Μαρία Μαγουλά - Το Κοινωνικό Εμβόλιο των Ελληνικών Κολλεγίων

 

Η αμφιλεγόμενη ποιότητα είναι αμφιλεγόμενη έννοια στο όλο θέμα της

εκπαίδευσης. Αυτή εξαρτάται από την ποιότητα λειτουργίας της σχολής.
Υπάρχουν κάποιες σχολές ιδιωτικές που έχουν πολύ υψηλό πήχη αυτά τα
λεγόμενα τρία χρόνια σπουδών τους. Εισαγωγικές εξετάσεις ενώ
πληρώνεις, σχεδόν κάθε μέρα εξεταστική με φόρτω εργασιών και ξενύχτι
μαύρο στις δυο ετήσιες εξεταστικές, όπως και κανένα περιθώριο να
κρατήσουν φοιτητή ούτε με ένα μάθημα που δεν πέρασε στην επανεξέταση,
δε μπα να πληρώνει. Δεν φτάνει ούτε το 1/5 των εισαχθέων τους στο
πτυχίο και ο πήχης της σχολής δεν συγκρίνεται με Ελληνικό δημόσιο
εκπαιδευτικό ίδρυμα αλλά μόνο με ιδιωτικά πανεπιστήμια εξωτερικού σαν
αντιστοιχία. Γι΄αυτό λέγονται και college, επειδή τον πτυχιούχο τους
τον δέχεται καλό πανεπιστήμιο εξωτερικού, αυτόν σαν επίπεδο, για
μεταπτυχιακό μετά που δεν έχει η δική του ειδικότητα εδώ στην Ελλάδα.
Επίσης το κατά πόσο άνετα εισάγεται δίχως εξετάσεις σε κανένα
αντικείμενο ένας φοιτητής σε αυτό το Κολλέγιο είναι κάτι που όφειλε να
διευκρινιστεί για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις "Κολλεγιόπαιδων"
εποχής '60, που επειδή πληρώνουν βρέθηκαν εντός. Κάποιες Καλές
ιδιωτικές σχολές όντως έχουν εισαγωγικές εξετάσεις σε κάποια βασικά
αντικείμενα γνώσης όπως και έκθεσης ώστε να μην αναπαράξουν ποτέ και
το μοντέλο πτυχιούχου ειδίκευσης έναν αμόρφωτο αλλά με πτυχίο. Μια
παθογένεια της ελληνικής πραγματικότητας.

Δεν είναι όλες οι σχολές οι ιδιωτικές ίδιο επίπεδο και αυτό είναι το πρόβλημα.
Αυτό που θα αποκαλέσεις σήμερα Κολλέγιο ιδιωτικό που η μετάφρασή του
ως College αντιστοιχεί σε επίπεδο εξωτερικού θα έχει επίσης προσιτή
τιμή στο μέσο σπουδαστή; Ποιοι είναι οι παράγοντες εκείνοι που
καθιστούν μια τιμή διδάκτρων τους ρεαλιστικό στόχο για τον μέσο
φοιτητή τους; Το κόστος ζωής φοιτητή Ελληνικού Ανώτατου Δημόσιου
Εκπαιδευτικού Ιδρύματος που φοιτεί στην Επαρχία επί πέντε έτη και
νοικιάζει κατάλυμα ενώ δεν τρώει και κατοικεί στην (άθλια) φοιτητική
εστία; Όσο έχεις άθλιες (αναξιοπρεπείς) συνθήκες διαμονής και
διατροφής σε ξενώνα φοιτητικής εστίας τόσο μεγαλώνει αυτό το κόστος
ζωής φοιτητή. Οπότε το τι εξισώνεις ανάμεσα σε πέντε έτη πτυχίου
φοιτητή δημόσιου εκπαιδευτικού ιδρύματος με τα τρία έτη ιδιωτικού
κολλεγίου εμπεριέχει το κόστος ζωής μέσου φοιτητή. Ένας άλλος
παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπ΄όψιν είναι το τι θεωρείται σήμερα
"φτωχός" μεσαίας τάξης. Αυτός που μπορεί να πληρώνει κόστος ζωής
φοιτητή για λιγότερο χρονικό διάστημα (τρία έτη, πέντε έτη) ή
μεγαλύτερο; Είναι πιο φτωχός ο Έλληνας που μπορεί να
διατηρεί οικονομικά παιδί ως αιώνιο φοιτητή από εκείνον που τον
διατηρεί σαν κόστος ζωής φοιτητή αλλά μόνο τρία έτη ακόμη κι αν του
είναι οριακά δυσβάσταχτα; Εδώ πρέπει να συμπεριλάβεις μια άλλη
παράμετρο που ισχύει τόσο για τον φοιτητή δημόσιου εκπαιδευτικού
ιδρύματος όσο και για του ιδιωτικού κολλεγίου: ότι ο φοιτητής που
ζορίζεται εργάζεται ημιαπασχόληση και σπουδάζει παράλληλα, ενώ πρέπει
αυτή η αμοιβή του να είναι ικανή να τον συντηρήσει οικονομικά. Μέσα
στον όρο Κολλέγιο ιδιωτικό θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται σαν
παράμετρος λειτουργίας του και οι υποτροφίες που δίνει στον πτυχιούχο
του για να συνεχίσει με μεταπτυχιακό ειδίκευσης στο εξωτερικό και με
τι κριτήρια, δηλαδή ΚΑΙ της οικονομικής του δυνατότητας του όποτε του
την παρέχει. Ενώ
αυτονόητος όρος λειτουργίας της έννοιας Κολλέγιο ιδιωτικό είναι και το
μεταπτυχιακό που θα μπορεί να δίνει για αυτό υποτροφίες και αυτό.


Παράλληλα με τα παραπάνω βέβαια πρέπει να εξαφανίσεις απ΄τα δημόσια
πανεπιστήμια τους αιώνιους φοιτητές που το επίπεδό τους σέρνεται κάτω.
Με τι όρους θα λειτουργούν αυτά που αποκαλούνται σήμερα κολλέγιο
ιδιωτικό είναι όλη η ουσία και όχι αν τα εξισώνει κάποιος με αυτό που
είναι αυτή τη στιγμή τα ΑΕΙ. Όποιος είναι αιώνιος φοιτητής μπορεί να
συγκριθεί με άνθρωπο εκπαιδευμένο απ΄τη σχολή να ανταπεξέρχεται ΚΑΘΕ
ΜΕΡΑ ΣΕ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΖΩΗΣ; Βγαίνει ο φοιτητής πτυχιούχος και είναι
έτοιμος να δουλέψει ξέρετε σε τι πήχη καθημερινότητας στρες ευθυνών
πρώτου εργοδότη; Είναι ικανός να ανταπεξέλθει σε βαρύ πόστο της πιο
υψηλής απαιτητικότητας. Κάθε μέρα εξεταστική έμαθε αυτός και ξενύχτι 3
χρόνια συνεχόμενο μέχρι τις εξεταστικές του που δεν θυμάται που είναι
το κρεβάτι του για εβδομάδες.

Πανεπιστήμιο δεν είναι οι γνώσεις ξερές που δίνει η ειδίκευση αν δεν
ξέρεις πως να την
αξιοποιείς παραγωγικά σε ταχύτατους ρυθμούς. Βγαίνει ο άλλος
πτυχιούχος απ΄το ΑΕΙ και είναι ο ασθενής εργασιακά. Λαχανιάζει σε 2
μήνες εργασιακής έντασης, αυτός ήταν ο μέσος χρόνος που έδινε
εξεταστική και αυτές οι αντοχές του. Αυτός ο μέσος πτυχιούχος ΑΕΙ που
βγαίνει στα 5 χρόνια τώρα. Δεν προσλαμβάνει κανείς γνώση ρυθμών 1970,
αλλά ταχύτητα και εφευρετικότητα που ο φοιτητής διαχειρίζεται αλάθητα
τη γνώση του. Ως προς την εφευρετικότητα να διαχειριστεί τη γνώση
κάποιος αυτό είναι ένα άλλο νευραλγικό σημείο στο οποίο πάσχει η
δημόσια εκπαίδευση με τον τρόπο που θέτει νεκρά κριτήρια (ξερής γνώσης
και αποτύπωσής της) ως σύστημα εισαγωγικών της εξετάσεων στα ανώτερα
εκπαιδευτικά
ιδρύματα. Ο δημόσιος τομέας δεν ενδιαφέρεται να αξιοποιήσει πολλαπλές
οδούς διαχείρισης της αποκτημένης γνώσης μαθητή, συμπεριλαμβανομένης
της ταχύτητας σκέψης, και εφευρετικότητας μαθητή με αποτέλεσμα
γνώση-παραγωγικότητα, κοινωνική της λειτουργικότητα, και άρτιο
αποτέλεσμα αλάθητο. Λάθος δεν σημαίνει μειωμένος βαθμός πτυχίου αλλά
στο λεξικό της αγοράς εργασίας σημαίνει σφάλμα και κόστος προερχόμενο
από εργαζόμενο. Απόδοση γνώσης σημαίνει παραγωγικότητα που δεν
φρενάρει το σύστημα εργασίας επειδή ο πτυχιούχος δουλεύει τρεις φορές
την κάθε δουλειά μέχρι να την αποδόσει σε αξιοπρεπή και δίχως λάθη
κατάσταση κάτω από συνθήκη (deadline) περιορισμένου χρόνου  που έχει
στη διάθεσή του για να τελειώσει αυτή την όποια εργασία. Οι δε
συνθήκες εργασίας δεν είναι κάθε μέρα το ίδιο επαναλαμβανόμενο βίωμα
και επίπεδο, ώστε να μην χρειάζεται να αξιοποιείς την εμπειρία, τη
γνώση και την εφευρετικότητα σκέψης σου την κάθε σου μέρα εργασίας. Αν
ήταν ολόιδιο θα έπρεπε να λειτουργεί το ανθρώπινο μυαλό με πήχη να
μπορεί να βάζει σφραγίδα κάθε μέρα επαναλαμβανόμενα σαν επίπεδο
ικανοτήτων και αυτό να το αποκαλείς εργασία από πτυχιούχο.

Όλοι λοιπόν μετράνε τι πτυχίο ΑΕΙ θα αποκομίσουν; Όμως η ΑΓΟΡΑ
εργασίας δεν προσλαμβάνει πτυχίο αλλά γνώσεις και εφευρετικότητα,
ταχύτητα σε κάθε περίπτωση στρες διαχείρισης της γνώσης αυτής. Δεν την
ενδιαφέρει από που έχεις πτυχίο. Εργαζόμενο υψηλών προδιαγραφών θέλει.
Ποτέ δεν ασχολείται με εκείνον που έκανε 3 χρόνια να περάσει ένα
μάθημα (που χρωστούσε) με ψηλό βαθμό αυτός. Αυτός λέγεται
αντιεπαγγελματικός και αντιπαραγωγικός και κόβεται στη συνέντευξη
κλασικά ή και στον δοκιμαστικό μήνα του. Αν δεν ανεβάσει πήχη
λειτουργίας στα ΑΕΙ δεν θα δει κανένας
πτυχιούχος δουλειά επειδή είναι εκτός τόπου και χρόνου για τον πήχη
της αγοράς εργασίας και καθόλου εκπαιδευμένος για αυτή την
λειτουργικότητά του ως προς τις γνώσεις του. Πρέπει να ξέρεις πως
λειτουργούν αυτά τα 3 χρόνια φοιτητικής πίεσης σε καλού πήχη ιδιωτικά
για να καταλάβεις τι εξισώνει με τα 5 έτη μέσου πτυχίου ΑΕΙ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΠΤΥΧΙΟ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΡΡΟΦΑ ΩΣ ΚΑΛΟ ΣΤΗΝ
ΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΣΟΥ Η ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Ο εργοδότης ούτε που ασχολείται από
που αποφοίτησες. Μόνο στο ΔΗΜΟΣΙΟ ΘΕΣΙΤΗΣ χαλαρός εξασφαλίζεις με μέσο
θεσούλα από ΑΕΙ και κόμματα που σε έσπρωξαν. Βλέπετε πολλές τέτοιες
θέσεις εργασίας ή θα΄ναι χαλαρών ρυθμών στο μέλλον; Ο ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΣΕ ΤΙ ΤΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΙ Η ΓΝΩΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ ώστε να
μπορεί να έχει αξιώσεις εργασίας και όχι απλά τι βαθμό ψάρεψε-έγλειψε
να πάρει στο Πτυχίο ΑΕΙ. Ποιος μπορεί να θέλει κάποιον που βολεύεται
σε έναν τίτλο (σπουδών ή κοινωνικό του) και δεν θέλει αφού προσληφθεί
να εξελίσσεται όλο και σε κάτι καλύτερο ως τριβή του;

