Ένα γράμμα στον φίλο μου, τον «Χρονοδίσεκτο».
Σε λίγες ώρες φεύγεις, φίλε μου «Χρονοδίσεκτε». Ως κοινωνία, σε είχαμε μαζί μας, για 366 μέρες. Δεν φέρθηκες όμορφα, σε τούτο δω τον κόσμο. Μας γύρισες πολλά χρόνια πίσω, σαν να ήμασταν σε πόλεμο. Βεβαίως, μας δίδαξες αρκετά για τους εαυτούς μας, για την κοινωνία που ζούμε, για την εποχή μας. Μάθαμε να διορθώνουμε πορεία στην πυξίδα, για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τη δύσκολη πραγματικότητα. Δεν ξέρω πόσοι θα τα καταφέρουν, αγαπητέ «Χρονοδίσεκτε».
Δεν στάθηκες εντάξει, ούτε απέναντί μου. Κάθε μήνα έπαιρνες και έναν δικό μου άνθρωπο, γνωστό ή φίλο. Η ζυγαριά έγειρε πολύ, προς το μέρος των όσων μου πήρες, παρά υπέρ των όσων καλών μου έδωσες. Να σου θυμίσω κολέα μου «Χρονοδίσεκτε», ότι πέρυσι τέτοια μέρα, είχα κάνει τον απολογισμό μου και άλλα είχαμε συμφωνήσει και άλλα έκανες. Στάθηκες ψεύτικος, αλλιώς ξεκινήσαμε, αλλιώς τα κανόνισες. Όμως...
Έμαθα πως τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Έμαθα να ανέχομαι λιγότερα.
Έμαθα να τολμώ.
Έμαθα να υπολογίζω την κάθε ώρα.
Έμαθα να προτιμώ τον ήλιο, παρά το σκοτάδι.
Έμαθα να σέβομαι τους δικούς μου ανθρώπους και τον εαυτό μου.
Έμαθα να εκτιμώ όλα αυτά που μου λείπουν, τα απλά, τα μικρά και τα ασήμαντα που στερούμαστε, αλλά και εκείνα που δεν προλάβαμε να κάνουμε.
Μου ρίζωσες μέσα μου για τα καλά, τον σεβασμό στην αλήθεια και την απέχθεια στο ψέμα. Ναι, στο ψέμα, γιατί ήσουν ΨΕΥΤΙΚΟΣ τελικά.
Φεύγεις αγαπητέ «Χρονοδίσεκτε», αλλά μαζί σου, φεύγει μια ολάκερη δεκαετία απόψε το βράδυ. Ήταν δύσκολη, την δυσκόλεψες πιότερο. Θα σε θυμάμαι με στενάχωρο χαμόγελο. Άλλωστε, θα μείνεις στην ιστορία και σου λέω με πίκρα, Καλό σου δρόμο «Χρονοδίσεκτε». Το συλλογίστηκα πολύ αυτό το γράμμα και ξέρεις κάτι? Τελικά το αποφάσισα, φίλοι δεν θα μείνουμε ποτέ. Όσο για εφκείο που μας κουβάλησες, που θα πάει. Μαζί σου, θα αραπιστεί και ο (υ)ιός από το Κορώνι (θα φύγει ο Κορωνοίος) που λένε και στην πατρίδα μου. Άσε που τώρα θυμήθηκα πώς, ούτε αποκοπή με τσι κολώνιες στο Λιθόστρωτο δεν με άφηκες να κάμω.
Και τώρα που στα 'γραψα, προτιμώ να τελειώσω το γράμμα μου ΜΟΝΟ με ευχές και με πηγαίο, αυθόρμητο χαμόγελο, που τόσο έχουμε ανάγκη. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, τις πληγές που άνοιξες «Χρονοδίσεκτε» να τις γιατρέψει ο διάδοχός σου, όχι μόνο επιφανειακά αλλά ριζικά, να μας χαρίσει υγεία, να μας δώσει την δύναμη να παλέψουμε για να πραγματοποιήσουμε τους στόχους μας και να κερδίσουμε όλα όσα μας αξίζουν, σε αυτόν τον χρόνο που έρχεται.
Και να θυμάσαι «Χρονοδίσεκτε 2020» :
«Ακόμα και η πιο σκοτεινή νύχτα θα τελειώσει και ο ήλιος θα ανατείλει ξανά». (Βίκτωρ Ουγκώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου