Άρθρο Παύλου Παπαδάτου

Όπου φτωχός και η μοίρα του!

Φέτος τον Μάιο έχουμε την επταετή επέτειο των μνημονίων, στα οποία μας οδήγησαν η ανεκδιήγητη κυβέρνηση της εποχής εκείνης και οι Ευρωπαίοι φίλοι μας προκειμένου να σωθούν οι ευρωπαϊκές οικονομίες και οι ευρωπαϊκές τράπεζες οι οποίες θα κατέρρεαν αν χρεοκοπούσε η Ελλάδα.  Αυτά δήλωσε τον Ιανουάριο του 2014 ο Πρόεδρος των Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων και Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Όλι Ρεν. Δυστυχώς όμως, αντί τα μνημόνια να αποτελέσουν μία ιστορική ευκαιρία ανασυγκρότησης της χώρας και του κρατικού μηχανισμού, οι πολιτικοί μας και η πλειονότητα των ΜΜΕ τα θεώρησαν ως μία ευκαιρία επίδειξης των λαϊκίστικων ικανοτήτων τους. Τα τελευταία δύο χρόνια μάλιστα, ο λαϊκισμός μετετράπη σε Βαρουφάκειο φαιδρότητα, ενώ τα αντίμετρα - που μάλλον ποτέ δεν θα δούμε - δεν θα προσφέρουν κανένα όφελος σε αυτούς που υπέστησαν τις συνέπειες των εξουθενωτικών μέτρων.

Επτά χρόνια ανούσιων διαπραγματεύσεων, πολιτικής έντασης και αστάθειας και μία κοινωνία που αισθάνεται ένοχη αλλά και ανίσχυρη να αλλάξει την πορεία της χώρας, παρακολουθώντας ως θεατής τους πολιτικούς της να ευνουχίζουν τη δημιουργικότητά της.

Η αναπτυξιακή μάχη της χώρας πρέπει να δοθεί μέσα στη χώρα και όχι μόνο στα Eurogroups. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Αντί να έχουμε γεμίσει τη χώρα με αιολικά και ηλιακά πάρκα, εκμεταλλευόμενοι τις ιδανικές κλιματικές συνθήκες που μας χάρισε η φύση, γεμίσαμε από «ευαίσθητους» που ενδιαφέρονται λένε για τα βουνά μας τα οποία φυσικά έχουμε φροντίσει να κάψουμε από δύο-τρεις φορές! Και είναι αδιανόητο η χώρα μας να παράγει μόνο το 15% των αναγκών της από ΑΠΕ, ενώ η Δανία παράγει το 140% και εξάγει το 40% σε άλλες χώρες και η Γερμανία παράγει το 85% των αναγκών της. Ως φαίνεται, όπου φτωχός και η μοίρα του!

Από την άλλη βέβαια έχουμε και τη βαριά βιομηχανία μας που είναι ο τουρισμός! Eδώ υποτίθεται ότι έχουμε ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Ως γνωστό λοιπόν, λόγω πολέμων και τρομοκρατίας σε Τουρκία και Βόρεια Αφρική, και όχι λόγω δικών μας ενεργειών, ο τουρισμός μας παρουσιάζει ραγδαία αύξηση. Μπορεί λοιπόν να μου εξηγήσει κάποιος πώς παρά την εντυπωσιακή αύξηση του τουρισμού και τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στον τουρισμό, τα δάνεια των ξενοδόχων συνεχώς κοκκινίζουν και τα κέρδη τους συνεχώς μειώνονται; Αν και σε αυτόν τον τομέα - που υποτίθεται ότι έχουμε τεράστιο πλεονέκτημα - δεν είμαστε ανταγωνιστικοί, τότε είμαστε για κλάματα. Δυστυχώς. Όπου φτωχός και η μοίρα του!

Σημείωση

Είναι πάντως θλιβερό η χώρα μας να διαθέτει ελάχιστα πολυτελή καταλύματα, με αποτέλεσμα να μην προσελκύουμε τουρισμό υψηλού επιπέδου, αλλά  και οι μαρίνες μας να αποτελούν προσβολή για τη χώρα μας.