ΔΥΣΤΥΧΙΑ

Pan Kalliolias

  Εγώ θα σχολιάσω τα πιο πάνω με μερικούς στίχους του Καρυωτάκη:
Επρόδωσαν την αρετή, κι' ήρθαν οι έσχατοι πρώτοι,
Με χρήμα παίρνεται η καρδιά, κι' αποτιμάται ο φίλος
Αν άλλοτε αντιφέγγιζε στο νου, στα μάτια σ' ότι
είναι η ζωή πια σκοτεινή κι' ανέφικτη σα θρύλος,
είναι πικρία στο χείλος.

Νύχτα βαθιά. Με πνεύμα οργής έσπρωξα το κρεβάτι,
Άνοιξα τις αραχνιασμένες κάμαρες. Καμία 
ελπίς. Απ' το παράθυρο του τελευταίου διαβάτη 
είδα τη σκιά. Και φώναξα στριγγά στην ησυχία:
" Δυστυχία" 

Η φριχτή λέξη με φωτιά στον ουρανό εγράφη.
Δέντρα τη δαχτυλοδειχτούν, αστέρια την κοιτούνε, 
επιγραφή την έχουνε τα σπίτια κι' ναι τάφοι
ακόμη θα την άκουσαν οι σκύλοι κι αλυχτούνε
Οι άνθρωποι δεν ακούνε???? 
Τίτλος του ποιήματος: " ΔΥΣΤΥΧΙΑ"