Δεν έχουμε πολύ χρόνο να προστατεύσουμε το κλίμα και είναι ανάγκη να πούμε ένα δυνατό ΌΧΙ στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στο Ιόνιο. Σε περιμένουμε αυτό το Σάββατο στην Κεφαλλονιά σε μία ανοικτή συζήτηση για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων που διοργανώνει το Κοινωνικό Εργαστήρι Τραβέρσο με το WWF, γιατί είναι δικαίωμά μας να ζούμε σε καθαρό και ασφαλή πλανήτη! >>
Το WWF Ελλάς και το Κοινωνικό Εργαστήριο Τραβέρσο συνδιοργανώνουν ανοιχτή εκδήλωση ενημέρωσης και συζήτησης για τις εξορύξεις υδρογονανθρακών στην περιοχή του Ιονίου και τις επιπτώσεις σε περιβάλλον, οικονομία και κοινωνία.
Στη συζήτηση θα συμμετάσχουν ο Δημήτρης Ιμπραήμ (WWF Ελλάς, υπεύθυνος εκστρατείας ενάντια στους υδρογονάνθρακες), η Άννα-Μαρία Ρέννερ (Greenpeace, υπεύθυνη τοπικών κοινοτήτων) και ο νομικός Σταύρος Αντύπας.
Με αφορμή το κενό ουσιαστικής ενημέρωσης των πολιτών και το έλλειμμα διαφάνειας γύρω από ένα τόσο επικίνδυνο εγχείρημα για το φυσικό περιβάλλον, τις τοπικές κοινότητες και την οικονομία της Ελλάδας, η εκδήλωση έχει ως στόχο να ενημερώσει τους κατοίκους, αλλά και όλους τους τοπικούς φορείς της Κεφαλονιάς για τις μη αναστρέψιμες επιπτώσεις των εξορύξεων, να διαψεύσει τους “μύθους” περί οικονομικής ανάπτυξης που κυβέρνηση και πετρελαϊκές σκοπίμως συντηρούν και εν τέλει, να ξεκινήσει μια ανοιχτή συζήτηση για ένα τόσο σοβαρό θέμα που θα ορίσει το μέλλον της χώρα μας γενικότερα, αλλά και ειδικότερα, της κοινωνίας του Ιονίου.
Πώς γίνονται οι θαλάσσιες εξορύξεις και γιατί οι σεισμικές έρευνες αποτελούν μια ιδιαίτερα επιβλαβή διαδικασία με μη αναστρέψιμες συνέπειες στο τοπικό οικοσύστημα;
Τι θα συμβεί στην περίπτωση ενός πετρελαϊκού ατυχήματος και πόσο πιθανό είναι κάτι τέτοιο;
Ποια είναι τα πραγματικά οικονομικά, αναπτυξιακά και ενεργειακά οφέλη από τις εξορύξεις για τη χώρα μας και την τοπική κοινωνία του Ιονίου;
Απειλείται η ελληνική φύση και η θάλασσα του Ιονίου από τις σεισμικές έρευνες και τις εξορύξεις;
Πόσο αυστηρή είναι τελικά η περιβαλλοντική νομοθεσία;
Τι θα συμβεί στην περίπτωση ενός πετρελαϊκού ατυχήματος και πόσο πιθανό είναι κάτι τέτοιο;
Ποια είναι τα πραγματικά οικονομικά, αναπτυξιακά και ενεργειακά οφέλη από τις εξορύξεις για τη χώρα μας και την τοπική κοινωνία του Ιονίου;
Απειλείται η ελληνική φύση και η θάλασσα του Ιονίου από τις σεισμικές έρευνες και τις εξορύξεις;
Πόσο αυστηρή είναι τελικά η περιβαλλοντική νομοθεσία;
Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που θα συζητηθούν στην εκδήλωση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο ρίσκο που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα νησιά και οι κάτοικοι του Ιονίου.
Η Ελληνική Τάφρος που διαπερνά το Ιόνιο αποτελεί σπίτι για δεκάδες παγκοσμίως σπάνια είδη που βρίσκονται υπό καθεστώς προστασίας (π.χ. πτεροφάλαινες, φυσητήρες, ζιφιοί, δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες, μεσογειακές φώκιες). Οποιαδήποτε ερευνητική ή εξορυκτική δραστηριότητα στην ανοιχτή θάλασσα και σε βάθη χιλιάδων μέτρων απειλεί όχι μόνο αυτά τα μοναδικά είδη που ζουν στην περιοχή, αλλά και τις παράκτιες κοινότητες, την εθνική οικονομία, την τουριστική δραστηριότητα και κατ’ επέκταση την κοινωνία μας. Είναι άλλωστε εντυπωσιακό ότι ο τουρισμός συμμετέχει σε ποσοστό 73% στο ΑΕΠ των νησιών του Ιονίου, συμβάλλοντας σχεδόν 2,3 δις ευρώ μόνο για το 2017.
Ωστόσο, δεν είναι αργά να πούμε ΟΧΙ στην έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στη χώρα μας.
Σας περιμένουμε να συζητήσουμε από κοντά το μέλλον του Ιονίου και της Κεφαλονιάς!
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018, 18.00
Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη
Ηλία Ζερβού 12, Αργοστόλι
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή τα σχόλια περί αλλαγών χωροταξικού Ιονίων νήσων, ιχθυοκαλλιεργειών, εξόρυξης πετρελαίων, κλπ., και τις επιπτώσεις τους στο φυσικό περιβάλλον με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το Ιόνιο γενικότερα, θα ήθελα να εκφράσω μια ρεαλιστική προσωπική άποψη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή έχω χόμπι μου το ψαροντούφεκο παρατηρώ την πλήρη καταστροφή των παντός είδους υποθαλάσσιων χόρτων (φύκια) σε βραχώδεις περιοχές, όχι μόνο σε κατοικημένα μέρη αλλά και σε τελείως απομακρυσμένα έως ερημικά θα έλεγα.
Το βασικότερο φύκι που έχει σχεδόν εξαφανιστεί είναι το «καφέ φύκι» και πολλά άλλα βέβαια, με συνέπεια την πλήρη εξαφάνιση των αχινών, πεταλίδων, κοχλιών (μπομπόλια), στρειδιών, μυδιών και άλλων αχιβάδων, με αποτέλεσμα και την πλήρη (καθ΄ολοκληρία) εξαφάνιση θαλάσσιας ζωής σε όλο το υποθαλάσσιο ύψος των βράχων ακτής.
Αν είμαστε ρεαλιστές λοιπόν θα διαπιστώσουμε ότι και χωρίς να υπάρχουν για την ώρα εξορύξεις υδρογονανθράκων, λειτουργεί κάτι ακόμα χειρότερο περιβαλλοντολογικά.
Σωστό λοιπόν να αντιδρούμε σε οποιαδήποτε επιπλέον επιβάρυνση της φύσης, αλλά να βρίσκουμε πρώτα τα ήδη υπάρχοντα αίτια καταστροφής. Και πρακτικά πολύ λιγότερη ζημιά παθαίναμε όταν γεμίζαμε πίσσες παλαιότερα από τα σεντινόνερα των πλοίων με τα βαριά καύσιμα παρά τώρα…
Κάπου πρέπει κατά τη γνώμη μου να υπάρξει ισορροπία στην αύξηση του μεγέθους του τουριστικού προϊόντος γιατί ήδη από αυτά που βλέπω αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα και αν δεν βρούμε λύσεις ξεκινώντας όχι από αύριο αλλά από χτές, το παιχνίδι είναι χαμένο και μη αναστρέψιμο!
Μια βασική ενέργεια που θα πρότεινα είναι ο έλεγχος (και δεν γνωρίζω με ποιο τρόπο), στους βιολογικούς καθαρισμούς των αποχετεύσεων των κρουαζιερόπλοιων, που πιστεύω είναι πρακτικά ανεξέλεγκτα. Και πιστεύω ότι σαν έξυπνος κόσμος θα καταλάβαμε ότι το μεγαλύτερο αλλά «τσίπικο» τουριστικό προϊόν και περισσότερο κόπο απαιτεί και λιγότερο κέρδος αφήνει.
Αυτά τα λίγα λοιπόν αν και υπάρχουν λεπτομερέστερα στοιχεία, αλλά για ευνόητους λόγους μη δημοσιεύσιμα.
Για όποιους αμφιβάλουν θα πρότεινα να παρατηρήσουν μέσω των δορυφορικών χαρτών της Google την «άσπρη πέτρα ξέξασπρη» των ακτών μας και φυσικά δεν προτείνω τους υδρογονάνθρακες για τεχνητό μαύρισμα… χα χα χα.
Σπύρος Ρόκκος