ΑΡΘΡΟ ΠΑΝΑΓΗ ΜΕΤΑΞΑΤΟΥ

Το «θαύμα» της Κριτόνου και του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση.

Η γνώριμη φωνή της Ευανθίας Γαϊτανίδου στο τηλέφωνο μου, θύμισε αυτό που 6 μήνες προσπαθώ ν΄απωθήσω από την σκέψη μου. Τους σεισμούς του χειμώνα.

-Θα ανοίξεις την Κριτονού το καλοκαίρι; Συνέχισε η Ευανθία.

-Πλάκα μου κάνεις; Έχουν γκρεμιστεί οι μάντρες, οι ξερολιθιές, ο φούρνος, η στέγη… Και συνέχισα να περιγράφω τις ζημιές.

-Τι θα έλεγες αν το ΝΑΡ σου φτιάξει τις ζημιές και κάνει το κάμπινγκ του εκεί;

-Τι εννοείς;

-Θα δουν, θα εκτιμήσουν και θα μας πουν.

Η επόμενη ερώτηση που είχα στο μυαλό μου απαντήθηκε χωρίς να την εκφράσω.

Κάθε χρόνο το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, διοργανώνει ένα οργανωμένο camping που περιέχει μουσικές εκδηλώσεις, ομιλίες, εργαστήρια, διαλόγους πάνω σε κοινωνικά ζητήματα, πολιτικές αναλύσεις και προτάσεις.

Συμμετέχουν χιλιάδες φίλοι της φύσης και των ιδεών που αναπτύσσονται μέσα στο 12ήμερο, παρακολουθούν όλες τις εξελίξεις. Ταυτόχρονα ζουν μέσα σ’ ένα απόλυτα φυσικό περιβάλλον.

Η οικονομική ενίσχυση που δέχεται η τοπική οικονομία από το κάμπινγκ είναι ιδιαίτερα σημαντική, γι’ αυτό επιλέγεται συνήθως σε μέρος που έχει υποστεί κάποια τοπική καταστροφή, όπως για παράδειγμα η Κεφαλονιά και ιδιαίτερα το Ληξούρι μετά τους πρόσφατους σεισμούς.

-Λοιπόν τι λες; Συνέχισε η Ευανθία που δεν με άκουγε στο τηλέφωνο γιατί είχα μείνει άφωνος από την απρόσμενη είδηση.

-Μα και βέβαια να ‘ρθουν. Απάντησα ενθουσιασμένος.

Σε μια εβδομάδα το τηλέφωνο μου χτύπησε και μια δυνατή φωνή μου λέει.

-Είμαι ο Νίκος Κοασίδης μαζί με τον Δημήτρη Γράψα. Ερχόμαστε να φωτογραφήσουμε και να εκτιμήσουμε την κατάσταση.

Ήρθαν, είδαν και μετά από λίγες μέρες 16 νέα παιδιά ήρθαν στο κτήμα να του ξαναδώσουν ζωή. Οι 16 έγιναν 20 την άλλη μέρα, μετά 30, 40, 50.

Παλληκάρια 20χρονα και πανέμορφες κοπέλες, χαμογελαστοί όλοι και ορεξάτοι. Προσαρμόστηκαν αμέσως και πριν το καταλάβω άρχισαν την δουλειά.

Η συγκίνηση μου μεγάλη, ήταν όλα τους «παιδιά» μου, τσιμπιόμουν μήπως είναι όνειρο και ξυπνήσω

Μερικοί είχαν ξανασυναντηθεί και έβλεπες την χαρά στα πρόσωπα τους. Το «σύντροφε» είχε ουσία και έννοια σ’ αυτή την ομάδα και το εισέπραττες μόλις καθόντουσαν να φάνε το μεσημέρι ή το βράδυ. Πλήρης ισορροπία και αρμονία. Πάνω απ’ όλα η ομάδα.

Φίλε Βασίλη, Στάθη, Δήμητρα, Αδριανή, Βαγγέλη και όλοι εσείς της ομάδας της Αναγέννησης και της Ουτοπίας που είχαμε ξεκινήσει πριν 20 χρόνια, σκέφτηκα, να το, το όραμα γίνεται πραγματικότητα μέσα από αυτή την ομάδα των ξεχωριστών νέων.

