Αρχικά ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ και ΠΟΛΛΑ στους απανταχού Νικολάκηδες και Νικολίτσες.
Προστάτης των ναυτικώνε ο Άη Νικόλας αλλά δε ξέρω κατά πόσο για τσου Κεφαλλονίτες τοιούτους.
Ο πατέρας μου εμένανε όταες εγύρναε από Αυστραλία το 1956 με το “Κυρήνεια” του Γιαννουλάτου και έπεσε σε κυκλώνα κάτου από την Αφρική, (γιατί είχε κλείσει το Σουέζ), τάμα στον Άη Γεράσιμο είχε κάμει για να τη γλυτώσει! Και του επήε όπως μου έλεε 40 λαμπάδες λιτράρηκες ή δίλιτρες, ευκείο δε το θυμάμαι καλά. Άραγες??
ΔΥΟ ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΕΚΑΜΑΝ ΤΑΜΑ ,,ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΕ ΡΕΒΥΘΙΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥς ΑΜΑ ΤΗΝ ΣΚΑΠΟΥΛΑΡΟΥΝΕ,, ΚΑΙ ΟΝΤΩς Ο ΓΕΡΑΣΙΜΟς ΤΟΥΣ ΕΚΑΜΕ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ
Μια και δυο ξεκινανε λοιπόν αλλα ο ενας πρηστικανε τα ποδια του και με δυσκολια συνεχιζε, και του λεει ο αλλός ωρε αβραστα τα εβαλες μωρε κουρλε!
ΩΡΕ ΚΑΝΑΜΕ ΤΑΜΑ ΝΑ ΡΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΑΨΟΥΜΕ ΛΑΜΠΑΔΑ,, ΕΧΩΝΤΑΣ ΡΕΒΥΘΙΑ ΣΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΑΣ ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ,,, ΑΝ ΘΑ ΤΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΒΡΑΣΜΕΝΑ ή ΑΒΡΑΣΤΑ
Κεφαλονίτικα ανέκδοτα
ΚΑΙ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΣΤΟ ΤΙ ΦΤΑΕΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ,, ΠΟΥ ΙΣΧΥΕΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΣΙΚΑ, ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ.
Ηταν λέει στα 40 πηγάδια του Αγίου γεμάτα από διαφορετική φυλή ,και ο διάβολός τα είχε σκεπασμένα να μη του φύγουν από μέσα,,εκτός αυτου με τους Κεφαλονήτες,, Στην ερώτηση του Αγιού γιατι αυτό δεν το σκεπάζει!! Η απάντηση πολύ απλή ..!! Αυτοί λέει δεν βγαίνουν,,, γιατι όποιος πάει να βγει τον τραβάνε οι άλλοι ξανά μέσα!
Συζητούν τρεις παπάδες, ένας από το Αγιο όρος, ένας από την Αθήνα και ένας Κεφαλονίτης για το πως κατανέμουν τα έσοδα των εκκλησιών τους. Λέει ο παπάς από το Αγιο όρος:
«Εγώ Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα και όσα έρθουν κορώνα είναι του Θεού και τα δίνω για τις ανάγκες της εκκλησίας και όσα έρθουν γράμματα είναι δικά μου». Λέει ο Αθηναίος παπάς: «Και εγώ πετάω τα νομίσματα στον αέρα και όσα σταθούν όρθια είναι του Θεού και της εκκλησίας, όσα πέσουν στο πλάι (κορώνα ή γράμματα) είναι σαφώς δικά μου». Και στο τέλος ο Κεφαλονίτης ο παπάς: «Εγώ κύριοι συνάδελφοι κάνω το ίδιο που κάνετε και εσείς με πιο απλές διαδικασίες για να μη χάνουμε και χρόνο. Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα. Όσα θέλει τα κρατάει ο Θεός και όσα πέσουν κάτω είναι δικά μου!»
Είναι ένας Κερκυραίος, ένας Κεφαλλονίτης κι ένας Λευκαδίτης, που ξεμονάχιασαν, κάπου σ' ένα αραχνιασμένο, σκοτεινό υπόγειο ένα λυχνάρι, απ' αυτά τα μυστήρια με τα τζίνια. Το τρίψανε και ξεπετάχτηκε το τζίνι. «Έχετε ο καθένας από μια ευχή, θα σας την πραγματοποιήσω και μετά φεύγω», λέει το τζίνι. Ο Λευκαδίτης λέει: «Ψαράς είμ' εγώ, ψαράς είν' ο πατέρας μου, ψαράς ήταν κι ο παππούς μου κι ο γιος μου ψαράς θα γίνει κι αυτός. Θέλω να γεμίσουν οι ωκεανοί και τα πέλαγα με ψάρια». «Έγινε», λέει το τζίνι και πραγματοποιήθηκε η ευχή. Ο Κερκυραίος, έκθαμβος, λέει: «Θέλω ένα τείχος γύρω απ' όλη την Κέρκυρα, έτσι που τίποτα να μη μπορεί να μπει μέσα.» Μ' ένα κροτάλισμα των δακτύλων, το τζίνι πραγματοποιεί κι αυτήν την ευχή. Ο Κεφαλλονίτης ρωτάει: «Δε μου το ξαναλές αυτό το περί τείχους;» «Να, είναι γύρω στα πενήντα μέτρα ψηλό, 20 μέτρα φαρδύ και τίποτα δεν μπορεί ούτε να μπει ούτε να βγει από 'κεί», του λέει το τζίνι. «Εν τάξει», λέει ο Κεφαλλονίτης. «Γέμισέ το νερό τώρα!»
Κάποιο απόγιομα, κάνοντας την περαντζάδα του ο Ανδρέας Λασκαράτος στο Ληξούρι, πέρασε κάτω από το σπίτι του σιορ Γερασιμάκη, φανατικού εχθρού του, μια και ο ποιητής τον είχε βάλει πόστα πολλές φορές με τις Λυχνιές του (άρθρα στην εφημερίδα του «Ο Λύχνος»). Θέλοντας λοιπό ο σιορ Γερασιμάκης να πάρει το αίμα του πίσω κογιονάροντας το σιορ Αντρέα του πέταξε δυο κέρατα. Ο σιορ Αντρέας, χωρίς να τα χάσει, του απάντησε: «Ε! σιορ Γερασιμάκη, πρόσεχε ωρέ ότα χτενίζεσαι!»
Ο σιορ Αντρέας Λασκαράτος είχε ένα σέμπρο στα φέουδά του, το Μπάμπη. Ο Μπάμπης πήαινε στο Αργοστόλι για να πουλήσει ό,τι έβγανε το χτήμα. Ένα πρωΐ το λοιπό, εκεί που περίμενε τη βεζίνα για να γυρίσει στο Ληξούρι, βλέπει να περνάει ο σιορ Παναγάκης, άλλο θύμα του Λύχνου και του σιορ Αντρέα. Μόλις βλέπει ο Παναγάκης το Μπάμπη κοντοσταματάει και του λέει: «Μπάμπη, πας για το Ληξούρι;» «Ναίσκε σιορ Παναγάκη μου». «Θα μου κάμεις ωρέ ένα θέλημα;» «Μετά χαράς, ορίστε». «Εκεί που θα πας, θέλω να δώκεις στον αφέντη σου ένα φάσκελο ξεμυτιστό». «Δε μου λες σιορ Παναγάκη, άμα δεν έβρω το σιορ Αντρέα, να στο φέρω πίσω;»
Κάποιος φανατικός εχθρός του Λασκαράτου, θέλοντας να τον κογιονάρει, επήε κι αγόρασε ένα κουτί γλυκά να του τα κάμει δώρο. Αντί όμως για τα γλυκά, έστειλε στο σιορ Αντρέα το κουτί γεμάτο ακαθαρσίες. Ο σιορ Αντρέας χωρίς και πάλι να τα χάσει του έστειλε μια ωραιότατη ανθοδέσμη από τον κήπο του και μια κάρτα που έγραφε: «Ό,τι έχει ο καθένας, χαρίζει».
Πήγε ο Γεράσιμος στο παζάρι τση Κέρκυρας και εθαύμαζε ένα αηδόνι. «Πάρτο να σου κελαηδάει», του λέει ο Σπυράκης που το πουλούσε. Με τα πολλά, συμφώνησαν να το ανταλλάξουν για 4 τάλαρα.
