Οι μεγάλες οργανωμένες μαρίνες στη χώρα μας είναι όλες 19 και υπάρχουν και 20 μικρότερες.
Εδώ να διευκρινίσουμε ότι οργανωμένη μαρίνα είναι η λιμενική κατασκευή που δεν προσφέρει απλά ελλιμενισμό για να δέσει ένα σκάφος. Παρέχει σωστή ασφάλεια από καιρικές συνθήκες, παροχή νερού, ρεύματος, Ίντερνετ, φύλαξη των σκαφών με σεκιούριτι, δέστρες- μπίντες, σέρβις βοήθειας στο αγκυροβόλιο και ρεμέντζα, καύσιμα, μίνι μάρκετ για τροφοδοσία κ.ά.
Η Κροατία διαθέτει περίπου 230 τέτοιες μαρίνες και η Τουρκία κάτι λιγότερο από 200, δηλαδή επτά φορές περισσότερο από τις δικές μας.
Ο ανταγωνισμός εδώ και δεκαετίες έχει αντιληφθεί τη σημασία της ιδιωτικής κρουαζιέρα και φροντίζει να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες.
Έχει υπολογιστεί πως τα χρήματα που ξοδεύει ένας τουρίστας που καταλύει με ιδιωτικό σκάφος είναι έως και πέντε φορές περισσότερα από τον τουρίστα που διαμένει σε ξενοδοχεία.
Η χώρα μας διαθέτει ακτογραμμή 16.000 χλμ ( πιο πολλές από την Αφρική), τα περισσότερα κατοικημένα νησιά στην Μεσόγειο και στο σύνολο 3045,αλλά αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα δεν μπόρεσε ποτέ να το εκμεταλλευτεί και μένει απαξιωμένος ένας συναλλαγματοφόρος κλάδος.
Σύμφωνα με μία μελέτη του πανεπιστημίου Πειραιά, για κάθε 100 νέες θέσεις σκαφών σε μαρίνες δημιουργούνται 4,4 νέες θέσεις εργασίας στις μαρίνες και 100 θέσεις εργασίας σε υποστηρικτικούς για το yachting κλάδους της τοπικής κοινωνίας.
Ο μέσος όρος ελλιμενισμού ανά χλμ ακτογραμμής είναι 0,5 για την Ελλάδα. Ο μέσος όρος των χωρών της Μεσογείου της Ε.Ε., αλλά και της Τουρκίας είναι 8,9. Αν πληρούσαμε αυτόν τον μέσο όρο η χώρα μας θα έπρεπε να έχει 142.000 θέσεις εργασίας.
Τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα παρόλο τη ναυτική εμπορική παράδοση, τις δαντελωτές ακτές και τα χιλιάδες νησιά, είναι στην κουλτούρα της ηπειρωτική χώρα με άναυτους κατοίκους, είναι συντριπτικά.
Οι ιδιοκτήτες σκαφών είναι ο ένας στους 560, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι ο ένας στους 128. Στο σύνολο διαθέτουμε μόνο 17.700 σκάφη ενώ ενδεικτικά να αναφέρουμε : Η Σουηδία διαθέτει 753.000 σκάφη, η Γαλλία 752.000 η Φιλανδία 731.000 η Νορβηγία 692.000, η Βρετανία 463.000, η Γερμανία 441.000,η Ιταλία 400.000 η Κροατία 105.000,και η Πορτογαλία 55.000 σκάφη.
Σημειωτέον ότι τα παραπάνω νούμερα δεν αποδεικνύουν μόνο την χαμηλή ενασχόλησή μας με τη θάλασσα, αλλά δείχνουν πως αυτοί οι τεράστιοι στόλοι των Ευρωπαίων είναι εν δυνάμει πελάτες μας στα πιο ήσυχα και ενδιαφέροντα νερά της Μεσογείου με τα χιλιάδες νησιά, αλλά εμείς δεν έχουμε μαρίνες να τους υποδεχτούμε.
Οι ξενοδοχειακές μονάδες για να εισπράξουν 80 ή 100 ευρώ από τους πελάτες τους, πρέπει να παρέχουν ολόκληρη σειρά από σέρβις φιλοξενίες, να πλύνουν σεντόνια, να ετοιμάσουν πρωινό, να ανακαινίζουν και να διατηρούν καθαρά τα κτίριά τους, και να προσφέρουν ολόκληρη ακριβή υποδομή ψυχαγωγίας όπως πισίνες γήπεδα τένις, παιδότοπους κ.ά.
Στις τσιμεντένιες μαρίνες αρκεί ο καπετάνιος να δέσει δύο σχοινιά, να κουμπώσει μία πρίζα ρεύματος και να του δώσουν παροχή νερού και μετά περνάει ένας υπάλληλος για να πληρωθεί αυτά τα 80 ή 100 ευρώ που αντίστοιχα στον κλάδο του ξενοδοχειακού τουρισμού θα χρειαζόταν περίπλοκη αλυσίδα παροχών.
Η σύγκριση δεν είναι ανταγωνιστική, ίσα ίσα που οι δύο κλάδοι αλληλοσυμπληρώνονται και ωφελούνται αμφότεροι. Το αναφέρω απλά για να εξηγήσω πως τα χρήματα που προκύπτουν από την επιχειρηματική δραστηριότητα των μαρίνων είναι τα πιο εύκολα χρήματα του κόσμου που είμαστε ανίκανοι να εισπράξουμε.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό το λάθος; Γιατί παραμελήσαμε ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα που μπορεί σε πλήρη ανάπτυξη να αποδώσει μονάδες στο ΑΕΠ;
Οι λόγοι ξεκινούν από το γεγονός ότι οι πολιτικοί μας, όταν κατασκευάζουν έργα και εγκρίνουν δημόσιες επενδύσεις, το κάνουν με γνώμονα τους αντισταθμιστικούς ψήφους που προσδοκούν.
Το πελατειακό κράτος πάντα ρυθμίζει κατά τα συμφέροντά του την οικονομία. Και τα μικρά νησιά που έχουν ελάχιστους ψήφους και εκλέγουν ελάχιστες μονοεδρικές στο κοινοβούλιο, δεν είναι υπό αυτή την έννοια το κατάλληλο πεδίο για επενδύσεις και έργα. Μα θα αποδώσουν στην οικονομία, θα φέρουν ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας, μονάδες στο ΑΕΠ. Ναι, αλλά δεν θα προσθέσουν ψήφους.
Ο επόμενος λόγος ( όσον αφορά το χαμηλό αριθμό σκαφών) είναι η αντίληψη φορολογίας των εκάστοτε κυβερνήσεων που υπερφορολογεί τον κλάδο. Ισχύει ως άποψη πως αυτοί που διαθέτουν σκάφος είναι όλοι τους μεγιστάνες του πλούτου, ενώ αντιθέτως το να φορολογείς βαριά και με τεκμήρια τους Έλληνες ακόμη και για μία βάρκα πέντε μέτρων που χρησιμεύει για ψάρεμα είναι σαν να φορολογείς τους Ελβετούς γιατί κάνουν σκι.
Η αναιμική ναυπηγική βιοτεχνία μικρών σκαφών παραπαίει από τις χαμηλές πωλήσεις, ενώ η κατασκευή μεγάλων yachts έχει εξαφανιστεί με εξαίρεση κάποιες προσπάθειες να αναβιώσει η ναυπήγηση του Ocean Star, -Ελληνικό ιστιοπλοϊκό σκάφος στα 51 πόδια, που έχει βαθμολογηθεί ως ένα από τα καλύτερα παγκοσμίως.
Οι Έλληνες παρόλο που δεν υπάρχει σημείο στη χώρα τους που να απέχει περισσότερα από 170 χλμ από ακτή, είναι άναυτοι και ηπειρωτικός λαός.
Φταίει, λοιπόν και το γεγονός, πως δεν διαθέτουμε ναυτοσύνη και ναυτική κουλτούρα γιατί τότε όλοι αυτοί οι υπουργοί που συνεδριάζουν για να αποφασίσουν πόσους περισσότερους φόρους θα μας επιβάλλουν και πόσες δυνατότητες έχουν να προσλάβουν και άλλους δημοσίους υπαλλήλους, δεν θα αγνοούσαν το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα της ιδιωτικής κρουαζιέρας, της κατασκευής μαρίνων και δεν θα απεμπολούσαν τα πολλαπλασιαστικά οφέλη που προκύπτουν για την οικονομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου