Κεφαλονιτης απο το χωριο που λενε Δειλινατα,
τον φοβο δεν λογάριαζε απο τα εφηβικά του νιάτα.
Όλη του την ζωη γενναίος μεγαλο παλικάρι,
τολμηρός, ατρομητος με μια καρδια Λιοντάρι.
Στην Νεα Υόρκη αποδήμησε νεαρός,
ενας πολίτης έγινε χρήσιμος, σεβαστός.
Μυαλό σαν ενα ξυράφι κοφτερό,
χιουμορ και καλαμπούρι ενα σωρό.
Μέλος στην κοινότητα και στην εκκλησία,
βλάσφημος...ομως την Κυριακή πρώτος στην λειτουργία.
Μια μέρα γιορτινή πριν της δοξολογίας,
η Αγία τριάδα γέμισε πιστούς ορθοδοξίας.
Εκει που περίμεναν τον παπά να έρθει,
ενσαρκωμένο βλεπουν τον Σατανα εμπρος να στέκει.
Εντρομο το πληθος το έβαλε στα πόδια και σκορπίστηκε,
μονο ο Κεφαλονιτης απ'το στασίδι, ουτε κουνήθηκε.
Λέει ο Διαβολος το δάκτυλο μου να κουνήσω διαλυθηκες,
ποιος εισαι εσυ που με αγνόησες και δεν φοβήθηκες.
Απαντα ο Κεφαλονιτης, Σατανα γιε του αρχιδιαβόλου,
γέρασες φουκαρά και δεν θυμασαι διόλου.
Ορε..ειμαι εφκειος που εξήντα χρονια τωρα,
παντρεύτηκα μια κόρη σου την σιορα Εωσφόρα.
Άφωνος μένει ο Δαίμονας, βάζει την ουρά στα σκέλια,
και του Διαβολου ο γαμπρος εσκασε στα γέλια !!!!!!
By Dennis Germenis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου