Χριστουγεννιάτικο Εσπέρας
Η
επιστροφή ενός ξενιτεμένου
Χαρισμένο στους απανταχού
ξενιτεμένους
Την ώρα που κτυπούσαν οι καμπάνες
Το δρόμο ροβολούσες τ’ ανηφορικό
Καμάρωναν που σ’ έβλεπαν οι μάνες.
Βρήκες την γιάγια στο κατώφλι του σπιτιού
Να ‘χουνε πέσει
χιόνια στο κεφάλι
Κι ο γέρο σκύλος
σύντροφος παντού
Εκούνα την ουρά τ’
αγάλι – αγάλι.
Ένας τον άλλον
συντρόφευε μαζί
Χαρές και πίκρες είχανε μοιράσει
Και συζητώντας κάποια γλώσσα τους κοινή
Χέρι με χέρι... είχανε κι δυο γεράσει.
Σαν κάποια λάμψη διεγράφη στη ματιά
Κι απλώθηκε σκελετωμένο
χέρι,
Ένα διαμάντι της κύλησε στο μάγουλο καυτό
«Χρόνια περίμενα να μου
’ρθεις περιστέρι.
Κάθε Χριστούγεννα περίμενα με δάκρυ
Τα Κάλαντα για
να ’ρθεις και να μου πεις,
Με τους μικρούς σου φίλους το βραδάκι
Ειρήνη τραγουδούσες να ‘ρθει επί της γης.
Έλα, Χριστός γεννάται πες μου απόψε
Ως τα έλεγες σαν ήσουνα παιδί
Και το ψωμί έλα εδώ μετά και κόψε
Πως την περίμενα ετούτη τη στιγμή»!
Virginia,
ΗΠΑ, 24 Δεκεμβρίου 1982
Από
την υπό έκδοση ποιητική συλλογή «Θάλασσα Ξελογιάστρα»
του Γιώργου Σπηλιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου