Αργοστόλι 17/08/2016
Δελτίο Τύπου
Θέμα: «Τα Νέα» και Propaganda.gr για το SeaNema Festival
Με ιδιαίτερα θετικές αναφορές σχολιάζουν τα πανελλαδικής εμβέλειας Μέσα «Τα Νέα» και Propaganda.gr τη φετινή διοργάνωση του SeaNema Festival του Βασίλη Κεκάτου και των συνεργατών του, διαφημίζοντας έτσι ποιοτικά το νησί της Κεφαλλονιάς εντός κι εκτός Ελλάδος.
Ακολουθούν τα δημοσιεύματα:
Τα Νέα : SeaNema: «….του χρόνου θα είμαστε πάλι εδώ….»
Ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα του Άκη Καπράνου σΤΑ ΝΕΑ για το δικό μας SeaNema ;Open Air Film Festival. Ως φαίνεται το Φεστιβάλ τραβάει το δρόμο του, το δρόμο της αναγνώρισης και της επιτυχίας όχι μόνο στην Κεφαλονιά αλλά και πανελλαδικά. Ευχόμαστε να πάρει και διεθνή “δρόμο” καταξίωσης. Έχουμε την εντύπωση ότι Άκης Καπράλος έπιασε το ακριβές νόημα του Φεστιβάλ.
Διαβάστε το αφιέρωμα:
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΚΑΡΑΖ ΕΝΟΣ ΠΛΟΙΟΥ
Αξιοποιώντας το μεσογειακό κλίμα αλλά κα το ειδυλλιακό τοπίο της Κεφαλονιάς, είναι το μοναδικό φεστιβάλ κινηματογράφου τη Ελλάδας καθώς και ένα από τα μοναδικό παγκοσμίως στο οποίο οι προβολές τω ταινιών δεν φιλοξενούνται σε κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους δίπλα στη θάλασσα». Αυτά αναγράφονται στην ιστοσελίδα του SeaNema. Οι λέξεις όμως απέχουν από την πραγματικότητα, κυρίως επειδή δεν αρκούν. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Οι «Ατίθασες» της Ντεν Γκάμζε Εργκιουβεν διαδραματίζονται σε ένα απομονωμένο χωριό της Τουρκίας, όπου πέντε αδελφές γυρνώντας από το σχολείο σταματούν για να παίξουν στη θάλασσα με τους συμμαθητές τους. Τα αθώα τους παιχνίδια κρίνονται ανάρμοστα και το σπίτι της γιαγιάς τους, όπου μεγαλώνουν, μετατρέπεται σταδιακά σε φυλακή (οι δουλειές του σπιτιού και τα μαθήματα μαγειρικής αντικαθιστούν το σχολείο και οι γάμοι των κοριτσιών κανονίζονται ο ένας μετά τον άλλο).
Θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για μια τουρκική παραλλαγή τι «Virgin suicides» της Σοφίας Κόπολα – στη νυχτερινή προβολή του φιλμ όμως, στον Πλατύ Γιαλό, αισθανόμουν πως το έβλεπα για πρώτη φορά. Δεν χρειάζεται να σκεφτώ το «γιατί» – η απάντηση έρχεται από μόνη της. Η παρθενική του, για μένα, προβολή έγινε στις δέκα το πρωί, ο κέντρο της Αθήνας, με τον χρόνο να μετρά αντίστροφα και τα γραφεία της δουλειάς σε απόσταση μόλις δέκα λεπτών.
Φυσικά, η δουλειά μας απαιτεί συγκέντρωση – και έχω δει αρκετές σημαντικές ταινίες σε πολύ χειρότερες συνθήκες. Η προβολή της όμως στο SeaNema είναι αυτή που θα θυμάμαι. Για την απόλυτη σύμπνοια του κοινού, τον ήχο των κυμάτων που ποτέ δεν «έπνιγαν» το σάουντρακ του φιλμ (με κάποιο παράξενο τρόπο το ανέδειξαν κιόλας) αλλά το «μετά», δηλαδή τις συζητήσεις με φίλους, γνωστούς και αγνώστους στην άμμο, παρακολουθώντας τους τεχνικούς να αποσυναρμολογούν τα μικρά κτίσματα για το επόμενο βράδυ. «Οι αυθεντικοί κινηματογραφόφιλοι φεύγουν μόνο όταν κατεβαίνει η οθόνη» ακούγεται από παρέα. Τα παιδιά της διοργάνωσης με καλούν να παίξω μουσική σε ένα όμορφο μπαρ του Αργοστολιού – και το ρεύμα κόβεται μετά την πρώτη ώρα σε ολόκληρη την περιοχή. Κι όμως, κανείς δεν εγκαταλείπει το μαγαζί, παρά τη ζέστη και το σκοτάδι: όλοι κουβεντιάζουν για τα πάντα (δηλαδή, κυρίως για σινεμά) μέχρι το ξημέρωμα.
ΤΟ «SUNTAN». Στο μεταξύ, τα χάπενινγκ δεν σταματούν στις παραλίες: η μεταμεσονύκτια προβολή του «suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (παρουσία του πρωταγωνιστή Μάκη Παπαδημητρίου γίνεται στο γκαράζ ενός πλοίου στο λιμάνι, μια ιδέα που θα ζήλευαν πολλά φεστιβάλ διεθνούς ακτινοβολίας που αναζητούν το «γνήσιο» και το «εναλλακτικό» σε όλους τους λάθος δρόμους. Φέτος, επίσης το SeaNema Open Air Film Festival εγκαινίασε ένα Εθνικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα Ταινιών Μικρού Μήκους, θέλοντας να υποστηρίξει τους νέους έλληνες κινηματογραφιστές, οι οποίοι διεκδικούν το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας που προσφέρει στον νικητή χρηματικό έπαθλο αξίας 1.000 ευρώ. Είναι πολλά; θα μου πείτε. Από τα βραβεία και τις «δωρεές» άλλων μεγάλων φεστιβάλ μικρού μήκους (που δεν λαμβάνονται ποτέ) είναι μάλλον προτιμότερα, αν αναλογιστούμε ξανά και τη ζημιά που άφησε πίσω της η απατηλή Ομίχλη (με την κατάργηση των Κρατικών Βραβείων). Το κοινό είναι εκεί και για τους μικρομηκάδες καθώς η διάταξη του φεστιβάλ εξυπηρετεί τους πάντες: οι προβολές χωρίζονται σε τρεις παραλίες για τις ταινίες μικρού μήκους, τις ταινίες τεκμηρίωσης και τις ταινίες μυθοπλασίας αντιστοίχως. Η δε προβολή της ταινίας «Γνήσιο αντίγραφο» (2010), αφιερωμένη στη μνήμη του ιρανού σκηνοθέτη Αμπάς Κιαροστάμι, αποδεικνύει και τα γρήγορα αντανακλαστικά του θεσμού.
Με άλλα λόγια: το ειδυλλιακό περιβάλλον μπορεί να προσφέρει έναν ωραιότατο καμβά, δεν είναι αυτός όμως που καθιστά το SeaNema το σημαντικότερο κινηματογραφικό γεγονός του καλοκαιριού εκτός Αθηνών. Πίσω από τη φαινομενικά «φολκλόρ» περιγραφή υπάρχει μια γνήσια αγάπη για τον κινηματογράφο και ένα βάθος σκέψης που απουσιάζει από τις περισσότερες ελληνικές διοργανώσεις τέτοιου τύπου (πιστέψτε μας, έχουμε δει αρκετά), ενώ το κλίμα, ειδικά στις προβολές των ταινιών τεκμηρίωσης μας θύμισε τις μέρες του Eco Film Festival της αξέχαστης Λουκίας Ρικάκη. Με άλλα λόγια, είτε μας καλέσουν είτε όχι, του χρόνου θα είμαστε πάλι εδώ.
Propaganda.gr
Το Seanema είναι ένα φεστιβάλ κρυστάλλινο σαν τα νερά του Ιονίου
Με ένα ζωηρό διάλογο ανάμεσα σε ελληνικές μικρού μήκους ταινίες και ευρωπαϊκά μεγάλου μήκους μεγαλεία, το Seanema δείχνει στους Κεφαλονίτες πώς είναι η αγανάκτηση που προκαλεί στους θεατές ένα καλοστημένο, ζουμερό πρόγραμμα.
Δεν είναι και η πιο όμορφη πόλη του κόσμου, σίγουρα, και πιθανότατα δεν είναι καν η πιο όμορφη πόλη του νησιού της. Για τις λίγες μέρες όμως που διαρκεί το Seanema Open Air Film Festival , το κινηματογραφικό φεστιβάλ της Κεφαλονιάς, γι’ αυτές τις λίγες μέρες, το Αργοστόλι μεταμορφώνεται σε κάτι το μαγικό: Πέρα απ’ της Θεσσαλονίκης που απλώνει τις εκδηλώσεις του σ’ όλη την πόλη κι όλη τη χρονιά, κι απ’ της Αθήνας που μεταμορφώνει το κέντρο της πρωτεύουσας σε κινηματογραφική καρδιά που πάλλεται, δύσκολα θα συναντήσεις στην ελληνική επικράτεια άλλο φεστιβάλ που τόσο να ηλεκτρίζει την πόλη του, τόσο να συζητιέται στους ανθρώπους της, να το ξέρουν στις καφετέριες, στις ταβέρνες, στα μικρομάγαζα και τα στενάκια της, όσο το Seanema στο Αργοστόλι φέτος.
«Μα πώς τα ‘χουνε κάμει έτσι εφέτο ρε παιδάκι μου» λέει η κυρία ανάμεσα στις τσίχλες και τους αναπτήρες, με το πρόγραμμα του φεστιβάλ στο χέρι, κι αυτή η αγανάχτηση που βγαίνει απ’ το παραθυράκι στο περίπτερο, δεν είναι για να προγκίξει αστοχίες του προγράμματος ή στραβοτιμωνιές της διοργάνωσης: «Εγώ θέλω να τση δω όλες τση ταινίες» συνεχίζει, αλλά «είναι η μια πάνω στην άλλη» καταλήγει, γιατί «πώς να διαχτινιστώ απ’ τον Πλατύ Γιαλό στα Λέπεδα;». Κι εκεί, κάτω απ’ το μούρμουρο που αφήνει το ψυγείο με τις μπύρες, ανάμεσα στις καραμέλες και τα άφιλτρα, μια γυναίκα πίσω από ένα παραθυράκι σ’ ένα περίπτερο στην κεντρική πλατεία στο Αργοστόλι, για πρώτη φορά στη ζωή της βιώνει την αγανάκτηση που φέρνει μαζί του ένα καλά στημένο, χορταστικό και ζουμερό πρόγραμμα φεστιβάλ.
Από έναν κύκλο προβολών που ξεκίνησε ως αφορμή να μαζευτεί και ν’ απλωθεί μία παρέα, για να δει και να δείξει τις αγαπημένες της ταινίες σε μια αγαπημένη παραλία της πόλης, στη δεύτερη μόλις χρονιά του τώρα, το Seanema Open Air Film Festival ανοίγεται, απλώνεται και μεγαλώνει. Σε τρία locations φέτος αντί του ενός, τρεις παραλίες ειδικά διαμορφωμένες, και διάρκεια απ’ τις 8 μέχρι τις 11 του Αυγούστου, το φεστιβάλ έστησε το δικό του διαγωνιστικό μικρού μήκους ταινιών , σαν ένα φεστιβάλ φτιαγμένο απ’ τους μικρομηκάδες για τους μικρομηκάδες: ο Βασίλης Κεκάτος , που έδωσε τα εντυπωσιακά διαπιστευτήριά του πέρυσι στη Δράμα με τον τριζάτο, κιουμπρικό Ανάδρομο , είναι εδώ ως καλλιτεχνικός διευθυντής, μιας διοργάνωσης που είχε αιχμή στο πρόγραμμά της όλη την πρώτη γραμμή εκείνης της φουρνιάς της Δράμας.
Με πανταχού παρούσα παραστάτιδα ως διευθύντρια παραγωγής της διοργάνωσης τη Ρομάνα Λόμπατς, βραβευμένη για την ερμηνεία της στο νταρντενικό 4η Μαρτίου του Δημήτρη Νάκου, η βραβευμένη για ήχο και μουσική Joanna του Παναγιώτη Φαφούτη «άνοιξε» τη φετινή διοργάνωση, για να δώσει τη σκυτάλη στο Simon Says του Νίκου Τσεμπερόπουλου, βραβευμένο ως καλύτερη ταινία ξενιτεμένου Έλληνα, όλα αυτά στην περασμένη Δράμα. Παράλληλα, φιλμάκια όπως το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ της Σταυριάννας Λίτσα, Παλίρροιες – Το Παραμύθι της Θάλασσας (Εύφημος Μνεία, Δράμα 2015), ή το σπαρταριστό Χωρίς Γάλα του Θοδωρή Βουρνά, συνομιλούν με μεγάλου μήκους μεγαλεία σαν τη φετινή Χρυσή Άρκτο Fuocoamare του Gianfranco Rosi και το λατρεμένο στις Κάνες Η Ολοκαίνουρια Καινή Διαθήκη του Jaco van Dormael, δύο μόνο απ’ τις δέκα ευρωπαϊκές ταινίες της χρονιάς, που έχει συλλέξει για να προβάλλει στα παραθαλάσσια, υπαίθρια και ορθάνοιχτά του σινεμά το Seanema.
Κι ενώ ολημερίς η παρέα της Δράμας, διευρυμένη και καλοκαιρινή, κυκλοφορούσε σαν περιφερόμενο πηγαδάκι από προβολές σε masterclass κι από παραλίες σε πάρτι, όταν ο ήλιος έπεφτε στις αμμουδιές, κορίτσια με καυτά σορτσάκια, αγόρια χωρίς φανελάκια, πιτσίρικια που τρεχοβολούσαν στα κυματάκια και παππούδες που τα κηνυγούσαν σα διαολάκια, αναλάμβαναν να συνθέσουν το πολύχρωμο κι ολόδροσο κοινό, που κάθε βράδυ μαζευόταν στη σκιά των τεράστιων οθονών του φεστιβάλ, για να λουστεί με το φως απ’ τις εικόνες και τις ιστορίες τους.
Ισορροπώντας κάπου ανάμεσα σε λίμνη Κόμο και Πλατανιά Χανίων, συνδυάζοντας τον κοσμοπολίτικο εστετισμό της Ενετικής προϊστορίας των Επτανήσων, με την ειλικρινή κι αυθόρμητη απλότητα της κεφαλονίτικης μουρλαμάρας, το Seanema εμπότισε την κινηματογραφική εμπειρία με την εφηβική κάψα της παρέας που μαζεύεται γύρω από μια φωτιά στην παραλία για να κάψει όσα την καίνε, και να τα σβήσει με μπύρες και ποπ κορν. Κι όταν έπεφταν οι τίτλοι κι άναβαν τα φώτα, την ώρα που η άμμος σου χάϊδευε τα δαχτυλάκια και το πλατσούρισμα της θάλασσας αναλάμβανε την ηχητική μπάντα, εκεί είναι που το ένιωθες πως, μέσα απ’ το Seanema και τη συνθήκη του, το σινεμά σου ‘χε ξεπλύνει το μυαλό, σου ‘χε αγαλλιάσει το πνεύμα, και σου ‘χε καθαρίσει τον κόσμο να τον ξαναδείς. Με βλέμμα κρυστάλλινο, σαν τα νερά του Ιονίου.
Τα βραβεία:
Μετά από ένα αυγουστιάτικο τετραήμερο γεμάτο ήλιο, θάλασσα και βραδινό σινεμά σε χρυσές αμμουδιές και υπέροχες παραλίες (Πλατύς Γιαλός, Λιμάνι Αργοστολίου, Λέπεδα Ληξουρίου) αλλά και ευφάνταστες ειδικές προβολές (το Copie Conforme του Aki Kaurismaki στο ειδυλλιακό Κτήμα Χαριτάτου, το Suntan (http://popaganda.gr/suntan-review/) του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου στο υποβλητικό γκαράζ του ferry boat Βάσος Κ.), το 2ο Seanema Open Air Film Festival της Κεφαλονιάς έριξε την αυλαία του την Πέμπτη 11 Αυγούστου, απονέμοντας το βραβείο κοινού στην ταινία Simon Says του Νίκου Τσεμπερόπουλου (συνοδευόμενο από δωρεάν DCP mastering της επόμενης ταινίας του σκηνοθέτη από την εταιρεία Authorwave), την ειδική μνεία της επιτροπής (αποτελούμενης από τους Μάκη Παπαδημητρίου, Πένυ Παναγιωτοπούλου και Νεριτάν Ζιντζιρία) στην ταινία Woman του Κωνσταντίνου Χαλιάσα και το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ (συνοδευόμενο από χρηματικό έπαθλο €1.000) στην ταινία 4 Μαρτίου του Δημήτρη Νάκου.
Το 2o Seanema Open Air Film Festival της Κεφαλονιάς άπλωσε τις προβολές του από 8 έως 11 Αυγούστου σε Πλατύ Γιαλό, Λιμάνι Αργοστολίου και παραλία Λέπεδα, με βραβευμένες ευρωπαϊκές ταινίες και Εθνικό Διαγωνιστικό Μικρού Μήκους, και η Popaganda.gr ήταν εκεί να βρέχει τα δαχτυλάκια της στα γάργαρα νερά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου