτισμός; Σε ποιον πολιτισμό γεννήθηκε και ευδοκίμησε το αθλητικό Ολυμπιακό ιδεώδες; Γιατί, λοιπόν, η μουσική υπόκρουση και τα τραγούδια των αθλητικών εκπομπών που ακούγονται από τα κρατικά ελληνικά ΜΜΕ πρέπει να είναι στα αγγλικά – και δη αποκλειστικά στα αγγλικά, όχι σε άλλη ξένη γλώσσα- και όχι στα ελληνικά;

Ζ΄.   ΑΓΓΛΟ-ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ  ΑΝΟΗΣΙΕΣ

    Δεν μας έφταναν οι ντόπιες ανοησίες, οι οποίες ενίοτε δυναστεύουν τη νεοελληνική πραγματικότητα, κάνουμε τώρα εισαγωγή και ξένων! Οι τελευταίες κοινή επωδό έχουν το ότι είναι αγγλο-υπόγραφες, γεγονός με ξεχωριστή σημασία που έχει και τις προεκτάσεις του. Κοινά τους χαρακτηριστικά: η ανοησία, η ασυναρτησία, ο δογματισμός, ο μιμητισμός.

    Από το προϊόν γίνεται φανερό ότι είναι φτωχά μυαλά ενεργούμενα οι δράστες, ενώ οι ίδιοι μάλλον πιστεύουν ότι αποτελούν αγωνιστική πρωτοπορία για κοινωνική δικαιοσύνη και ίσως για εθνική ανεξαρτησία! Πολλά από αυτά τα ενεργούμενα φτωχά μυαλά συνεννοούνται μεταξύ τους με μηνύματα στο κινητό τηλέφωνο και στον υπολογιστή όχι στα ελληνικά, αλλά στη «γλωσσοειδή ίωση» -όπως την αποκαλέσαμε- τη λεγόμενη «γκρίγκλις». Από τα λόγια τους εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι ως κοινωνική δικαιοσύνη αναγορεύουν την αγελαία φάση ζωής των ανθρωποειδών, ότι ως εθνική ανεξαρτησία επαγγέλλονται  την αγγλο /αμερικανόδουλη –και όχι μόνο- υποτέλεια.

    Δημοσιεύουμε, ως παραδείγματα, δυο περιπτώσεις με αγγλο-υπόγραφες ανοησίες, παραθέτοντας αυτολεξεί τόσο το κείμενο όσο και την ξενόδουλη υπογραφή:

    Ελλάδα, Τουρκία, Μακεδονία

    ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία

                               antifa ska

ΣΧΟΛΙΑ: Δίπλα και ισότιμα με τις κρατικές οντότητες της Ελλάδας και της Τουρκίας βάζουν στο σύνθημα και το «κρατικό μόρφωμα» της Μακεδονίας; Έτσι όμως ακυρώνεται οτιδήποτε αντι-ιμπεριαλιστικό και αντι –εξουσιαστικό θέλουν παραπέρα να πουν. Ή απλώς χάριν ομοιοκαταληξίας οι νεολαίοι γράφουν το ποιηματάκι τους και το τραγουδάνε διαδηλώνοντας, προτού αποσυρθούν οίκαδε για να επικοινωνήσουν στη «γκρίγκλις»;

    Και ποιοι είναι αυτοί που υπογράφουν ως «αντιφα σκα»; Ποια συλλαβή λείπει από το αντιφα και ποια συλλαβή λέτε να λείπει από το σκα ;

    στα καλύτερα παιδικά όνειρα  δεν υπάρχει οικογένεια

                              red rags

ΣΧΟΛΙΟ: Να ισχύει αυτό και για τα δικά τους παιδιά; (όταν αξιωθούν να τα αποκτήσουν).

    Ποιοι είναι αυτοί που υπογράφουν ως «κόκκινες ρώγες» και τι έμμονες ιδεοληψίες άραγε να έχουν;                                                                      

                                                                                   Νικόλαος Γερ. Γαρμπής