ΛΙΓΟ ΟΔΥΣΣΕΙΑ

ΡΑΨΩΔΙΑ  Θ - http://pronoikefalonias.blogspot.gr/2013/10/blog-post_2043.html τον ψάλτη η Μούσα κίνησε να ψάλη αντρώνε δόξες, από τραγούδι που έφτανε η φήμη του στα ουράνια, 75 του Οδυσσέα το μάλωμα και του Αχιλλέα, σαν πιάσαν μεγάλο λογομαχητό πάς σε ιερή θυσία και μέσα του ο Αγαμέμνονας χαιρότανε ο μεγάλος που λογοφέρνανε μαζί των Αχαιών οι πρώτοι. ΚΑΙ

«Εσένα απ' όλους τους θνητούς, Δημόδοκε, δοξάζω. Γιά η κόρη του Δία σ' έμαθε η Μούσα,
για κι ο Φοίβος, και τα δεινά των Αχαιών με τόση τέχνη ψέλνεις,

490 τα όσα πράξαν κι έπαθαν και τράβηξαν εκείνοι· κάν ο ίδιος εκεί βρέθηκες, κάν τ' άκουσες απ' άλλους. Τώρα έλα, σε άλλο πέρασε, και τ' άλογο δηγήσου το ξύλινο που ο Επειός κι η Αθηνά σκαρώσαν, και που με δόλο τό 'φερε στο κάστρο ο Οδυσσέας,
495 άντρες γεμάτο, και μ' αυτό κουρσέψαν την Τρωάδα. Ά μας τα δηγηθής κι αυτά σωστά με τη σειρά τους, σ' όλο τον κόσμο τότε εγώ για πάντα θα το κρένω, πως ο θεός σου χάρισε του τραγουδιού το μάγιο.» Είπε, κι αυτός με το θεό αρχινώντας, τραγουδούσε
500 την ιστορία πιάνοντας εκεί που τις σκηνές τους κάψαν, και μπήκαν, φύγανε οι Αργίτες με τα πλοία, μ' άλλοι τους μείνανε μαζί με τον τρανό Οδυσσέα, στη χώρα των Τρωαδιτών μες στ' άλογο κρυμμένοι, τι οι Τρωαδίτες ίδιοι τους το τράβηξαν στο κάστρο.
505 Τ' άλογο στέκονταν εκεί, κι αυτοί πολλά λαλούσαν τριγύρω του· κι ήτανε τρείς οι γνώμες μεταξύ τους· το κούφιο ξύλο ή με γερό να σκίσουνε πελέκι, ή να το σύρουν κάτακρα να πέση απάς στα βράχια, ή να τ' αφήσουνε ιερό για τους θεούς μνημείο·
510 κι αυτό στο τέλος έγινε· γιατ' ήτανε της μοίρας, η χώρα να ξολοθρευτή, σαν παραλάβη μέσα μεγάλο ξύλινο άλογο που όλους τους πρώτους κλειούσε Αργίτες, πόφερναν κακό και φόνο στους Τρωαδίτες. Κι έψελνε πως τη ρήμαξαν οι Αχαιοί τη χώρα,
515 από τα μέσα τα βαθιά χουμίζουντας του αλόγου. Κι έψελνε πως διαγούμιζαν άλλος αλλού τη χώρα, πως ο Οδυσσέας ξεκίνησε στον πύργο του Δηφόβου μαζί με τον ισόθεο Μενέλαο σαν Άρης, κι εκεί, λέει, έπιασε βαρειά και λυσσασμένη αμάχη,
520 κι η μεγαλόκαρδη Αθηνά του χάρισε τη νίκη. Αυτά τραγούδαε ο ξακουστός ο ψάλτης· κι ο Οδυσσέας έλυωνε, και τα δάκρυα στα μάγουλά του τρέχαν.
Γιωργος Γκιαφης http://pronoikefalonias.blogspot.com/.../blog-post_20.html

Η εποχή του γεγονότος (τρωικού πολέμου).

ΝΕΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΠΡΟΝΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΡΟ ΜΕ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ

PRONOIKEFALONIAS.BLOGSPOT.COM|ΑΠΟ E-POROS

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Η ιστορία του Δούρειου Ίππου έγινε γνωστή μέσα από την Οδύσσεια, που γράφτηκε περίπου το 750 Π.χ. Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Δούρειος Ίππος ήταν ένα  ξύλινο άλογο-κρύπτη. Σκοπός του Οδυσσέα ήταν να παραπλανηθούν οι Τρώες και να το εκλάβουν ως δώρο και ως δείγμα καλής θελήσεως και ειρήνης από τους Αχαιούς. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια κατασκευή που έκρυβε εντός της τους σημαντικότερους αρχαίους Έλληνες ήρωες. Εκείνοι, μετά την είσοδο του ίππου στην Τροία, βγήκαν από αυτόν και άνοιξαν τις πύλες στους υπόλοιπους, προκειμένου να ξεκινήσει η λεηλασία της πόλης.
Ο Βρετανός ιστορικός ωστόσο υποστηρίζει ότι "Το ξύλινο άλογο είναι ένα φανταστικό παραμύθι, ίσως εμπνευσμένο από την αρχαίο τρόπο πολιορκίας".

Ο Όμηρος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της αρχαίας Ελλάδας. Υπήρχε όμως;
"Δεν είναι μόνο ο Δούρειος Ίππος ένα αποκύημα της πολύχρωμης φαντασίας αλλά και η ύπαρξη του Ομήρου έχει αμφισβητηθεί πολλές φορές, καθώς τίποτα δεν σίγουρο γι 'αυτόν. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι, ακόμη και αν η Ιλιάδα και η Οδύσσεια διαδόθηκαν προφορικώς και όχι γραπτώς, κάποια στιγμή γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα, γιατί αυτό και έχουν επιζήσει".