Παίρνει ο Γεράσιμος το αηδόνι, κι ανεβαίνει στο παπόρο να επιστρέψει στην Κεφαλονιά. Πάει κι ο Σπυράκης στο μόλο και του φωνάζει: «Αμα κελαηδήσει τ’ αηδόνι Μεμά να με φτύσεις!» «Κι άμα τα τάλαρα είναι τάλαρα κι εμένα να με φτύσεις ωρέ Σπυράκη!» του απαντάει ο Κεφαλονίτης.
Τάμα έκανε στο Αγιο η κυρά Μαριάνθη, άμα γιάνει ο άρρωστος άντρας της, να πάει ποδαράτη από το Αργοστόλι μέχρι το μοναστήρι, με ρεβύθια μέσα στα παπούτσια της. Γίνεται καλά ο συμβίος κι εκείνη πρέπει να εκτελέσει το τάμα. Τη βλέπουνε οι συγχωριανοί και απορούνε: «Πως κόβεις δρόμο τόσο εύκολα με ρεβύθια στα πατούμενά σου;» «Είπα ότι θα βάλω μέσα ρεβύθια, μόνο δεν είπα άμα θα ‘ναι ωμά ή βρασμένα», τους απαντά εκείνη.
Μια ξανθιά, μια μελαχρινή και μια κοκκινομάλλα δουλεύουν σε ένα γραφείο όπου η ... διευθύντρια είναι γυναίκα. Κάθε μέρα η δ...
ΛΗΜΜΑ
Ο σύζυγος κάθεται στον καναπέ στο σαλόνι κάνοντας συνεχώς ζάπινγκ ανάμεσα σε δυο κανάλια όταν από το βάθος ακούγεται η φωνή της συζύγου: - Τι κάνεις εκεί ρε Δημήτρη, θα την κάψεις την τηλεόραση! - Τι να κάνω ρε γυναίκα; Αφού βάλανε το μπάσκετ μαζί με την τσόντα και δεν ξέρω ποιο από τα δυο να δω… Και η γυναίκα απαντά: - Την τσόντα δες… Μπάσκετ ξέρεις!
Στο σπίτι των ηλικιωμένων κάποιος χτυπά την πόρτα.
- Ποιός είναι? ρωτά η γιαγιά - Ο χάρος - Και τι θες? λέει ο παππούς - Ήρθα να πάρω έναν από εσάς - Εμένα πάρε λέει ο παππούς, άσε τη γιαγιά να ζήσει!! - Όχι, λέει η γιαγιά, εμένα πάρε, άμα χάσω τον παππού, πως θα ζήσω μόνη μου?
Αρχικά ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ και ΠΟΛΛΑ στους απανταχού Νικολάκηδες και Νικολίτσες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροστάτης των ναυτικώνε ο Άη Νικόλας αλλά δε ξέρω κατά πόσο για τσου Κεφαλλονίτες τοιούτους.
Ο πατέρας μου εμένανε όταες εγύρναε από Αυστραλία το 1956 με το “Κυρήνεια” του Γιαννουλάτου και έπεσε σε κυκλώνα κάτου από την Αφρική, (γιατί είχε κλείσει το Σουέζ), τάμα στον Άη Γεράσιμο είχε κάμει για να τη γλυτώσει!
Και του επήε όπως μου έλεε 40 λαμπάδες λιτράρηκες ή δίλιτρες, ευκείο δε το θυμάμαι καλά.
Άραγες??
Κά κα κα κα κα κα κα κα κα κα κα κα κα κα κα κα κα
μου θυμισες το ανεκδοτο με τα ρεβυθια!
Ευκαιρια να θυμιθούμε κεφ.ανεκδοτακια
ΔΥΟ ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΕΚΑΜΑΝ ΤΑΜΑ ,,ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΕ ΡΕΒΥΘΙΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥς ΑΜΑ ΤΗΝ ΣΚΑΠΟΥΛΑΡΟΥΝΕ,, ΚΑΙ ΟΝΤΩς Ο ΓΕΡΑΣΙΜΟς ΤΟΥΣ ΕΚΑΜΕ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ
Μια και δυο ξεκινανε λοιπόν αλλα ο ενας πρηστικανε τα ποδια του και με δυσκολια συνεχιζε, και του λεει ο αλλός ωρε αβραστα τα εβαλες μωρε κουρλε!
ΩΡΕ ΚΑΝΑΜΕ ΤΑΜΑ ΝΑ ΡΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΑΨΟΥΜΕ ΛΑΜΠΑΔΑ,, ΕΧΩΝΤΑΣ ΡΕΒΥΘΙΑ ΣΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΑΣ ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ,,, ΑΝ ΘΑ ΤΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΒΡΑΣΜΕΝΑ ή ΑΒΡΑΣΤΑ
Ηταν λέει στα 40 πηγάδια του Αγίου γεμάτα από διαφορετική φυλή ,και ο διάβολός τα είχε σκεπασμένα να μη του φύγουν από μέσα,,εκτός αυτου με τους Κεφαλονήτες,,
Στην ερώτηση του Αγιού γιατι αυτό δεν το σκεπάζει!! Η απάντηση πολύ απλή ..!!
Αυτοί λέει δεν βγαίνουν,,, γιατι όποιος πάει να βγει τον τραβάνε οι άλλοι ξανά μέσα!
Λέει ο παπάς από το Αγιο όρος:
«Εγώ Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα και όσα έρθουν κορώνα είναι του Θεού και τα δίνω για τις ανάγκες της εκκλησίας και όσα έρθουν γράμματα είναι δικά μου».
Λέει ο Αθηναίος παπάς:
«Και εγώ πετάω τα νομίσματα στον αέρα και όσα σταθούν όρθια είναι του Θεού και της εκκλησίας, όσα πέσουν στο πλάι (κορώνα ή γράμματα) είναι σαφώς δικά μου».
Και στο τέλος ο Κεφαλονίτης ο παπάς:
«Εγώ κύριοι συνάδελφοι κάνω το ίδιο που κάνετε και εσείς με πιο απλές διαδικασίες για να μη χάνουμε και χρόνο. Πετάω στον αέρα όλα τα νομίσματα. Όσα θέλει τα κρατάει ο Θεός και όσα πέσουν κάτω είναι δικά μου!»
Είναι ένας Κερκυραίος, ένας Κεφαλλονίτης κι ένας Λευκαδίτης, που ξεμονάχιασαν, κάπου σ' ένα αραχνιασμένο, σκοτεινό υπόγειο ένα λυχνάρι, απ' αυτά τα μυστήρια με τα τζίνια. Το τρίψανε και ξεπετάχτηκε το τζίνι.
«Έχετε ο καθένας από μια ευχή, θα σας την πραγματοποιήσω και μετά φεύγω», λέει το τζίνι.
Ο Λευκαδίτης λέει:
«Ψαράς είμ' εγώ, ψαράς είν' ο πατέρας μου, ψαράς ήταν κι ο παππούς μου κι ο γιος μου ψαράς θα γίνει κι αυτός. Θέλω να γεμίσουν οι ωκεανοί και τα πέλαγα με ψάρια».
«Έγινε», λέει το τζίνι και πραγματοποιήθηκε η ευχή.
Ο Κερκυραίος, έκθαμβος, λέει:
«Θέλω ένα τείχος γύρω απ' όλη την Κέρκυρα, έτσι που τίποτα να μη μπορεί να μπει μέσα.»
Μ' ένα κροτάλισμα των δακτύλων, το τζίνι πραγματοποιεί κι αυτήν την ευχή.
Ο Κεφαλλονίτης ρωτάει:
«Δε μου το ξαναλές αυτό το περί τείχους;»
«Να, είναι γύρω στα πενήντα μέτρα ψηλό, 20 μέτρα φαρδύ και τίποτα δεν μπορεί ούτε να μπει ούτε να βγει από 'κεί», του λέει το τζίνι.
«Εν τάξει», λέει ο Κεφαλλονίτης. «Γέμισέ το νερό τώρα!»
Κάποιο απόγιομα, κάνοντας την περαντζάδα του ο Ανδρέας Λασκαράτος στο Ληξούρι, πέρασε κάτω από το σπίτι του σιορ Γερασιμάκη, φανατικού εχθρού του, μια και ο ποιητής τον είχε βάλει πόστα πολλές φορές με τις Λυχνιές του (άρθρα στην εφημερίδα του «Ο Λύχνος»). Θέλοντας λοιπό ο σιορ Γερασιμάκης να πάρει το αίμα του πίσω κογιονάροντας το σιορ Αντρέα του πέταξε δυο κέρατα. Ο σιορ Αντρέας, χωρίς να τα χάσει, του απάντησε: «Ε! σιορ Γερασιμάκη, πρόσεχε ωρέ ότα χτενίζεσαι!»
Ο σιορ Αντρέας Λασκαράτος είχε ένα σέμπρο στα φέουδά του, το Μπάμπη. Ο Μπάμπης πήαινε στο Αργοστόλι για να πουλήσει ό,τι έβγανε το χτήμα. Ένα πρωΐ το λοιπό, εκεί που περίμενε τη βεζίνα για να γυρίσει στο Ληξούρι, βλέπει να περνάει ο σιορ Παναγάκης, άλλο θύμα του Λύχνου και του σιορ Αντρέα. Μόλις βλέπει ο Παναγάκης το Μπάμπη κοντοσταματάει και του λέει:
«Μπάμπη, πας για το Ληξούρι;»
«Ναίσκε σιορ Παναγάκη μου».
«Θα μου κάμεις ωρέ ένα θέλημα;»
«Μετά χαράς, ορίστε».
«Εκεί που θα πας, θέλω να δώκεις στον αφέντη σου ένα φάσκελο ξεμυτιστό».
«Δε μου λες σιορ Παναγάκη, άμα δεν έβρω το σιορ Αντρέα, να στο φέρω πίσω;»
Κάποιος φανατικός εχθρός του Λασκαράτου, θέλοντας να τον κογιονάρει, επήε κι αγόρασε ένα κουτί γλυκά να του τα κάμει δώρο. Αντί όμως για τα γλυκά, έστειλε στο σιορ Αντρέα το κουτί γεμάτο ακαθαρσίες. Ο σιορ Αντρέας χωρίς και πάλι να τα χάσει του έστειλε μια ωραιότατη ανθοδέσμη από τον κήπο του και μια κάρτα που έγραφε: «Ό,τι έχει ο καθένας, χαρίζει».
Πήγε ο Γεράσιμος στο παζάρι τση Κέρκυρας και εθαύμαζε ένα αηδόνι.
«Πάρτο να σου κελαηδάει», του λέει ο Σπυράκης που το πουλούσε.
Με τα πολλά, συμφώνησαν να το ανταλλάξουν για 4 τάλαρα.
«Αμα κελαηδήσει τ’ αηδόνι Μεμά να με φτύσεις!»
«Κι άμα τα τάλαρα είναι τάλαρα κι εμένα να με φτύσεις ωρέ Σπυράκη!» του απαντάει ο Κεφαλονίτης.
Τάμα έκανε στο Αγιο η κυρά Μαριάνθη, άμα γιάνει ο άρρωστος άντρας της, να πάει ποδαράτη από το Αργοστόλι μέχρι το μοναστήρι, με ρεβύθια μέσα στα παπούτσια της. Γίνεται καλά ο συμβίος κι εκείνη πρέπει να εκτελέσει το τάμα. Τη βλέπουνε οι συγχωριανοί και απορούνε:
«Πως κόβεις δρόμο τόσο εύκολα με ρεβύθια στα πατούμενά σου;»
«Είπα ότι θα βάλω μέσα ρεβύθια, μόνο δεν είπα άμα θα ‘ναι ωμά ή βρασμένα», τους απαντά εκείνη.
ΧΙΟΥΜΟΡ,, ΚΑΙ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΒΡΑΑΜ
ΔΕΥΤΕΡΑ, 4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΑΞΕΙ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΜΑΣ!!!!!!!!
ΦΩΤΟ ΑΒRPAN (ΑΒΡΑΑΜ ΠΑΝΑΓΑΤΟΣ)
ΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΑ ΑΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΛΗΜΜΑ
- Τι κάνεις εκεί ρε Δημήτρη, θα την κάψεις την τηλεόραση!
- Τι να κάνω ρε γυναίκα; Αφού βάλανε το μπάσκετ μαζί με την τσόντα και δεν ξέρω ποιο από τα δυο να δω…
Και η γυναίκα απαντά:
- Την τσόντα δες… Μπάσκετ ξέρεις!
- Ποιός είναι? ρωτά η γιαγιά
- Ο χάρος
- Και τι θες? λέει ο παππούς
- Ήρθα να πάρω έναν από εσάς
- Εμένα πάρε λέει ο παππούς, άσε τη γιαγιά να ζήσει!!
- Όχι, λέει η γιαγιά, εμένα πάρε, άμα χάσω τον παππού, πως θα ζήσω μόνη
μου?