Μια περιπέτεια χωρίς ρισκο, δεν είναι περιπέτεια...
Ορμώμενος από τον απίστευτα όμορφο καιρό και από την απίστευτη ομορφιά του νησιού μας σκέφτηκα να "τζογαρω" παρέα με τον Παναγή τον Λουκατο.
Είχα ακούσει έναν στοχαστή που είπε ότι "αν σε γυρεψει Ο θάνατος, πάντα θα σε βρει", έτσι βάζω τον στόχο, και ελπίζω να μην με γυρεύει τηνσυγκεκριμένη ημέρα.
Τουτη την φορά, είπαμε να καταρριχηθουμε τον 200 μέτρων γκρεμό στην περιοχή του "χάρακα" και να πατήσουμε πόδι σε μια απο τις φανταστικοτερες παραλίες του νησιού μας με θεα την Άσσο.
Περιττό να σας πω ότι χρειάστηκε μεταφορά τεράστιου εξοπλισμού όπως τρυπάνι, ρητινουχα βύσματα, πολλά μέτρα σχοινί κλπ.
Παρακάτω σας παραθέτω τις φωτογραφίες αλλά και το σύντομο βίντεο που "τράβηξε" Ο φίλος Αντρέας Bικάτος με το ιπτάμενο "μπανιστήρι" του.
www.outdoorkefalonia.com
Γιώργος ποταμιανος
αστείο (0)
ΑπάντησηΔιαγραφήενδιαφέρον (0)
συναρπαστικό (1)ειδικά σήμερα που αναμένεται σεισμική δραστηριότητα!!!.
επικρατει ηρεμια προς στιγμη παντως
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόρος το σημείο που κατεβήκανε το φυλάει εδώ και πολλά χρόνια ο Άη Παντελεήμονας που έχει εκκλησάκι πάνω στο νησί, ήταν και Ασσιώτικο κάποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα κατεβαίνανε και νύχτα μπορεί να τόνε βλέπανε ολόρτο.
Κάποτε υπήρχε ένας Πλαρνός που είχε χάσει και τα δυο του χέρια από δυναμίτες, παρ΄όλα αυτά έπαιρνε τη βάρκα του ανέβαινε στο νησάκι έριχνε το δυναμίτη και τσίτσιδος εβούταε και έπιανε τα ψάρια μέχρι και με τα δόντια ακόμα!
Πήγε ένας Ασσιώτης ψαράς ένα βράδυ για δίχτυα, τον βλέπει τσίτσιδο δίπλα στο εκλησάκι, απαρατάει τα δίχτυα και γυρνάει στο χωριό άλαλος από το φόβο του.
Με τα χίλια ζόρια τέλος πάντων είπε ότι είδε τον Άγιο Παντελεήμονα απά στο νησί και μάλιστα χωρίς χέρια και ολοτσίτσιδο.
Οπότε έγινε στα καφενεία ο κακός χαμός γιατί κάποιοι γνώριζαν για τη δραστηριότητα του «Αγίου».
Οπότε με τέτοιον «Άγιο» ο Τσιάπας εξουδετερώνεται.
Κακα κα κα κα.
http://porosnews.blogspot.gr/2016/11/blog-post_682.html!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομιζω αν και ο Εγκελαδος ερωτευτηκε παραφορα την κεφαλονια και την κουναει τακτικα,,αυτη σε καθε του κουνημα ομορφαινει περισσοτερο
και συνεχιζω με αλλο προφιλ,,, (ο πανουργος κεφαλλονητης με τα χιλια προσωπα χαχα ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΛΑΔΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Ο Εγκέλαδος αιώνια γυροφέρνει την πανώρια κόρη Κεφαλονιά, αλλά εκείνη του αντιστέκεται. Ή μάλλον τον έχει απορρίψει. Στην αρχή, που ήτανε νέος, του έριξε δυο-τρεις ματιές. Εκείνος νόμισε πως της άρεσε. Γι' αυτό και δεν της έκανε κακό. Κι εκείνη ανταποκρίθηκε στο δικό του βλέμμα. Πάντα της άρεσαν τα δύσκολα, τα παράξενα και τα πρωτόφαντα. Και οι περιπέτειες. Τα ταξίδια. Ήθελε πολλά να βάλει στο δισάκι του μυαλού της. "Άσε", είπε, "να τονε γνωρίσω. Πολλά μπορώ να μάθω από αυτόν. Ας πούμε, πώς μπορεί να είναι τη μια εδώ και την άλλη εκεί; Τη μια στη Σαντορίνη και την άλλη στη Γιαπωνία;"
Αλλά στο πρώτο τους ραντεβού, στο Μύρτο, αιώνες προτού ο λογαγός Κορέλι συναντηθεί εκεί με την Πελαγία, εκείνος πήγε αξούριστος και άπλυτος. Η μπόχα απλώθηκε σε όλη την ατμόσφαιρα. Και τα ρούχα του; Σιδερόφραχτος ήταν. Δεν πλησιαζόταν ο Εγκέλαδος.
-Μα γιατί δεν πλένεσαι, του είπε, βρωμάς. Και σκέφτηκε: "Τι να μάθω από αυτόν τον άξεστο, τελικά. Τίποτε!"
-Έτσι είμαι, εγώ, της αποκρίθηκε, βγαίνω ολόκληρος από λίμνες με θειάφι και οξέα. Μου αρέσεις. Δεν πρόκειται ποτέ να σε πειράξω.
-Δε σε φοβάμαι, αποκρίθηκε εκείνη. "Ας το προσπεράσω", σκέφτηκε.