Η έννοια Κολλέγιο ιδιωτικό πρέπει να μας διεκρινιστεί σε ποιες
λειτουργίες επιπέδου εκπαίδευσης δίνεται και θα δίνεται. Σε εκείνο που
ονομαζόταν τις προηγούμενες δεκαετίες ανώτερη (όχι ανώτατη) εκπαίδευση
αλλά με πολύ υψηλό επίπεδο απονομής πτυχίων της αυτή στους πτυχιούχους
της; Ο δε εργοδότης γνωρίζει στην αγορά εργασίας από πόσο καλή σχολή
προέρχεται ένας πτυχιούχος ΚΑΛΗΣ ιδιωτικής σχολής και παμπάλαιας που
χτίζει όνομα μέσα από πολυετή εξαιρετική λειτουργία της με επίπεδο
πολύ υψηλό σαν πήχη φοιτητή για να τον ενστερνιστεί και να τον
συντηρεί σαν φοιτητή της, μέχρι να τον παραδώσει απόφοιτό της στην
αγορά εργασίας. Έχεις και την παράμετρο Ποιότητας εκείνη να
συνυπολογίσεις της παλαιότητας μιας σχολής που έχει χτίσει φήμη καλής
σχολής από το αποτέλεσμα που έδωσε στην αγορά εργασίας από τους πρώην
απόφοιτούς της ακόμη κι αν δεν ήταν πλούσιοι ως φοιτητές. Πέρα απ΄αυτό
όταν βαφτίζεις κάποια ιδιωτική σχολή Κολλέγιο σήμερα έχεις να σκεφτείς
αν θα ανοίξεις νέα ή θα διατηρήσεις αλόβητες και τις παλιές καλές
σχολές σου. Αν θα έχουν ίδιο κόστος οι καθιερωμένες σου καλές με τις
όποιες νέες σκέφτεσαι να ανοίξεις που πιθανώς είναι αμφιλεγόμενο το
ποιοτικό τους αποτέλεσμα στην αγορά εργασίας εφόσον δεν έχεις δει τα
αποτελέσματα κοινωνικής λειτουργικότητάς τους ακόμη στο μέλλον. Θα
είναι όπως ένα νέο εμβόλιο, που δεν έχει φτιαχτεί μελετώντας όλες
εκείνες τις μεταλλάξεις ενός ιού που ακόμη δεν γνωρίζεις καλά.
Μεταλλάξεις που έχουν να κάνουν και με το κόστος ζωής μέσου φοιτητή
που πέρασε σε πανεπιστήμιο μακριά απ΄τους γονείς και την ασυλία του ως
φιλοξενούμενος στους γονείς και για πόσο.

Δεν με ενοχλεί να βλέπω να ψηφίζονται νομοσχέδια αναβάθμισης της
Παιδείας και της Εκπαίδευσης από τον κάθε υπουργό αμφιλεγόμενης
εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό που με ενοχλεί είναι το να μην εξηγούν τι
σημαίνει σήμερα η έννοια Κολλέγιο ιδιωτικό και σε τι υψηλό πήχη
λειτουργίας του αυτό πρέπει να βρίσκεται ώστε να παίρνει έναν τέτοιον
τίτλο. Το ιδιωτικό Κολλέγιο δεν εξηγήθηκε καν στο μέσο άνθρωπο ότι
είναι η μετάφραση της έννοιας College, και κατ΄επέκτασιν συνδέεται και
με μεταπτυχιακά εξωτερικού σε ειδικεύσεις που εδώ δεν έχουμε, όπως και
με δωρεάν υποτροφίες τους. Μοιάζει λοιπόν σαν να μην έχουν δοθεί οι
σωστές εξηγήσεις λειτουργίας της έννοιας Κολλέγιο ώστε να μην φανεί
απ΄αυτό ποια είναι η παθογένεια της δημόσιας παιδείας αναλυτικά. Έχουν
να δοθούν εξηγήσεις τι θα ορίζεται ως Κολλέγιο και πως οριοθετείται
σήμερα η έννοια ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΗ. Αυτή η ιδιωτική ΣΧΟΛΗ που παράγει
πτυχιούχους όσους εισάχθηκαν ή και που δεν πέρασαν καμία εισαγωγική
εξέταση σε αντικείμενα δεν λέγεται καν σχολή.
Δεν μπορείς να πείσεις ποτέ για ένα εμβόλιο αν δεν αναλύσεις πρώτα
ποιους κινδύνους δεν περιέχει και τι είδους παθογένειες φροντίζει να
μην υπάρχουν. Κυρίως έχεις να αναλύσεις τι θα ονομάζεις Κολλέγιο
σήμερα μέσα στην Ε.Ε. και τι θα ονομάζεις μέσο Έλληνα.


Καλές Γιορτές με Υγεία σε Όλους!

Μαρία Μαγουλά