Προσπαθώ εδώ και αρκετό καιρό να καταλάβω την ευκολία με την οποία κάποιος επιτήδειος μπορεί να προβλέψει

Κάποιοι πεφωτισμένοι  κάπου , κάπως, κάποτε  ίσως να οδήγησαν τον κόσμο στην ευδοκίμηση, τώρα προς τα πού οδεύει άραγε;;;

Προσπαθώ εδώ και αρκετό καιρό να καταλάβω την ευκολία με την οποία κάποιος επιτήδειος μπορεί να προβλέψει, να ελέγξει και εν τέλει να κατευθύνει συγκεκριμένες μαζικές συμπεριφορές στα πλαίσια της ψυχολογίας, του όχλου, με μια απλούστατη μέθοδο που προσομοιάζει στα σημεία, με αυτή του «χαλασμένου τηλεφώνου» και έχει ροή ανάλογη με την εξάπλωση κυματικών μηνυμάτων στο χώρο….Φαντάζομαι ότι όλα αυτά ξενίζουν και δυσχεραίνουν τον αναγνώστη όμως τελικά η πολυπλοκότητα είναι που οδηγεί στην εξέλιξη  καθημερινών φαινομένων άλλοτε κοινότυπων και άλλοτε εξεζητημένων που δρομολογούνται από απλές ουσιαστικά ανθρώπινες αντιδράσεις που μεταλλάσσονται στην ομήγυρη σε σύνθετες χαοτικές καταστάσεις, όπως τα βίαια επεισόδια, οι έξαλλοι πανηγυρισμοί, τα ανίερα λιντσαρίσματα, οι ομαδικές εκδηλώσεις λατρείας σε είδωλα της επικαιρότητας ακόμη και οι πλέον σύνηθες ανθρώπινες εκφάνσεις όπως η σύμπλευση με τις επιταγές του συρμού , στην εμφάνιση, στην μουσική, στην στάση ζωής αλλά και η έντονη τηλεορασίτιδα, ιογενής νόσος ευρέως διαδεδομένη ανά την υφήλιο με ιδιοπαθή και κοινωνικό-παθή αίτια.

Τα ερωτήματα είναι: πως γίνεται τελικά με το μηχανισμό της ενσωμάτωσης στο πλήθος, να υπνωτίζονται οι λογικές αντιδράσεις και να μεταδίδονται ερεθίσματα ιδιαίτερα και τις περισσότερες φορές διάφορα προς το  μεμονωμένο προφίλ εκάστου  ατόμου που συνιστά τη μάζα; Πόσο ευάλωτος είναι τελικά ο όχλος σε όποιον επιτήδειο δημαγωγό τυγχάνει να εντοπίσει το μηχανισμό τισσαθευσης και χαλιναγώγησης αυτής της συμπεριφοράς…;;Πόσο ελεγχόμενοι μπορούμε τελικά να γίνουμε  συμμετέχοντας σε «οχλώδεις» συναθροίσεις ή γενικότερα όντας μέλη μιας κοινωνίας μαζών; Και για να μην ομιλώ την κορακίστικη χρησιμοποιώντας δυσνόητους όρους θα  τα πω απλά μπας και κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου σε πολλούς από εμάς που έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αποφασίζουμε για την ζωή μας…

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι απλά μια ισχυρή παρενέργεια για μας. Όμως τελικά αυτά είναι ελαφρά εναύσματα ενός πιο ουσιαστικού προβλήματος που  δρομολογεί  ανθρώπινες συμπεριφορές σχεδόν από την απαρχή της ιστορίας μας. Ένα «πρόβλημα» το οποίο οδήγησε σε θρησκευτικές εκκαθαρίσεις , σε παγκοσμίους πολέμους αλλά και σε ηρωικές πράξεις αυτοθυσίας υπό την καθοδήγηση ηγετών που γνώριζαν αυτή την αχίλλειο πτέρνα του «ανώτερου όντος» και τον τρόπο έκφρασης  και εκδήλωσης του ενιαίου της στάσης χιλιάδων ατόμων. Γιατί ένας ήρεμος άνθρωπος σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου καταλήγει να κραυγάζει άναρθρα και σε ακραίες περιπτώσεις να χουλιγκανίζει επικίνδυνα; Γιατί κάποιος υπό την «επήρεια» ενός  συγκεκριμένου περιβάλλοντος χειροκροτεί και επευφημεί  χωρίς να αξιολογεί, αμφισβητούμενες επιτυχίες; γιατί ενστερνίζομαστε απόψεις που πλανιόνται στον αέρα επειδή η συχνή αναμετάδοση τους δημιούργησε ρεύμα υποστήριξης, γιατί θαυμάζουμε ασυναίσθητα, είδωλα “κοινής λαϊκής αποδοχής” ; γιατί οι διαφημίσεις μας ωθούν στην κατανάλωση, γιατί υποστηρίζουμε κόμματα και ιδεολογίες που από πάππου προς πάππου δημιουργούν ένα δεδικασμένο πίστης; Γιατί ενθουσιαζόμαστε από λαοπλάνους ηγέτες πολλά υπόσχοντες; γιατί  οι άνθρωποι κάνoυν το σταυρό τους; νηστεύουν, προσεύχονται 3 φορές γονυπετώς την μέρα στον Αλλάχ, γιατί πιστεύουν ότι οι γυναίκες είναι υποδεέστερες και τους επιβάλλουν φερεντζέ και κελεμπία, γιατί λυπούμαστε και συγκινούμαστε με συναισθηματικά επιχειρήματα και θεατρικές εκδηλώσεις ευαισθησίας και επιδιδόμαστε σε ομαδικές παραστάσεις « ευαισθησίας»  γιατί βλέπουμε αγλήμανα, τηλεπαιχνίδια ρεαλιτι; αρεσκόμεθα στην θέα της βίας και του σεξ; Γιατί παθαίνουμε αμοκ και μόνο με την υποψία της κερδοφορίας ή της δόξας; γατί ανυψώνουμε και εξευτελίζουμε μονομιάς ηγέτες που υπήρξαν αποδέχτες θετικής ή αρνητικής  κοινωνικής αύρας ή θύματα των περιστάσεων; γιατί βλέπουμε και αντιγράφουμε πιθηκήσια και αφιλτράριστα οτιδήποτε μας πλασάρεται εντέχνως; Γιατί εσύ φίλε καπνίζεις πίνεις και κάνεις έρωτα από τα δεκατέσσερα; γιατί ο αλλοδαπός φίλος σου με ένα γεγονός ή μια δήλωση αδιάφορη στην διαπροσωπική σας σχέση γίνεται ορκισμένος αντίπαλος; γιατί κρεμάς κουδούνια και ταμπελάκια σε συνανθρώπους σου, κοινωνικές τάξεις και καταστάσεις; και πάνω από όλα γιατί βαυκαλίζεσαι να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος και κύριος των πράξεων σου; Δεν έχεις καταλάβει πόσο εύκολα παρασύρεσαι ακούσια και με την αυταπάτη  ότι εσύ επιλέγεις; ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΤΕΧΝΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΣΟΥ, ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΜΑΖΕΣ; Κάποιοι πεφωτισμένοι  κάπου , κάπως, κάποτε  ίσως να οδήγησαν τον κόσμο στην ευδοκίμηση, τώρα προς τα πού οδεύει άραγε;;;

ΣΑΜΟΛΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