-Πες μου, τον ρωτάει, για τα μέρη που πας! Τι κάνεις εκεί, τι βλέπεις; γιατί ακούω φωνές, κλάματα και δυστυχίες;
-Τι να σου πω; Δεν ξέρω, τίποτε. Εγώ χτυπώ. Τ'ακούς; Εγώ χτυπώ! Κι όποιος δε με δέχεται, τηνε πληρώνει. Μονάχα χτυπώ, γκρεμίζω και χαλάω. Είμαι ο τρόμος!
-Με το μπαρντόν, είναι δυνατόν σήμερις τέτοια πράματα; αποκρίθηκε ατάραχη εκείνη, με όλη την τζετζιλιτά που είχε. Δε μ' ενδιαφέρεις, άμαθε,άξεστε και αγύρτη σιορ Εγκέλαδε!(είπαμε η τζετζιλιτά) Τίποτα να μου διδάξεις δεν έχεις! Και δεν μπορείς να μου κάνεις τίποτα. Εκείνος δεν καταλάβαινε από τέτοια και απομακρύνθηκε συγχυσμένος.
- Εμένα, ούρλιαξε, που δε μου αντιστάθηκε καμία, ούτε η Σικελία ούτε η Σιγκαπούρη ούτε η Μάλτα ούτε η Γιαπωνία; Θα δεις από δω και πέρα, τι θα σου κάμω. Θα σκάψω στα θεμέλιά σου, θ' άνοίξω τάφρους, σε τρεις κολώνες απάνου θα σε έχω, για να ταράζεσαι και να βουρλίζεσαι κάθε τόσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνη τον άκουσε και, είπαμε, με όλη την τζετζιλιτά που τη διέκρινε, του πέταξε:
-Εγκέλαδε, δε σε φοβάμαι, η ομορφιά μου θα σφραγίζει τις μέρες σου. Κι η εξυπνάδα μου θα ταξιδεύει στους αιώνες, ποιητές θα την τραγουδήσουνε, αιώνιοι ταξιδευτές θα με γνωρίζουνε σε ούλη τη γης, τα τέκνα μου θα στήσουνε σπίτια παντού. Και ξέρεις γιατί; Για να σε ακολουθούμε όπου κι αν χτυπάς. Δε θα σε αφήσουμε ήσυχο.Τα τέκνα μου παντού θα σου δίνουνε απαντήσεις. Κι όταν μας επισκέπτεσαι θα γλεντάμε. Θα σε αμπώνουμε, μέρος δε θα βρίσκεις να χτυπάς!
Χαμογέλασε εκείνος κι ένα ρυάκι υδρόθειου φορτωμένο με εκκωφαντικούς ήχους ακατέργαστων νταουλιών πετάχτηκε από τα δόντια του. Τα μάτια του κοκκίνησαν και βρουχήθηκε:
-Δε θα σε αφήσω ήσυχη ως τη συντέλεια του αιώνα, γιατί με ντρόπιασες. Θα' ρχομαι κάθε τόσο να σε ταράζω, θα ψάχνω, θα ψάχνω και κάθε φορά θα σε χτυπάω αλλού. Πάντα θα σου ξεφεύγω. Εκεί θα νομίζεις πως θα χτυπάω κι εγώ θα είμαι αλλού.
Κι εκείνη, αλαφιασμένη και παράξενα ωραία, τίναξε τα μαλλιά της που άφηναν άρωμα ελάτης κι ήταν σα να τραγούδησε:
-Καλώς να κοπιάζεις, θα σε κοιτώ κάθε φορά από την κορφή του Αίνου, εκεί που εσύ δεν μπορείς να φτάσεις. Πόλεμο θέλεις και θα τον έχεις. Σαν την άδικη κατάρα θα γυρνάς στη γη μου απάνω και δε θα βρίσκεις ησυχία. Κάθε επίσκεψή σου θα τελειώνει με μια φυγή. Δική σου φυγή. Ασύντακτη. Εκεί, δυτικά του Ληξουριού, στα άπατα κάθε φορά θα κρύβεσαι. Τα τέκνα μου, ξέρουν, έχουν τη γνώση που δεν έχεις εσύ. Σε περιμένουν και κάθε φορά βγαίνουν πιο δυνατά με εμένα σημαία τους στα σημεία του ορίζοντα.
Κι ήταν η πρώτη φορά που ένα αϊδόνι, ακούγοντας τα λόγια της Κεφαλονιάς, δε φοβήθηκε, άφησε τρίλιες μουσικές να αντηχήσουν στον αέρα. Τις πήρε ένας βοσκός στις πλαγιές του Αίνου κι έφτιαξε το πρώτο μαντολίνο και τραγούδησε την πρώτη αριέτα που με τη σειρά της ταξίδεψε όλους τους Κεφαλονίτες στα πέρατα της οικουμένης κι ακόμα παραπέρα. Όπου υπάρχει ο Εγκέλαδος. Για να τον κυνηγούν και να τον κογιονάρουν!
Κι ένας κοντυλοφόρος του παλιού καιρού, μαθαίνοντας τούτη την ιστορία που ακούστηκε, μια βροχερή μέρα σ' ένα γκρεμισμένο χάλασμα στις υπώρειες του Αυγού, δε δίστασε καθόλου ν' απαντήσει στο αιώνιο ερώτημα:
Ο Εγκέλαδος ή η Κεφαλονιά:
Η Κ Ε Φ Α Λ Ο Ν Ι Α στους αιώνες!!!
(Δ.Βλ.) http://porosvress.blogspot.gr/2015/10/blog-post_21.html