Ο Κυριάκος, Κεφαλονίτης μάστορας και μέλος του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, έδωσε το παρών από την πρώτη στιγμή. Θαύμασα όχι την τεχνική του δεινότητα, αλλά τον μοναδικό τρόπο επικοινωνίας και διδαχής προς τα παιδιά. Πώς να σπάσουν την πέτρα, πώς να χειριστούν την μπετονιέρα, και να ζητάει και συγγνώμη μήπως παραφέρθηκε και ανέβασε τον τόνο της φωνής. Άπειρος ο σεβασμός από και προς τους σπουδαίους βοηθούς του. Και η μάντρα χτίστηκε.

Το «βαρύ» πυροβολικό των Λαρισαίων οικοδόμων ήρθε για 3 μέρες και ξανάνθισε το χαμόγελο στα χείλη μου. Η μεγάλη μάντρα ξαναχτίστηκε, τα κολωνάκια στην θέση τους και ο σεισμός άρχισε να γίνεται ανάμνηση.

Ξέρω ότι δεν τους αρέσουν οι ατομικοί έπαινοι και διακρίσεις, γι’ αυτό αποφεύγω να αναφέρω ονόματα.

Όμως θα αδικούσα αν δεν ανέφερα τον Πενταφράγκα που εγώ τον έλεγα Πενταφεύγα γιατί ήταν αεικίνητος. Αυτός με την άλλη συγκλονιστική παρουσία, τον Παντελή, μας άλλαξε τα φώτα. Στην κυριολεξία ένα σύστημα δυσλειτουργικό και πρόχειρο, μετατράπηκε σε αποδοτικό και ασφαλές και αυτό για το κέντρο θα είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Ο Παντελής μετέτρεψε σε 3 μέρες ένα κοινό λιοστάσι, σ’ ένα χώρο που θα δεχθεί 1000 άτομα να ζήσουν σε ανθρώπινες συνθήκες χωρίς να ταλαιπωρηθούν.

Παντελή αξιοποίησες και το τελευταίο «ξεχασμένο» υλικό που θα μπορούσε να χρησιμεύσει σε κάτι, και εγώ αυτό το εκτιμώ ιδιαίτερα μιας και δεν πιστεύω στα άχρηστα πράγματα.

Όταν όλοι χαλαρώνουν για λίγο μέχρι την επόμενη δράση τους, ένα κορίτσι η Ελένη με το όνομα (όλοι την ξέρουν στην ομάδα) γράφει, γράφει, γράφει.

Διαχειρίζεται όλες αυτές τις προσπάθειες, τις εργασίες και γενικά συντονίζει τα περισσότερα.

Φαίνεται ότι σε κάθε ομάδα, χρειάζεται ένας Πόντιος για να γίνονται τα πράγματα τελικά όπως πρέπει.

Εμείς είχαμε από την αρχή τον Πόντιο μας, τον ΤΣΙΚ (έτσι τον ξέρουν όλοι). Ο ΤΣΙΚ πιστεύει στο αδύνατο, στο ακατόρθωτο και για αυτό όπου οι άλλοι σταματάνε αυτός συνεχίζει.

Ο συνδυασμός Πόντιου και ξεροκέφαλου Κεφαλονίτη (εμένα), εκρηκτικός και σεισμογενής. Τον εκτιμώ βαθειά για τις αξίες του, και ας με αδικεί μερικές φορές με την συμπεριφορά του. Τελικά απέκτησα ένα φίλο που θα πηγαίνω τα βράδια όταν θα είμαι στη Θεσσαλονίκη και θα αναπολώ αυτό που έγινε.

Θά ‘θελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου όλα τα παιδιά που συμμετέχουν σ’ αυτή την προσπάθεια και τα ονόματα που αναφέρω απλώς δηλώνουν την επιλεκτική μου μνήμη.

Ο Αβραάμ, ο Σπύρος, η Βάλια, η Κατερίνα, ο Βασίλης, ο Τηλέμαχος, ο Γιάννης, ο Κανδηλώρος, ο Τζώτζος, ο Δημήτρης, ο Κώστας, ο Χρήστος, ο Σωτήρης, η Μαριαλένα.

Προσκαλώ όλους τους φίλους Κεφαλονίτες αλλά και τους επισκέπτες του νησιού, να διαβάσουν το πρόγραμμα εκδηλώσεων του camping και να το επισκεφθούν 1-12 Αυγούστου να ζήσουν όμορφες στιγμές μέσα σ’ ένα αναγεννημένο φυσικό περιβάλλον, μεταμορφωμένο από αυτά τα απίθανα παιδιά που μου αναπτέρωσαν την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που τους κληρονομήσαμε.

                                                                                    Παναγής Μεταξάτος