Το κάστρο της Οργιάς

 

 

ΑΠΟ ΚΑΠΕΤΑ ΓΙΩΡΓΟ ΣΠΗΛΙΩΤΗ

Χριστουγεννιάτικο Εσπέρας
Ήταν Χριστούγεννα που γυρνάς στο χωριό
την ώρα που κτυπούσαν οι καμπάνες
το δρόμο ροβολούσες τ’ ανηφορικό
καμάρωναν που σ’ έβλεπαν οι μάνες.
Βρήκες την γιάγια στο κατώφλι του σπιτιού
ν’ έχουνε πέσει χιόνια στο κεφάλι
κι ο γέροντας ο σκύλος σύντροφος παντού
εκούνα την ουρά του αγάλι – αγάλι.
Ένας τον άλλον εσυντρόφευε, μαζί
χαρές και πίκρες είχανε μοιράσει
και συζητώντας κάποια γλώσσα τους κοινή
χέρι με χέρι... είχανε κι δυο γεράσει.
Σαν κάποια λάμψη διεγράφη στη ματιά
κι απλώθηκε σκελετωμένο ένα χέρι,
στο μάγουλο διαμάντι εκύλαγε αργά
-- περίμενα να μου ‘ρθεις παλληκάρι».
Κάθε Χριστούγεννα περίμενα ‘σε παιδάκι
τα κάλαντα να ΄ρθεις να πεις,
με τους μικρούς σου φίλους το βραδάκι
ειρήνη τραγουδούσες ν’ έρθει επί της γης.
Έλα, Χριστός γεννάται πες μου απόψε
ως τα έλεγες σαν ήσουνα παιδί
και το ψωμί έλα εδώ μετά και κόψε
πως την περίμενα ετούτη τη στιγμή!
Virginia, Δεκεμβρίου 24, 1985

 

 

Το   Κάστρο της  Οργυιάς*

Σαν στέκομαι και σε κοιτώ

κάστρο  ερειπωμένο

της μνήμης  κέντρισες  πτυχές

τότε που  ’σουν  αντρειωμένο.

 

Με πύργους και πολεμιστές

σημαίες   στις  επάλξεις.

Μετράς  χρόνους αμέτρητους  

σαν να  ’σαι  στοιχειωμένο

πάνω  του βράχου την κορφή

περήφανα  στολίζεις.

 

Η ιστορία ξέχασε το χρόνο

που σε κτίσανε οι άξιοι πετράδες

με μόχθο με υπομονή

 και με πολύ αγάπη.

 

Και  βλέπω στις επάλξεις σου

πολεμιστές γενναίους να πολεμούν

τους  βάρβαρους  Σαρακηνούς

και να τους απωθούνε.

 

Χιλιάδες χρόνοι πέρασαν

και γέρασες κι’ ερήμωσες

κι η μοναξιά σε τύλιξε με πέπλο

και παραμένεις μοναχό

στο πέρασμα του χρόνου.

 

Αλλάξαν τώρα οι καιροί

κι οι βάρβαροι σκορπίσαν

και έμεινες  εδώ παντέρημο

 με θύμησες τρανές.

 

Νοεμβρίου  8, 2020

Καπετά   Γιώργος  Σπηλιώτης 

 

*Το κάστρο της Οργιάς βρίσκεται στο εγκαταλειμμένο πλέον  χωριό Κουρνέλλου  Πρόννων, Κεφαλληνίας