Ο Μεγάλος γείτονας,σταδιακά ,χάνει τα Διεθνή του στηρίγματα......
Επειδή ζούμε ημέρες που συντελούνται Παγκοσμίως μεγάλες στρατηγικές ανατροπές,καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουμε,ότι η Τουρκία,μέρα με την μέρα ,χάνει τα διεθνή της ερείσματα που την στήριζαν,εξ αιτίας λαθών της.
Για δεκαετίες πολλές,όσο τα πράγματα προχωρούσαν στην συνήθη τροχιά,είχαμε προσχωρήσει όλοι μας στην άποψη,επειδή φρόντιζαν γιαυτό τα διάφορα Think tanks που μας πληροφορούσαν σχετικά,με έναν μύθο,πως η Τουρκία είναι ένας ακλόνητος Γεωστρατηγικός παράγοντας για την Δύση. Όχι πως η θέση της Γεωγραφικά άλλαξε. Παραμένει εκεί,όπου την ξέραμε.Άλλαξε ο τρόπος που αντιμετωπίζει πλέον η Τουρκία την Δύση. Εκείνο που προβληματίζει και είναι κυρίαρχο σήμερα είναι ,τι θα συμβεί εάν αλλάξει ο τρόπος που συνήθιζε να βλέπει έως τώρα η Δύση ,την Τουρκία. Η άνοδος του Ερντογάν στην εξουσία,χαιρετίστηκε αρχικά από την Διεθνή Κοινότητα,ως μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης που θα έβαζε τέλος ,στο φαινόμενο του ισλαμικού κινδύνου,που την τελευταία 20ετία είχε αρχίσει να απασχολεί ως απειλή, τον Δυτικό παράγοντα κυρίως. Αυτό που είδαμε όμως,ήταν να γιγαντώνεται ,το φαινόμενο του ισλαμικού κινδύνου και να αναπτύσσεται στις μέρες μας με την εκδοχή του τζιχαντισμού και που όπως διαρρέεται συγκρατημένα από διπλωματικές πηγές,η Τουρκία είναι ένας από τους στυλοβάτες του. Η αποτυχημένη προσπάθεια ,όπως δείχνουν τα πράγματα,δημιουργίας ενός κράτους τζιχαντιστών,μέσα στα όρια της Συρίας καθώς και οι ηγετικές βλέψεις ,αναβίωσης της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,ύστερα από μια “αθώα” αμφισβήτηση των συνθηκών αρχικά, είναι αυτό που κάνει παραδοσιακά σύμμαχες χώρες στον Αραβικό Κόσμο όπως είναι η Σαουδική Αραβία,να στέφονται πλέον και ανοιχτά εναντίον της,χαρακτηρίζοντας την πλέον ως μία από τις δυνάμεις του κακού,για την ανθρωπότητα. Οι φιλίες που εσχάτως ξεκίνησε με την Ρωσία,με αιχμή την προμήθεια των πυραύλων S-400,γυρίζοντας στην ουσία την πλάτη της στους Αμερικανούς,δημιουργούν τις προϋποθέσεις,πως, εάν και εφόσον συμβεί αυτό,θα σημάνει το τέλος της όποιας ανοχής,επέδειξαν έως σήμερα ,απέναντί της. Η εμμονή της να προβάλλει τον Κουρδικό κίνδυνο στα νότια,που σχετίζεται με την δημιουργία Κουρδικού κράτους,είναι ο πρώτος λόγος της αυξημένης νευρικότητας της, που την δημιουργία του, με κάθε δύναμη προσπαθεί να ακυρώσει.Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,που η επιδίωξη της αυτή άρχισε να γίνεται αντιληπτή,από τον Διεθνή παράγοντα,εσχάτως,καθώς ο βήχας και οι πονηρές επιδιώξεις δεν μπορούν να κρυφτούν.Το εάν έγινε, αυτό που έγινε η Τουρκία,έως σήμερα ,ήταν εξαιτίας του πλεονεκτήματος που απέκτησε (και σε βάρος παραδοσιακών συμμάχων των Αμερικανών),ως περιφερειακή Γεωστρατηγική ρυθμιστική δύναμη και ΟΧΙ ως ηγέτιδα δύναμη που εσχάτως επιδιώκει.Ο Διεθνής παράγοντας ,μέρα με την μέρα,ανακαλύπτει,τους βαθύτερους λόγους της νευρικότητας της.Το ότι λειτουργεί με την αμετροέπεια που παρακολουθούμε στις μέρες μας ,να αλλάζει δηλαδή στρατόπεδο ,πότε με τις Η.Π.Α και πότε με την Ρωσία,είναι κάτι καινούργιο,που ανατρέπει ορισμένες απαράβατες σταθερές,που είναι κυρίαρχες στον χώρο της διπλωματίας από καταβολής κόσμου και η όποια αλλαγή,ένθεν κακείθεν ,αντιμετωπίζεται με περίσκεψη,σε σχέση με τους απώτερους στόχους,αυτών των αλλαγών της.Παρά τις αντίθετες εντυπώσεις,χάνει έτσι,τα όποια διεθνή της στηρίγματα,αυτά που είχε δημιουργήσει τις τελευταίες δεκαετίες και δεν κερδίζει τους υποψιασμένους έως χτές εχθρούς της. Το τίμημα σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι συνήθως πολύ βαρύ,που μέλλει να το δούμε ,από δώ και πέρα. Όταν “πουλάς” τους συμμάχους σου την ώρα που δεν πρέπει,μη περιμένεις να σε βοηθήσουν ,όταν θα έχεις την ανάγκη τους.Η Τουρκία εάν συνεχίσει έτσι,κινδυνεύει να μπει σε μια δύσκολη πορεία,που δεν θα έχει γυρισμό και αυτό οφείλουμε να το συνειδητοποιήσουμε όλοι μας,Πολιτική ηγεσία του τόπου και Πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου