ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ ΞΑΝΑ ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ 1

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν μπορεί σήμερα να υπάρξει δημοκρατική μεταρρύθμιση στην Τ.Α.

Είναι αλήθεια ότι μέχρι τώρα όσες έγιναν ,έγιναν σε σημεία καμπής της πολιτικοοικονομικής ιστορίας της μεταπολίτευσης και υπάχθηκαν σε συστημικές και κομματικές σκοπιμότητες.

Σήμερα που η χώρα μας έχει απωλέσει το μεγαλύτερο μέρος της ανεξαρτησίας της κυρία της οικονομικής(είναι ομολογία όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας) κάθε τέτοια απόπειρα είχε και θα έχει τραγικό αποτέλεσμα. Με μια πρώτη μάτια αυτό το σχέδιο είναι συνέχεια του ``Καλλικρατη`` με κομματικές εκλογικές στοχεύσεις της κυβέρνησης. Είναι ένα βήμα μετάβασης της ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ από τις μνημονιακες εφαρμογές στις μόνιμες μεταμνημονιακές επιτροπείες της συνέχισης της χρεωκρατίας και της υποτέλειας.

Καμία κατοχική κυβέρνηση δεν μπορεί από την φύση της να προχωρήσει σε εγκαθίδρυση δημοκρατικής λειτουργίας, σε οποιοδήποτε επίπεδο λειτουργίας του πολιτεύματος.

Η σύγχρονη ιστορία αποδεικνύει ότι σε συνθήκες κατοχής μόνο ο λαός μπορεί να το πραγματοποιήσει και μόνο μέσω δράσεων αντίστασης και αυτοοργάνωσης.

Δεν είναι δυνατόν οι βασικές άξιες της σημερινής ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ να μην είναι συνεχεία της αρχαίας Ελληνικής δημοκρατίας, της χάρτας του Ρήγα,της επανάστασης του 1821 του επτανησιακού ριζοσπαστικού κινήματος, της εθνικής αντίστασης 40-44και της άμεσης δημοκρατίας του Καστοριάδη,αλλά η εκπλήρωση των όρων του μνημονίου και της συνέχισης του σαν επιτροπεία, σε καθεστώς χρεωκρατίας από τους τραπεζίτες.

Ο αποκλεισμός ουσιαστικά των δημοτών από τον “διάλογο” και ο περιορισμός του σε έναν μικρο αριθμό αιρετών και ως συνήθως σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια,δεν μας αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για τις προθέσεις της κυβέρνησης.

Είναι θλιβερό το θέαμα να τοποθετείται η απλή αναλογική στο νομοσχέδιο σαν ένα κερασάκι σε μια τούρτα που δεν τρώγεται.

Κυρία γνωρίσματα του σημερινού νομοσχεδίου είναι η απουσία της συμμετοχής και της

αποφασιστικότητας των πολιτών,(αυτό είναι εμφανές στην πρόταση λειτουργίας των κοινοτήτων). Η αναπαραγωγή του αναθετικού μοντέλου. Η ανυπαρξία του δημοκρατικού προγραμματισμού . Η απουσία θεσμικής σύνδεσης ΤΑ και ΠΑ. Η απουσία θεσμικής θωράκισης της Τ.Α. απέναντι στην εκτελεστική και στην νομοθετική εξουσία. Η αυξανόμενη οικονομική εξάρτηση που συχνά καταλήγει σε αυθαιρεσία από μέρους του κράτους (διατηρείται το παρατηρητήριο και η αποκεντρωμένη γίνεται επόπτης ΟΤΑ). Ο γραφειοκρατικός έλεγχος που την μετατρέπει σε ένα είδος διοίκησης και όχι η δημιουργία δημοκρατικού μηχανισμού αυτοκάθαρσης και διαφάνειας.

Η εφαρμογή της απλής ανόθευτης αναλογικής σαν εκλογικό σύστημα πρέπει να συνοδεύεται από τα εξής:

Η εκλογή δημάρχου πρέπει να γίνεται απευθείας από το δημοτικό συμβούλιο

Οι δημοτικές εκλογές πρέπει να έχουν ένα γύρο,και με την εκλογή του δημάρχου από το δημ.συμβούλιο και θα συμβάλουν στην συλλογικότητα της αυτοδιοίκησης.

Η αυτοδιοίκηση να είναι αυτοτελής,να αυτοδιοικείται και να αυτοθεσμιζεται.

Τα δημοψηφίσματα πρέπει να είναι συμβουλευτικά για όλα τα θέματα.

Είναι εκ του πονηρού:

Η σιωπηρή απόρριψη αιτήματος πολιτών από τον επόπτη αρ.115,κάθε πολίτης έχει δικαίωμα στην απάντηση.

Η παραγραφή σε πενταετία από την εκτέλεση του αδικήματος.

Η απαγόρευση από τα ψηφοδέλτια μόνο συμβόλων της δικτατορίας και όχι ναζιστικών ,διχαστικών και ρατσιστικών.

Η εισαγωγή των διαμεσολαβητών με προοπτική τους εκτελεστικούς διευθυντές και η πληρωμή των διαμεσολαβητών από τους δήμους.

Ο τρόπος λειτουργίας που προτείνεται για τις κοινότητες, είναι προσβολή για την πολίτικη μας ιστορία και αναδεικνύει την παρακμή της γνώσης και της σκέψης των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν κοινότητες χωρίς συλλογική ηγεσία και συγκρότηση, χωρίς στοιχεία άμεσης δημοκρατίας.

Πρέπει να ορίζεται ποσοστό αυτοδιαχείρισης από έσοδα που δημιουργούνται στον χώρο της κοινότητας και να απαλλαγούν από την οικονομική εξάρτηση του δήμου.

Η απουσία του χωροταξικού σχεδιασμού και αναδιάταξης δείχνει τις προθέσεις και τις υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης.

Είναι ενδεικτικό , της εξάρτησης των ηγεσιών της ΚΕΔΕ από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, ότι δεν υπάρχει πλήρης Οδικός χάρτης αυτοδιοίκησης που μπορεί να προτείνει, που να έχει συνομολογηθεί με την κοινωνία και γιαυτό σύρονται πίσω από κάθε μικροπολιτικό κυβερνητικό σχεδιασμό.

.Το νομοσχέδιο σαν μεταμνημονιακη επιταγή και επιλογή κρίνεται απαράδεκτο.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ ΞΑΝΑ