μ΄έκαψες Καψάλη...
Ο Άγιος Γεράσιμος, πολιούχος και προστάτης της Κεφαλονιάς, προφανώς δεν ήταν Κεφαλονίτης. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας από αρχοντική γενιά του βυζαντίου και αφού πέρασε από τα Ιεροσόλυμα και το Άγιον Όρος, κατέληξε στην Κεφαλονιά για ν΄αγιάσει. Πράγμα όχι τόσο εύκολο...
Εμείς οι Κεφαλονίτες θεωρούμαστε από περίεργοι έως τρελοί, "κουρλοί" σύμφωνα με την τοπική διάλεκτο. Δεν είναι παράξενο λοιπόν που ο τοπικός Άγιος Γεράσιμος έχει τη φήμη πως θεραπεύει ψυχικά άρρωστους αλλά και δαιμονισμένους. Σε κάθε ψυχιατρείο ή κλινική η εκκλησία είναι αφιερωμένη στη χάρη του λόγω ειδικότητας. Δε θα ξεχάσω στα παιδικά μου χρόνια τους δαιμονισμένους, όπως τους έλεγαν τότε, δεμένους με αλυσίδες και ντυμένους στα μαύρα να περιμένουν να περάσει η λειτανία του σκηνώματος του Αγίου...
Παρ΄όλη την προσπάθεια όμως φαίνεται ότι ο Άγιος δεν έχει καταφέρει πολλά πράγματα, αφού η πιο συνηθισμένη βρισιά στην Κεφαλονιά αναφέρεται στ΄όνομά του. Θα διηγηθώ μια χαρακτηριστική ιστορία. " Ένας Κεφαλονίτης κάθε φορά που έχανε στα χαρτιά έλεγε τη γνωστή φράση Άει στο διάολο Άγιε Γεράσιμε . Επειδή έχανε συνέχεια, έβριζε αδιάκοπα τον Άγιο. Οι υπόλοιποι του λένε ότι αν ξαναβρίσει, δε θα ξαναπαίξει μαζί τους. Την επομένη πάλι έχανε ο Κεφαλονίτης, δεν έβριζε όμως, αλλά μετά από κάθε μια χαμένη παρτίδα έφτυνε στο καπέλο του. Όταν κοίταξαν από περιέργεια το καπέλο οι άλλοι χαρτοπαίκτες, ανακάλυψαν μια εικόνα του Αγίου γεμάτη ροχάλες..." Για να επιβεβαιωθεί το παλιό τραγουδάκι των επτανήσων που μου έλεγε η γιαγιά μου :
Κεφαλονίτης βλασφημος
Ζακυνθινός ρουφιάνος
Κερκυραίος κερατάς κλπ
Η αγαπητική σχέση των ντόπιων με τον Άγιο δεν περιορίζεται στα λόγια. Είναι γνωστό ότι μετά από τους σεισμούς της Κεφαλονιάς, για να τον τιμωρήσουν που δεν προστάτεψε το νησί από την καταστροφή, άφησαν το σκήνωμα 40 μέρες στα κεραμίδια κάτω από τον ήλιο και έχει γινει κατάμαυρο σαν αφροαμερικάνος. Τη χαριστική βολή έδωσε ο πρώην Κεφαλληνίας Προκόπιος, που κατηγορήθηκε ότι τεμάχισε το σκήνωμα για να δώσει κάποια δάχτυλα του ποδιού αλλά και την παντόφλα του Αγίου στους πιστούς της Αυστραλίας για τοπικό προσκύνημα.
Ο πατέρας μου, βέρος Κεφαλονίτης, σκοτώθηκε σε εργατικό ατύχημα σαν σήμερα, τη μέρα της γιορτής του Αγίου μας. Αν είχε γλυτώσει, έστω και με αναπηρία, θα μιλούσαν όλοι για το νέο θαύμα του Αγίου, θα κάναμε τάματα κι αφιερώματα στη χάρη του. Τώρα όμως στο μνημόσυνο του πατέρα μου, μαζί με το πρόσφορο τα κόλλυβα και το τρισάγιο, ρίχνουμε παραδοσιακά κι ένα δικαιολογημένο γαμοσταυρίδι οικογενειακό στον Άγιο...
Στην δεύτερη τη γουλόστρωτη αυλή της Μονής, περί το 1905.
Χρόνια πολλά σε όλους τους Κεφαλονίτες και Κεφαλονίτισες, όπου γης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου